FanFic.nl

•A Shadow Out Of Darkness•

~ 27. 'Thank You Sasuke!' ~

‘Dit was de druppel!’ schreeuwt Sasuke naar Akira, terwijl hij jou voorzichtig en veilig op jouw buik neerlegt. Dat doet hij zodat je niet te veel bloed zal verliezen. Je draait jouw hoofd Sasuke’s richting op, en huilt een beetje vanwege al de pijn die ondragelijk begint te worden. Eigenlijk huil je niet alleen om de pijn, maar ook omdat je Sasuke niet wilt verliezen. ‘Het zal snel afgelopen wezen, Kazumi..’ fluistert hij zachtjes, terwijl hij jouw tranen met zijn vinger wegveegt. Nu draait hij de richting van Akira op. ‘Je bent nog lang niet jarig! Jij bent degene die haar al haar verwondingen bezorgt heeft, en je gaf mij er de schuld van! Dat kon ik merken aan de manier hoe ze tegen me reageerde.’ Hij rent nu naar Akira toe, en slaat hem zo hard dat hij met een harde vaart tegen een rots knalde, die een heel eind verderop staat. Je weet niet echt waar hij is, maar hij schreeuwt zo hard dat je een beetje kan achterhalen waar hij is.
Sasuke rent naar je toe en knielt meteen als hij eenmaal voor jouw neus staat.. ‘Gaat het wel goed? Kan je opstaan of lopen?’ Je ligt nog steeds op je buik, als je probeert op te staan. Het lukt je alleen niet, aangezien jouw rechterhand gebroken is. Je kan je zelfs niet omdraaien vanwege de best diepe wond. ‘Dat dacht ik al..’ zegt Sasuke terwijl hij je optilt. Als hij je goed opgetild heeft, rent hij meteen weg. Weg uit het bos waar jullie in zaten. ‘Sasuke, hoe heb je me gevonden? Het is diep in de nacht..’ vraag je aan hem terwijl je hem lief aankijkt, en jouw armen om zijn nek wikkelt. Dat doe je zodat je niet zo snel valt.
Hij kijkt je vluchtig aan en geeft je snel antwoord. ‘Ik zei toch al dat ik die Akira niet vertrouwde? Ik vroeg in de avond aan Kakashi waar je was, en hij zei dat je vast nog bij Akira zou zijn. Toen heb ik aan elke voorbijganger gevraagd, of ze een jongen zagen met een meisje. Gelukkig had ik een foto van Kakashi gekregen, waardoor mijn zoektocht veel makkelijker was.‘ ‘M-Mijn foto..’ zeg je verbaast terwijl je een rode blos op jouw wangen krijgt. ‘Waarom heb je die gekregen?’ ‘Om de zoektocht naar jou makkelijker te maken.. Maar, ik denk dat je het beste kan slapen. Je hebt rust nodig. Veel rust. Wees niet bang, ik verlies je niet uit mijn armen of zicht. Dat beloof ik je.’ Je glimlacht naar hem en sluit daarna langzaam jouw ogen.
Je wordt langzaam wakker, maar houdt jouw ogen nog dicht. “Hm, dit bed is lekker zacht..”� denk je bij jezelf, terwijl je met jouw hand voelt hoe zacht het bed is. Je opent jouw ogen een klein beetje. Maar, als je ziet dat je niet in jouw eigen kamer bent, sper je jouw ogen meteen wijd open. Je vraagt je af van wie deze kamer is. Alleen heb je helemaal geen zin om dat uit te zoeken, omdat jij je nu eindelijk veilig voelt. Na een aantal seconden herinner jij je alles weer. Dat Akira je tegen van alles en nog wat aangegooid hebt.. Maar vooral dat Sasuke jou redde. “Wacht.. Hoe zit het met mijn verwondingen..”� denk je bij jezelf. Heel voorzichtig haal je de deken van je af. Het eerste wat je ziet is dat je jouw kimono niet meer aanhebt, maar alleen een te grote T-shirt. Natuurlijk ook nog jouw slipje.
Als je de deken goed gelegd hebt, plof je weer met jouw hoofd op de kussen en kijkt naar het plafond. “In ieder geval ben ik veilig..”� dwaalt er door jouw hele hoofd. De deur gaat zachtjes open. Meteen draai je met jouw gezicht naar de deur toe. Je ziet dat Sasuke in de deuropening staat. Het enige wat hij op dit moment aanheeft is een boxershort. Je vermoedt dat hij net gedoucht heeft, doordat hij een handdoek om zijn nek heeft en zijn haren nat zijn. “Wow.. Hij was al knap, maar nu.. En zijn spieren zijn.. ”� Je betrapt jezelf erop dat je naar hem staart, daardoor kijk je zo snel mogelijk naar de dekens die op je liggen. ‘Je bent eindelijk wakker! Maak je trouwens geen zorgen. Kakashi weet dat je hier bent en ik heb al jouw wonden verzorgd.'
‘J-Ja dat weet ik, aangezien ik in jouw bed lig.. Met alleen nog met een T-shirt aan die trouwens van jou is..’ zeg je blozend. Je moet nog meer blozen als hij naar je toeloopt, maar vooral als hij naast je op het bed gaat zitten. ‘Eh ja.. Ik moest alle verwondingen wel verzorgen, anders had je de kans dat je een infectie kreeg.’ Hij bloost een beetje en woelt met zijn hand door z’n haren. ‘En trouwens, ik heb je allang zo gezien.. In het bos tijdens de belletjestest..’
Je glimlacht naar hem en probeert rechtop te zitten. Snel druk je een vluchtige kus op zijn wang en gaat tegen hem aanliggen. ‘Bedankt Sasuke.. ‘ zeg je blozend tegen hem, terwijl je hem een knuffel geeft.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.