FanFic.nl

Another fight against evil - complete

Hoofdstuk 33: Krinkel

Ik liep de open plek op in het bos. Krinkel was er nog niet. Jammer. Ik hield niet van wachten. Ik speurde met mijn ogen het omringende bos af. Zestien seconden later kwam er een gedaante haastig aangewandeld. Ik wachtte tot hij bij mij was.
“Sorry dat ik wat later ben Heer, maar er waren een paar probleempjes op het kasteel.”�
“Het is al goed Krinkel, heb je al gedaan wat ik je gevraagd heb?”�
“Neen meester, maar ik weet nu bijna alles wat ik moet weten. Binnenkort is de steen van u.”�
“Ik hoop voor jou dat je gelijk hebt.”�
“Ik zal u niet teleurstellen meester.”�
“Je weet toch, mijn beste Krinkel, dat de steen van een heel groot belang is?”�
“Ja meester.”�
“En je weet toch ook dat ik hem moet hebben? De bescherming die ik voor mezelf heb gecreeërd is niet meer zo efficiënt als in het begin. Met die steen heb ik terug volle bescherming.”�
Krinkel knikte zachtjes.
“Stel me niet teleur.”�
“Dat zal ik niet doen, meester.”�
“Ik hoop het voor jou.”�
Krinkel kromp ineen. Ik lachte in mezelf. Ik hield ervan als mensen bang van me waren, het gaf me het gevoel dat ik machtig was. Dat ik de grootste was.
“Hoeveel tijd heb je nog nodig?”�
“Je hebt de steen ten laatste binnen twee weken.”�
“Dan zie ik je binnen twee weken op dezelfde plaats, hetzelfde uur.”�
“Ik zal er zijn.”�
“Met de steen.”�
“Met de steen.”�

Ik draaide me om en liep weg. Binnen twee weken had ik de steen, en dan was ik onverwoestbaar, niemand zou me dan nog kunnen vermoorden, ik zou onbeperkte macht hebben, de toverwereld zou aan mijn voeten liggen. Ik zou eindelijk worden waar ik voor geboren ben. De heerser over het machtigste rijk op aarde. Een klein glimlachje gleed over mijn lippen. Als Krinkel niet zou slagen zou hem een pijnlijke dood te wachten staan.

Krinkel
Zuchtend liet ik me langs een stam naar beneden zakken met mijn hoofd in mijn handen. Ik had nooit dooddoener moeten worden, al leek het toen de beste keuze. Ik moet Sam zoveel mogelijk helpen voordat ik sterf. Maar iets in me wilde ook gewoon gehoorzamen aan de heer van het Duister. Iets in me wilde dat ik de steen aan hem gaf, dat ik slaagde in die onmogelijke opdracht en hem zo weer meer macht gaf. Aan de andere kant wilde ik niet dat hij de steen ooit zou bemachtigen. Maar als het zover is hoop ik dat Sam me achterna komt. Dat Sam me uitschakelt, en kan vluchten met de steen. Want een ding weet ik zeker, ik ben te zwak om een opdracht van de Heer van het Duister te negeren. Maar tot het zover is moet ik Sam alles leren waartoe ik in staat ben, hij moet en zal ooit de Heer van het Duister moeten vernietigen, en ik zal hem daar zo goed mogelijk bij helpen. Morgenavond was zijn laatste bijles bij mij. Zijn patronus was perfect, maar ik wist niet of hij hem perfect zou kunnen oproepen als er effectief dementors bij te pas kwamen. De ontwapeningsspreuk had hij perfect onder de knie en de verlammingsspreuk ook, zijn schildspreuk had in het recente verleden al bewezen dat het sterk genoeg was. Dat betekende dus dat de laaste les besteed zou worden aan de patronus. Ik stond op, en ging terug op weg naar het kasteel. Ik moest nog één ding te weten komen voor ik de achter de steen kon aangaan. En dat ging ik nu te weten komen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.