FanFic.nl

Living with One Direction [PAUZE]

Hoofdstuk 28

Niall
Ik keek naar mijn zus die blijkbaar ruzie had met Milou. Wat deed die hier trouwens? Ik stond op het punt om op hen af te lopen maar Eline hield me tegen. Ik keek haar verbaasd aan.
“Laat ze maar doen, Sophie kan goed genoeg voor zichzelf opkomen.”�
Ik knikte en draaide me toen terug om richting Sophie en Milou. Sophie had net Milou geslagen en ik zag Milou kwaad worden. Ik begon op hen af te lopen om mijn zus te beschermen en schudde Eline’s arme af. Milou hief haar hand op en ik begon sneller te lopen, maar het leek alsof ik maar niet dichterbij kwam. Maar Sophie kon Milou’s slag incasseren en na nog één ding tegen Sophie gezegd te hebben draaide Milou zich om en liep weg. Ik stopte met lopen want Harry was ondertussen bij Sophie gearriveerd en hij sloeg zijn armen om haar heen. Ik staarde hen aan en voelde een steek van jaloezie. Die twee waren dolgelukkig met elkaar en ik wou dat ik hetzelfde had met Eline. Maar ik had te veel schrik om afgewezen te worden dus had ik haar nog nooit uitgevraagd. Ze kwam naast me staan en staarde ook naar Harry en Sophie. “Hun relatie overleefd dit wel.”�
“Dat weet ik wel, ik wou gewoon dat,…”� mijn stem stierf weg.
“Dat wat?”�
Ik draaide mijn hoofd en staarde in Eline’s ogen.
“Ik wou dat jij en ik hetzelfde hadden,”� zei ik zacht. En toen boog ik me naar voor en drukte mijn lippen op de hare. Mijn hart bonsde luid en ik wachtte op het moment dat ze me zou wegduwen en zeggen dat ze niets van me moest hebben. Maar tot mijn grote vreugde sloeg ze haar handen rond mijn nek en zoende ze me vol overgave terug.
“Ik dacht dat dit moment nooit zou komen,”� zei ze zacht toen we de kus verbraken.
“Ik had de hoop bijna opgegeven.”�
“Ik ben blij dat je dat niet hebt gedaan,”� glimlachte ik.
In een impuls greep ik haar hand en trok haar mee richting onze fietsen.
“Kom, ik weet een leuk plekje waar we dit kunnen vieren!”�
“Moeten we niks tegen de rest zeggen?”�
“Als ze schrik hebben dat we dood zijn sturen ze wel een sms.”�
We sprongen op onze fiets en fietsten snel weg voor de rest vervelende vragen zou beginnen stellen. Toen we een eindje verder waren en we er zeker van waren dat ze ons niet meer konden zien pakte ik Eline’s hand en fietsten we rustig verder. Uiteindelijk kwamen we aan bij een klein, gezellig cafeetje met ronde tafeltjes voor twee personen waar al enkele koppeltjes aan zaten. Ik en de jongens hadden ooit nog in dit cafeetje opgetreden, voor we bekend waren. Ze hadden toen bijna de helft van de tafeltjes moeten wegnemen om er voor te zorgen dat er plaats was voor het drumstel en de versterkers. We liepen naar binnen en er klonken vrolijke belletjes toen we de deur open deden. We liepen naar een leeg tafeltje en ik schoof beleefd Eline’s stoel naar achter. Toen we allebei zaten kwam er een vrouwelijke ober van rond de twintig naar ons tafeltje gelopen. Ze keek me even bedenkelijk aan en zei toen:
“Hé, maar jij bent Niall Horan, van de groep One Direction!”�
“Klopt.”�
“Mijn zusje is fan van jullie.”�
“Oh tof.”�
“Wil je misschien je handtekening zetten op een servetje ofzo, dat ik dan aan haar kan geven?”�
“Geen probleem.”�
Ze gaf me een stylo en ik krabbelde vlug mijn handtekening op het rode servet dat op tafel lag. De serveerster nam het dankbaar aan en stak het in de zak van haar schort.
“Goed, wat willen jullie om te drinken?”�
“Verras ons, het is om ons ‘samen zijn’ te vieren.”�
“Ik denk wel dat ik iets gepast in huis heb,”� antwoordde ze en verdween naar de toog.
Ik legde mijn hand op tafel en keek Eline in de ogen. Haar blauwe ogen stonden gelukkig en er fonkelden twinkeltjes in haar ogen. Ze nam mijn hand vast en wreef met haar duim zachtjes over mijn handpalm. De serveerster kwam aangelopen met twee champagneglazen in haar hand waar een rode, sprankelende vloeistof in zat. Ik liet met tegenzin Eline’s hand los zodat ze de glazen op tafel kon zetten. “Alsjeblieft,”� zei ze nog voor ze naar een ander tafeltje verdween. Ik hief mijn glas op en Eline volgde mijn voorbeeld. “Op ons,”� zei ik.
“Op ons,”� antwoordde ze en we tikten onze glazen tegen elkaar. Ik nam een slokje van de vloeistof en merkte dat het gewoon kinderchampagne was. Toen Eline ook geproefd had begon ze te lachen. “Het is gewoon kinderchampagne!”�
“Leuk toch?”� antwoordde ik.
“Dat wel.”�
Ze zette haar glas neer en haalde haar gsm uit haar broekzak.
“Haha, Sophie stuurt zo: ‘Stiekem weggelopen met Niall? Geniet ervan en voor moest je het weten, wij gaan zwemmen in het meertje’”�
“Het is typisch iets voor haar om dat op te merken.
“Inderdaad.”�
We zwegen een tijdje en ik bestudeerde haar gezicht.
“Je ziet er echt mooi uit.”� Ze bloosde. “Bedankt. Jij bent ook mooi.”�
“Dankje. Zullen we de rest van de dag samen door brengen?”�
“Graag.”�
“We kunnen een romantische wandeling maken in het park of we kunnen naar de cinema gaan…”�
“Of we kunnen genieten van elkaars gezelschap en de dingen op ons af laten komen,”� onderbrak ze me glimlachend. Ze boog zich naar voor en ik volgde haar voorbeeld zodat onze lippen elkaar raakten. Ik genoot van haar zachte lippen op de mijne en glimlachte toen ze de kus verbrak. “Ik heb een idee,”� zei ze toen.
“We stellen elkaar om de beurt een vraag en de ander moet eerlijk antwoorden.”�
“Goed.”�
“Ik begin! Wat is je lievelingskleur.”�
“Blauw, net zoals je ogen.”� Haar wangen kleurden weer rood en ik glimlachte.
“Je bent schattig als je bloost,”� zei ik. “Wat is je lievelingsdier?”�
“Een hamster. Wat is je lievelingseten?”�
“Pasta en pizza en chips. Wat is je lievelingsliedje?”�
“Op dit moment ‘Gotta be you’. Op wie heb jij een celebritycrush?
“Niemand, ik hou maar van één meisje. Op wie heb jij een celebritycrush?”�
“Op jou. Hoeveel vriendinnetjes heb je al gehad voor mij?”�
“Twee. Voor wat schaam jij je het meest?”�
“Toen ik bij jullie thuis was en ik een glas cola naar jou wou brengen maar ik zo zenuwachtig was dat ik over mijn eigen voeten struikelde en al de cola op jou morste. Wat is je lievelingsgetal?”�
“Zeven. Cinema of strandwandeling?”�
“Strandwandeling. Een ijsje of een warme wafel?”�
Ik betaalde de twee glaasjes kinderchampagne en toen we terug buiten stonden gingen we verder met het vraag-antwoordspelletje. We liepen hand in hand door de straten van de stad en toen we langs een dierenwinkel kwamen besloten we binnen te springen. Ik kocht een hamster voor Eline, die thuis nog ergens een kooi had staan van haar vorige hamster en ze bedankte me met een lief kusje. Toen Eline me ook nog zover had gekregen dat ze een paar nieuwe kleren voor me mocht kopen, we allebei een ijsje ophadden en een klein kindje hadden getroost besloten we om maar eens terug te keren naar huis. De rest zat nog aan het meertje dus nodigde ik Eline bij mijn thuis uit en keken we nog wat tv terwijl we wachtten op de rest. Ze nestelde zich tegen me aan, wat zeer goed voelde en we keken een tijdje naar kinderachtige programma’s. Na een tijdje kreeg Eline weer een sms waarin stond dat ze een frietje gingen prikken bij een frietkot en dat we gerust mochten afkomen.
“Weetje, ik kan ook iets lekker koken voor jou en dan kunnen we gezellig samen eten.”�
“Dat vind ik een goed plan.”�
Ik glimlachte en klom uit de zetel. Ik liep de keuken in en besloot macaroni met kaas en hesp te maken. Al fluitend pakte ik alle ingrediënten bij elkaar en liet het water voor de pasta al koken. Eline liep ook de keuken in en keek naar wat ik ging maken.
“Macaroni met kaas en hesp?”�
“Jep, dat lust je toch hè?”�
“Ik vind het heerlijk.”�
Ik zuchtte opgelucht en ging verder met koken. Toen het bijna klaar was beval ik Eline om in de woonkamer te wachten zodat ik een eigen geheime finishing touch kon toevoegen. Ik stak de macaroni in de oven zodat de kaas die ik erbovenop had gestrooid wat kon grilleren en dekte toen de tafel. Ik zette een kaars in het midden en vouwde twee servetjes op een speciale manier. Toen liep ik terug de keuken uit en zei tegen Eline dat ze mocht komen. Nieuwsgierig stapte ze de keuken in en een glimlach verscheen rond haar lippen.
“Wat lief!”� zei ze toen ze naar de tafel keek.
“Ik wou eigenlijk nog een roos op tafel zetten, maar die hebben we niet in huis.”�
“Ik vind het zo al gezellig genoeg.”�
Ze liep op me af en drukte een kus op mijn lippen. Ik glimlachte en haalde toen de macaroni uit de oven. Ik schepte wat op Eline’s bord en bediende toen mezelf.
“Eet smakelijk,”� zei ik nog voordat ik mijn macaroni begon aan te vallen.
Toen onze buikjes vol waren ruimden we alles op en liepen we terug naar de woonkamer. Ik zette de radio op en er klonk net een rustig nummer door de boxen.
“Dansen?”� vroeg ik. Eline knikte en ik nam haar hand en trok haar naar me toe. Ze sloeg haar armen rond mijn nek en ik pakte haar bij haar heupen, zo wiegden we zachtjes heen en weer. Ik genoot van haar geur en aanwezigheid en omdat meisjes zo’n rare wezens zijn en altijd de officiële ‘wil-je-mijn-vriendinnetje-zijn-vraag’ wilden horen omdat volgens hen een relatie anders niet officieel was ging ik op het einde op mijn knie zitten en vroeg ik:
“Liefste Eline, wil je mijn vriendinnetje zijn?”�
“Ja natuurlijk!”� riep ze uit en kuste me toen passioneel op de lippen.
Volgens mij was ik toen de gelukkigste jongen op heel de aarde.

Reacties: