Hoofdcategorieën
Home » Overige » Brownsville Academy; Another Love Story » Chapter 13
Brownsville Academy; Another Love Story
Chapter 13
Biologie, tweede uur.
Lokaal 104 stroomde langzaam vol met leerlingen, en ik voelde hoe Avan met een lok van mijn haar speelde en stiekem mijn geur opsnoof. Ik glimlachte.
Plotseling kwam er een lange jongen binnenlopen, met grote blauwe. Zijn haar was bruin, en een beetje golvend. Hij kwam wat nerveus over, en beende naar Meneer Bennet toe. Hij boog zich een beetje voorover, en fluisterde wat. Meneer Bennet knikte, en sloeg zijn arm om hem heen.
'Nieuwe leerling.' fluisterde Avan in mijn oor, toen hij me zag fronsen.
'Goedemorgen, klas. Dit is onze nieuwe leerling: Never.' zei Meneer Bennet maar de jongen onderbrak hem.
'Oh, excuseer me. Ik bedoelde Nevar.' Bennet keek de klas rond, en zag één lege plek. Naast Sam, want Cathy was blijkbaar ziek.
'Ga daar maar zitten.'
Ik zag dat Sam tegen Nevar begon te praten, en ik herkende haar ik-vind-je-leuk-blik. Ik rolde met mijn ogen. Het jachtseizoen was blijkbaar weer begonnen.
Meneer Bennet maande de klas tot stilte, en begon te spreken: 'We beginnen vandaag met het nieuwe hoofdstuk: ''Erfelijkheid'' ' hij stopte even met praten om zijn boek erbij te pakken. 'Sla jullie boeken maar open op bladzijde 138, en... Nevar, begin maar te lezen.'
Nevar begon licht te blozen, en met een zachte stem voor te lezen.
Toen hij klaar was zag ik vanuit mijn ooghoeken dat hij naar me staarde. Ik draaide mijn gezicht om en keek recht in zijn groene ogen. Hij hield mijn blik twee seconden vast, en draaide zich toen om. Ik zag dat hij zich wendde tot Sam, en haar wat vroeg.
Sam fronste, keek naar mij, en antwoordde toen iets wat ik niet kon verstaan. Op dat zelfde moment, trok Avan zijn stoel dichter naar het zijne. Net voordat ik wilde vragen wat ik zojuist had gemist, ging de bel.
Het was luchpauze, Avan, Sam en ik liepen naar de kantine, en het viel me op dat Sam nogal stil was. Plotseling begon ze te praten. 'Natalie... Wat vind jij van Nevar?'
Avan vlocht zijn vingers door het mijne. 'Wel schattig...' antwoordde ik.
'Maar ik ben schattiger, toch?' grapte Avan.
'Wacht eens even! Waar hebben jullie het-' ik stopte even met praten. 'Ik vind hem niet leuk hoor! En natuurlijk ben jij leuker.' ik drukte een kusje op zijn wang. Dat stelde Avan enigzins gerust.
'Maar jij vind hem wel leuk he?' vroeg ik aan Sam.
Ze knikte, en haar blik werd weer glazig. 'Heb je zijn ogen gezien? En zijn accentje gehoord? Hij komt trouwens uit Texas.'
Aan Sams blik kon ik zien dat ze hem echt heel leuk vond. Ik keek om me heen. 'Waarom ga je niet even "hoi" tegen hem zeggen? Hij staat daar, onderaan de trap.'
Sam kreeg een paniekaanval. 'Nee! Stel dat hij "hoi" terug zegt, wat moet ik dan zeggen?!'
Avan gaf antwoord. 'Zeg dan: "Sorry dat ik een appel tegen je hoofd aangooide."' zei Avan met een ondeugende glimlach.
Sam fronste. 'Waarom zou ik dat in hemelsnaam zeg-' Avan onderbrak haar door de appel die ze in haar handen had, te pakken en hem te gooien tegen Nevars hoofd.
Avan pakte snel mijn hand, en we doken weg, zodat Sam in haar eentje bovenaan de trap stond. Nevar keek met opgetrokken wenkbrauwen naar Sam, en wreef met zijn hand over zijn hoofd.
Sam liep geschrokken naar beneden.
'Waarom deed je dat?!' riep ik met grote ogen.
Avan barstte in lachen uit, en het duurde even voor hij weer bijkwam. 'Maak je geen zorgen, hij kan vast wel tegen een stootje.' was zijn antwoord.'En... Dat was zegmaar zijn verdiende loon.' hij gniffelde.
'Voor?' zei ik.
'Voor wat hij Sam vertelde tijdens bio! Hij zei:"Die chick is wel lekker.'' Je had die blik in zijn ogen moeten zien, alsof hij je wilde opeten ofzo!'
Ik rolde met mijn ogen, en glimlachte tegelijkertijd. Het was wel schattig om te zien dat Avan jaloers was. 'Dus gooi je een appel naar zijn hoofd?'
'Bijvoorbeeld.' zei Avan. 'Hij heeft geluk dat Sam toevallig een appel in haar handen had, anders was het waarschijnlijk mijn boekentas geweest.' Avan lachte, en leek er veel lol in te hebben.
'Je bent echt gek!' zei ik.
'Inderdaad. Ik ben gek op jou...' fluisterde hij in mijn oor, en hij kuste me, terwijl hij met zijn rechterhand door mijn lange haar woelde, en met zijn linkerhand over mijn rug gleed.
Ik sloeg mijn armen om zijn nek, en nestelde me tegen hem aan. Hij trok zich een beetje terug, en streek mijn lange haar uit mijn nek om me daar zacht en teder te kussen.
'Hmm...' murmurde hij. Hij trok me dichter naar hem toe, en begroef zijn gezicht nog dieper in mijn nek.
'Jeej!' hoorde ik iemand roepen. Avan trok zich met tegenzin terug.
'Wat is er?' zei ik tegen Sam.
'Hij heeft me mee uit gevraagd!' riep ze.
'Dat is heel leuk...' zei Avan, en hij boog zich opnieuw voorover om me te kussen.
Sam zuchtte en ging tussen ons in staan. 'Zijn jullie dan niet blij voor me?'
'Natuurlijk wel,' zei Avan. 'Zie je? Het was dus wel een nuttige move van me.' zei Avan met een glimlach.
'Ja,' zei ik. Ik wendde me tot Sam. 'Avan dacht net dat hij zich midden in een honkbalspel bevondt, en dat Nevar de brander was.'
Sam lachte. 'Het is niet erg.' zei ze tegen Avan, en ze gaf hem plagerig een stomp op zijn arm.
'Ja, oké.' gaf ik toe.'Maar als het inderdaad je boekentas was geweest, dan zou hij nu bewusteloos zijn geweest.' grapte ik.
***
Ik zette Sam thuis af, en alleen Avan en ik zaten nog in de auto. Geluidloos klom hij van de achterbank naar de passagiersstoel naast me. Toen deed hij zijn handen om mijn midden, tilde me op en zette me op zijn schoot.
'Wat doe je?' vroeg ik, toen Avan - me mij nog steeds op zijn schoot - achter het stuur ging zitten.
'Ik neem je mee naar Olly's pink pig.' zei hij.
'Wat?'
Hij lachte. ''Zeg me niet dat je Olly's pink pig niet kent, dat is de beste burgerrestaurant van heel New York!'
Ik fronsde. 'Wat een vreemde naam voor een restaurant.'
We kwamen aan, en Avan was blijkbaar wel bekend in Olly's pink pig.
'Avan, jongen! Hoe is het met je?' zei een gezette man, met kleine blauwe ogen die ons vrolijk aankeken.
Avan glimlacht stralend, en schudde zijn hand. 'Goed, heel goed. Waar is Lisa?'
Lisa? Wie is Lisa? Ik voelde een steek van jaloezie.
'Amanda is haar luier gaan verschonen.' zei Olly.
Ik zag Avans mondhoeken opkrullen toen hij mijn gedachten las. Hij keek naar me, sloeg zijn arm om me heen, en kuste mijn voorhoofd.
'Wie is deze prachtige dame?' vroeg Olly, en hij stak zijn arm naar me uit.
'Deze prachtige dame is Natalie, mijn vriendin.' zei Avan, en ik schudde Olly's hand.
We gingen zitten aan een tafel in de hoek, en ik zag Avan al die tijd grijzen. Toen kon hij zich niet meer inhouden, en barstte in lachen uit.
'Wat?' zei ik.
'Je dacht dat Lisa mijn vriendin was, he?' Avan's donkere ogen boorden zich in het mijne, en ik zag dat hij moeite deed om niet weer te lachen.
'Misschien...' antwoordde ik, en ik keek naar mijn handen die ik in mijn schoot had gelegd.
'Je weet dat ze twee is...?'
'Nu wel, ja.' ik bloosde. Ik legde mijn handen weer op tafel.
Avan lachte. Hij stak zijn hand uit over de tafel heen, en pakte de mijne vast. We keken een tijdje naar onze handen, en toen in elkaars ogen.
De vlinders in mijn buik fladderden rond, en ik wist dat het bij Avan ook het geval was.
Avan bestelde een cheeseburger voor me, en vroeg me wat ik wilde drinken. 'Weet je, ze hebben hier een citrusdrankje die erg lekker blijkt te zijn.'
'Ah, nee dank je. Ik ben een beetje allergisch voor citrus.'
'Echt?' zei Avan.
'Ja... Ik krijg er een beetje een schorre stem van.
'Hmmm.... maar een schorre stem vind ik juist heel sexy...' Zijn been streek langs het mijne, en ik voelde de spanning tussen ons als een rookwolk in de lucht.
'Is dat zo...?'
De ober kwam met de burger, en met het citrussapje, die inderdaad erg lekker was.
'Wat vind jij van Sam en Nevar?' vroeg ik aan hem.
Avan keek me aan met een aparte blik; met zijn ogen licht samengeknepen.'Ik vind ze wel leuk samen...' zei hij uiteindelijk.
'Wat is er?' vroeg ik aan hem.
'Niets.'
'Oh, kom op! Ik ken je langer dan vandaag, hoor.' zei ik, en ik pakte zijn hand vast.
Hij glimlachte maar zijn ogen deden niet mee. 'Het is alleen... Die ene Nevar vind jou blijkbaar leuk. Natuurlijk vind hij je leuk... Wie vind jou niet leuk...' mompelde Avan onzeker.
Ik glimlachte. 'Dus je hebt concurrentie...' zei ik voor de grap, en Avan keek me geschrokken aan. Toen lachte ik, en zag hij dat ik een grap maakte.
'Je hoeft je nergens zorgen over te maken, hoor.'
'Zeker?' vroeg hij.
'Zeg, vertrouw je me soms niet.' ik lachte.
'Nee, nee!' riep Avan. 'Natuurlijk wel! Alleen... Ik vertrouw hem niet.'
Ik zuchtte. 'Avan... Als hij me alleen al durft aan te raken zal hij dat voor de rest van zijn leven bezuren.'
'Bezuren..?' Avan lachte om mijn woordkeuze.
'Ja, en bovendien heeft Sam hem zo veroverd.' voegde ik eraan toe.
Dat stelde hem enigzins gerust.
Toen ik naar zijn engelachtige gezicht keek, borrelde er een vraag bij me op.
'Zeg, Avan...' begon ik.
'Ja?'
Ik verzon snel een andere vraag. 'Ga jij niets eten?'
'Dat wilde je niet vragen.' hij glimlachte.
'Wel waar.' loog ik.
'Je bent echt een hele slechte leugenaar.' merkte hij op met een plagerige glimlach.
Ik zuchtte. 'Ik weet het.' zei ik. 'Ik wilde alleen zeggen... Nee, het klinkt stom.'
'Nu maak je me alleen maar nieuwsgieriger.' hij lachte, en boog zich geinteresseerd voorover.
'Wacht eens even! Jij kan gedachten lezen! Waarom vraag je het nog?'
'Als jij het zegt, is het veel leuker.' zei hij.
'Best.' mompele ik. 'Zijn ze allemaal net zo knap als jij in... Zidonie?'
'Er zijn mooie, en minder mooie Zidoniers... Net zoals mensen.' antwoordde hij.
Er kwam een mooie lange vrouw aanlopen, ze had ongeveer de leeftijd van mijn moeder, en grote bruine ogen.'
'Olly zei dat je Lisa wilde zien?' zei ze tegen Avan. Ze had een baby in haar handen.
'Ja. Mag ik haar vasthouden?' vroeg Avan.
'Natuurlijk.' zei ze, en ze gaf Avan de baby.
Ik keek geamuseerd toe hoe Avan met de baby speelde. Hij bedekte zijn ogen, haalde zijn handen weer weg, en riep: 'Kiekeboe!'
De baby leek het koud te krijgen. 'Wil je je goo-gaa?'
'Goo-gaa!' riep Lisa, en ze begon te klappen in haar handjes.
Avan wikkelde heet dekentje om haar heen, en mompelde allerlei woordjes die ik niet kon verstaan. Baby-taal.
Ik glimlachte vertedert. Het was zo leuk om te zien dat Avan van baby'tjes hield. Net zoals ik.
'Wil je naar Natalie?' zei Avan. Hij knikte naar mij.
Hij gaf Lisa aan mij, en het meisje keek me met haar nieuwsgierige groene oogjes aan.
'Hallo, kleine meid!' zei ik, en een glimlachje sierde haar schattige gezicht.
'Lisa, mag Natalie een boo-baa?' vroeg Avan aan haar, en ik moest lachen om zijn serieuze gezicht.
Lisa knikte. Ik keek verward. Avan las mijn gedachten en zei: 'Ze wil je een kusje geven.''
'Ah...' zei ik vertederd. 'Wil je dat echt doen?'
Ik boog me voorover, en haar zachte lippen raakten mijn wang heel even.
Ik keek haar weer aan, en ze glimlachte. 'Zeg eens Natalie?'
Ze keek me vragend aan.
'Na-ta-lie.' zei ik.
'Na-weeee.' zei ze.
'Na-ta-lie.' zei ik.
'Na-wa-lieee.' zei ze met en peinzend gezichtje.
'Goed zo!' zei ik blij, en ik klapte voor haar.
Ze lachte.
Ik keek op, en zag dat Avan me aankeek. Zijn blik was een beetje... somber.
Toen Lisa en Amanda weg waren, vroeg ik hem wat er was.
'Het is gewoon... Ik kan je dat moment nooit schenken... Ik kan nooit kinderen met je krijgen, en oud met je worden...' zei Avan, en ik kon duidelijk zien dat het hem pijn deed om het te zeggen.
'We vinden wel een manier...' zei ik, en ik pakte zijn hand. We keken in elkaars ogen, en één ding wisten we zeker: Wat wij hebben is speciaal. Hij keek naar onze handen, sloot toen even zijn ogen. En wat er daarna gebeurde was bijna onvoorstelbaar; plotseling voelde ik een warmte verspreiden in mijn lichaam, al zijn liefe voor mij voelde ik over me heen komen. Zijn ogen ontmoetten de mijne opnieuw, en wat ik in zijn ogen zag, weerspiegelde het gene wat ik net zo graag wilde.
'Wat denk je ervan..' begon hij. 'Als we dit snel afmaken, en wegwezen?'
Ik streek met mijn vingertoppen over de rug van zijn hand. 'Klinkt perfect.'
***
Avan deed de autodeur voor me open, en nam naast me plaats. Hij pakte mijn hand en trok me voorzichtig op zijn schoot. Zijn donkere ogen boordden zich in het mijne, en hij streek mijn pony uit mijn ogen. Toen raakten zijn zachte lippen het mijne, en ik sloeg mijn armen om zijn nek heen. Ik liet mijn handen van zijn hals, naar zijn borstkas glijden, net op het moment dat Avan met zijn handen over mijn rug streelde. Avan opende zijn mond, en onze tongen dansten om elkaar heen. Voorzichtig liet ik mijn tong over zijn onderlip glijden, en een zachte kreun verliet Avans mond. Het geluid van onze gehijg vulde de auto, en voor ik het wist belandden we op de achterbank. Ik legde mijn handen naast zijn gezicht op de bank, en voelde hoe zijn handen onder mijn shirt kropen en mijn blote rug streelden. Ik pakte de zoom van zijn T-shirt, en trok hem over zijn hoofd heen. Zijn prachtige gespierde borstkas leek te glimmen in het maanlicht, en mijn adem stokte even in mijn keel. Ik gleed voorzichtig met mijn vingertoppen over zijn borstkas, en liet mijn lippen zakken naar zijn nek. Avan draaide ons om, zodat hij bovenop was, en begon mij vurig terug te kussen. Hij liet zijn handen van mijn haar naar mijn nek glijden, steeds meer naar beneden... Ik voelde hoe hij het eerste knoopje van mijn blouse opendeed, en het tweede... Mijn adem stokte in mijn keel, en Avan keek me aan.
'Het.. het spijt me.' zei hij, en hij keek beschaamd naar de grond. 'Ik wist niet dat je... dat je niet..' ik legde mijn vinger op zijn lippen.
Ik glimachte. Lucas of P.J of een andere ex zou zich nooit verontschuldigd hebben. Zij zouden de grens overschrijden, en mij tot iets proberen te dwingen waar ik nog niet klaar voor was. Maar Avan.. Avan zou zoiets nooit doen, en dat zorgde ervoor dat ik alleen maar meer van hem ging houden.
'Ik houd van je.' zei Avan. Ik nestelde me tegen hem aan. De eerste keer dat iemand 'ik houd van je' tegen me zei, en ik voelde de tranen brandden in mijn ogen. Niet door die simpele woorden, nee. Maar omdat ik wist dat het waar was.
'Ik ook van jou.' antwoordde ik. 'Meer dan je je ooit zou kunnen voorstellen.'
***
Avan zette me af, en ik keek nog een keer in zijn mooie donkere ogen. Hij boog zich voorover en kuste me.
Hij glimlachte, en ik liep naar mijn voordeur. Toen gebeurde er plotseling wat, en ik zag dat mijn hand bloedde.
'Au!' riep ik. De wond leek wel op een... beet?
Avan stond opeens naast me. 'Wat was dat?' vroeg ik hem.
'Het was een raaf, hij heeft je gebeten.' zei Avan, 'gaat het?'
'Ja, ik ben OK.' antwoordde ik, nog een beetje verrast van at er was gebeurd. Avan scheurde een stuk van zijn trui af, en bond het om mijn hand.
'Avan! Dat hoeft niet!' zei ik. Hij lachte.
Hij pakte mijn hand, en liep samen met mij naar mijn voordeur. Toen kuste hij mijn voorhoofd.
'Slaap lekker.' fluisterde hij.
'Jij ook.'
Dit was het dan!
Weer eens een hoofdstuk! Wat vonden jullie? Ik ben onwijs benieuwd!
Laat een reactie achter! 
xxx Nadine 
|
Reacties:
Je schrijft geweldig, hoe je alles beschrijft (alles LOLZ) echt super xd
EINDELIJK!!
Ik ben hier sinds eeuwen niet meer geweest (nog altijd examens
), maar ik vind het fantastisch vooral dat stukje in de auto, maar wat had je nu gedacht 
en het is zo sexy toen Avan Natalie voorstelde als zijn vriendin! Ben wel benieuwd wat die ravenbeet betekent.. ik vertrouw het niet helemaal.. en die Nevar vertrouw ik ook niet echt
Maar echt super super goed gedaan! Snel verder!
xxxxxx
Oeh please snel verder awesome stukje, ik hou echt van je verhaal!
xxMarit
Ik ben zo blij dat er weer eens een hoofdstuk is...
dit verhaal is zo leuk
ben zo benieuwd naar meer,
ga je please snel verder, please
Damn, dit hoofdstuk is geweldig!
Alleen dat laatste stukje met de raaf is een beetje weird. Maar ik denk dat er meer uitleg volgt in de volgende hoofdstukken zeker?
Jij. Bent. Geweldig.