Hoofdcategorieėn
Home » Tokio Hotel » Daddy? I’m hungry. » 5
Daddy? I’m hungry.
5
De ochtend kwam sneller dan Tom zou willen. Zijn ogen voelden zo zwaar. Hij probeerde zich om te draaien, maar er lag iets achter zijn rug aan beide zijden. En boven dat, droop er ook nog eens iets wat nat was langs zijn nek.
Tom opende langzaam zijn ogen. Het enige wat hij kon zien was duisternis. Hij fronste zijn wenkbrauwen en probeerde zich omhoog te hijsen. Het was moeilijk, maar het was hem eindelijk gelukt. Hij keek om zich heen. Hij was nog in zijn eigen kamer, in zijn eigen bed. Op dat moment, toen hij zich af begon te vragen wat er mis was, viel er een kleine hand voor zijn ogen.
Shit! Het was geen droom!
Tom draaide zich langzaam en voorzichtig om. Hij lag tussen de twee blonde engeltjes. Ze lagen in zijn bed, elk op zijn kant, Tobi - of was het Alex? Hij was er niet zeker van - zoog aan zijn kleine duim. Hun blonde haren lagen door de war, maar ze zagen er zo... zo mooi uit.
Met zijn vingertoppen streelde hij zorgvuldig over het zachte haar van de jongen. Eén van die jongens was een beetje nerveus en legde zijn hoofd in Toms schoot. Hij kon het niet helpen, maar glimlachte. Ze waren zo schattig, zo lief.
De dreadhead zuchtte en legde zijn hand achter zijn nek en fronste zijn voorhoofd. Zijn hand was bedekt met nattigheid.
“Oh God,”¯ mompelde hij en rolde met zijn ogen.
Speeksel.
Hij zat daar, tussen de twee jongens en keek voor wie weet hoe lang naar hen, ze lagen zo rustig te slapen. Hij kon wel uren zo blijven zitten en tevreden naar ze blijven kijken, maar uiteindelijk moest Tom er echt uit om het toilet te gebruiken.
“Oké jongens, papa moet plassen,”¯ mompelde hij en zo zorgvuldig als hij kon, kwam hij uit bed. Hij keek achterom toen hij het deken hoorde verschuiven. Hij ademde opgelucht toen de jongens bleven slapen. Tom sloot zacht de deur achter hem en viel bijna door de snelheid die hij maakte om bij de badkamer te komen.
“Goede God,”¯ mompelde hij bij zichzelf, toen hij eindelijk kon plassen. Hij waste zijn handen en spoelde het toilet door. Hij keek naar zijn spiegelbeeld in de spiegel en zuchtte. Hij zag er beter uit dan gisteren, maar nog steeds moe, hij had slechts een paar uur geslapen en slapen met een dubbel gewicht op je rug is niet zozeer comfortabel.
Maar Tom was bijna verbaasd over hoe hij zich voelde. Normaal als hij niet goed had geslapen, was hij zo’n eikel en zijn humeur was dan net één grote shit en zeurde hij over iedereen om zich heen. Maar vanochtend voelde hij zich niet alsof hij over alles zou gaan zeuren. Eigenlijk, was zijn humeur best goed.
Hij glimlachte naar zichzelf in de spiegel. Nadat hij zijn gezicht had gewassen, de slaap uit zijn ogen had gewassen en zijn tanden had gepoetst, maakte Tom zijn weg naar beneden.
“Morning sweeti - Ew, Tom!”¯
Hij grijnsde naar zijn moeder. “Goedemorgen, mam. Wat is er voor het ontbijt?”¯
“Moet je je niet eerst aankleden voor vandaag?”¯ vroeg ze hem en keek van onder tot boven naar haar bijna naakte zoon. “En als antwoord op je vraag... voor het ontbijt is wat je in staat bent om voor jezelf klaar te maken, schat.”¯
Tom snoof en ging op de bank zitten, negeerde volledig haar opmerking over het aankleden. Hij voelde zich prima zoals hij was.
“Nou, ik heb geen honger meer,”¯ glimlachte hij en knipperde met zijn ogen naar Simone, die hem met een dodelijke blik aankeek. Hij kende haar goed genoeg om te weten dat ze hem niet zonder ontbijt liet rondlopen.
“Ik vind je niet aardig, gewoon zodat je het even weet,”¯ zei ze terwijl Tom giechelde en Simone verdween in de keuken. Met nog steeds een glimlach op zijn gezicht, maakte Tom zich comfortabel op de bank en zette de televisie aan. Het was veel vroeger dan hij meestal in staat was om zijn kont uit bed te krijgen, waardoor hij erachter kwam dat op alle kanalen kinder cartoons waren.
Hij zuchtte en stond op het punt om de TV uit te schakelen en naar de keuken te gaan, toen hij zachte voetstappen en fluisteringen op de trap hoorde. Daar waren ze, met verwilderd haar, duimen in hun mond en zedig glimlachend.
“Hé, jongens, horen jullie twee niet te slapen?”¯
Ze schudden hun hoofd en gingen op de trap zitten. Tom fronste zijn wenkbrauwen. Er was iets vreemds met de tweeling. Hij kende ze misschien nog niet zo lang, maar hij kon zeker vertellen dat er iets mis was.
“Wat is er mis met jullie?”¯ vroeg hij en stond op. Beide jongens nestelden zich dichter bij elkaar, hielden hun handen strak vast en bleven zwijgen.
“Alex?”¯
Het bleef stil.
“Tobi?”¯
Er kwam weer geen antwoord.
“Oké jongens, wat is er mis?”¯ Hij knielde voor hen neer en bestudeerde hun onschuldige gezichten. Er was zeker iets mis en hij vond het helemaal niet leuk.
“Zeg het hem.”¯
“Nee, jij moet het vertellen.”¯
“Nee! Jij deed het, Lexi! Jij moet het vertellen.”¯ Tobi keek naar zijn jongere broer.
Tom keek wat langer naar de tweeling en fronste met zijn wenkbrauwen toen hij de natte strepen op Alex' broek zag.
“Vertel het maar.”¯ De toon die hij gebruikte was veel kouder dan hij had gepland, maar hij had een idee wat er gaande was en in hoop bad hij dat het onjuist was. Helaas was dat niet zo.
“Het spijt me, papa! Echt waar!”¯
“Alex...”¯
Het kleintje verschoof en zijn honing bruine ogen werden gevuld met tranen. “Het spijt me, het was niet mijn bedoeling om nat te zijn, papa,”¯ fluisterde Alex voordat hij luid begon te snikken.
Toms hart smolt. Hoe kon hij boos zijn op hem? Het was niet Alex’ schuld. Hij was immers net 2 en half jaar oud. Het gebeurde soms gewoon, toch?
“Alex? Alex, kom naar mij, schatje.”¯ De kleine blonde schudde zijn hoofd en ging verder met huilen. Tom zuchtte, pakte hem op en knuffelde hem toch. Lex sloeg onmiddellijk zijn kleine armen rond Toms nek en kalmeerde een beetje.
“Het is oké, stoppen met huilen, het is oké, kleine jongen,”¯ suste Tom hem.
“B-ben je boos, p-papa?”¯
Tom zuchtte en gaf hem een ​​kleine glimlach. Hij streelde Alex’ haar.
“Ik ben helemaal niet boos. Dus, alsjeblieft, stop met huilen?”¯ Hij veegde een paar tranen van zijn wang en onderdrukte de drang om weg te draaien toen Alex zijn snotterige neus afveegde in Toms hals.
“Oh, wat is hier gebeurd, lieverd?”¯ Tom draaide zich om met Alex nog steeds in zijn armen en zag Francizska in de deuropening van de keuken.
“Het is niets. De kleine man hier heeft een ongeluk gehad, maar nu is het goed, toch?”¯ vroeg Tom de jongen in zijn armen en kuste zijn haar. Hij snoof aan hem; hij rook zo lief.
Alex knikte alleen maar en veegde zijn neus aan zijn mouw af terwijl Tobi zijn handen omhoog hield voor Francizska zodat ze hem op kon tillen.
“Je moet hem omkleden,”¯ stelde Francizska voor en bracht Tobi naar de keuken, waardoor Tom hulpeloos achterbleef bij de trap. Hij was immers de vader van Alex, hij moest ermee leren omgaan, zodat zij een pauze kon nemen van Alex’ nattigheid.
“Eh... ja, oma heeft gelijk. Ik moet je even omkleden, schatje.”¯ Tom keek naar zijn zoon en was helemaal wanhopig. Hij had geen idee hoe hij om moest gaan met een nat kind.
‘Misschien moet je hem gewoon uit zijn natte pyjama halen en een schone pakken?’
Alex staarde alleen maar met grote ogen naar zijn vader, niet zeker wat er allemaal gaande was. Iedere keer als hij zichzelf onder had geplast, kwam oma om hem te helpen. Maar Tom schudde hem door elkaar toen hij hem terug droeg naar zijn kamer.
‘Is papa boos op me?’ Dacht Alex.
“Oké, dus...”¯ Tom zette hem neer op de grond en keek omhoog naar Lexi. “Allereerst, je uitkleden,”¯ zei hij tegen zichzelf en knielde neer voor Alex, die deed meteen een stap terug. “Wat is er?”¯
“Ik wil niet dat jij het doet.”¯
“Wat precies wil je dat ik niet doe?”¯ vroeg Tom en reikte zijn hand naar Alex om hem dichter naar zich toe te trekken. Hij verschoof en trok zich weer terug.
“Ik wil niet dat je mij omkleedt.”¯
“Wat? Waarom? Alex, stop ermee, je kan niet blijven rondlopen in deze natte kleding.”¯
“Ik wil niet!”¯ schreeuwde Alex toen Tom hem nog een keer probeerde dichterbij te trekken om hem om te kleden.
“Alex!”¯ gromde hij, hij ergerde zich aan dit hele gedoe. Maar voordat hij iets kon doen, ging de deur open en tuurde er iemand naar binnen.
“What's up?”¯
“Billa!”¯ schreeuwde Alex en liep naar hem toe. Hij wikkelde zijn kleine armen om Bills benen en keek naar Tom.
“Alex, kom terug.”¯ De blonde jongen schudde zijn hoofd en verborg zijn gezicht achter Bills kont. Toms goede humeur was verdwenen.
“Goed.”¯ Hij stond op en liep naar de deur. “Weet je wat? Ik ben hier klaar mee. Doe wat je wilt doen,”¯ zei hij met een ijzige stem en vertrok. Het kon hem niet schelen dat hij zojuist zijn zoon met natte kleding had achtergelaten, hij was zo pissed off.
____________
Tom verborg zich in de badkamer. Hij sloot de deur en ging op de grond zitten met zijn hoofd in zijn handen. Hij wist dat hij niet zo boos moest doen, maar het werkte allemaal op zijn zenuwen, hij had een hekel aan huilende kinderen. En boven dat, had hij geen idee wat hij verkeerd had gedaan.
Hij zuchtte en sloot zijn ogen. Dit werd allemaal te veel voor hem. Hij wilde weg uit het huis, rondhangen met Mike, Andreas en zijn andere vrienden. Maar hij kon het niet. Hij moest hier blijven met deze kleine jongens. Hij haatte zichzelf omdat hij wilde dat ze gewoon verdwenen.
Tom zuchtte opnieuw.
Hij had geen idee hoe lang hij daar was en hij had ook niet het gevoel dat hij snel zou vertrekken.
“Is papa boos op me?”¯
De kleine, zachte stem kwam van de andere kant van de badkamer deur. Tom tilde zijn hoofd op en luisterde.
“Misschien. Je was erg brutaal tegen hem,”¯ zei een andere stem en hij hoorde lichte voetstappen.
“Dat was niet mijn bedoeling.”¯ Een kleine stilte. “Houdt papa nog steeds van mij? I-Ik wil niet dat hij dat niet doet.”¯
Tom scherpte zijn borst aan. Hij voelde zich vreselijk dat hij wilde dat zijn kleine engel moest verdwijnen. Hij stond langzaam op, vingers op de deurknop.
“Natuurlijk houdt hij van je.”¯ Tom glimlachte een beetje bij de woorden die zijn broer zei. “Maar je moet hem zeggen dat het je spijt en geef hem een ​​dikke kus,”¯ zei Bill. Zijn broer was gewoon geweldig.
“Dat zal ik doen, echt waar!”¯ Tom hoorde het zoetste gegiechel toen hij de deur opende. Zijn plan van een verblijf in de badkamer voor de rest van de dag, was plotseling veranderd en het kon hem niet schelen.
“Papa!”¯ De tweede deur opende, Tom voelde zijn kleine maatje rond zijn benen.
“Lexi,”¯ glimlachte hij en streelde zijn zachte haren. Zijn woede was voorgoed voorbij.
“Het spijt me, papa! Echt waar! Ik houdt van je!”¯
Toms glimlach groeide helderder toen hij Alex pakte en hem tegen zijn borst aandrukte.
“Ik houdt ook van jou, baby boy.”¯ Alex gaf hem natte, maar toch zoete kus op zijn lippen. “Dank je,”¯ giechelde Tom en kietelde Alex’ zij, die hem een verdiende giechel gaf. “Laten we nu iets eten en dan naar het park, die wacht al op ons!”¯
Dat alles wat vervolgens werd gehoord was het gepiep van een kind.
Reacties:
leuk deeltje!! ;d