Hoofdcategorieėn
Home » Overige » Living with One Direction [PAUZE] » Hoofdstuk 22
Living with One Direction [PAUZE]
Hoofdstuk 22
Harry
We sneden samen groentjes fijn en besloten een wedstrijdje te doen over wie het snelst een wortel in stukjes kon snijden. Wat uiteindelijk niet zo’n slim idee bleek te zijn want ik sneed in mijn vinger. Het begon meteen hevig te bloeden en ik stak hem in mijn mond, ik voelde me precies een vampier. Sophie dwong me om mijn vinger onder de kraan te houden en braaf volgde ik haar bevel op. Toen verdween ze naar boven om een plakker te zoeken en kwam even later terug met een smurfenplakker en ontsmettingsmiddel. Ze droogde mijn vinger voorzichtig met een handdoek en deed toen wat ontsmettingsmiddel op de snee. Ze plakte de smurfenplakker erop en drukte er toen nog een kusje op.
“Ziezo, dat is opgelost."
Ik glimlachte en drukte een kus op haar lippen. We smeten de groenten in een pot, deden er wat tomatenpuree en nog wat bij en even later stond de saus gezellig te pruttelen op het vuur. Sophie vulde een grote pot met water om er straks de sapghetti in te doen en draaide zich toen terug om naar mij.
"Je moet nog altijd bewijzen dat je kunt dansen.”¯
“Ik kan je nu meteen een demonstratie geven als u dat wenst mevrouw.”¯
“Graag.”¯ Ze maakte het zich gemakkelijk door tegen het aanrecht te leunen en keek me aan.
“Laat maar eens zien wat je kunt.”¯
Ik deed een kort dansje met een paar slights en nog wat dingen die ik zeer cool vond maar waarvan ik de naam niet wist. Toen ik klaar was klapte Sophie enthousiast in haar handen. “Dat was niet slecht,”¯ zei ze.
“Niet slecht? Doe mij maar eens na dan.”¯
“Je weet dat ik niet kan dansen, ik heb twee linkervoeten.”¯
“Dus… Trek je je woorden nu terug?”¯
“Nee, ik kan je toch geen complimentjes geven als er niets is wat gecomplimeert kan worden?”¯ Ik liep op haar af en begon haar te kietelen. “Nee hahaha, stop Harry, ik smeek je.”¯
“En wat zeg je nu?”¯ “Je … bent … een …slechte … danser,”¯ bracht ze moeizaam uit. Ik begon haar nog harder te kietelen ze kreeg tranen in haar ogen van het lachen.
“Ok, ok, je bent de slechtste danser van heel de planeet.”¯
Ik zwierde haar over mijn schouder en hield haar met één hand stevig vast terwijl ik haar voeten begon te kietelen. Daar kon ze echt niet tegen.
“Ok, genade, genade! Je bent een geweldige danser!”¯
Ik zette haar weer braafjes op de grond en ze wreef de tranen uit haar ogen.
“Zo mag ik het horen,”¯ zei ik. Ze liep naar het fornuis en smeet de spaghetti in het kokend water.
“Zo, nu nog acht minuten wachten en we kunnen aan tafel.”¯
“Ik heb wel een ideetje om die acht minuten wat sneller te laten gaan,”¯ zei ik. Met een ondeugende blik in mijn ogen liep ik op haar af en nam haar bij haar heupen. Toen boog ik me naar voor en drukte een kus op haar lippen.
Toen het deksel van de spaghettipot begon te rammelen liet ze los en liep vlug naar het fornuis. Ze zette het vuur wat minder hard en wierp een blik op de klok. Toen haalde ze een kookwekker uit één van de kastjes en stelde hem in. Ze liep weer naar me toe en zei:
“Zo, waar waren we gebleven?”¯
Ik boog me naar voor en net voor mijn lippen de hare raakten fluisterde ik: “Hier.”¯
En drukte ze toen op de hare. Mijn handen gleden naar beneden en knepen zachtjes in haar kont. Ze verbrak de kus en gleed met haar lippen naar mijn oor. Ze plaatste een zacht kusje net achter mijn oorlel wat een tinteling in mijn lichaam veroorzaakte. Ze glimlachte lichtjes en plaatste toen haar lippen weer op mijn mond. Het irritante geluid van de kookwekker verstoorde ons intieme moment en met tegenzin liet ik haar terug los. Ze goot de spaghetti af en nadat we samen nog de tafel hadden gedekt, de kaas en de saus op tafel hadden geplaatst en een kaarsje hadden aangestoken voor de gezelligheid liep ze richting de trap om Niall te roepen. Op dat moment ging de telefoon en ik besloot om op te nemen.
“Goedendag, u spreekt met huize Horan, met wat kan ik u helpen?”¯ vroeg ik uitermate beleefd. De stem aan de andere kant lachte.
“Goedenavond Harry, zou je zo vriendelijk willen zijn mijn dochter of zoon even te geven?”¯ vroeg de moeder van Sophie beleefd.
“Maar natuurlijk mijn beste mevrouw, een ogenblikje alstublieft.”¯
Sophie was ondertussen naar mij komen lopen en ik overhandigde haar de telefoon.
“Het is je mama,”¯ zei ik. Ze nam de telefoon aan en plaatste hem tegen haar oor.
“…”¯
“Dat is geen probleem, we eten wel alleen, ik heb spaghetti gemaakt samen met Harry.”¯
“…”¯
“Ja ik weet het, maar mama voor je morgenochtend verschiet, is het goed dat Harry blijft slapen?”¯
“…”¯
“Maar maham, we gaan echt niets doen ofzo hoor, en trouwens ik ben al zeventien.”¯
“…”¯
“Dat gaat echt niet gebeuren!”¯
“…”¯
“Mam, relax, hij zal wel op een apart bed slapen.”¯
“…”¯
“Ja is goed, maar het mag dus?”¯
“…”¯
“Ik ben geen klein kind meer mama! Komaan, alsjeblieeft? We gaan echt niets doen, Niall is hier ook nog en nouja…”¯
“…”¯
“Dankjewel! Ik hou van je!”¯
Ze maakte wat kusgeluiden in de telefoon en legde toen af.
“Ziezo, je blijft dus slapen.”¯
“Maar we moeten wel braaf zijn.”¯
“Jep, Niall slaapt in de kamer naast de mijne, je wilt toch niet riskeren dat hij alles hoort ofwel soms?”¯
“Nee, maar,…”¯
Voor ik mijn uitleg kon afmaken kwam Niall de trap afgelopen.
“Ik rammel! Waar is mama?”¯
“Die komt later, ze is waarschijnlijk pas rond 12u thuis, ze moet de avondshift van iemand overnemen.”¯
“Ah, jammer, maar goed ik ga eens proeven van jullie kookkunsten!”¯
Hij verdween in de keuken en Sophie liep achter hem aan.
“Kom je nog Harry?”¯ vroeg ze terwijl ze zich omdraaide.
“Jaja, ik kom.”¯ Ik liep de keuken in en schepte me een bord in.
“Wat ga jij nog doen vanavond Nialler?”¯ vroeg Sophie.
“Ik ga naar een feestje van Samuel, en ik ga daar ook crashen, mama weet er al van.”¯
Ik grijnsde en schonk Sophie een veelbetekende blik maar ze reageerde er niet op.
“Oh tof.”¯
“Wat ga jij doen?”¯
“Thuisblijven, Harry blijft slapen.”¯
“Aha.”¯ Hij staarde naar zijn bord, hij had er blijkbaar nog altijd moeite mee om zijn kleine zusje alleen te laten met haar vriend.
“Hé, Nialler, er gaat echt niets gebeuren en als we het doen, doen we het zeker safe,”¯ zei ik.
Sophie draaide haar hoofd naar mij en keek me strak aan.
“Wat? Ik zeg gewoon de waarheid,”¯ reageerde ik.
Ze zuchtte en draaide zich weer naar Niall.
“Vind je het lekker?”¯
“Het is heerlijk!”¯
“Dankje. Wanneer vertrek je?”¯
“Ik moet daar zijn om tien uur dus ik vertrek hier rond halftien.”¯
Ze knikte en concentreerde zich toen weer op haar eten. Toen we klaar waren hielp ik haar met het afruimen terwijl Niall zo subtiel mogelijk de kamer verliet om niet te hoeven helpen. Ik keek hem na en toen ik er zeker van was dat hij veilig op zijn kamer zat keek ik naar Sophie.
“Niall is blijkbaar toch niet thuis vanavond.”¯
“Mijn mama komt rond twaalf uur terug.”¯
“En dan?”¯
“Harry, ik wil het even graag als jij, geloof me, maar vanavond is niet het goede moment.”¯
“Waarom niet?”¯
“Omdat, Harry, we niet alleen thuis zijn.”¯
“Maar je moeder komt pas om twaalf uur thuis!”¯
“Ze kan ook vroeger thuiskomen.”¯
Ik zuchtte, het was duidelijk dat ze niet van haar standpunt zou afwijken. Ik nam een handdoek en begon traag de potten die ze had afgewassen af te drogen.
Reacties:
Das jammer voor harry,
ik lag echt in een deuk toen harry er zo droog tegenover niall over begon