FanFic.nl

Another fight against evil - complete

Hoofdstuk 28: De Helper

Sam keek Perkamentus met grote ogen aan, allerlei gedachten spookten door zijn hoofd. Hij kon niet geloven wat hij zonet had gehoord.
“Dus ik ben echt die helper?”� vroeg hij aarzelend.
“Daar lijkt het wel op, ja.”�
“Maar...”�
“We zullen je zoveel mogelijk helpen Sam,”� onderbrak Perkamentus hem.
“Maar waarom ik? Waarom kan niemand anders Voldemort verslagen? Elke tovenaar kan dat toch doen?”�
“Het lot heeft voor ons beslist.”�
“En wat als ik niet slaag? Wat als ik de voorspelling niet kan waarmaken?”�
“Dan heb je tenminste je best gedaan en zal een ander jou job wel overnemen. Maar wees gerust, je overleeft het wel, daar ben ik zeker van.”�
“Hij gaat Zweinstein aanvallen he?”�
“Hoogstwaarschijnlijk.”�
“Maar we weten niet wanneer.”�
“Niet exact neen, maar vanaf dat Voldemort weet waar de staf ligt, dan komt hij hiernaartoe, en dan zullen we moeten vechten.”�
“Maar ik ben nog maar dertien! Ik ben niet eens half zo sterk als Voldemort, de enige spreuk die maar een beetje handig is die ik ken is 'expelliarmus'.”�
“We zullen je extra lessen geven.”�
“Wanneer?”�
“'S avonds.”�
“En zwerkbal dan? Het team heeft me nodig.”�
“Je zult beide perfect kunnen combineren.”�
“Maar dan heb ik nog minder tijd voor mijn huiswerk en krijg ik nog meer strafwerk en...”�
“Je huiswerk valt weg Sam.”�
Sam glimlachte flauwtjes. Waar was hij nu weer in verzeild geraakt?
“Je zult bijna elke avond een paar lessen krijgen. Professor Krinkel zal je enkele handige spreuken leren, en ikzelf zal je wat meer vertellen over Voldemort, het kan helpen als je weet hoe hij in mekaar zit.”�
“En de rest van de leerlingen?”�
“Maak je maar niet ongerust Sam, ik weet zeker dat die tegen dat Voldemort aanvalt wel illegaal een paar handige spreuken leren.”�
Perkamentus glimlachte naar hem. Sam liet zijn blik over de aanwezige leerkrachten dwalen. Sneep keek kil, zonder enige emotie te uiten. Anderling leek ongerust. Zwamdrift was nerveus. Krinkel keek opgewonden.
“Het komt allemaal wel goed Sam,”� zei Perkamentus. Sam wou dat hij hem kon geloven.
Perkamentus richtte zich tot Anderling: “Zou jij de orde willen contacteren Minerva, we kunnen alle hulp gebruiken.”� Anderling knikte kort.
“Ik zal een brief schrijven aan de minister, ik hoop dat hij mij zal geloven. En Sam, ga jij nu maar naar bed, morgen is het vroeg dag en slaap is belangrijk.”�
Sam stond op en liep naar de deur. Hij keek nog één keer achterom. De professoren waren zacht fluisterend een gesprek begonnen. Sam opende de deur en liep de wenteltrap af. Hij wist dat hij geen oog dicht zou doen.

De volgende morgen was hij inderdaad een zombie. Hij kon zijn aandacht niet bij de lessen houden en ook de training was weer een ramp.
“Ik weet niet wat er de laatste tijd door jou hoof rondspookt Sam maar ik weet wel dat als je zo verderdoet ik genoodzaakt ben een andere zoeker te zoeken. De wedstrijd komt steeds dichter bij en deze keer wil ik winnen. En als jij zo nodig depressief moet zitten doen dan zoek ik wel iemand anders!”�
“Ik begrijp je volledig Olivier maar, ...”�
“Maar wat Sam?”�
Sam zuchtte. “Niets, laat maar, je zou het toch niet begrijpen.”�
Hij liep naar de kleedkamers en keek niet om. Plank keek hem verbaasd na. Sandra rende naar Sam toe en pakte hem vast. “Wat is er aan de hand Sam?”�
Hij streelde haar wang. In zijn ogen was angst, verdriet en liefde te lezen. Sandra keek hem met een angstige blik aan.
“Je weet toch nog wat er op die ketel stond he?”�
“Ja.”�
“Wel gistereavond ben ik naar Perkamentus gegaan.”�
Sam vertelde haar alles wat er de avond ervoor was gezegd en gebeurd. Toen hij was uitgepraat bleef het eventjes stil.
“Dus, Voldemort komt terug en dan moet jij met hem afrekenen?”�
“Zoiets, ja.”�
“Maar Sam, dat is toch ongeloofelijk, dat is levensgevaarlijk!”�
“Perkamentus heeft er alle vertrouwen in.”�
“Je hoeft dit niet te doen.”�
“Jawel Sandra, het lot heeft het zo beslist.”�
“Het lot, het lot, bullshit ja!”�
“Sandra...”�
“Och Sam, wat maakt het nu uit wie Voldemort vermoord? Ik wil jou niet kwijt Sam.”�
“Dat gaat niet gebeuren.”�
“Maar wat als het wel gebeurt?”�
“Ik heb de vloek des doods overleefd Sandra, of ik het nu wil of niet, Voldemort wilt me zowiezo vermoorden.”�
“Sam...”� Het kwam er fluisterend uit. Sam boog zich naar haar toe en kuste haar teder op de mond, Sandra sloeg haar armen rond zijn nek en trok hem naar haar toe. Ze kuste hem vol liefde terug. Sam drukte haar stevig tegen zich aan. Zo bleven ze een tijdje staan. De rest van het team had zich al omgekleed en kwamen nu terug naar buiten. Katja, Fred en George keken naar hen toen ze langsliepen. Ze vroegen zich af over wat hun gesprek ging. Al konden ze het wel raden. De voorspelling klopte. Sandra draaide haar hoofd en keek Sam diep in de ogen, een traan gleed van haar wang. Sam wreef hem weg met zijn duim.
“Ik denk dat we ons eens moeten gaan omkleden en het dan aan de rest moeten vertellen.”�

Toen ze allemaal in de leerlingenkamer zaten vertelde Sam hen wat hij ook al aan Sandra had verteld. Fred en George keken hem grijnzend aan, Katja keek eerder geschokt en Leo keek zijn vreind aan met een blik van verbazing en verwarring ineen.
“Dus volgens de voorspelling ben jij de enige die Jeweetwel kan verslaan?”�
“Ja.”� “Maar dat is idioot!”�
“Ze gaan me helpen.”�
“Ja en wat dan nog? Je bent dertien Sam!”�
“We weten niet wanneer Voldemort komt Leo, het kan evengoed zijn dat hij pas binnen twee jaar aanvalt.”�
Katja kromp ineen toen Sam de naam zei.
“Maar dan nog, Sam hij is Jeweetwel!”�
“Leo, ik weet het allemaal ook niet goed, maar één ding is zeker, ik zal degene zijn die Voldemort zal moeten verslagen. En hij is toch al naar mij op zoek. Ik heb de vloek des doods overleefd, dus ik vorm een gevaar voor hem.”�
“Zeg die naam toch niet steeds!”� riep Katja uit.
“Ik ben niet bang voor Voldemort Katja.”�
“En wat als je faalt?”� fluisterde Sandra
“Dan hebben we een probleem.”�
“Hij is één van de machtigste tovenaars van heel de wereld Sam, en jij bent nog maar een kind.”�
“Katja...”�
“Het is toch waar Sam! Wat is dit voor onzin? Iemand van dertien jaar die het moet opnemen tegen Jeweetwel?”�
“Het is voorbestemd.”�
“Iemand anders kan hem toch ook doden?”�
“Katja, hij wilt mij ook dood. Hij zal mij zowiezo aanvallen.”�
“Maar...”�
“Ik heb er zelf ook niet om gevraagd he!”�

Reacties: