Hoofdcategorieėn
Home » Harry Potter » Another fight against evil - complete » Hoofdstuk 26: Valentijn deel 2
Another fight against evil - complete
Hoofdstuk 26: Valentijn deel 2
Sam leidde Sandra door de gangen van Zweinstein tot ze bij een geheieme tunnel aankwamen. Het was een een lange gang met veel bochten die uitgegraven was in de aarde en waar maar geen einde aan leek te komen. Sam had Sandra's hand vast terwijl hij haar door de lange gang loodste waar aan de wanden lampjes met eeuwig licht hingen. Uiteindelijk kwamen ze aan in een weide omgeven door maisvelden.
“We zijn er, deze gang was vroeger een vluchttunnel, zie je Zweinstein liggen?”¯ Hij wees met zijn vinger naar het kasteel. “We zijn buiten het terrein.”¯
“Wauw, we zijn verder gelopen dan ik had gedacht. Het is trouwens echt mooi!”¯ In het midden van de weide lag er een kleine vijver waar een klein laagje ijs op lag. Onder het ijs zag je een aantal vissen zwemmen en een kikker sprong luid kwakend rond op het oppervlak. Naast het vijvertje stond een houten bank. De weide zelf stond vol met verschillende soorten bloemen en er stonden ook een paar appelbomen. Aan de westkant lag er een klein, bruin pad dat in de verte verdween. “Het is eigendom van een dreuzel.”¯
“Is er dan geen kans dat die ons betrapt?”¯
“Ja, maar dan verzinnen we wel iets, de kans is trouwens vrij klein dat hij hier inderdaad zal komen, het is vrij koud.”¯
“Dus dit was dan je geweldige plan? Om me dit te laten zien?”¯
“Ja en neen, vind je het niet mooi?”¯
“Jawel, het is prachtig, dat heb ik toch al gezegd. Maar, laat maar.”¯
“Wat had je dan verwacht?”¯
“Ik weet het niet, iets anders.”¯
“Ik heb nog een verassing in petto voor straks. Zullen we eerst een eindje wandelen of wil je liever verder gaan met hetgene we deze morgend waren geeindigd?”¯
“Een wandelingetje is goed.”¯
Ze pakte Sams hand vast en liep het hoge gras in.
“Let wel op dat we de weg terugvinden, we zijn buiten het terrein dus dat betekent geen toverkacht,”¯ zei hij.
“Oh, maar dat is geen probleem, kijk eens naar je voeten.”¯
Sam keek naar beneden en zag dat ze op een heel klein paadje stonden dat een afscheiding maakte tussen twee rijen maisplanten. Ze liepen hand in hand door het maisveld en praatten over vanalles en nog wat. Sandra vertelde wat meer over dreuzels, wat Sam erg boeide. Hij merkte dat hij maar een fractie over dreuzels was te weten gekomen toen hij voor Zweinstein op die dreuzelschool zat. Hijzelf vertelde over de vele fratsen die hij en zijn vrienden hadden uitgehaald toen ze eenmaal op Zweinstein waren. Hij had net verteld over Bill en zijn meisjes toen ze terug aan het weitje aankwamen. Sam stond plots stil en hield Sandra tegen. “Sssht,”¯ fluisterde hij. “Kijk.”¯ Sandra gluurde door de maisplanten en zag Leo en het meisje waar hij zo hopeloos verliefd op was naast elkaar op het bankje zitten. Ze waren druk bezig met zoenen. Sam gniffelde zachtjes. Toen het meisje de kus uiteindelijk verbrak kwamen Sam en Sandra nonchalant het weitje opgelopen. “Leo!”¯ riep Sam verbaasd uit. “Wat doe jij hier?”¯
“Wat doe jij hier?”¯
“Ik ben hier direct na het eten naartoe gekomen, ik en Sandra hebben net een wandelingetje gemaakt.”¯
“Oh, wij zijn hier nog maar net. Ik zocht een plekje waar George me deze keer niet zou komen zoeken en ineens dacht ik aan die vluchttunnel. Ik had niet gedacht dat het deze keer jullie zouden zijn die ons kwamen storen.”¯
“Ho, Leo, niet boos worden he, wij waren hier eerst.”¯
Leo's vrieding keek verlegen naar haar schoenen en kleurde rood toen ze de, voor haar, vreemden zag die haar moment met Leo hadden verstoord.
“Waarom stel je ons niet voor aan je nieuwe vriendin?”¯
Leo zuchtte. “Goed dan, dit is Leah, Leah, dat zijn een paar vrienden van me, Sam en Sandra, Sam, Sandra, dit is Leah.”¯ Hij wees met zijn hand van Leah naar Sam en omgekeerd. Sam kwam dichterbij en stak zijn uit naar Leah. “Aangenaam kennis te maken, Leo heeft al veel over je verteld.”¯ Leo stuurde hem een kwade blik maar Sam negeerde hem. Leah pakte verlegen zijn hand aan. “Je bent toch een huffelpuffer niet?”¯
“Ja dat klopt.”¯
“En je zit in hun zwerkbalteam.”¯
“Ja, ik ben jager.”¯
“Dus dat betekent dat jullie binnenkort een wedstrijd spelen tegen zwadderich voor te zien wie er om de cup mag strijden.”¯
“Jep.”¯
“Wij spelen zaterdag tegen ravenklauw.”¯
“Dat weet ik en ik hoop eigenlijk stiekem dat ravenklauw wint, jullie zijn echt veel te goed.”¯
“Dankje voor het compliment,”¯ glimlachte Sam.
De koppeltjes praatten nog een tijdje over zwerkbal maar toen stond Leo op en loodste Leah terug mee door de vluchttunnel.
“Sorry voor het weitje,”¯ zei Sam. “Maar ga anders naar onze boomhut van het eerste jaar, daar zaten ik en Sandra deze morgend en we zijn niet gestoord geweest.”¯
“Dat is een goed idee Sam.”¯
“Ik heb altijd goede ideeën.”¯ Leo rolde met zijn ogen en verdween toen.
“Zo die zijn weg, wat is je verassing nu?”¯ vroeg Sandra.
Sam trok haar recht en ging voor haar staan. Hij keek haar diep in ogen en haalde toen een roos onder zijn gewaad vandaan. Sandra nam haar aan en rolde hem tussen haar vingers. Toen ging Sam op zijn knie zitten en haalde een klein doosje tevoorschijn.
“Liefste Sandra, zou jij deze ring willen dragen als teken van onze liefde?”¯
Hij opende het doosje. Er zat een zilverkleurige ring in met een diamantje dat het zonlicht weerkaatste. “Hij is prachtig,”¯ fluisterde ze.
“Wil je hem dragen?”¯
“Natuurlijk.”¯
Sam ging terug rechtstaan, haalde de ring uit het doosje en schoof hem rond haar ringvinger van haar linkerhand. Sandra hief haar hand op om de ring beter te kunnen bestuderen.
“Hij is echt prachtig Sam. Ook een creatie van je moeder?”¯
“Ja.”¯
“Je meent het precies wel heel serieus met me he?”¯
“Ja.”¯
Hij nam Sandra's hand vast en plaatste hem op zijn hart. Toen boog hij zich naar voor en drukte een zachte, tedere kus op haar lippen. Sandra voelde hoe zijn hart wild begon te kloppen. Hij trok zich zachtjes terug en glimlachte. Zijn hart werd rustiger maar klopte nog altijd sneller dan normaal terwijl hij zijn hand op de hare legde.
“Voel je nu hoe gek je me maakt?”¯
“Ja,”¯ fluisterde ze zachtjes. “Maar jij maakt mij minstens even gek.”¯
Ze pakte op haar beurt zijn hand en legde die op haar hart. “Kus me nu nog is,”¯ fluisterde ze.
Sam boog zich naar voor en voelde hoe haar hart steeds wilder begon te kloppen terwijl hij steeds dichterbij kwam toen zijn lippen de hare raakte klopte haar hart als een sneltrein. Hij haalde voorzichtig zijn lippen terug los en glimlachte.
“Ik wist niet dat ik zo'n grote invloed op jou had.”¯
Hij ging op het bankje zitten en Sandra nestelde zich tegen hem aan. Ze bleven een tijdje zo zitten terwijl Sam Sandra's gezich streelde en ze keken hoe de hemel langzaamaan donkerder begon te worden. Hij kleurde eerst oranje-geel, dan rood en uiteindelijk donkergrijs.
“Mooi he,”¯ fluisterde Sandra.
“Het is prachtig. Er is iets dat ik eigenlijk al een tijde wil doen.”¯
“Wat dan?”¯
“Heb je zin in een rugmassage?”¯
“Haha, als je goed kan masseren.”¯
“Ik kan alles.”¯
Sandra zette zich overeind, trok haar winterjas uit om het Sam gemakkelijker te maken en ging toen op haar buik in het gras, op haar jas liggen zodat ze wat zachter lag. Sam ging over haar heen zitten en begon haar te masseren. Sandra sloot haar ogen en genoot in stilte van de warme handen van Sam die langzaam en teder haar rug, nek en schouders masseerden. Na een kwartiertje eindigde hij met een paar kusjes vanaf haar nek tot aan haar onderrug. Toen draaide ze zich om en Sam boog naar voor om haar een kus op haar lippen te geven. Hij rolde zich op zijn rug en nam haar hand vast.
“Het was fantastisch Sam. Je bent eigenlijk best wel goed.”¯
Sam bloosde. “Het is eigenlijk de eerst keer dat ik het doe.”¯
“Dan was het zeker fantastisch.”¯
Ze ging boven op hem liggen en beloonde hem met een passionele kus. Sam sloeg zijn armen om haar middel en trok haar stevig tegen zich aan. Sandra stak haar handen in zijn haar. Na wat wel een eeuwigheid leek lieten ze elkaar eindelijk los om op adem te komen.
“Ik denk dat het tijd wordt om terug te gaan naar het kasteel,”¯ zei Sam.
Sandra keek op haar horloge. Het was zes uur. “We hebben nog een uurtje.”¯
“Ja, maar het is al erg donker en het begint kouder te worden. We kunnen ons in het kasteel in een verlaten klaslokaal verstoppen.”¯
“Haha, misschien wel ja.”¯
Sam bood Sandra aan om op zijn rug te klimmen en lachend nam ze het aanbod aan. Hij liep met een rustige pas de tunnel in en Sandra liet haar kin op haar hoofd rusten.
“Ik vond het een fantastische dag weet je. Je hebt echt goed je best gedaan.”¯
“Voor jou doe ik alles.”¯
“Ik hou van jou.”¯
“Ik ook van jou. Zoveel zelfs dat het mij gered heeft van de dood.”¯
“Hoe bedoel je?”¯
“Toen Bellatrix die spreuk uitsprak dacht ik enkel maar aan jou, en het enige dat ik voelde was mijn liefde voor jou. Ik denk dat dat mij gered heeft, die liefde.”¯
“Omdat de vloek zo kwaadaardig is.”¯
“Waarschijnlijk.”¯
“Ik had echt superveel schrik dat ik jou zou kwijtraken toen. Toen ik je hart voelde kloppen was ik zo gelukkig en ik besefte dat ik jou nooit, nooit meer wou kwijtraken.”¯
Ze waren bijna aan het einde van de tunnel en Sandra sprong van zijn rug. Sam draaide zich om en nam haar handen vast. Hun vingers verstrengelden zich in elkaar. Sam duwde zijn voorhoofd zachtjes tegen de hare en keek haar diep in de ogen. Ze zeiden niets maar hun ogen zeiden alles. Ze hielden zielsveel van elkaar en waren doodsbang om elkaar kwijt te raken.
Reacties:
Ik ga onderhand in herhaling vallen, want het is weer geweldig