FanFic.nl

What the hell happend to me (afgerond)

Hoofdstuk 7: Prove of innocent

'De schouwers zijn onderweg Marten', zei Perkamentus. 'Tegen die tijd ben jij al dood en ik weg', zei Voldemort. 'En hoe durf je me Marten te noemen, je mag dan heel wat zijn bij het Departement van Mystificatie, maar hier ben jij altijd nog mijn vijand', zei Voldemort. Plotseling klonk er geschuifel van voetstappen en zag ik niemand minder dan Cornelis Droebel verschuilen achter 2 schouwers. Ik klakte afkeurend met mijn tong, zachtjes maar toch dat Cornelis Droebel het kon horen en hij snelde naar me toe. 'Jij', zei hij. 'Ja ik ja', fluisterde ik. 'Jij bent'... begon hij. 'The girl from te profetie', zei ik. 'Parallel universum', zei Cornelis Droebel. 'Nu niet meer, het is mijn wereld ook minister', zei ik. 'Jij hoort hier niet', zei hij. 'Ik hoor hier beter dan in wel ander universum ooit', zei ik fel. 'Jij', zei Cornelis Droebel nu tegen Sirius. 'Ja ik ja', zei Sirius. 'Bewijs geleverd, hij is onschuldig, als hij bij Voldemort hoorde dan zou hij wel met hem meevechten nietwaar. Nee hij hoort bij ons', zei ik wijselijk. 'Ik zeg nu maar alvast. Sirius Zwarts u bent hierbij vrijgesproken voor al uw daden en u bent vanaf nu een vrij man', zei Cornelis Droebel. Ik zuchtte. 'Dank u minister', zei ik. 'Ik deed het niet voor jou', zei Cornelis Droebel. 'Nee om uw eigen hachje te redden, wees gerust ik weet ook jou toekomst', zei ik. 'En hoe is mijn toekomst dan?' vroeg Cornelis. 'Sommige dingen moeten nog te raden blijven', zei ik. Cornelis Droebel die stond op met zijn schouwers en hij probeerde dichter bij Voldemort te komen. 'Hij is terug', zei hij bijna fluisterend alsof hij stomverbaasd was. 'De waarheid liegt niet Cornelis', zei Perkamentus. 'Perkamentus het spijt me', zei Cornelis Droebel. Voldemort die was inmiddels verdwenen. Ik had hem niet kunnen tegenhouden, dat was ook niet mijn bedoeling geweest, anders was het nu allemaal afgelopen geweest en dat is niet waaronder 'redden van mensenlevens' valt. Nu nog niet in elk geval. 'Ik heb gehoord dat je Sirius vrij hebt gesproken van alles en dat zijn onschuld is bewezen, ik verwacht morgenochtend meteen op de voorkant van de Ochtendprofeet een grote kop over zijn onschuld', zei Perkamentus. 'Vanzelfsprekend', zei Cornelis Droebel. 'En ik eis dat je ontslag neemt', zei Perkamentus. Tot ieders verbazing behalve de mijne was iedereen stom verbaasd dat ook dat Droebel deed. Ik besteedde er geen aandacht meer aan. Ik wendde me tot Harry eerst. Hij was me heel dankbaar. 'Je hebt geloof ik mijn enige familie gered en ik ben je ontzettend dankbaar en volgens mij meer dan dat', zei Harry en hij omhelsde me stevig. Ik omhelsde hem ook. 'Kijk uit dadelijk worden we nog familie', zei ik lachend. 'Dat zijn we al', zei Harry en hij meende dat uit de grond van zijn hart en hij ging naar Perkamentus toe om met hem te praten. Sirius stond op. Hij zag er zo stoer uit op dit moment, maar ik kon het niet helpen, ik was zo woedend. 'JIJ STOMME IDIOOT, WAAROM GING JE HIER NAAR TOE, IK HAD HET TOCH GEZEGD!!!' 'JE HEBT MIJN VERTROUWEN BESCHAAMD EN IK WEET NIET OF IK HET JE OOIT KAN VERGEVEN. DAT JE DAT OP DEZE MANIER HEBT GEDAAN IS VUIL, HEEL VUIL EN LAAG! JE MOET ECHT DOOR HET STOF KRUIPEN WIL JE MIJN VERGIFFENIS!!!' Ik sloeg er op los. 'Heej, heej auw, oke ik heb you made your point', zei Sirius en hij probeerde mijn beide armen vast te pakken. Dat lukte. Ik hijgde en mijn hart klopte razendsnel. Die van Sirius ook, merkte ik. 'Sirius idioot dat je er bent', zei ik ietsje zachter. Ik wilde er weer op los rammen. Dat lukte me ook. 'Ho stop!' 'Wil je met me trouwen!' riep Sirius bijna. Ik stopte met slaan en keek hem verbaasd aan. 'Ik eh wat???' vroeg ik. 'Met me trouwen', zei hij alsof hij het tegen een dove had. Ik begon hem te zoenen. 'Is dat een ja', mompelde Sirius door het zoenen heen. 'Dat is zeker een ja', zei ik. 'Betekent het dat ik je vergiffenis heb?' vroeg Sirius hoopvol. 'Dan moet je toch met wat beters aankomen, nee natuurlijk heb je mijn vergiffenis', zei ik. 'Stomkop', voegde ik eraan toe. 'Maar wel een stomkop die heel veel van je houd', zei Sirius. Hermelien en Ginny keken zwijmelend toe. 'Oh man, genoeg met al dat getortel, we moeten terug, we willen terug, ik heb het hier helemaal gehad', zei Dwaaloog. Sirius die keek me verliefd aan en ik hem ook. Oh man wat was ik verliefd. Hij legde zijn arm om mijn middel en ik zoende hem nog 1 keer voordat we weer terug naar Grimboudplein 12 gingen.

Die dagen waren chaotisch. De volgende morgen stond er als beloofd in dat Sirius zijn onschuld bewezen was. 'Hier moet je lezen', zei ik terwijl ik met de krant voor Sirius zijn neus zwaaide.

'SIRIUS ZWARTS ONSCHULDIG AAN DE MOORD OP JAMES EN LILY POTTER'
Iedereen dacht wel dat Sirius Zwarts de moordenaar is van James en Lily Potter, maar zijn onschuld is bewezen door de minister van Toverkunst Cornelis Droebel. Hij is een vrije man en heeft aan mij bewijs geleverd dat hij geen moorden begaan heeft. Hij heeft tegen Jeweetwel gevochten op het Departement van Mystificatie in plaats van met. Dat zegt genoeg. Hierbij biedt ik openlijk en publiekelijk mijn excuus aan aan hem. Ik kan natuurlijk niet zijn 12 jaar teruggeven, maar ik kan wel zijn bruiloft betalen. Hij gaat trouwen met zijn vriendin Melina die hij op de avond inquisitie heeft gevraagd. Heel veel geluk allebei.

Daaronder stond een grote foto van ons tweeën. Ik bekeek mijn verlovingsring nog eens goed. De mooie diamant en zilveren ring stonden goed bij mijn ringvinger, net zoals mijn aanstaande echtgenoot goed bij mij stond. 'Betalen voor de bruiloft is een begin', zei Sirius lachend. 'Een begin inderdaad, hij mag gaan betalen voor alle reizen die we willen maken', zei ik. 'Inderdaad, dat vind ik een goeie, hij haalt het maar ergens vandaan die zak', zei Sirius lachend. Hij streelde me door mijn haar en drukte zijn lippen op die van mij... Mijn leven was eindelijk compleet. Na al die jaren voelde ik me compleet. Compleet met Sirius Zwarts iemand van wie ik eerst dacht dat het gewoon een personage was en ik heb hem gered van de dood. 'Heej Melina, Perkamentus wil dat je naar Zweinstein komt, door jou toedoen is Omber ontslagen en heeft hij zijn baantjes weer terug, ik denk dat hij je gewoon wil bedankten oh en Sirius jij mag ook mee', zei mevrouw Wemel glimlachend. 'Oh echt, dat heb ik altijd al willen doen als vrij man Zweinstein inlopen', zei Sirius opgewekt. 'Hij wil dat jullie per haard reizen', zei mevrouw Wemel. Sirius en ik keken elkaar aan. 'Na jou', zei Sirius grijnzend. 'Bedankt', zei ik sarcastisch. Via de haard reizen was nog steeds mijn minst favoriete manier van reizen en ik begon er echt een hekel aan te krijgen als ik het woordje 'haard' hoorde. Dan dacht ik al 'nee, laat het niet waar zijn'. Ik pakte weer de brandstof en riep 'Zweinstein' luid en duidelijk. En flits ik was op Zweinstein, een beetje misselijk van het rondtollen, maar wel op Zweinstein in het kantoor van Perkamentus. En niet veel later kwam Sirius er ook aan. Perkamentus die kwam aangesneld. Voor een oude man kon hij best hard lopen, dacht ik bij mezelf. Is hij eigenlijk wel oud? Of lijkt hij gewoon... mijn gedachtes werden onderbroken doordat Sirius mijn hand vastpakte. 'Heej zenuwachtig?' vroeg ik liefdevol in zijn hand knijpend. 'Beetje, het is al zo lang geleden dat ik hier was geweest, toen dacht men dat ik een seriemoordenaar was', zei Sirius. 'Ik snap het, zei ik en ik meende het oprecht. Ik ga je helpen hierdoor heen te komen', zei ik. 'Dankjewel', zei Sirius en hij gaf me een kus op mijn mond. 'Ik wil graag dat jullie vanavond bij het Eindejaarsfeest aanwezig zijn', zei Perkamentus. 'Oh oke', zei ik verbaasd. Dat was niet wat ik verwacht had, totaal niet, maar ik vond het prima. 'Verder heb ik dan toespraken en puntenverdelingen en ik kan je al vast zeggen dat Griffoendor gaat winnen', zei Perkamentus glimlachend toen hij mijn gezicht zag. Dat wist ik al natuurlijk. 'En jullie kunnen dan Zweinstein een beetje verkennen op plaatsen waar jullie nog niet geweest zijn en Sirius, laat je leiden door Melina, zij weet echt alles', zei Perkamentus met een knipoog naar mij. Ik glimlachte terug. 'Kom op', zei ik vrolijk en ik sleurde Sirius het kantoor uit. 'Waarom wil Perkamentus ons zo nodig bij het Eindejaarsfeest hebben?' vroeg Sirius een beetje zenuwachtig. 'Ik denk dat hij ons wil bedanken', zei ik. 'Ons, jou lief, jij hebt het meeste werk gedaan hier', zei Sirius. 'Grapjas, wie heeft hier de Orde opgericht, jij en Perkamentus, wie heeft de Orde een geheimhoudende plaats gegeven, jij, ik heb maar een beetje geholpen bij waar ik kon en ik ben zielsblij dat ik jou leven heb gered', zei ik glimlachend. 'Ik ook', zei Sirius. Sirius en ik liepen samen door het kasteel en Sirius haalde allerlei herinneringen op iets wat ik heel leuk vond om naar te luisteren. Iedereen keek ons aan terwijl we langsliepen. Wij waren tenslotte de helden in het verhaal. En ten lange leste was het zo ver. Het Eindejaarsfeest. Ik trok een mooie rode jurk aan en Sirius een pak. Het was hoogst ongebruikelijk om iets anders aan te trekken dan je schooluniform en dat maakte Malfidus nog even duidelijk, maar daar trokken wij ons niets van aan. Anyway, wij gingen de grote zaal binnen en het viel meteen stil. Perkamentus was er al dus we maakte een niet al te gemakkelijke indruk helaas. Ik was zielsblij dat ik me een beetje opgedoft had. Iedereen bleek in mooie kleding te zijn dus vielen wij gelukkig niet zo op op die manier. Iedereen begon weer met praten zodra Sirius en ik naast Harry zaten. 'Heej ik wist niet dat jullie ook kwamen', zei Hermelien enthousiast. 'Wij ook niet', mompelde ik toen Perkamentus ging opstaan. Iedereen werd weer stil. 'Ten eerste wil ik van harte welkom heten, Sirius Zwarts die onschuldig is bewezen door niemand minder dan Melina Rush. Wil Melina Rush even naar voren komen alsjeblieft?' vroeg Perkamentus beleefd. Oh shit, hier had ik niet op gerekend. Ik keek Hermelien vragend aan, maar Sirius gaf me een zetje in de rug. Ik kreeg plotseling een groot applaus. Iets wat ik al helemaal niet verwacht had. 'Melina heeft haar eigen leven op het spel gezet om haar grote liefde te redden en heeft dat succesvol gedaan. Daarbij heb ik mijn baantjes weer terug bij het Ministerie van Toverkunst en ben ik weer schoolhoofd van Zweinstein en dat heb ik alleen maar aan een iemand te danken, aan Melina Rush'. Opnieuw applaus. Ik kreeg een kleur. 'Daarbij benoem ik Melina Rush tot ereleerlinge van Zweinsteins Hogeschool voor Hekserij en Hocus Pocus. Hopelijk kunnen we altijd op je rekenen Miss Rush', zei Perkamentus en hij deed een stapje naar achteren en klapte ook. Iedereen applaudisseerde, zelfs een paar van Zwadderich. Ik voelde me vereerd. Ik moest helaas speechen. Maar dat vond ik eigenlijk helemaal niet erg.

Ik geloof dat ik hier goed aan heb gedaan om hier te komen en ik ben niet meer blij om hier nu weer te zijn op Zweinstein. Ik heb mijn ware ontmoet en dat terwijl ik dacht dat die tijd nooit zou komen en dat ik nog single was als ik 30 was! Maar deze demensie of parallel universum, mijn thuis, heeft daar verandering in gebracht. Ik heb besloten om nooit meer terug te gaan naar mijn demensie en hier te blijven, want dit is mijn thuis. Ik heb me nog nooit zo thuis gevoeld als hier. Ik wil iedereen graag bedanken die daar voor gezorgd hebben, Sirius, Hermelien, Harry, Ron, Fred en George, mevrouw Wemel die hier op dit moment niet aanwezig is helaas. Maar ik bedank iedereen die ook in de strijd aanwezig is. En daarmee eindig ik mijn speech anders wordt ik verlegen', zei ik. Iedereen moest lachen en ik kreeg alweer een groot applaus. Ik ging weer vlug zitten op mijn vertrouwde plekje naast Sirius. En dan nu, eet smakelijk, zei Perkamentus en hij hief zijn armen op alsof hij iedereen wilde omhelzen...

Reacties: