FanFic.nl

What the hell happend to me (afgerond)

Hoofdstuk 9: Getting closer (4 maanden later)

Het was een rustige zomeravond en op het terras van Grimboudplein 12 zat ik te denken wat mijn next move zou zijn om Voldemort te verslaan. Als Harry het kan dan kan ik het ook. Tenslotte ben ik de girl van de voorspelling. Het enige probleem was Sirius. Hij wilde nu dat ik optimaal genoot van het leven en me geen zorgen meer maak over dingen zoals Voldemort. Dat zou de Orde wel doen. Cornelis Droebel was afgetreden als minister en het voelde nu alsof ik in deel 6 van het verhaal zat. The halfblood prince. Maar alleen dit keer zou ik niet naar Zweinstein hoeven. Ik mocht wel als ik wilde, maar ik wilde niet. Ik had het hier prima naar mijn zin. Sirius en ik zochten voor een huisje bij de kust waar eventuele kinderen konden opgroeien. We hadden het een beetje gehad met Grimboudplein 12. Het was genoeg geweest. Maar ik zocht nog steeds een reden om Voldemort te kunnen verslaan. Maar Sirius die zei dan weer dat het wel weer goed zou komen aangezien ik hem ook gered had van de eventuele dood. Het voelde pas sinds gisteren dat ik Sirius had ontmoet. Hij was nog altijd even knap als hij elke ochtend onder de douch vandaan kwam. Dat was dan ook het moment dat we, nou ja, je weet wel. We, eigenlijk ik, probeerde zwanger te worden. We wilde allebei graag een kind, het liefst een meisje eigenlijk. Er waren al genoeg jongens over de vloer, Fred en George bijvoorbeeld. Die zijn een fopshop begonnen, iets wat ik al lang van tevoren wist. Het was succesvol op de Wegisweg, het was dan ook het enige wat nu succesvol was op de Wegisweg. De hele Wegisweg was gesloten. Voldemort had weer toegeslagen, nou ja de dooddoeners, die hadden meneer Olivander ontvoerd. En ook dat had ik kunnen tegenhouden. Sirius die zegt elke keer maar weer dat ik me niet zo schuldig hoef te voelen 'dingen gaan zoals ze gaan, daar kan je niks aan doen'. Maar ik weet wel beter. Het is mijn schuld dat Olivander nu weg is en ik voelde me inderdaad schuldig. Sirius kwam onder de douch vandaan met een handdoek om zijn middel gebonden waardoor zijn sixpack te zien was...

'Zit je je nou nog steeds zorgen te maken liefje', zei hij. Hij zij altijd liefje uit de grond van zijn hart, dat hoorde je. We hadden nog nooit ruzie gehad en dat terwijl iedereen altijd zegt dat het 1e jaar van je huwelijk het moeilijkste was. Ik ben vroeg getrouwd, besefte ik. Op mijn 21e al! En dan met een man die toch wel ouder is dan ik, Sirius die is 7 jaar ouder dan ik. Niet dat dat er iets toe doet. Je moet je echt geen zorgen maken, de Orde roept ons wel als ze ons nodig hebben, zei Sirius en hij boog zich voorover en kuste me op mijn haar. Daarbij snoof hij mijn geur op. Ik wreef over z'n buik. Heb je het niet koud? vroeg ik. Heel erg, zei Sirius het spelletje meespelend. Waarom kom je dan niet met mij mee om lekker onder de dekens warm te worden, zei ik en ik trok hem mee de kamer in waar we op het bed plofte en nou je kan al raden wat er verder gebeurde.

De volgende morgen kregen we bericht van Harry dat als hij kerstvakantie had naar Het Nest zou gaan en of dat goed was volgens Sirius en hij deed ook de groetjes aan mij. Sirius en ik die eigenlijk erop hadden gerekend dat Harry en Ron nu ook eens bij ons kwamen schreven dat naar hen terug. 'Het is zo gezellig dan en dan heeft Harry ook het gevoel dat hij bij zijn echte familie is', zei ik. 'Jij bent echt zo lief, veel te lief, dat terwijl hij helemaal niet jou peetzoon is', zei Sirius strelend door mijn haar. Ik had er helemaal geen problemen mee dat Harry hier zou komen logeren. 'Auw', zei Sirius terwijl hij zijn vinger sneed aan het papier. 'Oh suffie kijk uit', zei ik glimlachend en ik pakte zijn arm beet en genas het zonder enig probleem. We schreven samen een brief terug naar Harry en verstuurde die weer met Hedwig. 'Ik ga even naar de wc', zei ik. 'Eh?' begon Sirius. Ik ben over tijd, zei ik en ik hield een zwangerschapstest omhoog. 'Oh spannend', zei Sirius en hij ging er eens goed voor zitten. Ik was zenuwachtig. Het moment van de waarheid brak aan. Ik durf mijn ogen niet open te doen, zei ik. 'Je kan kijken, je kan kijken', zei Sirius lichtelijk uit zijn doen zo enthousiast was hij. Ik spiekte door mijn ogen heen. 2 duidelijk rode streepjes gaven aan dat ik zwanger was. 'Het is een wonder, een wonder!' riep Sirius en hij danste met me door de kamer. Ik was ook ontzettend blij en besloot meteen allerlei brieven te sturen naar alles en iedereen. 'Brieven, brieven, waarom gaan we niet gewoon morgen bij ze op bezoek!' zei Sirius helemaal blij. Er werd geklopt. 'Vreemd, wie klopt er nou aan op dit tijdstip', zei Sirius en hij opende de deur na eerst het wachtwoord te hebben gevraagd. Het wachtwoord was 'liefde', dat zou nooit iemand raden. Bovendien het beschermde ons ook nog tegen Voldemort. Het was Perkamentus. 'Professor Perkamentus', zei ik enthousiast en in al mijn enthousiasme omhelsde ik hem ook. 'Eh oke wat is hier voor een enthousiasme aan de hand'. 'We eh, ik weet niet of ik het eigenlijk nu al moet zeggen, in zo'n vroeg stadium zijn we', zei ik tegen Sirius. 'Zeg het hem, ik houd het toch niet alleen voor mezelf, sorry dat kan ik niet', zei Sirius. 'We krijgen er nog een kleine Zwarts bij', zei ik glimlachend. 'Een kleine Zwarts', zei Perkamentus en hij keek geïnteresseerd naar mijn buik. 'Heej pas 2 weken', zei ik en ik deed een stap achteruit om Perkamentus binnen te laten. 'Dat u op bezoek komt moet wel heel belangrijk zijn, zijn er problemen?' vroeg ik. Sirius die nog steeds door het dolle heen was werd nu even stil. 'Ik vrees van wel', zei Perkamentus. 'Voldemort is weer bezig, hij heeft 5 dreuzelgezinnen vermoord, brute moord en het was heel dicht bij Zweinstein, wij vroegen ons eigenlijk af of jij nog wel kan zien wat er gaat gebeuren nu je de verhaallijn hebt veranderd?' vroeg Perkamentus. 'Ik denk dat er nog wel een hele boel dingen hetzelfde gaan zijn, maar ik heb echt eigenlijk geen idee', zei ik eerlijk. 'Ik bedoel, ik ben professor Zwamdrift niet', zei ik. 'Nee dat is waar', zei Perkamentus glimlachend. 'Gefeliciteerd trouwens', zei hij. 'Dankjewel, maar als ik dan ook maar iets kan helpen dan doe ik het hoor', zei ik. 'Dat zou wel heel fijn zijn eigenlijk, we kunnen alle hulp gebruiken die we nodig hebben', zei Perkamentus glimlachend. 'Ik zeg telkens tegen haar dat ze zich geen zorgen hoeft te maken', zei Sirius schuldig. 'Sirius het is jou schuld niet, iedereen weet dat jullie 2 gewoon van je huwelijk willen genieten, zeker in de eerste maanden en nu al helemaal', zei Perkamentus. 'Oh en professor Slakhoorn doet jullie de groetjes en wenst jullie veel geluk', zei Perkamentus. 'Oh dankjewel, doe hem maar de groetjes terug', zei ik. 'Wie is'... begon Sirius. 'Hij is de nieuwe leraar toverdranken. Professor Sneep is Verweer tegen de zwarte kunsten aan het geven nietwaar', zei ik. 'Inderdaad, dat is dus niet veranderd', mompelde Perkamentus. 'Anyway bedankt voor jullie aangeboden hulp. Jullie huis is nog steeds optimaal beveiligd voelde ik', zei Perkamentus. 'Inderdaad, we controleren het iedere dag', zei Sirius. 'Goed zo', zei Perkamentus. 'Nou... oh ja, Molly Wemel die zegt dat jullie welkom zijn in Het Nest met kerst', zei Perkamentus. 'Oh we hebben eigenlijk net een brief naar Harry gestuurd dat hij en Ron eigenlijk hier ook welkom zijn met kerst, maar als wij naar Het Nest gaan is dat ook goed hoor', zei ik. 'Nou weet ik niet of dat zo'n goed idee is, hoe minder jullie beveiliging om jullie huis gecheckt wordt, des de meer kans lopen jullie dat de zegel doorbroken wordt', zei Perkamentus. 'Oh nou aha', mompelde Sirius. Maar hij was het niet helemaal eens met Perkamentus zijn vraag duidelijk, of wij gewoon hier thuis willen blijven met de kerst. Maar professor Perkamentus eigenlijk wilden we dan inderdaad naar Het Nest gaan als Harry en Ron daar ook heen gaan, we willen graag Kerst met iedereen vieren voor een laatste keer. 'Als de kleine er is dan gaan we natuurlijk met Harry als hij ook wil, het met z'n drieeen vieren', zei ik eerlijk. 'Dat lijkt me niet meer dan logisch jongens. Ik zou jullie huis zo goed mogelijk proberen te beveiligen, bij deze hebben jullie mijn zegen als jullie het huis uit gaan met kerst, maar wees wel op je hoede, dat is een tip, de meeste moorden worden gepleegd met kerst, iedereen denkt dan dat iedereen zelfmoord pleegt wegens eenzaamheid op kerst, maar dat is in werkelijkheid Voldemort', zei Perkamentus. 'We kijken zeker uit', zei ik kennelijk op zo'n mysterieuze stem dat Sirius in de lach schoot en zelfs Perkamentus moest lachen...

De volgende dagen gingen in een soort roes voorbij. We gingen na 1 maand na mijn ontdekking van zwanger, naar het ziekenhuis. Alles was goed met de baby, je kon nog niet bepalen of het een jongen of een meisje was en dat wilde we ook niet weten, dat wilden we pas bij de geboorte weten. Het was heerlijk om in de middag op de veranda te zitten in de zon en 's avonds gezellig uit eten te gaan. Sirius die was daar rijk genoeg voor. Ik besefte wel dat ik misschien maar eens een baantje erbij moest gaan zoeken, misschien wel bij het Ministerie van Toverkunst als schouwer, dat zou wel fijn zijn. Een dreuzelbaan lijkt me niks namelijk. Dus begon ik brochures in te bladeren en kijken naar banen voor schouwers. Ik had natuurlijk helemaal niks gestudeerd, dat kon er ook nog wel eens bij, Sirius die was de enige die ook echt op Zweinstein zijn studie had afgerond en was dus als enige gekwalificeerd om een baan te kunnen vinden. Maar ik wilde het toch proberen, tenslotte was ik the girl van de voorspelling en Droebel, he own me something. 'Schat, ik wil eigenlijk een baan gaan zoeken', zei ik. 'In hartje Londen?' vroeg Sirius sarcastisch. 'Nee bij het Ministerie van Toverkunst', zei ik. Sirius verslikte zich in z'n thee. 'Sorry die had ik even gemist', zei hij. 'Bij het Ministerie van Toverkunst, dat verdient goed en Droebel is me nog wat schuldig', zei ik. 'Dat is waar, maar die lui, sommige daarvan denken nog steeds dat ik schuldig ben op de moord van Lilly en James Potter!' zei Sirius een beetje verontwaardigd. 'Nee joh, als er iemand zo denkt dan zijn diegene idioten die niet weten wat ze moeten denken en als ik daar kom werken dan maak ik ze dat wel duidelijk', zei ik. 'Oke je hebt een punt, misschien kan je net als Tops en Dwaaloog gaan spioneren en kijken of er misschien een mol zit in het Ministerie en een beetje Lucius Malfidus in de gaten houden', zei Sirius. 'Zie je ik ben niet zo stom als ik lijk', zei ik lachend. 'Jij bent de slimste en liefste vrouw die ik me kan wensen', zei Sirius en hij zoende me en kietelde me net zo lang tot ik om genade smeekte...

Reacties: