FanFic.nl

the mystery of my family ( wolfpack)

Chapter 4

Ik haal mijn iPod uit mijn tas en er schalde direct muziek door mijn oortjes. Er kwam een volgend liedje op Strange - Tokio hotel & Kerli.
ik voelde de tekst door mijn oren trillen.
Het liedje paste wel bij me ik was altijd al anders geweest dan anderen maar dat boeide me niet, als ik maar mezelf was.
Na nog een uurtje muziek geluisterd te hebben begon ik moe te worden en zette mijn iPod uit en viel in een diepe droomloze slaap.
Ik voelde wat aan me schudden maar ik kon niet plaatsen wat het was, ik begon eindelijk wat wakker te worden want het geschud hield niet op en kwam tot het besef dat het de stewardess was die me wekte.
Als ik uit het raam keek zag ik dat we al geland waren”�jeetje heb ik zo lang geslapen, maar dat kan ook niet anders ik heb vorige nacht niet echt veel geslapen”�.
Nadat ik mijn spullen bij elkaar geraapt heb stapte ik het vliegtuig uit.
Aan de bagage band wacht ik geduldig tot ik mijn met legerprint bedekte tas zag en pakte hem op en liep naar een broodjeszaak want ik had best wel trek.
Keuze genoeg uit broodjes als je het mij vraagt maar ik neem toch weer het standaard broodje met kaas en kocht nog een flesje cola want mijn mond voelde droog aan.
Al etend liep ik door de luchthaven op zoek naar een toilet, toen ik die eindelijk gevonden had want deze luchthaven echt een doolhof ging ik mijn behoefte doen.
Nadien was ik mijn handen en deed mijn haar een beetje in model en liep de wc uit.
Ik haal de papieren uit mijn tas die ik mee had genomen en stap een taxi in en gaf het adres aan de chauffeur.
Ik was nu in Washington dus deze rit zal ook wel even duren en ja hoor daar waren de zenuwen weer.
Mijn iPod steek ik weer in mijn oren, Op naar een leven waar ik nauwelijks wat van af weet.
Na een tijdje begonnen de vele huizen te vervagen en verscheen er een groen landschap met hier en daar wat huisjes.
Naarmate we dichter kwamen begon ik steeds nerveuzer te worden .
De taxichauffeur melde dat hij niet verder kon dan het centrum door een of andere reden die ik niet echt verstond.
Toen we la puch binnen reden dacht ik dat dat toch niet zo groot kon zijn dus betaal ik hem en stap uit.
Er was een winkeltje, vast wel het enige hier en liep naar het winkeltje en ging naar binnen waar ik ene paar mensen zag staan met dezelfde huidskleur als mij maar dan ietsje donkerder.
“ Als ik hier niet goed zit weet ik het ook niet meer”�.
Ik zag een bruingetinte jongen aan de kassa staan en liep er op af onderweg griste ik ook wat lekkers mee en liep naar de jongen toe.
Toen ik hem aankeek zag ik dat hij iets van herkenning zag in mijn ogen
“Hey”� zeg ik dan maar.
“ Oh hoi ik ben …

Reacties: