FanFic.nl

Kaiya

Hoofdstuk 18: De held 1

Ik loop achter Tazuna aan en we komen in het dorpje aan. Het is al laat in de avond en de zon gaat al onder. Het si druk op straat. ‘Waar gaan we heen?’ vraag ik aan Tazuna. ‘Ik neem aan dat je wilt eten. Ik ga wat dingen ophalen voor het eten.’ antwoord hij. Ik knik en ik kijk rond. Ik zie broodmagere kinderen en volwassenen. Dat raakt me diep. Ze zitten onder het vuil en aan hun botten zitten alleen maar vel. Een man komt onze richting op. Hij houd een bordje in zijn hand met de tekst: ‘Ik wil elk soort werk doen.’ Een klein jongetje schiet langs ons met vis in zijn handen. Een man achtervolgt hem. ‘Dief!’ roept hij en verdwijnt samen met het jongetje de hoek om. Je kan hier goed zien dat ze arm zijn. Ik kijk de andere kant op en ik zie twee kinderen op een matje treurig uit hun ogen kijken. Tazuna tikt me aan en wijst naar ene winkeltje op de hoek. ‘We zijn er.’ zegt hij. We lopen het winkeltje binnen en het valt me op dat er heel weinig ligt aan eten. ‘Welkom.’ zegt de man achter de balie schor. Een man komt achter mij staan. Hij pakt de tas die om mijn schouder hangt, maar ik keer me snel om en schop hem recht tussen zijn benen. ‘Dat dus even niet.’ zeg ik terwijl de man in elkaar zakt. We gaan de winkel weer uit, maar ik blijf nog even staan en kijk naar de man die pijnlijk op de grond ligt. ‘Die worden vast blauw. Met wat ijs zal de pijn verdraagbaarder worden. Een fijne dag nog.’ zeg ik tegen hem en ik loop achter Tazuna aan. ‘De meiden hier vechten nooit zoals dat.’ zegt Tazuna. ‘Die vent moest gewoon van mijn tas afblijven, meer niet.’ zeg ik. Lachend schud Tazuna zijn hoofd. Ik voel ineens dat iemand me weer van achter vastpakt. Ik keer me woest om. Het jongetje deinst naar achteren. ‘Sorry.’ zeg ik. Het jongetje steekt zijn handen uit. ‘Heeft u alsjeblieft wat te eten?’ vraagt hij. Ik krijg medelijden met hem. Ik doe mijn tas open en ik graai erin. Ik heb alleen twee broodjes, meer niet. ‘Hier.’ zeg ik en ik geef het aan het jongetje. Zijn ogen beginnen te glunderen. ‘Dank u!’ roept hij blij en rent weg. ‘Zo gaat het nu, sinds Gato hier is.’ zegt Tazuna. ‘De kinderen leiden en de volwassenen zijn te bang om tegen Gato op te komen.’ Ik knik. ‘Ik hoop dat wij wat kunnen betekenen voor dit dorp.’ zeg ik. Tazuna knikt. ‘Als wij die brug afmaken, dan komt er weer rijkdom hier. De mensen hebben hun hoop verloren, maar die brug gaat een nieuw leven voor hun geven en hoop. Mensen gaan dan weer geloven.’ Het is goed dat we de missie hebben voortgezet. Als de rust hier weer terug is, dan worden mensen weer gelukkig.

Het is al donker. We stappen tegelijk met Kakashi, Naruto en Sasuke het huis binnen. We kunnen gelijk beginnen met eten. Naruto en Sasuke vallen gelijk aan. ‘Jongens met hun eetlust.’ zucht ik en ik ga naast Sasuke zitten. ‘Het is een tijdje geleden dat we zo veel gasten aan tafel hebben.’ zegt Tazuna. Ik wil een broodje pakken, maar Sasuke pikt het voor mijn neus weg. Ik verplaats mijn hand naar een andere broodje op de schaal, maar die pikt Naruto weg. Ik wil weer ene broodje pakken, maar Kakashi pikt die nu. Ik zucht en ik ga dan maar voor de rijst. De jongens zitten te schranzen alsof hun leven ervan afhangt. Ze staan tegelijk op. ‘Ik wil nog meer.’ zeggen ze tegelijk. Gelijk kijken ze elkaar fel aan. Ik schud mijn hoofd. ‘Zielig hoopje.’ zeg ik en ik ga weer rustig verder met eten. Helaas, mijn eetlust bederft weer, want Naruto en Sasuke spugen alles wat ze net hadden gegeten weer uit. Ik trek een vies gezicht. ‘Nu heb ik geen trek meer.’ zeg ik. Kakashi blijft er relaxt onder. ‘Eet niet zo veel als jullie het toch weer uitkotsen.’ zeg ik geërgerd. Sasuke veegt zijn mond af. ‘Kan niet. Ik moet eten.’ zegt hij met zijn ogen gericht op Naruto. ‘En ik moet meer eten dan hij.’ zegt Naruto. ‘Alleen dan wordt ik sterker.’ ‘Dat is waar,’ stemt Kakashi in. ‘maar overgeven helpt jullie niet.’ De jongens gaan weer verder met schranzen. Mijn maag rommelt, maar er ligt bijna niets meer op tafel dankzij de heren. Het enige wat ik heb gegeten is een beetje rijst. Ik zie dat er nog een halfje vlees over is. Ik kijk van Kakashi naar Naruto en van hem naar Sasuke. Niemand wilt het stukje vlees. Ik pak het en eet het op. Mijn maag is me dankbaar. Als iedereen vol zit, wordt er thee op tafel gezet. Inari is aankomen schuiven. Naruto en Sasuke drinken alsof hun eten ervan afhangt. Mijn ogen vallen op een foto. De moeder van Inari, Tazuna en Inari staan op de foto. Er is een stuk uit de foto gescheurd waar een man staat. Ik wil niet vragen waarom dat zo is, maar aan de andere kant ben ik nieuwsgierig. Ik besluit toch mijn mond maar te houden. Voor hetzelfde geld hebben ze een hekel aan die man gekregen. ‘Waarom is er een stuk uit die foto gescheurd?’ vraagt Naruto. Ik zie dat dat Tazuna, Inari en de moeder van Inari raakt. Ze stoppen met waar ze mee bezig waren. Ben ik even blij dat ik dat niet vroeg. ‘Dat is mijn man.’ zegt de moeder van Inari. ‘Ze noemden hem vroeger de held van dit land.’ zegt Tazuna somber. Inari wilt dit gesprek liever ontwijken en verlaat de kamer gevolgd door zijn moeder. ‘vader, u weet dat u niet over hem moet praten met Inari in de buurt.’ zegt ze en loopt ook de kamer uit. Het blijft stil. ‘Dat was niet zijn echte vader. Hij kwam pas later in onze familie.’ begint Tazuna. Hij moet zijn verhaal kwijt. ‘Hij en Inari waren erg op elkaar gericht. In die tijden lachte Inari elke dag, maar dat was toen.’ Tazuna balt zijn vuisten. Tranen rollen over zijn wangen en hij kijkt naar de tafel. ‘Sinds die dag, veranderde alles.’ Ik luister aandachtig naar zijn verhaal.

Reacties:

BornThisWay zei op 13 dec 2011 - 17:21:
Kaiya: Nee! Dat had ik moeten zien!
Ik: Geen zorgen, je krijgt je kans wel een keer. Helemaal aan het eind van het verhaal ofzo

bloodyhell18 zei op 13 dec 2011 - 17:07:
Oeeeh heeft kakashi z'n masker af gedaan ? :333
Snel verder :3