FanFic.nl

I Get Weak

Fragile Heart

"Hey"
"Hey, hoe is het?"
"Ik verveel me.."
"Je klinkt al een stuk beter, dat is mooi", zegt Edwin met een glimlach.
"Beter? Minder slecht.. bedoel je..."
"Zo ken ik je weer een beetje" grinnikt Edwin. Hij gaat zenuwachtig op de stoel naast Lucas' bed zitten. "Ik moet je iets vertellen", zegt hij terwijl hij aan zijn vingers frummelt. "Ik ben er totaal niet blij mee, maar ik moet het je vertellen. Ik wil niet dat je dit van iemand anders hoort.. Snap je dat?"
"Jahoor, ik heb.. in coma gelegen.. ik ben niet doof... ofzo." Zegt Lucas.
"Ik heb met Ron gezoend", gooit Edwin er dan in één keer snel uit.
"W.. wat?" Vraagt Lucas verward. "Ron?"
"Die co-assistent.."
Lucas' gezicht betrekt. "Is er.. is er.. iets tussen jullie?" Vraagt hij verdwaasd, met pijn zichtbaar in zijn ogen.
"Nee! Nee, helemaal niets! Het was één zoen, één, uit wanhoop, verlangen naar jou.. Ik miste je zó verschrikkelijk. Ik trok het niet meer.. en toen was hij daar. Het spijt me zo. Ik had er niet aan toe moeten geven.." Edwin zucht, "Iedereen zei me dat wachten zinloos was, het duurde inmiddels al zó lang, de kans dat je wakker zou worden was vrijwel nul. En de gedachte dat je.." Edwin doet zijn best om zijn tranen te bedwingen. "Ik hou van jou.. en die zoen was een grote vergissing, een ondoordachte actie. De gedachte dat ik jou kwijt zou raken - het verscheurde me. Ik hou zo zielsveel van je. Ik weet niet hoe ik dit kan verklaren, en goedpraten kan ik het al helemaal niet, dat weet ik. Maar ik hoop dat je het me kunt vergeven.."
"Waarom?" Vraagt Lucas, duf van het drukke gepraat van Edwin, hij had dan ook maar de helft echt mee gekregen.
"Ik wil met jou verder. Ik wil mijn leven met jou delen, jou hand vasthouden tijdens een strandwandeling, naast jou wakker worden, elke dag, de wereld rondreizen.. Alleen met jou. Alsjeblieft, laten we dit vergeten.." Wat Lucas wel had gehoord, was "Ik hou van je", hij kan zich niet herinneren wanneer Edwin ooit binnen nog geen minuut twee keer die woorden had uitgesproken, dus het moest wel serieus zijn.
"Wanneer?"
"Toen je... toen je wakker werd.."
"Wat?!"
"Mijn vader belde.." Edwin ziet dat Lucas' ademhaling stokt en zijn gezicht wit wordt.
"Rustig.. rustig!"
"Rustig! Hoe kan ik nou in vredesnaam.. rustig zijn!" Reageert Lucas opeens onverwacht fel, waarna hij duidelijk uit zijn doen is.
"Adem in... adem uit.. adem in.. adem uit.." Probeert Edwin Lucas weer rustig te krijgen en even later normaliseert Lucas' ademhaling gelukkig weer en zakt hij terug in zijn kussen.
"Misschien is het beter als ik even ga? Je bent kapot.. Ik had dit nooit.. Nou ja, laat maar. Rust uit.." Zegt Edwin die opstaat. "En weet dat ik van je houd." Nog voordat hij het ziekenhuis uit is, is Lucas al in slaap, zo vermoeid was hij. Edwin flitst over zijn netvlies. Edwin, Lucas' eerste echte, misschien wel enige liefde, zoenend en vrijend met een ander. Met Ron. Lucas probeert zijn ogen te openen, dit moest stoppen, dit kon niet waar zijn. Hij ligt te woelen in zijn bed, als een hand op zijn schouder hem uit zijn nachtmerrie haalt. Totaal bezweet en nog vermoeider dan hij al was, kijkt hij in de bezorgde ogen van zijn moeder. En dan barst hij in tranen uit.
"Het is.. het is.. het is.. zo oneerlijk.. mam.." Snikt hij tussen zijn tranen door. Janine slaat haar armen om haar zoon heen. "He, rustig maar. Het komt goed. Had je een nare droom?"
"Ja.. en hij is.. nog.. werkelijk..heid geworden.. ook.."
"Wat? Hoe bedoel je?"
"Edwin.."
"Wat is er met Edwin?"
"Hij is.. hij.. hij heeft.. een ander.."
"Wat? Maar dat is helemaal niks voor Edwin! Dat kan niet. Hij houdt van jou.. Hij heeft weken aan je bed gezeten.. Hoe weet je dit?"
"Hij.. hij heeft het me.. zelf verteld.."
"Dit kan niet!" Zegt Janine nog steeds ongelovig, terwijl Lucas zijn tranen wegveegt. "Heb je dat wel goed begrepen?"
"Ja, natuurlijk, ik ben niet gek!"
"Maar wie dan? Ken ik hem?"
"Die.. Ron.."
"Ah nee!"
"Jawel!"
"Maar wat heeft hij je precies verteld dan?"
"Ze hebben gezoend.."
"Oh, dat klinkt al anders.."
"Vind je?!" Zegt Lucas boos.
"Ja. Het is rot en totaal niet gepast, maar dat was het? Is het daarbij gebleven?"
"Hij zegt van wel.. Hij wil mij.."
"Nou schat, wat maak je je dan druk. Jij zoende voor Edwin af en toe met drie jongens op een avond. En ja dat weet ik." Grinnikt ze als ze Lucas gezicht ziet.
"Maar toen had ik.. geen vaste relatie!"
"Edwin had het heel zwaar toen jij in coma lag. Dat was waarschijnlijk de reden van die zoen.."
"Dat zegt hij ook.."
"Nou, waarom geloof je hem dan niet?"
"Wat moet hij nou met mij? Ik lig hier een beetje in dat bed, nutteloos te wezen. En Ron.. hij wordt arts.. een stuk spannender dus."
"He.. hey.. hey! Misschien moet je wat meer vertrouwen hebben in Edwin en wat hij je vertelt. Hij liegt hier niet zomaar over.."
"Oke, misschien je hebt gelijk.." Zucht Lucas.

Reacties: