FanFic.nl

The One

The One

I've been crushed, beaten down
And I'm frozen to the ground
Like a fool, I've trusted you
Still I'm hopelessly in love
I never thought that I would be this helpless
I can't believe I'm giving in for you,
I've been crushed, I've had enough *

''Zit je hier nou nog steeds?'' vroeg Ron toen hij zag dat Edwin nog steeds op de bank voor zich uit zat de staren met zijn Natuurkunde boek in zijn handen. Uit zijn gedachte gerukt keek Edwin op: ''Dat zie je toch..'' zei Edwin licht geïrriteerd. Ron liep naar de achterkant van de bank en sloeg zijn armen om Edwin’s schouders. ''Wat is er nou? Vanmorgen was je ook al zo afwezig.'' Edwin zuchtte: ''Ik heb straks een tentamen voor Natuurkunde, dat is alles..'' Ron gaf Edwin een kus op zijn wang en stond weer op. ''Ik ben ook best nerveus hoor..'' zei Ron terwijl Edwin hem verbaasd aankeek. ''Zometeen is de bespreking van mijn co-schap verslag'' Edwin en Ron werden uit hun conversatie gehaald door Anton die Ron vroeg ofdat hij klaar was om met hem richting het ziekenhuis te gaan. Ron gaf Edwin nog een snelle kus en liep samen met Anton de deur uit. Toen Edwin het geluid van de dichtgaande voordeur klonk zuchtte hij nogmaals. Natuurlijk zat zijn tentamen voor Natuurkunde hem niet dwars, maar wat hem wel draws zat kon hij onmogelijk aan Ron vertellen..

Now I wanna leave but I'm lost
So now I can't break away
Although I've made up my mind
My heart is refusing me **

De avond van tevoren liepen Sjoerd, Rikki en Edwin Dansatoria binnen, als in de tussentijd het geluid van knallende kurken hen om de oren vloog. Verbaasd keek het drietal naar de linkerzijde waar Bing en Lucas aan het proosten waren. Ook Sjors, Nina en Noud stonden erbij met een champagneglas. Sjoerd liep uit nieuwsgierigheid naar het gezelschap, met Rikki achter zich aan. Ook Edwin volgde, en stond er met de handen in zijn zakken wat ongemakkelijk bij. Hij probeerde Lucas’ blik te ontwijken door wat afwezig rondom zich heen te staren. ''Wat een vrolijkheid hier'' begon Sjoerd. Bing keek op ''Lucas heeft zichzelf zojuist succesvol uitgekocht als mede-eigenaar van Dansatoria'' antwoordde Bing ''Maar ik ga je toch wel een beetje missen man'' terwijl hij een schouderklop aan Lucas gaf. Lucas glimlachte, en kon het niet laten om even een blik op Edwin te richten, die ook opkeek bij het horen van het woordje 'uitgekocht'. Voordat Edwin het wist had hij verbaasd het woordje herhaald ''Uitgekocht?''
''Ja, uitgekocht inderdaad'' reageerde Lucas bot.
''Ik ga terug naar New York''
Edwins ogen werden iets groter, en er kwam een wrang gevoel in zijn lichaam.
''Waarom?'' vroeg Rikki verbaasd, die zichzelf inmiddels ook een champagneglas had toegeëigend.
Lucas haalde lichtelijk zijn schouders op ''Gewoon, ik mis mijn leven daar. En na twee jaar heb ik het hier allemaal wel weer gezien.''
Sjoerd keek naar Edwin waaraan duidelijk het schuldgevoel aan was af te lezen.

Is it true?
Is it over?
Did I throw it away?
Was it you?
Did you tell me,
You would never leave me this way? ***

Edwin kwam thuis uit school, en plofte neer op bank zonder een woord te zeggen. Hij had in eerste instantie niet eens in de gaten dat Bianca in de keuken bezig was. ''Ed, zou je me even kunnen helpen?'' vroeg Bianca wanneer ze net bezig was om de kerstkransjes in een vorm te drukken. Met tegenzin staat Edwin op van de bank, loopt richting de keuken en neemt een koekjesvorm in zijn handen.
''Je bent de laatste dagen zo stil'' begint Bianca
Edwin zuchtte ''Ik voel me gewoon niet zo lekker mam, ik zal wel iets verkeerds gegeten hebben denk ik..''
''Ja ja..'' knikte Bianca veelwetend.
''En je weet zeker dat dat niks met Lucas’ vertrekt uit Meerdijk te maken heeft?''
Edwin slikte ''Hoe.. weet jij dat Lucas weg gaat?''
''Dat heeft Lorena me verteld''
Edwin zei niets meer, maar knikte enkel zachtjes.
''Maar daar heeft het dus niks mee te maken?''
''Nee.. natuurlijk niet… Lucas is verleden tijd.. ik ben nu met Ron''
''Ja ja.. '' herhaalde Bianca nogmaals.
Er is een gespannen sfeer ontstaan in de keuken. In Edwins hoofd gaan allerlei gedachtes de ronde wanneer Bianca hem uit zijn gedachte onderbreekt.
''En nu eerlijk, Jij wilt helemaal niet dat Lucas weg gaat hè...'' Edwin kijkt zijn moeder aan, zucht en gaat op de stoel zitten. Edwin richt zijn blik weer op Bianca en begint met enige tegenzin aan zijn verhaal.
''Wat ik met Ron heb is speciaal. Hij is lief, knap, intelligent, vriendelijk. Maar.. hét gevoel dat ik bij Lucas krijg, dat heb ik bij Ron nog nooit gehad.. en ik dacht dat ik Lucas wel zou vergeten als ik mijn relatie met Ron een kans zou geven maar… dat gevoel voor Lucas gaat gewoon niet weg..'' Bianca haalde een hand door het haar van haar zoon.
''Niemand heeft ooit gezegd dat de liefde makkelijk is. Maar het meest belangrijke van de liefde is om je hart te volgen, en jou hart ligt bij Lucas. En je kunt dat wel ontkennen, maar je weet dat het zo is.'' Edwin keek naar zijn moeder, en luisterde naar haar wijze woorden.
''En als jij tegen Lucas zegt, wat je daarnet ook tegen mij hebt gezegd, dan weet ik zeker dat het goed komt'' Edwin lachte dankbaar naar zijn moeder, stond op en liep richting de kapstok. Edwin deed zijn jas aan, en opende de voordeur. ''Waar ga je heen?'' vroeg Bianca nog snel voordat ze Edwin de voordeur dicht hoorde doen. Bianca wist genoeg, en hoopte van harte dat het goed zou aflopen..

I wanna make sure that he believes
A lifetime of love with him and me
'Cause that's what my heart is hoping for
I know so. ****

In huize Sanders leek het zelfde gesprek te zijn gevoerd. Daar was Lucas bezig met het inpakken van zijn koffers. En ook daar probeerde Janine erachter te komen waarom Lucas nu ineens zo graag meteen terug naar New York wilde.
''Gewoon, ik denk dat papa het ook wel leuk zal vinden als ik vóór kerst al daar ben.''
''En dat heeft niks met Edwin te maken?'' vroeg Janine argwanend
''Edwin? Welke Edwin? Ik ken geen Edwin. Ken jij een Edwin?'' zei Lucas geïrriteerd.
Janine zuchtte uit frustratie en pakte haar handtas van de tafel. ''Ik moet nu weg, maar we hebben het hier vanavond over. Hier is het laatste woord nog niet over gezegd.'' Ze pakt nog snel haar autosleutels, en loopt richting de hal. Lucas draait met zijn ogen en gaat gestaagd verder met inpakken. Lucas kijkt niet veel later vreemd op als hij voetstappen richting zijn kant hoort komen, en een bekende stem zijn naam noemt.
''Lucas?'' zegt Edwin, terwijl hij weer ongemakkelijk in zijn broekzakken staat te graaien.
''Hoe kom jij binnen?''
''Je moeder ging net de deur uit. Ze zei dat ik door kon lopen''
Lucas haalt zijn wenkbrauwen op. ''Wat kom je hier eigenlijk doen?''
Edwin krijgt de kans niet om antwoord te geven.
''Weet Ron eigenlijk wel dat je zomaar bij je ex op bezoek bent?'' vraagt Lucas nors, als hij in de tussentijd gewoon verder gaat met het inpakken van zijn koffers.
''Waarom wil je eigenlijk nu ineens naar Amerika?''
Lucas kijkt kwaad op wanneer hij net een stapel cd’s in een van zijn koffers stopt.
''Dat heb ik al gezegd, ik heb het gehad hier. En er is helemaal niks hier in Meerdijk waardoor ik ook maar zou overwegen om te blijven.''
Edwin schraapt zijn keel.
''En ik dan?'' Edwin bijt op zijn lip en voelt zijn wangen langzaam rood worden.
Met open mond staart Lucas naar Edwin, en hij onderdrukt zijn glimlach
''Hoezo en ik dan? Wij hebben niks samen..''
Voor Edwin voelt het alsof zijn lichaam is vastgevroren aan de marmeren vloer, hij kan geen woord meer uitbrengen. Lucas gooit kwaad de cd’s in zijn koffer.
''Ik dacht dat wat wij hadden voor altijd was, dat wij samen alles aan zouden kunnen.
It was us against them all. Maar het meer dan duidelijk dat jij je keuze gemaakt hebt. Ron wil jou, en jij wil hem..'' Zegt Lucas met een lichte snik in zijn stem.
''Ik wil Ron helemaal niet, ik wil jou!'' deze zin schoot uit Edwins mond voordat hij het zelf in de gaten had. Met de woorden van zijn moeder in zijn achterhoofd besluit Edwin Lucas’ hand vast te pakken. Lucas kijkt geschokt naar Edwin, en niet veel later heeft Edwin zijn lippen al brutaal op de zijne gedrukt. Geschrokken, maar met een kleine glimlach kijken Lucas en Edwin naar elkaar. Edwin neemt het woord ''Ik wil jou Lucas, alleen jou. De meest stomme fout uit mijn leven was om jou ooit te laten gaan, en het spijt me zo verschrikkelijk dat je zo’n pijn heb gedaan. Jij bent mijn grote liefde, en een leven zonder zou kan en wil ik me niet voorstellen. Dus wil je als-je-blieft hier in Meerdijk blijven?.. bij mij?...''
Lucas is zichtbaar geraakt door de lieve woorden van Edwin.
''Je meent het hè?'' zegt hij terwijl hij glimlachend zacht in Edwins hand knijpt.
''Ik hou van je Lucas Sanders!'' roept Edwin vervolgens door het huis.
''Is dit duidelijk genoeg?''
''Ja, meer dan duidelijk'' zegt Lucas tegen Edwin, die zijn lach niet langer kan onderdrukken, en een kus op Edwins mond geeft.
Edwin gaat het zijn hand door Lucas’ haar.
''Je hebt nog geen antwoord gegeven op mijn vraag…'' stelt Edwin hakkelend
Waarop Lucas zijn armen op Edwins schouders slaat.
Lucas kijkt bedenkelijk, maar weet welke vraag Edwin bedoeld
''Het antwoord op je vraag is.. ja. Ja, ik blijf.''
Een grote glimlach vormt zich op beide gezichten, voordat ze elkaar nogmaals een liefdevolle omhelzing geven.

Even If we hurt each other so
And even when you lie I just close my eyes and let it go
Not afraid to let all my feelings show
You'll always be the one, one, one, one
Even If I just wanna run away
And Even If I hate all the stupid silly words you say
Can't deny with you is where I wanna stay
'Cause baby you're the one, one, one, one, one. *****

--

* My Heart Is Refusing Me - Loreen
** My Heart Is Refusing Me - Loreen
*** Is It True? - Yohanna
**** Not Afraid To Love - Sanna Nielsen
***** The One - Medina

Reacties: