FanFic.nl

•A Shadow Out Of Darkness•

~ 25. 'Akira... What Have You Done?' ~

Als de lichtstralen jouw kamer binnenvallen en langzaam jouw gezicht bereiken, wordt je langzaam wakker. Snel ga je rechtop zitten en strekt je jouw armen uit. Je stapt uit bed en loopt naar het raam, terwijl je naar de bomen kijkt denk je bij jezelf: “Hmm.. Vandaag heb ik een afspraakje met Akira, en dat komt allemaal omdat ik wou zien hoe Sasuke zou reageren.”� Je zucht eventjes heel diep, kijkt naar je ketting die je om hebt en draait je weer om.
Je loopt naar jouw kledingkast, doet hem open en kijkt naar al jouw kleding. ‘Zal ik gaan voor mijn allernieuwste kimono, een jurk of gewoon iets standaards.. Dat jurkje bewaar ik voor iets speciaals.. Voor iemand zoals.. Sasuke..’ Met jouw hand ga je over de zachte stof van het jurkje, kijkt naar de kimono die je besluit te dragen. Vliegensvlug pak je het en gaat naar de badkamer. Nadat je lang in bad gelegen hebt, kleedt je jezelf om. Zelf vindt je het een hele mooie kimono, en ook heel speciaal, omdat volgens Kakashi jouw moeder de kimono had bewaard, totdat je er oud en groot genoeg voor was.
Nu je tip top in orde bent, zeg je Kakashi gedag en ga je naar het onbekende eetkraampje waar je twee dagen geleden ook was.
Na een lange weg lopen, zie je dat de jongen voor het eetkraampje staan en hij kijkt naar de wolken. Het laatste stukje ren je naar hem toe. Hij spreidt zijn armen, jij rent in zijn gespreide armen, geeft hem een knuffel en samen lopen jullie naar een brug die in het bos staat. Je gaf hem een knuffel omdat je zeker weet dat Sasuke ergens in een hoekje, jou in de gaten zit te houden en hem nog meer uittesten kan geen kwaad vind je. ‘Je was al mooi, maar vandaag ben je nog mooier.’ Zegt hij terwijl hij zijn ogen niet van je af kan houden. “Wat kan hij goed slijmen zeg..”� denk je bij jezelf als je hoort wat hij allemaal tegen je zegt, maar toch hou je jezelf in en antwoordt: ‘Echt? Dankjewel!’
Langzaam wordt het donker. Je kijkt Akira even aan en zegt tegen hem: ‘Ik denk dat ik zo maar beter kan gaan..’ Met een hele zielige blik kijkt hij je aan, zo zielig dat je er bijna spijt van krijgt dat je dit alleen doet om Sasuke te pesten en weg wilt gaan. ‘Waarom ga je niet even met me mee naar mijn huis? Dan kunnen we gewoon lekker iets drinken.. Alsjeblieft..’ zegt hij terwijl hij jou met smekende ogen aankijkt. Je kijkt hem even aan en je knikt om te laten zien dat het goed is en met hem meegaat. “Kakashi zal me toch niet missen..”� Gaat er rond in jouw gedachte terwijl je met hem meegaat.
Eenmaal bij zijn huis aangekomen, ga je zitten op een stoeltje en geeft Akira je iets te drinken. Dar ben je hem heel dankbaar om, omdat je een hele erge dorst gekregen hebt. Als hij weer terug naar de keuken loopt, loop je met hem mee omdat je niet alleen wilt zitten. Je gaat tegen het aanrecht aanstaan, en na enkele minuten staat Akira voor je neus. Hij probeert je te kussen maar je draait je hoofd zo dat hij dat niet meer kan doen. ‘Kom op Kazumi! Ik ben veel beter dan Sasuke. Wanneer zie je dat nou eens in!’ Met deze woorden probeert hij je weer te zoenen, maar dit keer geef je hem een bitch clap en ga je met jouw rug naar hem toe staan. Gelukkig heb je een goed gehoor, want Akira heeft een grote houten stok gepakt. Hij slaat net langs jouw hoofd, omdat je heel erg snel naar de zijkant beweegt en naar hem toedraait. Je probeert hem te slaan, maar hij is dit keer te snel. Want hij pakt jouw rechterhand, breekt hem en gooit je tegen een glazenkast.
Met heel veel pijn probeer je op te staan, maar dat luk je niet vanwege al de pijn die door jouw hele lichaam heengaat. Maar, ook vanwege alle glasscherven op de grond. Door de scherven en de pijn in je hand schreeuw je het uit van de pijn. Akira loopt naar je toe, pakt je beet, gooit je op zijn bed en doet de jutsu waardoor je verlamt raakt. Als je niks meer kan doen, wrijft hij over jouw been en zegt heel zachtjes: ‘Kazumi toch.. Als je nou in één keer meewerkte, had ik dit niet hoeven doen, en had jij jouw ouders ontmoet.’ ‘M-Mijn ouders,’ komt er met heel veel moeite uit jouw mond, omdat je heel veel bloed uitspuugt. ‘Mijn moeder is dood en ik woon bij mijn vader..’
Hij kijkt jou met een gemene lach aan. ‘Jouw ouders horen bij de Akatsuki, en omdat je al 12 jaar vermist bent, zoeken we jou ook heel erg lang. Als ik je eenmaal bij de Akatsuki gebracht hebt, zal jij Orochimaru’s nieuwe experiment worden, en als beloning wordt jij mijn vrouw.’ Je ziet dat hij een spuitje pakt dat naast het bed op een nachtkastje ligt. ‘Dit gaat even pijndoen, maar door dit vergif zal je heel erg snel meewerken!’ Hij prikt heel snel en pijnlijk de naald in jouw nek.
Je schreeuwt het heel hard uit van de pijn, alles wordt zwart voor jouw ogen. Op dit moment hoor je een harde knal, wat het was kan je niet zien en nu kan je ook niks meer horen. Alles is nu gevuld met duisternis, het enigste dat je voelt is de pijn die door jouw lichaam gaat.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.