Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » Daddy? I’m hungry. » 8
Daddy? I’m hungry.
8
Toen Tom de deur opende werd hij begroet door een kind zijn luide gepiep. Hij glimlachte bij zichzelf toen hij zijn schoenen tegen de muur gooide en verdween uit de hal. Eén van zijn jongens zong terwijl de andere schreeuwde tegen hem en piepte hardop, maar wat hij niet hoorde was Francizska. Waar was ze?
“Papa!”ť Alex, die op en neer sprong op de bank waar Simone zo van hield, riep en sprong naar beneden, zodat hij naar Tom kon lopen.
“Papa, papa! Je bent thuis!”ť Hij wilde niet stoppen met schreeuwen toen Tom hem optilde met een brede glimlach op zijn lippen.
“Hé, kleintje,”ť glimlachte Tom naar hem en zijn lippen pruilde een beetje zodat Alex hem goed kon zoenen. “Was je braaf terwijl ik weg was?”ť
“Natuurlijk was ik dat!”ť riep Alex en zijn kleine palmen drukte in Toms wangen. “Maar Tobi was dat niet, papa. Oma schreeuwde veel tegen hem!”ť zei hij dramatisch en fronste een beetje. Tom lachte en draaide zich om naar Tobi, die stopte met zingen en keek naar Tom met grote ogen.
“Is dat waar, vriend?”ť vroeg Tom hem met een kleine glimlach toen hij naar de stoel ging waar Tobi zat. De kleine blonde jongen haalde diep adem, maar knikte alleen maar met een droevige uitdrukking. “Echt waar? Wat heb je gedaan?”ť
“Ik brak een glas, papa, maar dat was niet mijn bedoeling!”ť voegde hij er meteen aan toe en keek naar Tom. “Maar oma zegt dat mevrouw Simone kwaad op me zal zijn. Is dat zo?”ť
Tom kuste Alex’ wang voordat hij hem neerzette naast Tobi, die klom in zijn schoot. Hij streelde zijn zachte haren en glimlachte naar hem. “Ik weet zeker dat dat wel goed komt, baby. Het was een ongeluk, toch?”ť Tobi knikte en omhelsde Tom om zijn nek. “Dus het zal wel goed zijn, maak je er geen zorgen over.”ť
“Echt waar?”ť Tobi glimlachte een beetje naar hem toen Tom knikte. “Goed.”ť Hij verschoof op de schoot van Tom zodat Alex er ook op kon klimmen. Tom voelde zich ongelofelijk goed. Hij had gelijk toen hij dacht dat zijn jongens hem veel beter konden laten voelen. Ze behoorden tot hem en hij behoorde tot hen. Er was geen andere mogelijke manier.
“Dus, wat willen jullie twee vandaag doen?”ť vroeg Tom toen één van de twee aan zijn dreadlocks trok. Het deed een beetje pijn, maar hij was een man, hij kon omgaan met een beetje pijn.
Maar voordat ze aan hem konden antwoorden, verscheen Francizska in de deuropening.
“Tom.”ť Ze keek naar hem. “Je bent vroeg thuis. Simone zei dat je hier pas rond vier uur zou zijn.”ť
“Hé,”ť begroette hij haar, “ja, ik heb een paar lessen overgeslagen, geen big deal. Ik wilde gewoon naar huis gaan.”ť Hij haalde zijn schouders op en giechelde toen de twee aan zijn dreadlocks trokken en hem naar beneden trokken.
“Oh, nou, oké.”ť Ze keek hem aan en haalde haar schouders op, het was niet haar taak om zich zorgen te maken over zijn aanwezigheid op school. “Heb je gelunchd?”ť
“Ja.”ť Tom glimlachte naar haar. “En wat denken jullie twee, hebben jullie al een lunch gehad?”ť Hij glimlachte naar de twee in zijn schoot. Ze knikte alleen maar en giechelde toen ze hem weer naar beneden trokken aan zijn dreadlocks. “Nou dus waarom slapen jullie niet?”ť siste hij van de pijn en beet voorzichtig een beetje in Tobi's schouder.
Hij piepte hardop en stuiterde op zijn benen. “We zijn niet moe, papa.”ť Tobi rolden met zijn ogen omdat Tom helemaal stom was om dat niet te weten.
“Oh, oké.”ť Tom trok een gezicht naar hem. “Dusss, wat willen jullie twee gaan doen? Ik ben helemaal van jullie vandaag.”ť Hij stak zijn tong naar hen uit.
“Film!”ť riep Alex en Tobi schreeuwde het uit van opwinding.
Tom trok een gezicht en bedekte zijn oren. “Jullie twee gaan mijn oren verpesten,”ť siste hij. “En film? Welke film?”ť
“Nou.”ť Alex keek naar Tobi.
“Weet je, oma zei?”ť Tobi prikte in zijn broer.
Alex verschoof en trok aan Toms dreadlock. “Dat er een film is in de bioscoop.”ť
Tom keek geamuseerd. Ze waren zo lief als ze proberen hem zo onopvallend mee te nemen naar de film. “Ja? Welke?”ť Hij grijnsde naar hen.
“The Chipmunks?”ť vroeg Tobi toen Tom het antwoord moest weten.
Deze keer lachte Tom hardop. Ze waren er zeker van. “Je bedoelt Alvin en Simon en Theodore? Die Chipmunks?”ť
“Ja!”ť Beiden schreeuwden tegelijk. “Die!”ť
“Nou, dus laat me gaan om te praten met je oma en we zullen zien of we naar de film gaan, oké?”ť Hij duwde ze zachtjes van hem af en stond op. “Ik ben zo terug, dus gedraag je,”ť gaf hij hen een strenge blik voordat hij naar hen grijnsde en verdween in de keuken, waar Francizska haar kopje koffie nam.
“Hé.”ť Tom knikte naar haar toen hij wat sinaasappelsap uit de koelkast pakte. “Kan ik met de jongens uit?”ť
“Nee.”ť Ze had zelfs niet omhoog gekeken naar hem, toen ze dat zei.
“Neem me niet kwalijk?”ť Tom wierp een wenkbrauw omhoog. Nou, hij vroeg het haar, maar het was gewoon formaliteit, hij was hun vader, dus hij kon zelf bepalen wanneer hij wilde.
“Je hebt me gehoord, Tom. Ik zei nee, en dat is definitief. Ze waren stout vandaag, daardoor kunnen ze niet naar de bioscoop gaan.”ť Deze keer keek ze naar hem over haar bril.
“Tobi brak een glas, dat is niet waarom zij niet zouden mogen gaan.”ť Hij rolde met zijn ogen en nam een ​​slok recht uit het pak. Nou, laten we zeggen dat Tom geen grote fan was van een bril.
Francizska nam haar bril af en schraapte haar keel. “Tom, luister naar mij, en luister zorgvuldig naar me. Je kunt hun vader zijn, maar ik ben degene die verantwoordelijk is voor hen en als ik zeg dat ze thuis blijven, dan blijven ze thuis.”ť
Ze keek naar hem, haar blik was uitdagend.
“Kijk,”ť zei hij en leunde over de tafel, zodat zijn ogen op haar ooghoogte waren. “Ik heb ze, u bent verantwoordelijk voor hen, maar ik ben hun vader en je bracht ze hier, voor mij, dus stop me te vertellen wat ik kan doen of niet te doen met hen. Als ik ze mee wil nemen naar de film, doe ik dat, begrepen?”ť Hij nam nog een slok uit het pak en zette het neer op het aanrecht.
“Wie in Godsnaam denk je dat je bent?”ť Door Francizska’s boze stem was het duidelijk dat Tom op dun ijs danste, maar hij zette geen stap terug. Niet nu.
“Hmmm, laat me denken.”ť Hij keek rond in de keuken, alsof hij nadacht over zijn antwoord. Toen hij naar haar keek, waren zijn ogen tot spleetjes geknepen en donker van woede. “Misschien, hun vader?”ť vroeg hij met een onschuldige glimlach.
“Oh houdt je mond, Tom!”ť siste ze naar hem en stond op van haar plaats. “Denk je dat je echt kunt doen wat je wilt? Wakker worden, jongen. Ze zijn hier alleen maar omdat ze niet zouden ophouden over het ontmoeten van hun vader. Ik persoonlijk wilde niet iets doen met jou. Voor mij ben je gewoon een verwend nest, dat is alles, maar ze houden van je, dus ben ik hier. Voor nu, maar je hebt geen recht om te doen wat je met hen wilt doen, begrepen!”ť
Tom zweeg een paar minuten. Hij was geschokt van wat hij had gehoord. Dus dat was waarom ze hier waren? Gewoon omdat Francizska niet langer hun gezeur aan kon horen om mij te ontmoeten? Maar... maar het is niet waar, het kon niet. Als het waar was, kon ze afstand van hem nemen wanneer ze maar wilde. Nee, op geen enkele manier dat dit ging gebeuren. Nee als hij iets er iets over kon zeggen.
“Weet je wat?”ť Hij keek haar een paar seconden aan voordat hij zich omdraaide en de keuken verliet. “Jongens? Kom hier,”ť riep hij naar hen toen hij naar de hal ging. Ze renden naar hem met luid geschreeuw.
“Gaan we weg?”ť
“Ja, dus doe je schoenen aan.”ť Tom nam zijn hoodie en hielp Tobi met zijn schoenveters. “Klaar? Goed, dus laten we...”ť
“Wat denk je dat je aan het doen bent?”ť
Tom draaide zich om. “Ik neem mijn zonen mee uit,”ť zei hij en knipperde met zijn ogen naar Francizska en nam een ​​hand van elke jongen. “Kom op, jongens, Alvin is op ons aan het wachten.”ť
“Je neemt ze nergens mee naartoe!”ť
“Ja? En hoe denkt u van plan te zijn om mij tegen te houden?”ť Hij rolde met zijn ogen en ging naar buiten. Hij wilde niet stoppen toen Francizska hem achterna rende. Hij wilde niet stoppen toen de jongens hem vroegen ​​wat er mis was en waarom oma tegen hem schreeuwde.
“Thomas! Nog een stap en...”ť
“En? Oh, fuck you!”ť siste hij en zonder terug te kijken, vertrok hij naar het bushalte in de buurt van hun huis. Hij was er zeker van dat Francizska hen niet zou volgen.
“Papa?”ť Ze waren zwijgend op hun weg naar de bus, maar Alex brak die stilte opeens. “Waarom is oma zo boos?”ť
“Eh...”ť Tom keek hem aan en zuchtte. Wat moest hij zeggen? Dat hun grootmoeder ze niet bij hem wil hebben? Nee, er was geen manier waarop hij ze dit zou vertellen. “Ze is boos op me omdat ik het sap uit het pak dronk, weet je? En het is verkeerd, echt een slechte zaak.”ť
“Echt waar?”ť Alex hief zijn handen, dat was het signaal voor Tom om hem op te tillen. Toen hij dat deed, sloeg Alex zijn handen rond zijn nek en legde zijn hoofd op Toms schouder terwijl Tobi aan zijn hand hing.
“Echt waar. Zou ik tegen je liegen?”ť Tom knipoogde naar hem en kuste zijn neus. Alex giechelde en verborg zijn hoofd achter Toms nek. Tom lachte. “Wat zou je zeggen, als we Bill oppikte van school en hij met ons mee gaat naar de film?”ť
“Ja! Ja, papa! We moeten Billa zeker ophalen!”ť Tobias stuiterde rond op zijn benen en klapte gelukkig in zijn handen. Tom lachte en streelde zijn haar.
“Oké dan,”ť glimlachte hij naar hen en kreeg kleine kus van Alex. “Waar was dat voor, babyboy?”ť vroeg hij met een kleine glimlach. Alex stak zijn tong uit en drukte zijn handpalmen op Toms wangen, kneep ze.
“Gewoon,”ť mompelde hij en kuste Tom op de neus.
Tom lachte. “Nou, dank je dan.”ť
Alex giechelde naar hem en trok aan zijn dreadlock. Het was zijn leuke pleziertje.
“Papa?”ť Tobias trok aan zijn hand. Tom kuste Alex’ wang en glimlachte naar beneden naar Tobi.
“Wat, schatje?”ť
Tobi hield zijn handen opgeheven om hem met een droevige uitdrukking aan te kijken. Tom fronste zijn wenkbrauwen. Oh God, hij was jaloers. Hij zette Alex neer en knielde voor hen. “Je wilt dat ik je draag, babyboy?”ť Hij glimlachte naar Tobi, die knikte alleen maar.
“Nee, papa droeg mij!”ť
“Alex, wees niet onbeleefd tegen je broer. Je moet met hem delen.”ť
“Maar papa!”ť
“Nee, Alex, het is Tobi’s beurt nu,”ť zei Tom toen hij Tobi optilde. Alex staarde alleen maar naar hen toen Tobi zijn armen om Toms nek sloeg. “En kijk niet zo naar me, ik zal je later weer een keer dragen.”ť
Alex pruilde maar bleef stil toen ze naar het bushalte liepen. Hij ging op de stoeprand zitten en sloeg zijn armen over elkaar. Tom rolde met zijn ogen en ging naast hem met Tobi op zijn schoot zitten.
“Je praat niet tegen ons?”ť
Alex schudde zijn hoofd.
“Oh, dat is jammer want wij, ik en Tobi, wilde ijs met smarties, maar als je niet met ons wilt praten, dan...”ť
“Nee!”ť schreeuwde Alex en stond op. Hij was fel naar Tom met grote ogen. “Ik praat tegen je papa, echt!”ť
Tom beet op zijn lip zodat hij niet zou lachen. De uitdrukking op Alex’ gezicht was echt amusant. “Dus, ik denk dat je een ijsje met smarties wilt?”ť vroeg hij hem toen Tobi in zijn oor fluisterde dat hij er zeker één wilde.
“Ja, papa, alstublieft?!”ť
“Maar je als je aardig doet tegen je broer, deal?”ť
Alex zuchtte dramatisch, maar knikte. “Ja, deal.”ť Alex rolde met zijn ogen en Tom moest op zijn tong bijten, zodat hij niet zou lachen. Alex gedroeg zich als zijn vader de hele tijd.
“Goed.”ť Tom lachte als laatste en stond op. Hij kreeg meer grip op Tobi in zijn armen en pakte Alex’ hand. “De bus is hier, kom op, jongens. Bill is aan het wachten.”ť
____________
“Ik zie je later, Jess."”ťBill glimlachte naar het brunette meisje met een grote zoete glimlach en zwaaide naar haar toen ze naar de auto van haar moeder stapte . Ze zwaaide naar hem.
Op zijn lippen speelde een kleine glimlach toen hij naar de bushalte ging. Hij was verloren in zijn gedachten toen hoorde hij luid geschreeuw. Zijn hoofd schoot omhoog en zijn ogen klaarde onmiddellijk op.
“Billa!”ť Dubbel geschreeuwen resonerende rond de parkeerplaats. Hij glimlachte en bukte toen de twee blonde engelen naar hem toe renden. “Hallo, Billa!”ť
“Hé, jongens!”ť Hij glimlachte naar hen toen hij ze strak omhelsde. “Wat doen jullie hier?”ť vroeg hij verrassend en keek rond. Hij zuchtte van opluchting toen hij zag dat Tom langzaam naar hen toe liep.
“Zeg me niet dat je dacht dat ze hier alleen waren,”ť grijnsde Tom naar hem en pakte Alex op. Immers had hij dat beloofd aan hem. “En door de manier, hi.”ť Hij maakte een gezicht naar hem.
Bill stak zijn tong uit en stond met Tobi in zijn armen. “Wat doe jij hier?”ť
“We gaan naar de film, Billa!”ť riep Tobias gelukkig en trok aan zijn zwarte haar. Bill huiverde van de pijn, maar zei niets.
“En jij, als je het nog niet had uitgevonden, gaat met ons mee,”ť glimlachte Tom lief naar hem en kneep hem in de wang.
“Oh, echt?”ť Bill trok een gezicht naar hem, maar ging tochmet hen mee. “En welke film gaan we zien?”ť
“Alviiin,”ť schreeuwde Tobi recht in Bills oor en lachte vrolijk toen Bill weer ineen kromp.
“O-oh, oké.”ť Bill schudde zijn hoofd en toen ze gezamenlijk naar de bioscoop liepen praatte hij en jongens over van alles. Tobi vertelde hem ook dat hij het glas brak en papa zei dat het oké was. Bill grijnsde naar hem maar verzekerde hem dat papa niet loog en dat Simone niet boos op hem zou zijn.
“Oké jongens, we zijn er.”ť Tom zet Alex op zijn schouders terwijl hij op zoek ging naar zijn portemonnee. “Jij en Bill gaan voor de popcorn en wat cola, oké, makker?”ť Hij keek naar Tobi die heftig knikte. “En ik en dit kleintje hier,”ť hij trok aan de benen van Alex waardoor de kleine jongen lachte, “gaan voor de tickets. We ontmoeten elkaar bij de popcorn, oké?”ť
“Oké, Tom.”ť Bill rolde met zijn ogen en vertrok met Tobi die hem in zijn nek beet.
Tom keek hen na voordat hij voor de tickets ging.
“Papa?”ť Alex trok aan zijn dreadlocks en boog zijn hoofd, zodat zijn lippen vlak naast Toms oor waren.
“Ja, kleintje?”ť Hij glimlachte toen hij voor het contant geld stond. Hij bevroor toen hij Amelia daar zag.
“Mag ik dat zeggen, papa?”ť
“Tom?”ť Amelia keek hem met grote ogen aan.
Tom zwaaide naar haar met nerveuze glimlach. “Hoi,”ť zei hij.
“Papaaaaa,”ť brulde Alex en kuste Toms oor.
“Ohm...”ť Tom haalde diep adem en trok weer aan de benen van Alex. “Ja, zeker dat je dat kunt zeggen, babyboy,”ť wist hij op het laatst te zeggen. Hij was nog steeds verrast door Amelia, die naar hem met ongeloof keek.
“Ja,”ť piepte Alex en wuifde naar het Brunette meisje achter de kassa. “Hoi,”ť glimlachte hij naar haar toen Tom hem naar beneden trok zodat hij haar beter kon zien. “We willen naar Alvin,”ť zei hij met zijn zoete stem en draaide zijn hoofd naar Tom. “Toch, papa?”ť
“Tuurlijk.”ť Tom glimlachte naar hem en keek terug naar Amelia. “Twee volwassen en twee kinderen,”ť zei hij tegen haar. Ze knikte alleen maar, nog weinig onthutst door de schok, en verzorgde hun aanbod. Terwijl ze wachtte kietelde Tom Alex hij wring alle kanten op en de klein blonde schreeuwde van opwinding.
“Hier,”ť Amelia overhandigde hem hun tickets. “Het is €7, 50.”ť Tom gaf haar wat geld terwijl Alex hun tickets pakte.
“Papa kijk eens! Het is Alvin!”ť Alex bewoog wild in zijn armen en toonde hem het klein plaatje van een Chipmunk op het ticket. “Tobi zou zooo blij zijn. Toch papa? Hij houdt van Alvin, maar ik hou van Theodor, papa, hij is zo lief!”ť
“Natuurlijk zal hij gelukkig zijn. Dus laten we gaan, zodat je het hem kunt laten zien, oké?”ť Alex knikte en zoals altijd, trok aanToms dreadlocks. Toen Tom naar hem keek, glimlachte hij alleen maar onschuldig en kuste zijn wang.
Tom zwaaide naar Amelia, die nog steeds naar ze keek, en draaide zich om op zijn hiel en bijna weg te rennen van daar. Dit was niet goed. Eigenlijk was het nogal slecht. Hij zuchtte terwijl hij Alex neerzette en pakte zijn hand. Ze gingen naar Bill en Tobi die op ze stonden te wachten en terwijl ze wachtten gooiden ze popcorn naar elkaar.
____________
“Papa! Het was zo cool!”ť
Beiden, Bill en Tom, lachte naar ze en liepen naar buiten uit de bioscoop terwijl de jongens helemaal enthousiast rondrenden.
“Ja, dat was het,”ť lachte Tom en gooide de doos van de popcorn weg. “Zijn jullie wee niet hongerig?”ť vroeg hij hen wanneer beiden jongens Bills hand pakte en maakte hem aan het springen met hen toen ze het Chipmunk lied zongen.
“Ja!”ť riep Tobi. “Ik wil Mackie!”ť
“Mackie?”ť vroegen Tom en Bill in koor.
“Ja!”ť Knikte Tobi en klampte zich om Toms benen. “Ik wil kipnuggets, papa. Alsjeblieft?”ť
“Ik denk dat hij praat over McDonald's,”ť fluisterde Bill en pakte Alex op die zijn hand vasthield. Hij kon het gewoon niet helpen, maar hij had behoefte aan een permanente verbinding met Toms kinderen.
“Nou, ik denk dat we naar de Mackie kunnen gaan.”ť Tom maakte een gezicht naar Tobi en streelde zijn haar. “Maar dan moeten we waarschijnlijk naar huis gaan. Ik heb een gevoel dat oma en onze moeder echt boos zijn op ons.”ť
“En ben je verbaasd, Tom? Je hebt ze vrijwel ontvoerd.”ť
Tom keek naar Bill. “Het is niet waar en dat weet je,”ť zei Tom eindelijk na een tijdje. Hij pakte Tobias zodat hij kon worstelen met zijn broer in Bills armen. “Ze zijn mijn zonen is het geen ontvoering als ik hun biologische vader ben. Toch?”ť
Tom keek enigszins bezorgd. Oké, misschien had hij hen niet mogen meenemen, maar hé, hij was zo pissed off waardoor hij niet meer helder kon denken.
“Ik weet het niet, Tom, maar je hebt tenminste in één ding gelijk. Ze zijn van jou.”ť
Tom zuchtte en ging met zijn zoons gewoon door naar de Mackie voor zijn kipnuggets.
____________
Toen ze twee uur later naar huis gingen en het al buiten doker was lagen elk van de kleine jongens in de oudere tweeling hun armen te slapen.
Toen Tom de deur open deed duurde het niets eens vijf seconden voordat hun moeder met Francizska samen met hen in de hal stonden.
“Waar de hel was je?”ť siste Simone met een rustige stem, zodat ze de jongens niet wakker zou maken.
“Uit,”ť antwoordde Tom gewoon en haalde zijn schouders op en ging naar boven om Tobi naar bed te brengen, het volledig negeren van zijn moeder. Bill was vlak achter hem. Toen de tweeling veilig waren verscholen onder de lakens, keken ze elkaar beiden aan.
“Dit is helemaal niet goed.”ť
“Dit is eigenlijk heel slecht.”ť Knikte Bill en zuchtte. “Je moet niet zo met ze uitgaan, Tom.”ť
“Ik weet het, Billa, ik weet het, maar... ze zijn van mij en ze, ze zei dat... Gah!”ť zei Tom en verborg zijn hoofd in zijn handen. “Ik heb het verpest Bill, maar nu voor echt.”ť Hij trok aan zijn dreadlocks. “Wat als ze ze weghaald? Wat moet ik doen?”ť
Tom keek naar Bill met betraande ogen. Hij was bang, en Bill kon het voelen.
Hij schudde alleen maar zijn hoofd en omhelsde Tom stevig. “Het komt wel goed. Ze kan ze niet zomaar uit je buurt weghalen. We zullen het uitzoeken, dat beloof ik.”ť
“Beloofd?”ť Tom omhelsde hem terug. Toen Bill knikte, zuchtte hij en glimlachte een beetje. “Oké, laten we gaan. Ik veronderstel dat Francizska iets heeft wat ze me wilt vertellen.”ť
Reacties:
snel door!