FanFic.nl

MYS producties ft. Big Time Rush

3

3
Toen we op het einde van de straat waren gingen we, zoals gezegd was, linksaf. We liepen een klein eindje door en toen zag Samantha opeens het huis. 'Daar! Dat is hem volgens mij!', riep Samantha enthousiast en ze wees naar een huis dat er precies op leek. 'Laten we gaan kijken op de brievenbus. Daar staat de naam altijd op', zei Yanice en ik en Samantha knikten instemmig. We renden naar het huis toe en keken op de brievenbus. 'P. Smiths', las Yanice voor. 'Ja, dit is hem!', riep Samantha en we keken naar het huis. Het was heel mooi en ook best wel groot. Ik deed het hekje voorzichtig open. We liepen langzaam naar de deur. Ik drukte op de bel. Ik frummelde wat onzeker aan mijn rits. Er klonk een stem uit de luidspreker onder de bel. 'Hello, who's there?'. 'Menesse Smiths, Paul Smiths daughter. O, and my friends', antwoordde ik verlegen. Ik wist niet of het Paul Smiths was, dus zei ik maar dat ik Paul Smiths dochter was. 'Mijn dochter?! Waar was je al die tijd? Ik dacht dat je samen met Alice gestorven was..', zei de man, die Paul zelf dus bleek te zijn, geschrokken. Hij kon blijkbaar nog Nederlands spreken. 'Nee, u bleef in Los Angeles wonen en ik werd achtergelaten in een weeshuis. Ik ben toen 2x geadopteerd en toen vond ik het tijd dat ik u, mijn biologische vader maar is moest gaan zoeken', antwoordde ik. Ik bleef aarzelend staan. De deur werd zachtjes opengedaan. 'Kom binnen dames', zei hij vriendelijk. Hij leek nog wat in de war te zijn van het verhaal, maar toen hij me zag leek hij wel te stralen. Met de koffer in de hand liepen we door de deur opening. Hij gaf me een dikke knuffel. 'Ik heb zo'n verdriet gehad omdat ik al die tijd dacht dat je dood was, maar..Daar ben je dan..Mijn dochter...Menesse....'. Met tranen in zijn ogen keek hij me aan. Hij sloeg de deur achter ons dicht. We hingen onze jassen op en liepen zachtjes de kamer in. In de woonkamer zag ik een foto met hem en een vrouw. Ik liet mijn tas uit mijn hand vallen en liet de koffer staan. 'Is dat uw nieuwe vrouw?', vroeg ik verdrietig. 'Nee, dat is Alice. Je moeder', zei hij vriendelijk. 'Oh.. in mijn gedachten ziet mam er wat anders uit', zei ik aarzelend en ik liep naar de foto toe. Paul haalde hem van de muur. 'Hier, bekijk hem maar eens goed. Misschien dat je dan ziet dat het echt Alice is', zei Paul en hij gaf een klopje op mijn schouder. Hij liep naar de keuken en zette de koker aan. 'Willen jullie een kopje thee?', vroeg hij en we knikten met z'n drieën. Ik pakte onder mijn shirt vandaan een medaillon. Die had ik gekregen toen ik heel jong was. Ik opende het medaillon en daar zat dezelfde foto in als ik in mijn hand had. Het klopt. Ik keek verder over de muur van foto's. Ik zag ook een baby'tje. Er stond in het hout geschreven: 'Menesse, 10-07-1998'. Dat was ik dus. Paul stond achter me. 'Mooi hé? Eindelijk is ons gezin weer herenigd. Alice is altijd bij ons, waar we ook zijn'. Paul wreef met zijn handen over mijn schouders. Het gaf me een veilig en warm gevoel als hij me knuffelde. Hij is het echt, mijn vader.. Paul lachte trots. Hij was heel blij dat ik er weer was. Ik was ook blij dat ik bij hem was. Samantha en Yanice liepen gefascineerd door het hele huis. 'Wow, moet je dat zien! En dat!', zei Yanice bewonderend, en ze wees naar allerlei spullen. 'Dit is echt een gaaf huis', zei Samantha en samen liepen ze verder met hun mond open. 'Ik heb nog geen eigen kamer voor jullie', zei hij aarzelend. 'Alleen de logeerkamers..De grootste word dan die van jou oké?', vroeg Paul met een glimlach. 'Hoeveel logeerkamers heeft u dan?', vroeg ik verbaasd. Hij heeft een aardig groot huis. Ik heb er een stuk of 7', zei Paul tellend. 'Paul...', begon ik. 'Noem me maar gewoon pap hoor schat', zei Paul vriendelijk.
'Oké..Pap..nou..Heeft u het niet te druk met u baan?', vroeg ik aarzelend. 'Nee hoor! Ik heb alle tijd van de wereld. Ik schrijf meestal thuis wat dingen op de computer. Soms moet ik even weg, maar dat is meestal maar even', zei hij geruststellend. Ik knikte. 'Kom, we gaan thee drinken', zei hij en hij liep naar de keuken. Hij kwam met 4 kopjes thee en suiker en melk op een dienblad aanlopen. 'Wil je je vriendinnen even roepen?', vroeg pap en ik riep Yanice en Samantha. 'Cool huis meneer Smiths!', zei Samantha en vol bewondering keek ze rond. 'Dank je, noem me maar gewoon Paul hoor, en je mag gewoon ''je'' tegen me zeggen hoor!', zei pap vriendelijk en hij ging zitten. 'Maar hoe heten jullie?', vroeg pap aan Yanice en Samantha. 'Ik heet Yanice en dit is Samantha', zei Yanice vriendelijk en ze pakte een kopje. 'Noem mij maar gewoon Sam', zei Sam en mijn vader grinnikte. 'Oké Sam, wil je ook wat suiker in je thee? en melk? En jullie Yanice en Menesse?', vroeg mijn vader vriendelijk en hij pakte de suiker en het pak melk. 'Ik alleen suiker', zei ik. 'Hoeveel schepjes?'. 'twee', antwoordde ik. Hij deed twee schepjes in mijn kopje. 'Ik hetzelfde als Menesse graag', zei Samantha en ook bij haar deed Paul er twee schepjes in. 'Hetzelfde', grinnikte Yanice en ook bij haar deed Paul er twee schepjes in. Bij zichzelf deed hij ook twee schepjes en een drupje melk. 'Dus..Hoe zijn jullie hier helemaal gekomen?', vroeg Paul en hij roerde wat door zijn kopje. 'Eerst met het vliegtuig', begon Samantha. 'En die zijn echt niet leuk', ging Yanice verder. 'Toen we waren aangekomen reden we met de taxi naar 5th st. en toen liepen we naar de supermarkt en..', ging Samantha verder. 'O! Ik heb nog een bosje bloemen voor je!', zei ik haastig en ik rende naar mijn koffer, waar mijn tas bij stond. Ik ritste mijn tas open hield de bos rozen eruit. Ze waren wat slapjes en verkreukt, maar ze zagen er nog goed uit. 'Hier, als bedankje', zei ik vriendelijk en ik hield de bos rozen voor hem. 'O, bedankt, maar voor wat bedank je mij?', vroeg hij verbaasd. 'Ehm, nou eigenlijk..Ik wou vragen of ik hier mocht blijven wonen..', vroeg verlegen en ik begon weer met mijn rits te spelen, dit keer van mijn vest. 'Maar natuurlijk mag dat! Je bent mijn dochter! En je vriendinnen dan? Blijven die ook hier wonen? Dat mag wel hoor!', zei hij vriendelijk en hij keek Yanice en Samantha aan. 'Nou, we hebben Menesse leren kennen in het weeshuis, en we wonen daar nog steeds dus..Ja graag!', zei Yanice enthousiast. 'Oké, dan gaan we morgen inkopen doen voor jullie kamers, dus bedenk alvast welke kleur jullie hem willen hebben!', zei hij en hij knipoogde naar mij. Toen we onze thee ophadden wees Paul ons naar onze kamers. Ze waren alle drie naast elkaar. 'Als jullie willen kunnen we een duur in de muur zetten zodat jullie naar elkaar kunnen', stelde Paul voor. Wij knikten instemmig. De middelste kamer was van mij, de kamer aan de linkerkant was van Yanice en die aan de rechterkant van Sam. We liepen alle drie onze kamer in en pakten onze koffer uit. Er stond een kast, een spiegel en een bed in de kamer. 'Jullie hebben je eigen badkamer, die deur achterin je kamer, daar achter zit je eigen badkamer', zei Paul en hij wees naar de achterste deur in mijn kamer. Ik liep er enthousiast naartoe en opende de deur. Het was een hele mooie badkamer, met bad+douche in 1, een wastafel+spiegel, een handdoekenrekje en een wc. 'En? Wat vind je ervan?', vroeg Paul die achter me was gaan staan. 'Heel mooi, Paul..ik bedoel pap', zei ik bewonderend. Ik bleef hem toch maar Paul noemen omdat ik dat meer gewend was. Af en toe noem ik hem wel gewoon pap, maar nu eerst nog even Paul. Ik liep weer mijn kamer in en ging mijn koffer en tas uitpakken. 'Als je hulp nodig bent zeg je het maar hé!', riep Paul en hij liep weg. Ik knikte en ging weer verder.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.