FanFic.nl

I Remember You (BK)

88

Selina-Kay speelt vrolijk met haar knuffel, terwijl wij verder uitleg krijgen bij de arts. Met wij, bedoel ik dus Bella inclusief. 'Heel goed, heel erg goed.' Knikkend bladert hij door de papieren op zijn tafel en ik voel een steunende hand op mijn been. Ik draai mijn hoofd haar kant op en tover een brede glimlach op mijn gezicht. 'Heeft ze veel last?' Mijn ogen glijden over haar blonde lokken en zien een soort flashback. Een herinnering van de laatste paar weken. Ze waren vermoeiend en verontrustend. 'Alice?' Ik schud mijn hoofd en slik de krop weg. 'Zeer veel.' Selina produceert een opgewonden gil als de pop, de grond raakt. Vervolgens slaan haar kleine handjes op zijn bureau en schiet Bella in de lach. 'Ze lijkt me heel erg actief vandaag.' Ik knik en raap de pop van de grond. 'Nu ja, alles geneest snel, ik geloof niet dat we ons nu zorgen over iets moeten maken.'

Even later verlaten we het ziekenhuis en merk ik een paar mensen op die hun mobieltjes bovenhalen. 'Fijn.' mompelt Bella en trekt me haastig door naar de auto. Selina-Kay geeuwt en kijkt me met slaperige oogjes aan. 'Slaap maar liefje,' fluister ik en druk een kusje op haar neus. Ze kreunt om vervolgens mijn kleedje vast te grijpen en zo dicht mogelijk bij me in slaap te vallen. Met een kleine glimlach wieg ik haar heen en weer, terwijl mijn mond een zacht liedje neuriet. Even vergeet ik de auto, de pijn, Bella, de drukte, de fans, alles...

Hoe zou het later zijn? Over een paar jaar kan ze niet meer mee op tour. Ze zal naar school moeten gaan, haar vader missen, op eigen benen moeten staan,... Maar we hebben nog wel even de tijd, om alles uit te stippelen. 'Alice?' Verward kijk ik op en voel dat de auto stil staat. 'We zijn er weer.' Voorzichtig stap ik uit en sla een dekentje om haar kleine lichaam heen. De muziek galmt door de gang en snel zorg ik ervoor dat ik snel de kleedkamers inloop. David kijkt op en glimlacht als hij haar ziet slapen. 'En hoe maakt mijn favoriete nichtje het?' fluistert hij terwijl zijn hand door haar haren streelt. 'Ze doet het goed!' en ik hoor hoe ze een diepe zucht slaakt. 'De jongens zijn bijna klaar, blijf je hier met de meet en greet?' en kijkt me vragend aan.


'Oh, blijven we?' enthousiast springt Bella recht en kijkt me aan met smekende oogjes. 'Maar Selina-Kay, ... is het niet...?' Meteen schud hij z'n hoofd. 'Zolang ze haar niets aandoen, is het wel goed.' Ik knik maar en ga zitten in de zetel. Meet en Greet? Dat bevalt me dus absoluut niet, ik wil helemaal niet in de spotlight komen. Zuchtend kijk ik voor me uit met een beduusde blik. Ik ben doodop. Bill's hypere stem weergalmt en de deur vlamt open. 'Mijn prinses slaapt!' deelt hij mee en kijkt me glimlachend aan. 'Hoe vond je me?' Zijn ogen stralen, zijn huid blinkt van het zweet, het strakke pak laat me zowat alle contouren zien en dan nog de trotse glimlach op zijn mooie lippen niet te vergeten. 'Nogal..luidruchtig eigenlijk.' De jongens lachen en hij grinnikt. 'Jongens, douchen en omkleden.' meld David haastig kijkend op het uurwerk en Bill werpt me een handkusje toe, voor hij richting douche rent.


Na een kwartiertje voel ik warme lippen in mijn hals en 2 armen die langs mijn schouders bengelen om Selina aan te kunnen raken. 'Hoe was het?' Zijn adem ruikt naar een menging van sigaretten en Redbull. Met mijn wijsvinger teken ik over het babyzachte gezichtje van het slapende wezen en laat mijn hoofd op de leuning zakken. 'Geweldig, alles is zo goed als genezen, het verloopt perfect.' Hij neemt mijn kin vast en draait het zijn kant op. 'Heb je me gemist?' Zijn wenkbrauw gaat omhoog en lieflijk streelt zijn duim over mijn kin. Ik glimlach kort en sluit mijn ogen voor ik knik. Hij fronst en zuchtend draai ik mijn hoofd weg. 'Ik ben moe Bill, vind je het erg als ik ... naar de bus ga?' Hij gaat opstaan en komt voor me knielen.


'Schat, is er iets?' Ik schud mijn hoofd en voordat hij iets kan inbrengen, komen de anderen haastig binnen. 'Meet en Greet, Bill!' roepen ze luidruchtig en meteen sta ik op. 'Liefje,...blijf je nou echt niet 1 keer?' Meteen is Bella een en al oor. 'Ga je weg? Maar we zouden toch hier...'
'Ik zeg toch niet dat jij weg moet, ik ga gewoon naar de bus, ik ben moe.' verklaar ik schouderophalend, maar niet overtuigend genoeg voor Kaulitz. Licht gekreun wekt mijn aandacht en al snel hoor ik jammerende geluidjes. Ik wieg haar heen en weer en stap langs hem heen. 'Ik zie je morgen wel, veel plezier nog!' Tom kijkt me verbaasd aan en gaat uit de weg. 3 meiden met een grijnzende blik lopen tussen de bodyguards en merken me natuurlijk meteen op. 'Alice!' roepen ze hyper en verwoed probeer ik een glimlach op mijn gezicht te toveren. 'Hallo dames.' Bill komt me plots achterna en verandert zijn teleurgestelde blik meteen in een glimlach. 'Oh,..hallo!' Ik rol mijn ogen onopvallend en sein Saki. 'Nou, ik moet gaan, hij is van jullie.' lach ik stijfjes, maar ze lijken het niet te merken en beginnen te giechelen.


In de bus geef ik Selina wat te drinken en was haar, voordat ik op m'n bed kruip. Ik leg haar op mijn kussen neer en opgewonden kijkt ze me aan. Ik leg mijn hoofd op Bill's kussen neer en wrijf met mijn hand over haar buikje heen. De Axe geur stijgt naar mijn hoofd en ik klem het kussen stevig in mijn armen. Selina draait zich naar me om en legt haar handje op mijn arm neer. Vechtend tegen de tranen sluit ik ze en druk er kleine kusjes op. BIEP...


Geschrokken schiet ik overeind en zie dat het mijn gsm is. Angstig kijk ik om me heen en neem het ding in mijn handen. 'Onbekend





In deze koude winterdagen, is warmte alles wat je nodig hebt.
Ik zou maar rennen als ik jou was.





Met grote ogen staar ik naar mijn schermpje en slik hoorbaar. Wie in godsnaam stuurt me toch die berichten? En wat bedoelt hij/zij er ook mee? Ineens klinkt er gerammel aan de bus en slaak ik verschrikt een gil. Ik val uit het bed en kijk schichtig om me heen. Selina begint te huilen en snel neem ik haar op. 'Rustig meisje, alles is oké!' troost ik haar en loop de kamer uit. 'Bill?' Er heerst een doodse stilte in de bus, die me enkel ongeruster maakt. Ik druk haar hoofdje diep in mijn hals en voel tranen over mijn wangen rollen. Ik kijk door het raam en zie de fans nog steeds naar buiten komen, uit het gebouw. Saki, staat voor de deur en lijkt in een druk telefoongesprek. Zou het dan toch niets zijn? Ik veeg mijn tranen weg en adem diep in en uit. 'Rustig maar, er is niets aan de hand.' spreek ik mezelf toe en lach even om Selina toch maar een beetje gerust te stellen.


Ik ga in de zetel zitten en wieg mezelf heen weer, wachtend op Bill's wederkeren. Misschien had ik toch beter gebleven. Een sissend geluid wekt plots mijn aandacht en langzaam draai ik me om. Het klinkt als een theepot. Een gegil klinkt langs de voorkant en er wordt geramd op de deuren. Snel ga ik weer staan en ruik een vreemde geur. 'What the ...' Een wit- grijze rook komt vanonder de deur en ik zie plots Saki's gezicht langs het raam. 'ALICE!!! OPEN DE DEUR!' Selina wordt meteen wakker en kijkt me verward aan. Haastig loop ik naar de voordeur en begin eraan te trekken. Waarom gaat hij niet open? En ... Panikerend sla ik erop. 'Hij gaat niet open, SAKI!!' gil ik bang en zie de rook over de vloer dansen. 'Holy Shit, De BUS BRAND!' Met grote ogen staar ik naar de eerste vlammen die onder de deur vandaan komen. 'Omg..' Ik begin te huilen en probeer terug aan de deur te trekken. 'SAKI!! HELP.' gil ik. 'Hij gaat niet open, gebruik een raam!' gilt hij me toe en huilend probeer ik iets zwaars te vinden. Ik leg haar haastig in de maxi cosi en grits een stoel vanonder de tafel. De vlammen slaan in de keuken en kunnen ieder moment het fornuis bereiken.


Rillend neem ik de stoel op en gooi hem met een grote kracht tegen het raam. 'Nee,..nee, nee, nee...' snik ik, als de stoel uiteen spat en het glas niet 1 schrammetje vertoond. Ze begint hartverscheurend te huilen en snel neem ik haar weer op. 'Mama is hier schat, rustig maar..' snik ik en hoor het geschreeuw luider worden buiten de bus. 'Bill..' jammer ik en probeer een andere uitweg te vinden. Als ik niet wegkom, dan moet Selina-Kay er zeker wel uitkomen. Ze is kleiner en geraakt sneller door een kleine opening. Het toilet! Rennend loop ik de trapjes op sla de deur open. Het enige raam die je kan openen in de hele bus.


Met een harde ruk trek ik hem open en ontdek de ogen van een blond meisje. Ze roept om hulp en rent dichterbij. 'Klim erdoor!' Ik schud huilend mijn hoofd en ga op het toilet staan. 'Neem mijn dochter, ik kan er niet door!' gil ik haar toe en zie haar ogen verwijden. 'Alsjeblieft...??' Een paar politiemannen schijnen met hun lichten binnen en ik wend me tot Selina-Kay. Ze rilt en huilend klemt ze zich aan me vast. 'Mama..h-houdt van j-je lieverd...h-heel erg veel.' ik druk mijn lippen op haar voorhoofd en knuffel haar snel voor ik haar beentjes door het raam druk. Zodra ik een grip voel, laat ik haar langzaam los en trek mijn handen terug. De sirenes van een brandweer klinken dichtbij en langzaam zie ik een donkere wolk binnen het hokje. Hoestend strompel ik uit het hok en zie een beangstigend tafereel. Vlammen wapperen woest door de ruimte heen, gepaard met een donkere, dikke, grijze stofwolk.


Mijn hoofd wordt licht en ik houdt me hoestend omhoog aan de trap. Kruipend bereik ik de ontspanningsruimte, bovenaan de bus. Ik sluit de deur en probeer even mijn adem gecontroleerd te houden, wat niet wil lukken. Ik kijk rond en denk aan Bill. Selina is veilig, veilig bij hem. De kans dat ik hier nu nog uitkom, is 0,1 %. Ik kruip op de zetel en zie plots een stalen hamertje boven het raam hangen. De rook begint binnen te komen en zonder nadenken trek ik het eraf. Ik sla krachtig op het glas en zie de eerste barst over het glas verspreiden. Glimlachend ga ik verder en valt het glas naar buiten. Mijn arm prikt en grote druppels bloed komen op mijn kledij terecht. Een duizelig gevoel licht op en ik houdt me vast aan het kader, waar nog steeds stukjes glas hangen. Trillend sta ik op de bank en zie dat hier helemaal niemand staat. Ik sta op zo'n 6 meter van de grond, en voor mijn hoogtevrees is dat behoorlijk wat. 'Dit meen je toch niet..' Huilend leun ik tegen het kader, van het raam en er komt een diepe hoestbui op. Ik krijg geen adem meer. Mijn wazige blik richt zich achterom waar het vuur de kamer gedeeltelijk omhelst heeft. Ik sluit mijn ogen en besluit tot 3 te tellen.


'1.....2.....' KNAL

Reacties: