FanFic.nl

Elena Lupin and the deathly hollows

Legacy

Harry, Ron en Garreth hadden al plaats genomen in de sofa toen ze de woonkamer binnen liepen. In de sofa reht tegenover hen zat een man die met zijn lange bruine haren Elena de indruk haf van een leeuw die zijn prooi in de gaten hield. Rufus Schobejak maakte in ieder geval de indruk een stuk sterker te zijn dan zijn voorganger Cornelius Droebel. Maar de manier hoe hij tegenover hen stond deed bij Elena de vraag rijzen of hij daarom een betere kanditaat was.
'Zo daar zijn jullie.' Begon de man nog voor ze hem hadden kunnen begroeten. 'Dan kunnen we er maar beter meteen aan beginnen want mijn tijd tegenwoordig is erg kostbaar.'
Die kerel wond er geen doekjes om, bedacht Elena synisch toen ze naast haar broer plaats nam.
' Ik ben hier om het nalatendschap van de heer Albus Parcival Wolfram Bertus Perkamentus. In het testament staan onder andere de heren Harry Potter en Ron Wemel, mevrouw Hermelien Griffel en meneer en mevrouw Lupos in vermeld.'
Vooral dit laatste verbaasde iedereen, natuurlijk had Perkamentus iets geregeld voor Harry en het kon wel dat hij ook n Ron en Hermelien gedacht had maar wat had hij in godsnaam voor Elena en Garreth kunnen regelen?
Als antwoord haalde de man een rol perkament en een grote zak tevoorschijn.
Voor Ron haalde hij iets tevoorschijn wat op een aansteker leek maar het bleek een uitvinding van Perkamentus te zijn en Elena kon enkel raden waar het nu eigenlijk voor diende.
Hermelien kreeg een boek geschreven in oude runnen dat geschreven leek te zijn door een zekere Barend de bard ( het duurde even voor ze besefte dat dit de schrijver van de relieken des doods was.) En dan was er nog Harry die de snaai leek te erven die hij in zijn allereerste zwerkbalwedstrijd had gevangen.Vreemd,iedereen had verwacht dat Harry wel iets meer zou krijgen.'
'Eigenlijk zou de heer Potter inderdaad meer krijgen, in het testament staat namelijk beschreven dat hij ook het zwaard van Godderic Griffoendor zou krijgen maar dat kan ik niet toestaan. Het is veel te waardevol en Perkamentus had trouwens toch geen recht om dit in zijn testament te zetten want het is eigendom van Zweinstein, niet van hem persoonlijk.' Voegde hij er aan toe toen hij de verontwaardigde gezichten van de omstaanders zag.
Elena moest inderdaad de drang om haar verontwaardeging te uiten onderdrukken dus vroeg ze maar wat er nu eigenlijk voor haar en Garreth geregeld was.
' Hij heeft inderdaad ook iets voor jullie, maar ik vrees dat we het jullie niet kunnen geven voor we zeker weten dat het veilig is.'
'Wat?' Riep Garreth nu echt kwaad.' Wat kan er zo gevaarlijk zijn?'
Lange tijd bleef de man zwijgen, iets wat de tweeling alleen maar nog kwaader maakte.
' Alsjeblieft, ze hebben toch op zijn minst het recht te weten wat het is.'
Iedereen keek verbaast op omdat Lupos zich in het gesprek gemengd had.
' Als het echt gevaarlijk kan zijn dan mogen jullie het inderdaad eerst onderzoeken maar je mag hen niet het recht ontnemen om te weten wat het is.' Ging hij onvermoeibaar verder.
Zonder ook maar een keer met de ogen te knipperen keken de twee mannen erlkaar recht in de ogen aan.
Uiteindleijk zuchte de minister in een gebaar van overgave.
' Het waren dagboeken, dagboeken die ooit toebehoort hebben aan jullie moeder. Aan Hellen Grindewalt.'


Als er iemand een spelt had laten vallen dan zouden ze dit zeker gehoord hebben. Gespannen wachte iedereen de reactie van Lupos en de tweeling af.
Dagboeken, Elena kon het niet vatten. De gedachtengangen van haar moeder gebundeld in enkele boeken, een kans om haar nog beter te leren kennen en die kerel ontnam haar dat recht gewoon, gewoon omdat...Ja waarom eigenlijk?
' In deze tijden kunnen we geen risico nemen. We moeten weten dat er geen dingen in staan die te maken hebben met haar vader en zo wel eens invloed kunnen hebben op jullie jonge geesten.'
Godzijdank stond meneer Wemel tussen Lupos en de minister in of anders had die laatste nu waarschijnlijk met een gebroken neus op de grond gelegen.
' Hoe durf je? Niet alleen bezoedel je Hellen 's nagedachtenis door te beweren dat ze haar vader 's ideeën wel eens kon steunen. Ook neem je mijn kinderen het recht om hun moeder op een andere manier te leren kennen af.'
' Als ze onderzocht zijn krijgen ze die schriften heus wel. Teminste als we zeker weten dat het veilig is.'
' Met andere woorden, zodra jullie alles verwijdert hebben wat we niet mogen lezen.' Onderbrak Garreth hem. Hij was als enige van de drie kalm gebleven maar Elena kon zien dat dit hem grootse moeite koste.
' Inderdaad ja. En als jullie goed nadenken kunnen jullie zelf ook wel bedenken waarom. Allereerst heb je inderdaad jullie grootvader en dan heb je nog eens het feit dat ze die dagboeken net voor haar dood bij Perkamentus heeft ondergebracht. Alsof ze niet wou dat het ministerie hen in handen zou krijgen.'
' Misschien was ze gewoon op haar privacy gestelt.' Probeerde Elena nog maar ze moest tot haar grote frustratie toegeven dat het inderdaad vreemd overkwam.
' Misschien, dat zal het onderzoek uitwijzen. En als u me wil ecuseren. Ik heb nog andere afspraken.'
En zonder enige uitleg of ook maar een woord ter afscheid stond hij recht en liep de deur uit terwijl hij het groepje verweest achterliet.

Reacties: