FanFic.nl

Elena Lupin and the deathly hollows

The wedding

Gefrustreerd trok Elena aan de ritssluiting op haar rug maar slaagde er er maar niet in hem te sluiten.
' Hulp nodig?' Vroeg Garreth toen hij haar zo bezig zag en voor ze kon antwoorden had hij het ijzeren sluitinkje al over genomen en ritste het dicht.
' Hoe kun jij zo kalm blijven? ' Zuchte ze gefrustreerd. ' Doet het jou dan helemaal niets dat ze ons nog steeds als een gevaar aanzien? Wat moeten we nu nog doen om van onze goede bedoelingen duidelijk te maken?'
' Snap je niet dat dit altijd zo zal blijven zo lang Voldemort aan de macht blijft? Zo lang de wereld in angst gehuld is zullen ze ons met argusogen blijven bekijken. Ik heb me er al zo vaak druk over gemaakt maar wat haalt het uiteindelijk uit? '
' Had jij die dagboeken dan niet graag gelezen? Wie weet wat voor nieuwe dingen we over haar te weten waren gekomen?' Antoorde ze zo wild zwaaiend dat Garreth even moest wegduiken voor hij geraakt dreigde te worden.
' En we krijgen ze wel. Ze kunnen ze wel even houden maar niet voor altijd. En wat kunnen ze er aan veranderen? Ma heeft Grindewalt nooit gekend en zoals pa haar beschreeft heeft ze er ook nooit iets mee te maken willen hebben. Dus wat voor gevaarlijks kan ze geschreven hebben?'
Ze besefte wel dat Garreth hier een punt had maar toch bleef ze het oneerlijk vinden.
' Ze zijn van ons. Ze hadden het recht niet ze van ons af te pakken.'
'En daarom krijgen we ze ook gauw terug, dat beloof ik je.' Zei hij troostend terwijl hij zijn das voor haar ogen zwaaide.
' En wil je me hier nu mee helpen? Je weet dat ik vreselijk ben met deze dingen.'
Het kwam er zo droog en serieus uit dat Elena niet anders kon dan de slappe lach te krijgen.


' Dan verklaar ik u nu man en vrouw, u mag uw bruid kussen.'
Iedere aanwezige hield zijn adem in toen Bill de de sluier van voor Fleur 's gezicht weg halde en haar gezicht teder in zijn handen nam en Elena slaagde er niet in om het droog te houden toen de langverwachte kus eindelijk kwam.
Lachend nam George haar hand beet.
'Nooit gedacht dat jij zo gevoelig kon zijn.' Fluisterde hij in haar oor.
'Ah ja, iedereen heeft zo zijn verborgen kantjes.' Snikte ze zacht terwijl haar blik gefixeerd bleef op het gelukkige bruidspaar.
Fleur zag er echt beeldschoon uit in haar witte jurk met eenvoudige snit en de diamanten diadeem die fel schiterde op haar hoofd.
' Een van de belangrijkste erfstukken van de Wemelfamilie. Het is de traditie dat elke vrouw die draagt op haar huwelijk.' Verduidelijkte hij toen hij zag hoe ze haar ogen niet van de diadeem kon afhouden.
'Wie weet pronkt hij ooit op jouw hoofd.'
Aan de dromerige blik in zijn ogen kon ze wel opmaken dat hij het meer tegen zichzelf had dan tegen haar.
En ook al leek hij niet eens te beseffen dat hij dit net luidop gezecht had hadden zijn woorden haar toch tot nadenken gezet.
Met alles wat hen de laatste twee jaar overkomen was had ze nooit eerder over haar toekomst nagedacht.
O ze wist wel dat het haar doel was om Voldemort te stoppen en ze was er ook nog steeds zeker van dat ze heler wou worden maar wat zou er dan komen?
Trouwen? Kinderen krijgen? In deze duistere tijden leek dit alles niet meer dan een vage droom.
' Zou je het zien zitten?' Vroeg ze uiteindelijk. ' Dat ik hem ooit zal dragen?' Voegde ze er schuchter aan toe.
Lachend om haar onzekerheid streek hij een lok uit haar ogen.
'Ik ben er zeker van dat die diamdeem jou tien keer beter zal staan dan Fleur.' Antwoorde hij teder en nam toen haar hand beed om haar naar de feesttent te leiden waar de eerste maten al ingezet waren.


Als een wervelwind draaiden George en Elena over de dansvloer.
Enkele feestvierders weken haastig opzij toen ze aankwamen maar het was zo mooi om te zien dat niemand er aan dacht hen tot de orde te roepen.
Ze waren trouwens niet de enige die de dansvloer onveilig maakten.
Ron en Hermelien gingen bij momenten zo snel dat zelf Elena het spaans benauwd kreeg hen bezig te zien en ook Luna had zich met volle overgave op de dansvloer gestort, of om percieser te zijn in de armen van Garreth die haar over die dansvloer leide.
Toen de twee stellen langs elkaar schreden kruisten de blikken van broer en zus elkaar even en Elena kon het niet laten hem even een vette knipoog te zenden.
Ze mocht hem dan wel belooft hebben zich niet te veel met zijn relatie te moeien maar het was haar gelukkig niet verboden om hem er af en toe eens mee te plagen want anders was ze zeker gek geworden.
' Die twee hebben elkaar echt wel gevonden.' Merkte George gefacineerd op toen hij hen in de gaten kreeg. ' Wie had ooit gedacht dat Garreth iets zou kunnen voelen voor een rare vogel als Lijpo Leeflang.'
' Noem haar niet zo.' Wierp Elena tegen. ' Ze mag dan soms wel eens raar doen maar ze is een van de dapperste personen die ik ken en mijn broer vind haar oprecht leuk.'
George kniperde verrast met zijn ogen toen hij haar oprechte betoog hoorde.
' Wel...Het is niet dat ik geen respect voor haar heb of zo maar je moet toegeven dat Garreth en Luna...Nu ja het is gewoon een vreemde combinatie.'
'Ah ja, misschien heb je wel gelijk.' Antwoorde ze tot zijn grote verbazing.
' Maar wat wil je? Wij Luposen hebben nu eenmaal een vreemde smaak als het op liefde aangaat.'
' Fijn dat je het...Hey!' Riep hij beledigd toen de ware betekenis van haar woorden tot hem door drong en maar net kon ze wegduiken voor zijn vuist haar schouder dreigde te raken.

Reacties: