FanFic.nl

Kaiya

Hoofdstuk 25: Aan de slag

'Nou?’ vraag ik harder. Weer niets. Langzaam laat ik mijn kunai zakken, maar helemaal op mijn gemak ben ik niet. De stilte die er hangt maakt het er ook niet beter op. Ik besluit het lichtknopje te vinden. Langzaam en behoedzaam laat ik mijn hand langs de muur glijden. Als ik het lichtknopje gevonden heb, klik ik erop. Er gebeurt niets. Ik klik nog een keer, maar weer niets. ‘Fuck.’ zeg ik. Dan hoor ik weer die verschrikkelijke nagels over de vloer. In 1 seconde heb ik mijn kunai voor mijn gezicht. Mijn hart begint sneller te kloppen. Dan blijft het weer stil. Ik hoor alleen mijn adem nog. Ik merk dat mijn lichaam aan het trillen is. Ik mag niet in paniek raken. Ik krijg weer het idee dat iets mij aankijkt. Langzaam schuif ik naar de deur en ik hou de deurklink vast. Ik zoek in de ruimte naar de ogen. Dan zie ik inderdaad weer een paar ogen naar mij staren. Er komt geen geluid uit mijn keel. Nog nooit ben ik zo bang geweest. De ogen komen dichterbij en ik trek de deurklink naar beneden, maar de deur krijg ik niet open! Ik trek harder, maar weer geen beweging erin te krijgen. ‘Fuck, fuck, fuck!’ roep ik. De ogen komen dichterbij. Dan besluit ik de ogen, maar af te leiden. Ik gooi mijn kunai naar de ogen. ‘Hela!’ hoor ik iemand zeggen. Ik schrik me rot. Zit hier gewoon een mens?! Ik zet het op een rennen naar het raam. De verschrikkelijke nagels slijpen weer over de vloer. Ik ga harder rennen. Ik ben bijna bij het raam. Als ik de gordijnen voel, trek ik ze zo snel mogelijk aan de kant. De gordijnen zitten helemaal onder het stof. Ik begin te kuchen en kijk langzaam op als het daglicht mijn gezicht streelt. De kamer is enorm ouderwets en krakkemikkig. Het behang hangt er half vanaf. Ik hoor weer de nagels over de vloer, maar nu ben ik niet meer bang. Op de vloer zie ik een bruine veer liggen. Dan hoor ik iets lichtjes kreunen van de pijn. Voorzichtig ga ik naar de boekenkast, want daar komt het geluid vandaan. Kleine bloedvlekken liggen op de grond. Dan komt er vanachter de boekenkast een vogel vandaan. ‘Kijk uit waar je je kunai gooit.’ zegt het verontwaardigt. ‘Sorry.’ zeg ik stotterend. De vogel strekt zijn vleugels. ‘Je hebt geluk dat ik nog kan vliegen.’ zeurt de vogel. Ik zet een raam open en wacht tot de vogel weg gaat. ‘Vandaag nog.’ spoor ik hem aan. De vogel kijkt me sikkeneurig aan en vliegt dan weg. Ik keer me om. ‘Hier heb ik nog veel werk aan.’ mompel ik als ik rondkijk. Ik kan maar beter aan de slag gaan.

Na weken hard werken aan het appartement, is het eindelijk klaar. Ik heb het wel simpel gehouden, maar toch stijlvol. Ik plof neer naast de blikken verf. Ik ben versleten. Gelukkig ben ik klaar en kan ik het opgaan ruimen. Er wordt op de deur geklopt. ‘Hij is open.’ roep ik. De deur gaat open en Sakura stapt naar binnen. ‘Wow.’ zegt ze en kijkt heel de kamer rond. Ik knik. ‘Je wilt niet weten wat voor werk het was.’ zucht ik en ik ga overeind zitten. Sakura kijkt uit het raam. ‘Niet te geloven dat negen weken geleden dit nog zo’n eng iets was.’ Ik knik. ‘Ja, en het mooiste is nog dat het een vogel was die hier vastzat.’ Sakura lacht. ‘Dat we daar bang van waren, he?’ Ik ga naar de keuken en schenk wat te drinken voor haar in. Dankbaar neemt ze het aan. We gaan zitten op de bank. ‘Weet je dat de chuunin examens eraan komen?’ vraagt ze. Ik schud mijn hoofd. ‘Nee, hoe weet je dat?’ ‘Van mijn Sensei.’ Ik zucht. ‘Kakashi is altijd laat met dingen dus het zal me niets verbazen als we het pas te horen krijgen als het bijna zover is.’ Sakura knikt en neemt een slok. Zo kletsten we nog even bij. Dan horen we iemand buiten roepen. ‘Een kom ramen, ouwe!’ roept Naruto. We kijken uit het raam. Het is inderdaad Naruto. Ik doe het raam open. ‘He, schooier!’ roep ik. Een verbaasde Naruto kijkt op en begint hevig te zwaaien. ‘Kaiya!’ roept hij vrolijk. ‘En Sakura.’ zegt hij zwijmelend. Ik lig helemaal in een deuk om Sakura’s gezicht. ‘Hey.’ zegt ze geërgerd terug. Dan gaat hij het tentje weer binnen. Ik sluit het raam weer en ik zet Sakura haar glas in de keuken. ‘Wanneer wordt dat examen dan gehouden?’ ‘Weet ik niet, maar ik vindt het wel spannend.’ Ik leg een hand op haar schouder. ‘Komt wel goed.’ Na nog een paar minuten gaat Sakura weg en ben ik weer alleen. De verfblikken zet ik in een kast waar nog veel meer spullen staan. Ik laat mezelf achterover op bed vallen en sluit even mijn ogen. Dan wordt er op mijn raam geklopt. Ik open 1 oog en ik zie dat het Naruto is. Ik open het raam. ‘Ik heb net de ramen gezeemd.’ zeg ik. ‘Sorry.’ zegt Naruto. ‘We moeten komen. Kakashi heeft nieuws.’ Ik knik. ‘Ik kleed me even om.’ Ik loop weg naar de slaapkamer en Naruto volgt me gewoon. Ik hou hem met mijn hand tegen. ‘Privacy.’ zeg ik en ik knal de deur voor zijn neus dicht. Naruto is helemaal rood aangelopen. Als ik klaar ben, vertrekken we, maar wel door de voordeur. ‘Dit was toch dat spookappartement?’ vraagt hij als we buiten zijn. Ik knik. ‘Ja, het bleek gewoon een vogel et zijn die vastzat. Niks engs aan eigenlijk.’ Naruto begint breed te grijnzen. ‘Ik hoorde je buiten anders wel erg hard gillen toen.’ zegt hij. Waarom moet hij mij er altijd aan herinneren? ‘Ja, het zal wel.’ zeg ik geïrriteerd. We komen bij een klein fonteintje. Naruto doet mijn gegil overdreven na en begint te lachen. ‘Stop.’ zeg ik boos, maar Naruto gaat door. Dan pak ik hem bij zijn kraag en werp hem zo het fonteintje in. Hij slaat een klein gilletje en kijkt me daarna beduusd aan. Alle mensen beginnen te lachen. Ik doe overdreven zijn gegil na. ‘Schaakmat.’ zeg ik en ik loop verder met een mopperende Naruto achter mij aan.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.