FanFic.nl

What the hell happend to me (afgerond)

Hoofdstuk 3: Who Cares, Who says, get it done

'Demmit', ik keek naar Perkamentus en die keek me verbaasd aan. Is er iets. 'Ik wil Sirius zijn naam zo graag zuiveren zodat hij nooit meer opgesloten hoeft te zitten in Azkaban of waar dan ook', zei ik. 'Than let's do it', zei Perkamentus en hij boog zich weer voorover aan het werk. 'Ik heb inspiratie nodig, ik ga door het kasteel zwerven en misschien een paar lessen volgen, ik weet het niet', zei ik en ik nam mijn tas mee waar mijn schrift, mijn boeken die ik van Perkamentus had gekregen die hij op voorraad had mee. Mijn veer en inktpot die nam ik ook mee. Dit was nog eens anders dan schrijven met een pen. Het was niet makkelijker, integendeel het was moeilijker, maar het was leuker. Ik glimlachte toen ik over het groene gazon liep. Ik was van plan om een brief naar Sirius te sturen. Ik pakte mijn veer en schreef een brief naar hem.

Liefste Snuffel,
Het is hier heel erg leuk, maar ik mis je verschrikkelijk. Het is hel zo zonder jou. Ik mis je lachen en je fijne tuch. Ik heb het soms niet meer als ik aan je denk. Mijn hoofd slaat dan op hol met allerlei gedachten. Ik hoop dat jij het red daar bij youknowwhere. Houd van je en mis je vreselijk.
Liefs, je Melina.

Ik ben ging naar de Uilenvleugel en ik zag Harry daar die Hedwig op zijn arm had. 'Heej wat doe jij hier?' 'Heb je geen les?' vroeg ik. 'Ik heb eigenlijk toverdranken, maar'... begon Harry. 'Sneep is niet helemaal je beste vriend nietwaar', zei ik. 'Inderdaad, dat is zachtjes uitgedrukt'. 'Ik moet eerlijk zeggen dat ik je heel erg aardig vind hoor en ik vind jou en Sirius heel erg bij je passen', zei Harry. 'Ik ben blij dat je het zo ziet, het zou ook anders kunnen lopen', zei ik en ik bond mijn briefje aan een bruine uil. 'Breng deze veilig naar Snuffel oke', zei ik. 'Niet weggaan voordat je antwoord ontvangt', zei ik. Ik glimlachte en liet de uil uitvliegen. Het dier strekte zijn vleugels en mepte bijna recht in mijn gezicht. Ik kon mezelf nog net tegenhouden voordat ik in de uilenpoep viel. Ik trok mijn neus op. Harry lachte. Ik ook. 'Uilen zijn onverwachte beesten he', zei Harry glimlachend. 'Ja dat is zacht gezegd', zei ik ook lachend. 'Het had er vast belachelijk moeten uitzien', zei ik. 'Ik ben heel blij dat wij het met elkaar kunnen vinden', zei ik. 'Super', zei Harry en hij stak zijn duim op. 'Heej ik denk dat ik maar naar de volgende les ga', zei Harry. 'Welke?' vroeg ik. 'Gedaanteverwisselingen', zei Harry. 'Oh dan ga ik met je mee oke', zei ik. 'Oke', zei Harry. 'Ginny en Hermelien hebben dat ook?' vroeg ik. 'Jep, maar Ginny heeft het later. Hermelien heeft het wel nu', zei Harry. 'Oh mooi', zei ik glimlachend en ik liep lachend en pratend met Harry naar beneden. Ik vertelde Harry wat over mijn verleden en hij begreep mijn gedrag toen Sneep mijn arm beetpakte volkomen. 'Ik had het nooit van Sneep verwacht dat hij zo tegen jou zou doen en zijn plicht zou verzwakken', zei Harry verbaasd. 'Nou dus wel, hij heeft geloof ik onder dwang van Perkamentus en mevrouw Wemel is hij waarschijnlijk gedwongen om zijn excuus aan te bieden', zei ik. Harry lachte en we waren de eerste in het lokaal van professor Anderling die verbaasd was mij te zien. 'Heej ik dacht dat je geen lessen hoefde mee te doen', zei professor Anderling. 'Nee, maar ik vind het gewoon leuk om mee te proberen te doen, gedaanteverwisselingen lijkt me erg leuk, ik zou graag proberen een beker in dier te veranderen', zei ik. 'Met de spreuk'... begon professor Anderling. '1, 2, 3, Veraverto', zei ik haar zin afmakend. 'Ik sta er niet eens verbaasd van dat je het weet', zei professor Anderling glimlachend. De rest van de leerlingen die stroomde binnen. Hermelien was verheugd dat ze mij zag, dat had ze niet verwacht. 'Heej wat leuk', zei Hermelien verheugd en we gingen met z'n 3en naast elkaar zitten. Professor Anderling stelde me even voor aan de leerlingen als professor Perkamentus zijn assistente. 'Ik ben Melina Rush en ik ben hier misschien wel vaker te vinden', zei ik. Bedachtzaam keken de leerlingen mij aan. 'Assistente van professor Perkamentus of meer', zei Simon Filister lachend. 'Hai Simon leuk je eindelijk te leren kennen', zei ik. Simons grijns verdween een beetje. 'Hoe weet jij mijn naam?' vroeg hij. 'Dat is een lang verhaal', zei ik. 'Met andere woorden het gaat je niks aan', zei Simon. Ik knikte en Simons grijns verscheen weer. 'Heej maar'... begon hij. 'Bij de les blijven meneer Filister', zei professor Anderling. 'Oke mevrouw Rush hoe zou je het vinden om als 1e een spreuk daadwerkelijk uit te voeren', zei professor Anderling. 'Geweldig', zei ik lachend. Iedereen lachte. '1, 2, 3 Veraverto', zei ik en ik tikte met mijn toverstok op een uil die professor Anderling in voorraad had om het maar zo te zeggen. De uil veranderde succesvol in een waterbeker. 'Netjes 10 punten voor Griffoendor', zei professor Anderling en ze gaf me een knipoog. 'Maar dat is niet eerlijk, wie zegt dat ze in Griffoendor zou zitten', zei Malfidus. 'Ik zeg dat en professor Perkamentus als je wat te klagen hebt dan ga je maar naar hem', zei professor Anderling bars. Ik dacht, go professor Anderling, go.

De volgende les die ik mee deed was bezweringen. Ik wist niet precies meer wie die les gaf en Harry en Hermelien waren daar ook nog niet achtergekomen, maar het was een leuke les. Ik leerde hoe je sloten kon openen met de 'Alahomora' spreuk en hoe ik dingen naar mezelf toe kon laten zweven zonder het aan te raken (Accio). Toen ik naar de leerlingen kamer ging met behulp van Harry en Hermelien natuurlijk, ik kon er niet komen zonder wachtwoord. De Dikke Dame was precies hoe ik me had voorgesteld en ze was heel geïnteresseerd in wat ik dan als assistente van Perkamentus hier op Zweinstein kwam doen. Maar ze liet me toch gewoon door na even aandringen. We hadden bijna Perkamentus erbij gehaald of professor Anderling. Ik zag niemand minder dan Marcel Lubbermans in een luie stoel zitten bij het haardvuur. Zijn boek was op de grond gegleden toen hij in slaap was gevallen. Hermelien stootte Marcel aan. 'Heej Marcel ik wil je aan iemand voorstellen, maar zij kent jou al', zei Hermelien. 'He wat, kent zij mij al?' vroeg Marcel slaapdronken. 'Jep, ze kent ons allemaal al', zei Ron. 'Hmm dat is vreemd het lijkt wel alsof ik u eerder heb gezien mevrouw eh'... begon Marcel. 'Rush, maar zeg maar gewoon Melina', zei ik. 'Melina', zei Marcel. 'Dat kan kloppen', zei Ginny. 'Wij hebben allemaal dezelfde droom gehad', zei Ron uitleggend. 'Ja dat lijkt me duidelijk', zei Marcel sarcastisch. 'Leuk om je te ontmoeten', zei Marcel en hij stak zijn hand uit. 'Ook aangenaam Marcel', zei ik. 'Hoe weet je mijn naam?' vroeg Marcel. 'Lang verhaal', zei ik. 'Met andere woorden 'het gaat je niks aan', zei Marcel lachend. 'Inderdaad Marcel'. 'Kom we moeten nog auw!' zei Ron en een vleugel van een beest kwam tegen hem aan. Het was een vleugel van een uil. Er stond op Snuffel. Snuffel, mompelde ik tegen Hermelien. Oke heej we zien je zo wel bij het avondeten, zei Hermelien. Ik ging zitten in een lekkere fauteuil. 'Don't wurry, ik ga nergens heen', zei ik lachend. Ik opende de brief zodat niemand anders hem kon zien.

Liefste Melina,
Alles gaat hier gewoon z'n gangetje, het is saai zonder jou en ik verveel me eigenlijk een beetje. Mijn lichtpuntje is het weekend wanneer jij komt. Ik mis je, sorry dat mijn briefje zo kort is, maar ik wil niet dat iets of iemand het onderschept. Hou ook van jou, heel veel.
Liefs Snuffel.

Met de seconde glimlachte ik breeder. Maar ik miste hem nu ook meer. 'En wat schrijft hij terug?' vroeg Hermelien. 'Hoe weet je... ach laat ook maar. Hij mist mij ook, zijn lichtpuntje is het weekend', zei ik. 'Oh en hij houd van je', zei Ginny glimlachend. Ze had stiekem op het briefje gespiekt. 'Lucky you'. 'Ik wilde maar dat er zo iemand van mij zou houden op die manier', zei Hermelien. 'Ach onze tijd komt nog', zei Ginny lachend. Ik bewaarde het briefje als mijn grootste schat op aarde of in het parallel universum waar ik me nu misschien bevond. Het maakte me niet uit, ik ging nooit meer terug naar mijn gewone wereld. Never nooit meer...

Het weekend was voor mij een geheel nieuwe gebeurtenis. Professor Perkamentus nam me weer mee terug naar het Grimboudplein 12. Sirius die sprong op me af. Hij omhelsde me. 'Je bent weer veilig hier', zei Sirius. 'Voor het hele weekend', zei ik vrolijk. Ik glimlachte naar hem. Hij kuste me op mijn lippen en mijn hart maakte een sprongetje dat inmiddels vertrouwd was. Ik vond het nog steeds niet gemakkelijk om met de liefde om te gaan, omdat ik het nog nooit had gekend en zeker niet op deze manier. Maar een ding wist ik wel. Ik vond het geweldig. En wat ik van films had gezien over dreuzels die altijd moeilijk deden om zich te binden of bij elkaar komen, was er een geluk dat ik het niet op die manier had. Nou zou het dan wel spannend maken misschien, maar ik vond dit spannend genoeg. Ik hoopte dat dit natuurlijk forever kan blijven. Ik bleef Sirius zijn hand vasthouden en ik was van plan om dat voor altijd te doen. Ik ging naar de woonkamer om iedereen weer 'hallo' te zeggen. Iedereen was reuze blij om me te zien. Mevrouw Wemel die was verheugd en vroeg meteen aan mij alsof ik een soort spion was of Fred en George zich gewoon gedragen. 'Nou mevrouw Wemel u hoeft zich echt geen zorgen te maken ze slagen echt wel voor hun SLIJMBALLEN', zei ik toen ik plotseling herinnerde dat Fred en George die natuurlijk hadden dit jaar. 'Echt, nou ik vertrouw jou dus vertrouw ik Fred en George maar'. 'Eigenlijk onder ons gezegd vertrouw ik ze voor geen cent', zei mevrouw Wemel glimlachend. Ik glimlachte terug. Ik vond het niet raar dat mevrouw Wemel haar 2 zoons niet vertrouwde. Maar ik mocht Fred en George dus ging ik natuurlijk niet tegen mevrouw Wemel zeggen dat Fred en George om de haverklap in de problemen kwamen bij Vilder de conciërge van Zweinstein. Ze bekogelde Vilder vaak met mestbommen. Het was eigenlijk heel grappig, maar daardoor kwam Omber het altijd te weten en kwamen ze dus in de problemen, Vilder was een grote aanhanger van Omber en Omber van de minister van Toverkunst, Cornelis Droebel en hij mocht helemaal niks te weten komen over Fred en George of wie dan ook van de Orde. Dat zou gevaarlijk zijn, ik zou ze er eens op aanspreken bedacht ik me. Ik kwam erachter dat ik zichtbaar het op een denken zette. 'Is er iets?' vroeg mevrouw Wemel glimlachend. 'Nee hoor mevrouw Wemel', zei ik braaf. 'Oh je keek zo bedenkelijk alsof er nog iets gezegd moest worden', zei mevrouw Wemel. 'Nee hoor', zei ik. Sirius plofte op een lekker zittende plofbank. Ik plofte naast hem en legde mijn hoofd op zijn schoot. Dit kon nog wel eens het lekkerste weekend worden wat ik ooit gehad had. Ik glimlachte breed.

'Wat is er?' vroeg Sirius. Hij streelde door mijn haar. 'Ik zat net te denken dat dit nog wel eens het lekkerste weekend ooit kan worden, nee wacht dat is het al', zei ik glimlachend. Sirius die boog zich naar mijn gezicht en hij drukte zijn lippen op die van mij. Mijn hart maakte een dubbele flikflak. Misschien zelfs wel 2 achter elkaar. 'En er zullen er nog vele volgen', zei Sirius glimlachend. 'Dat hoop ik, want ik wil niet dat dit ooit eindigt', zei ik. Dat meende ik uit de grond van mijn hart. 'Het gaat nooit eindigen', zei Sirius mij geruststellend mijn haar strelend. Ik telde op mijn vingers hoe land ik hier nu al ben. 'Ik ben hier nu al 2 weken, zouden mijn ouders me missen denken jullie?' vroeg ik zo in het algemeen. 'Ik kan het je laten zien als je het wil?' vroeg professor Zwamdrift. Ze stond in de deuropening. Ik had niet veel met waarzeggerij maar ik had wel diep respect voor professor Zwamdrift en ik voelde me verplicht om te zeggen tegen haar dat professor Omber haar zou ontslaan. 'Professor Zwamdrift ik moet u iets dringend vertellen tenzij u het al weet', zei ik. 'Wat is het?' vroeg professor Zwamdrift nieuwsgierig. 'U wordt binnenkort ontslagen door professor Omber', zei ik. 'Oh dat had ik nooit gedacht', zei ze sarcastisch. Daarna mompelde ze iets wat verdacht veel leek op 'die ouwe pad' leek. Ik giechelde een beetje. 'Liefje, ik moet even Scheurbek voeren', zei Sirius. 'Oke', zei ik verdiept in een boek over magische spreuken en de geschiedenis ervan van Clarice Setson. Ik vond het leuk om te lezen over andere heksen en tovenaars. Het lezen in een tovenaarsboek is heel anders dan dat te lezen in de dreuzelwereld waarin ik eigenlijk zou moeten leven. Ik kon uren lezen zonder me te vervelen en zeker als ik op de schoot van Sirius lag die door mijn haar streelde. Het was jammer dat hij niet het huis uit kon, maar ja daar kon hij ook niks aan doen. Ik moest een manier vinden om zijn naam te zuiveren een manier. Maar ik wist absoluut niet hoe. Cornelis Droebel was voorlopig nog niet voor reden vatbaar. Ik vroeg me af of hij over mij heeft gedroomd als het meisje van de voorspelling. Ik hoopte van niet, om nou in Cornelis Droebel zijn dromen voor te komen was nou niet bepaald een gekoesterde wens van me. In Sirius zijn dromen daartegen. Daar had ik geen problemen mee en Sirius mocht anytime mijn dromen komen bezoeken. Ik wilde naar boven gaan, maar Lupos die hield mij tegen. 'Oke ik pak alleen even mijn laptop oke', zei ik. 'Die haal ik wel voor je', zei Lupos snel. Ik keek verbaasd. 'Vanwaar de haast?' vroeg ik. Lupos die sprong op voordat ik uberhoubt van de bank af kon komen. Ik vond het niet erg, maar wel een beetje verdacht. Was Sirius iets van plan waar ik niks van af mocht weten. Lupos was terug voordat ik 'het hoeft niet hoor' kon zeggen. Ik opende mijn laptop en keek of ik nog mails had gekregen. Helemaal niks, dat verbaasde me niet. Echt veel vrienden had ik nou ook weer niet, alleen online vrienden. Niet dat ik dat erg vond, soms ging ik nog wel een praatje met ze maken in real. Maar meestal hoefde dat van mij niet, je wist niet altijd wat je voor je zou krijgen en dat hoefde ik soms ook absoluut niet te weten. Ik kende iemand die verdacht veel van de maffia afwist en hij zou wel eens in vieze zaakjes kunnen zitten. Misschien had ik daar wat aan. Hij wist vast veel juridische dingen. Ik had geluk, hij was online.

Maffiaboss says:
Heej je bent er weer, lang geleden stranger.

SmileyMelina says:
Ik ben terug van weggeweest, haha dus niet, ik ben op dit moment in een parallel universum, je gelooft me vast niet als ik dit nu zeg, maar ik zit in de wereld van Harry Potter en ik wil de naam van Sirius Zwarts zuiveren. In onze wereld is hij een personage dat het niet overleefd. Ik heb wat juridisch advies van je nodig voordat ik eraan begin.

Maffiaboss says:
Hmm Sirius Zwarts zeg je en je hebt toevallig niet een relatie met hem op dit moment, haah in your dreams.

SmileyMelina Says:
Come on, je moet me helpen ik kan dit niet alleen, nu is het moment van de waarheid aangekomen, je kan nu bewijzen dat je zo veel weet als je zegt.

Maffiaboss says:
Nou oke dan, wat wil je weten, al geloof ik nog steeds niet dat je in een parallel universum zit, dat is onmogelijk.

SmileyMelina Says:
Je weet niet wat wel en niet mogelijk is in deze wereld en in het jouwe ik dacht eerst ook niet dat het mogelijk was om te toveren, herinner je mijn elementen nog. Die kan ik nog steeds goed beheersen en hier alleen maar sterker. Maar goed een vraag. Kan Sirius zijn naam worden gezuiverd door die eikel van een Cornelis Droebel?

Maffiaboss says:
Ik heb geen idee eigenlijk. Zou ik eens kijken wat de mogelijkheden zijn en dan stuur ik je morgen een antwoord???? Is dat oke, ik kan zo gauw even geen antwoord vinden in mijn in de war zijnde gedachtes, maar ik doe mijn best voor mijn lieve SmileyMelina.

SmileyMelina Says:
Dat is goed, dan hoor ik morgen van je oke, hoe laat ben je er, ik heb geen school dus ik kan gewoon altijd online zijn.

Maffiaboss says:
Geen school he, dat is ook relaxt. Van mijn vader moet ik gewoon naar mijn school. Ik meet je morgen dan om 3 uur is dat oke?

SmileyMelina says:
Dat is prima dan ga ik nu kijken of ik misschien zelf iets kan vinden wat nuttig is en dan stuur ik het naar jou op en dan kan je kijken of het geschikt is voor de juridische kant. En het is echt serieus. Ik snap je verwarring, maar het is echt waar van het parallel universum. Als je mijn moeder toevallig ziet dan kan je zeggen dat ik voor geen goud terugkom naar tussen aanhalingstekens mijn huis. Ze heeft het officieel verkloot als moeder zijnde. Ze is mijn moeder niet. Hier ben ik voor het eerst sinds tijden gelukkig. Ik ben naar Zweinstein geweest en het is geweldig. Je kan me niet verraden als je in de verleiding komt, want ik ben in een ander universum dan jij. Haha you will never find me.

Maffiaboss says:
Het is oke hoor, ik zou je helpen en als ik je moeder zie, waar woont ze dan zou ik het zeggen dat ze het verbruid heeft als moeder. Heel veel succes met je juridische contacten. Verbazingwekkend goed contact voor een ander universum zeg.

SmileyMelina says:
Haha, ja inderdaad he. Ik moet gaan, ik geloof dat Sirius iets voor me in petto heeft. Laters.

Maffiaboss says:
Okidoki, laters miss parallel universum.

Ik sloot mijn computer af. Sirius stond heel stoer tegen de deurpost aangeleund. 'Je ziet er nu heel sexy uit weet je dat', zei ik zwijmelend. 'I know', zei Sirius en hij tilde mij op. Mijn laptop liet ik voor wat hij was en ik liet me naar boven dragen door Sirius. Mevrouw Wemel keek verbaasd maar zwijmelend terugdenkend aan haar verliefde tijd dacht ik. De hele slaapkamer stond vol met kaarsen. Sirius legde me op het bed neer. 'Ben je er klaar voor?' vroeg Sirius lief en hij zoende me. 'Meer dan ever', zei ik. Dit zou mijn 1e keer worden. Ik was nog nooit zo klaar geweest voor een grote gebeurtenis die zo goed voelde als deze. Deze avond was om nooit meer te vergeten...

Reacties: