FanFic.nl

The Headline tour.

Speech.

P.O.V. = Emily

Toen we klaar waren met het nummer was het even 2 minuten stil, waarna laurens zuchtte en zei ‘Wow, wat een diepgaand nummer eigenlijk’ waarop ik begon uit te leggen waarom ik het nummer gekozen had. ‘Ik vond het sowieso al een heel mooi nummer, maar ik wilde het zo graag opdragen aan jullie omdat jullie mijn beste vrienden zijn, en jullie me altijd helpen, wherever I g...’ maar toen kwam T er alweer tussendoor ‘GROUPHUG!!’ riep hij, en opeens sprong iedereen op en ontstond er één grote cirkel met bandleden uit Destine en the Hot Stewards, met mij er middenin. Wat ik alleen niet verwachtte was dat Wafel en Vlins uit de cirkel in het midden stapten, waar ik ook stond, en mij optilden. De rest van destine deed hetzelfde en the Hot Stewards deden een stap naar achteren om ze de ruimte te geven. Na een tijdje werd ik weer met beide benen op de grond gezet.

P.O.V. = Robin L.

Toen we Mell weer op de grond hadden gezet liep ik naar mijn flesje bier toe en pakte een ander flesje, waarmee ik tegen mijn eigen flesje aantikte, hier had ik echter niet zo goed bij nagedacht en binnen 2 seconden spoot het bier uit mijn flesje, Tom liep naar me toe en sloeg me op mijn schouder, ‘Slimme actie maat, als je wat wil zeggen, doe dan gewoon dit’ zei hij, en hij stak zijn hand op en riep luidkeels ‘Jongens, effe jullie bekken houden, Vlins heeft iets wat hij graag wil delen’. Iedereen stopte waar hij mee bezig was - Roger liet zelfs zijn bord op de grond vallen - en keek mij aan, ik sloeg Tom net wat harder op zijn schouder dan dat hij net bij mij had gedaan ‘Tanks maat.’ Zei ik tegen hem, en ik ging op de picknikbank staan. ‘Ik wil even een kleine speech houden voor Emily, waarin ik even kwijt wil dat wij, en anders ik wel, inderdaad altijd voor je klaar zullen staan, wherever you go.’ Maakte ik haar laatste zin af, waarbij Ik haar een dikke knipoog gaf.

P.O.V. = Hubrecht

Toen we allemaal de stoelen en de gitaren weer opgeborgen hadden wist ik een plekje te vinden om even met Emily te praten. ‘Hey mells, ik wil even met je praten, kun je even meelopen?’ vroeg ik haar zo nonchalant mogelijk, maar gelukkig zei ze ja, want ik had dit al zo lang voor me gehouden, en ik kon het vanavond niet meer wegschuiven, ik moest het nu vertellen. Toen we eindelijk achterin de tuin stonden pakte ik haar losjes handen vast. ‘Wat wilde je me vertellen?’ vroeg ze, maar ik wist dat ik het moest doen, het was nu of nooit. ‘Goed nummer trouwens,’ gooide ik er even tussendoor, om de sfeer wat losser te maken, en Emily’s verwarde blik verdween even en er kwam een glimlach tevoorschijn, een met lichtjes in haar ogen, zo’n glimlach had ik nog maar één keer eerder gezien, en dat was toen Jake haar had gevraagd, Jake, die jongen waar ze zo stapel op was geweest dat ze niet eens door had gehad dat hij zo slecht voor haar was. Toen ze eindelijk wat hadden begon ze met roken, maar niet alleen sigaretten, ook wiet, ze was vaker dronken, ze at minder en ze liet niemand ooit weten waar ze was als ze met hem was. Ze was er helemaal kapot van, maar toen ze van hem af was, en ik en Laurens haar hadden beloofd haar haar hele leven te beschermen van dit soort fouten ging het al wat beter. Het duurde nog wel een paar maanden voordat ze er weer helemaal bovenop was hoor, maar dat heeft iedereen als hij een grote fout heeft gemaakt.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.