FanFic.nl

So close but still so far apart.. - A Hogwarts Story.

Chapter 1: Mail.

Ik liep naar mijn kluisje terwijl ik dacht aan mam, het was nu anderhalf jaar geleden dat we haar verloren waren en we hadden besloten om morgen met z'n allen naar haar graf te gaan in Londen. Toen ik bij mijn kluisje aankwam en eindelijk mijn sleutel had gevonden in mijn veel te grote schooltas werd ik op mijn rug getikt. Ik draaide me om en verwachtte eigenlijk mijn broer te zien, maar in plaats daarvan stond mijn beste vriendin Michelle achter me.
'Michelle, wat doe jij hier?' vroeg ik, ik had haar immers een jaar al niet meer gezien, ze was vorig jaar met haar tante meegegaan naar schotland, waar ze twee jaar zou verblijven.
'Ik kon je niet missen,' bekende ze 'en ik had nog een betere reden.'
'Vertel!' riep ik uit, zo nieuwsgierig als ik was.
'Ik heb sinds twee weken terug wat met Jonathan!' riep ze uit, en ze begon te springen. Ik kende Jonathan al sinds de basisschool, en het was ook geen grote verrassing toen hij bij mij in de klas bleek te zitten. Later leerde Ik Michelle kennen, die eerlijk bekende dat ze al sinds de tweede een oogje op hem had.
'Wat goed, meid!' riep ik, en ik gaf haar een dikke knuffel, 'hoe komt dat zo ineens, dan?' vroeg ik verder, ik wilde natuurlijk alles weten.
'We hadden al adressen uitgewisseld voordat ik naar schotland ging,' begon ze 'maar ik was te verlegen om te schrijven, totdat er na een maand een brief van hem op de mat lag, waar ik natuurlijk op heb geantwoord.' Ondertussen had ik de boeken die ik nodig had voor mijn huiswerk al gepakt, had ik mijn jas al aangetrokken en liepen we naar de fietsenrekken, waar ik mijn fiets pakte en die naar buiten reed.
Toen Michelle eindelijk klaar was met vertellen over de brieven en hoe de relatie nou eigenlijk tot stand was gekomen zei ik dat ik echt naar huis moest, omdat ik onderweg nog een bos rozen wilde halen voor morgen. 'Is goed meid, veel succes morgen.' zei ze, ik stapte op mijn fiets 'Dat zal ik waarschijnlijk wel nodig hebben, dankjewel.' en ik wist er met moeite een glimlach aan toe te voegen. Ik zette af en reed weg, op weg naar huis. Het was tien minuten fietsen naar huis, maar met mijn oordopjes in mijn oren en de muziek van Jessie J aan, duurde het niet lang of ik had het grindpaadje naar ons huis al bereikt. Ik stapte van mijn fiets af, parkeerde die in het fietsenrek naast de garage en liep naar de voordeur, mijn sleutels al in mijn hand.
Ik stak mijn sleutel in het slot van de deur en draaide net zo lang tot dat de deur vanzelf open ging. Ik zette mijn tas onder de kapstok en hing mijn jas netjes op aan een van de witte hangers, die van mij waren. Ik deed mijn laarsjes uit en stopte ze in de schoenenkast, waarna ik mijn sloffen onder de verwarming vandaan pakte en ze een voor een aandeed. Ik keerde me om naar de deur, pakte de post van de mat en las wat er op de voorkant van de brieven stond. Er zaten twee brieven tussen van dat stomme advocatenbureau van pap, wat een vreselijke naam had overigens, Ministry of Magic, welke dronken zool heeft dat nou weer bedacht. Ik keek verder, de krant, een pakketje waar waarschijnlijk weer wat voor pap in zat, en waarachtig, twee brieven voor mij en mijn broer. Ik liep naar de onderkant van de trap en riep naar boven.
'Rick, post, kom het even halen!'
Ik hoorde hoe een deur open en dicht ging en hoe twee voeten langzaam over de overloop liepen. Ik zag mijn broer langzaam aan de bovenkant van de trap verschijnen.

Reacties: