Hoofdcategorieėn
Home » Naruto » Kaiya » Hoofdstuk 19: De held 2
Kaiya
Hoofdstuk 19: De held 2
‘Wat gebeurde er met Inari?’ vraagt Kakashi rustig. Tazuna slikt even en begint dan zijn verhaal te vertellen. ‘Je moet eerst weten wie die man was.’ Hij pakt zijn bril en veegt een paar tranen weg. ‘De man die ons het woord: ‘moed’ leerde. Hij was hier de held.’ Naruto’s ogen beginnen een beetje te glinsteren bij het woord held. ‘Een held?’ vraagt hij. ‘Dat moet je zelf bepalen.’ zegt Tazuna. ‘Hij kwam hier ongeveer drie jaar geleden.’
‘Nee!’ roep ik en probeer me los te trekken uit de greep van de jongens. ‘Wat zullen we eens doen met die vlooienbaal?’ vraagt een jongen en houd mijn puppy omhoog. ‘Laat hem met rust!’ roep ik hard. ‘Kop dicht.’ zegt een jongen die me in de houdgreep houd. De jongen met mijn puppy begint vals te lachen. ‘Misschien kan hij wel zwemmen?’ vraagt hij en loopt naar de rand van de pier. Ik ben helemaal in paniek. De jongen houd mijn puppy boven het water en laat los. ‘Nee!’ roep ik. Tranen branden achter mijn ogen. Mijn puppy begint in paniek te spartelen en dreigt te verdrinken. Ik kan dit niet aanzien. ‘Laat hem maar los.’ zegt de jongen. De andere twee gehoorzamen meteen en laten me los. Ik ga naar de rand van de pier. ‘Haal mijn hond eruit!’ roep ik. De jongen lacht scheefjes. ‘Als het jouw hond is, haal hem er dan maar uit.’ Ik schrik. Ik kan helemaal niet zwemmen. Hopeloos kijk ik toe hoe mijn puppy zich boven water probeert te houden. De tranen komen nu los en houden niet op met stromen. Ik begin te trillen. ‘Ga hem dan pakken.’ zegt de jongen en schopt me het water in. Nu ben ik helemaal in paniek. Met ene harde plons beland ik in het water. Wat moet ik doen?! Wat moet ik doen?! Ik wordt door het water omhoog geduwd. Ik snak naar adem, maar ik kan mezelf niet boven water houden. Ik ga dood! Ik ga dood! Ik probeer hulp te roepen, maar tevergeefs. Als ik mijn mond open doe, komt er water in mijn mond. In mijn ooghoeken zie ik mijn puppy zich in veiligheid brengen. Kon ik ook maar zwemmen. Ik voel me zo verloren. Mijn puppy heeft het land bereikt en schud zich droog. Hij rent weg en de jongens gaan hem achterna. Ik raak helemaal uitgeput. Dit hou ik niet langer meer voor. Uiteindelijk zak ik naar beneden. Ik sluit mijn ogen. Ik wil nog niet dood! Ik ben bang! Ik zie het wateroppervlak steeds verder en verder van mij vandaan. Ik sta op het punt om op te geven. Ik kan niet meer ademen en ik verlies mijn bewustzijn.
Ik voel de zon op mijn gezicht en ik hoor het knetterende geluid van vuur. Ik voel dat er een deken over mij heen ligt. Ik open langzaam mijn ogen. Ben ik dood? ‘Zo, dus je bent wakker?’ hoor ik een man vragen. Ik schiet overeind. Op het vuur liggen vissen te bakken en een man zit met zijn rug naar mij toe. Hij keert zijn gezicht naar mij toe. Hij heeft zwart haar en een litteken over zijn kin. Zijn ogen staan vriendelijk. ‘Ik heb even met die kinderen gepraat, geen zorgen. Ze vallen je niet meer lastig.’ zegt hij en hij glimlacht. Hij houd een vis voor me en gebaart dat het voor mij is. Ik kijk hem verbouwereerd aan. ‘Heeft u me uit het water getrokken, meneer?’ vraag ik. ‘Eet eerst wat. Daarna kunnen we praten.’ zegt de man. Ik pak de vis aan en ik begin er voorzichtig van te eten. Ondertussen vertel ik mijn verhaal. ‘De hond liet je achter. In mijn land zijn honden erg trouw en verlaten ze nooit je zijde, maar jij verliet zijn zijde eerst, dus het verbaast me niet dat hij wegliep.’ zegt de man. Ik kijk treurig naar de grond. ‘Ik wilde hem wel helpen, maar ik was bevroren.’ Er komen weer tranen omhoog. ‘Ik denk dat ik niet moedig genoeg ben.’ zeg ik. De man legt zijn hand op mijn hoofd. ‘Wees niet zo streng voor jezelf. Je bent nog maar een kind. Toen ik jou leeftijd was, was ik ook bang.’ zegt hij. Ik kijk hem verbaast aan. Hij, bang? ‘Onthoud dit goed. Leef je leven zodat je nergens spijt van zult hebben. Als je van iets houd, bescherm het. Het maakt niet uit hoe gevaarlijk of hoe moeilijk. Je moet blijven proberen, zelfs al zet je je leven op het spel.’ zegt de man. Ik kijk hem bewonderend aan.
‘Zijn naam was Kaiza.’ zegt Tazuna. ‘Een simpele vissersman die uit een andere land komt. Hij volgde zijn dromen en nadat Inari hem heeft ontmoet, waren ze onafscheidelijk.’ Ik vindt het mooi dat je zo’n goede band kunt krijgen met iemand. ‘Inari heeft nog nooit een vader gekend, dus moet je je voorstellen hoe het voor hem was om Kaiza in zijn leven te hebben.’ haalt Tazuna me uit mijn gedachten. ‘Inari keek tegen hem op en volgden hem in alles wat hij deed. Zo werd het echt net als een vader en een zoon. Kaiza spendeerde zoveel tijd met ons dat hij een familielid werd.’ Naruto lacht tevreden. ‘En toen dit dorp hem nodig had, werd hij zelfs meer.’
Het regent hard en ik heb het gezellig met Kaiza. Ineens gaat de deur met een harde klap open en staat er een doorweekte man in de deuropening. ‘Er zijn problemen, Kaiza. Het water stijgt dramatisch snel en als we het niet stoppen, dan spoelt heel het dorp weg!’ roept hij. Kaiza staat gelijk op. ‘Inari, heel een touw.’ zegt Kaiza. ‘Ja, vader.’ zeg ik en ik schiet weg. Uiteindelijk kom ik terug met een lang stuk touw. We gaan op weg. Twee mannen zijn druk in discussie over wat er moet gebeuren. ‘Maar om bij de poort te komen, moet je zwemmen. Niemand gaat dat doen.’ zegt een van de mannen. ‘Ik doe het.’ zegt Kaiza en stapt naar voren. ‘Doe niet zo gek.’ zegt een man. ‘Denk om je veiligheid.’ Maar al die woorden lieten Kaiza niet stoppen. ‘Vader.’ zeg ik zachtjes. Kaiza legt zijn hand op mijn hoofd. ‘Geen zorgen. Niets zal je vader stoppen.’ zegt hij. ‘Dit is ons dorp, dus we moeten alles doen om te helpen.’ Ik geef hem het touw aan. Hij bind het om zijn middel en duikt heldhaftig het water in. Ik ren naar de reling en ik kijk gespannen toe. Golven komen over Kaiza heen, maar hij blijft doorgaan. Ik ben helemaal onder de indruk. Ik voel een enthousiasme opkomen. ‘Vader, ik weet dat het je gaat lukken!’ roep ik. Kaiza heeft de poort bereikt en hijst zichzelf erop. Iedereen rent op het touw af en begint te trekken.
Tazuna lacht. ‘Dat was het moment dat hij een held werd genoemd in dit dorp. Hij leerde ons de betekenis van moed en Inari was zo trots op dat hij zijn zoon was, maar dat duurde niet lang meer toen Gato verscheen en het dorp overnam. Hij terroriseerde het hele dorp. Alleen Kaiza durfde tegen hem op te komen. Gato wilde geen held op zijn weg hebben. Het kostte zijn hele bende om maar 1 man te stoppen.’ Ik zie alles voor me. Net alsof ik er echt ben, maar dit gedeelte van het verhaal gaat me niet bevallen.
Een menigte staat bij het hek. Ik dring mezelf tussen hun door en wat ik aantref zal ik nooit meer vergeten. Daar aan een kruis hing Kaiza. Zijn armen zijn eraf en hij heeft zijn hoofd gebogen. Ik kan me niet meer bewegen en ik begin te trillen. Dit kan niet waar zijn. Ik hoor niets meer om mij heen. ‘Vader!’ roep ik hard. Tranen stromen over mijn wangen en k hou het hek stevig vast. Dit kan niet. Mijn vader kan daar niet hangen. Ik wil het nog steeds niet geloven. Kaiza kijkt op en lacht een klein glimlachje. Gato loopt weg een ene van zijn handlangers pakt zijn zwaard. Hij steekt het in de lucht en steekt er zo me in Kaiza zijn hart. Een gevoel van woede en verdriet komt omhoog. “Je vertelde me dat je mij zou beschermen en dit land.”¯ denk ik. Ik snik en huil tegelijk. “Je liet me geloven dat je dat kon, maar het was allemaal een leugen.”¯
Ik heb een hand voor mijn mond. Dit is zo’n triest verhaal dat ik er bijna zelf om moet gaan huilen. ‘Sinds die dag is Inari verandert, net zoals iedereen hier. We hebben onze wil verloren.’ zegt Tazuna en daarmee beëindigt ij zijn verhaal. ‘Arme ziel.’ zeg ik. Ik ben helemaal overdondert door dit verhaal. Naruto is in gedachten verzonken en kijkt ernstig voor zich uit. Hij gaat ineens overeind en wilt heldhaftig weglopen, maar struikelt over zijn eigen voeten. ‘Slim.’ zeg ik sarcastisch. ‘Je kan beter een vrije dag nemen.’ zegt Kakashi. ‘Geen training meer voor jou.’ Die woorden laten Naruto niet stoppen. Tazuna kijkt Naruto aan alsof hij gek is. Naruto gaat weer staan. ‘Ik ga het bewijzen.’ zegt hij en rent het huisje uit.
Reacties:
Snel verder :33