FanFic.nl

Living with One Direction [PAUZE]

Hoofdstuk 34

Sophie
We zaten allemaal samen in het speelpleintje en omdat de schommel die ik en Harry hadden kapotgemaakt nog altijd niet was hersteld en Niall en Eline de ander schommel hadden ingepalmd moest ik noodgedwongen op de grond zitten. Ik nestelde me tussen de benen van Harry en legde mijn hoofd op zijn borst.
“Dus iedereen mag mee?”� vroeg Louis.
“Jep!”� antwoordde ik.
“Fantastisch, dan moeten we gewoon nog beslissen naar waar we gaan.”�
We hadden besloten om met zijn allen samen op reis te gaan en tot onze verbazing mocht iedereen mee.
“Ik wil naar Spanje!”� riep Daisy meteen.
“Ik naar Australië!”� zei ik ook al was dat een beetje onrealistisch gezien de prijs.
“Ik naar Ibiza!”� zei Harry lachend. “Daar gaan we dus niet naartoe,”� antwoordde ik.
“Het moet sowieso een land in Europa zijn,”� zei Iris “Het buitenland gaat ons teveel geld kosten.”�
“We kunnen naar België gaan,”� stelde ik voor “Daar hebben ze lekkere frietjes.”�
“Maar wel even rot weer als hier in Engeland,”� antwoordde Tessa.
“Ik stel voor dat we zeker en vast naar ergens in Zuid-Europa gaan,”� zei Eline.
“Strak plan,”� antwoordde Daisy.
“Nu nog kiezen welk land.”�
“Je hebt Portugal, Spanje, Italië, Griekenland,…”�
“Oh, ik heb een idee!”� riep Niall ineens. “Laten we er een kaart bijhalen en dan blind onze vinger ergens op leggen en naar dat land gaan we!”�
“Dat is slim,”� antwoordde Harry “Ik ga direct een kaart halen.”�
Hij krabbelde overeind en liep naar zijn huis, vijf minuten later zat hij al terug bij ons. Hij spreidde de kaart uit over het gras en zei toen tegen Niall:
“Jij mag wijzen, het was jou idee.”�
Niall sloot zijn ogen en liet zijn vinger even in de lucht zwaaien voor hij hem liet neerploffen op Irak. Hij opende zijn ogen en keek teleurgesteld naar zijn vinger. Hij haalde hem weer weg en deed een tweede poging. Deze keer belandde zijn vinger in de Middellandse Zee. Hij opende voorzichtig zijn ogen en maakte een teleurstellend geluidje.
“Derde keer goede keer!”� zei hij toen. Hij zwaaide weer met zijn vinger en deze keer belandde hij op Sardinië. Hij glimlachte blij toen hij zag dat zijn vinger op land was beland.
“Sardinië!”� riep hij.

Niall
Een paar weken later stonden we in de hal van Heathrow Airport met elk een eigen koffer aan onze hand. De meisjes hadden weer veel te veel mee, te zien aan de grote van hun koffers en keken ons aan met een blik van ‘Zij hebben weer veel te weinig mee.’ We liepen door de grote hal op weg naar het loket waar we ons identiteitsbewijs enzo moesten laten zien en mijn ogen vonden een snoepwinkel. “O my god! Ik moet daar naar binnen,”� zei ik terwijl ik stopte en met mijn vinger naar de winkel wees.
“Kom, kom schatje heb je niet al genoeg snoep in je rugzak gestopt? Je weet toch dat ze dat kunnen afpakken hè?”�
“Ik heb een geheime bodem,”� fluisterde ik samenzweerdiger in haar oor. Ze keek me met een opgetrokken wenkbrauw aan en trok me toen mee naar de groep die al aan het loket was gearriveerd. Toen we uiteindelijk ook nog door de douane waren geraakt (ze hadden mijn geheime snoepvoorraad niet ontdekt, want ik ben Niall en ik kan alles) konden we onmiddellijk het vliegtuig op.
“Ik shotgun een plaats aan het raam!”� hoorde ik Sophie snel roepen.
“Shotgun tweede plaats!”� riep Eline er direct achteraan. Ik wou net mijn mond openen om de derde plaats te shotgunnen maar realiseerde me toen dat ik dan niet naast Eline kon zitten dus sloot mijn mond weer. Het was uiteindelijk Zayn die de derde plaats wist te bemachtigen. We zaten net achter de vleugel en hadden 1 hele rij (de 2 linkse plaatsen aan het raam, de vijf in het midden en dan de 2 rechtse aan het raam) plus nog twee stoelen net achter de twee linkse plaatsen bij het raam. Ik plofte me neer naast Eline die zich links had gezet en zag dat ze met een pruillipje naar mijn zus aan het kijken was die helemaal aan de andere kant zat. Zayn zat samen met Melissa achter ons en de rest had de middelste rij verdeeld.
“Ik mis je nu al!”� riep Sophie naar Eline “Ik jou ook!”�
“Hé, je hebt mij toch?”�
“Ja, maar dat is anders,”� antwoordde ze en gaf een tik op mijn neus. Het vliegtuig werd langzaamaan gevuld door nog andere passagiers en nadat het nog een rondje had gedraaid konden we opstijgen. De bekende kriebels vulden mijn buik toen het vliegtuig steeg en ik keek samen met Eline door het kleine raampje naar buiten. Toen we boven de wolken vlogen klikte ik mijn gordel los en strekte mijn benen.
“Hé Eline!”� riep Sophie ineens “De Weasly Twins zijn hier zojuist voorbij gevlogen, ik zweer het je!”�
“Wauw cool!”�
“Vind ik ook!”�
Ik trok een wenkbrauw op. “Je weet toch dat de personages van Harry Potter niet echt bestaan hè?”�
“Ja, maar we mogen toch fantaseren of niet soms?”�
“Jawel, zolang je ook over mij fantaseert,”� lachte ik.
Ze trok een wenkbrauw op.
“Hé, schatje het was maar een grapje.”�
Een glimlach krulde zich om haar lippen en ze drukte een kus op mijn lippen.
“Weet ik.”�
Ik haalde een pak oreo’s uit mijn rugzak en opende het voorzichtig. Ik hield het heilige koekje voor mijn gezicht snoof nog eens goed zijn geur op en begon er toen aan te knabbelen.
“Mag ik er ook eentje?”� vroeg Eline
“Nee! My food!”� zei ik bezitterig terwijl ik het pak oreo’s tegen mijn borst drukte. Ze keek me met puppy-oogjes aan en ik keek eerst schichtig om me heen voor ik haar een koekje aanbood. “Pak er eentje snel!”� fluisterde ik gespannen. Ze griste snel een koekje uit de doos en ik drukte toen het pakje weer tegen mijn borst. Louis’ blik gleed mijn kant op en zijn ogen werden groot bij het zien van het pak oreo’s “Oooh,”� riep hij “Ik wil er ook eentje!”�
En voor ik het wist werd het pak uit mijn handen gegrist en gingen mijn dierbare oreo’s de hele rij rond. Tegen dat ik het pak terug in mijn handen kreeg gedrukt zat er nog één zielig koekje in. Ik zette een pruillipje op en aaide het koekje. “Arme jij,”� zei ik “Nu heb je geen vriendjes meer! Weet je wat? Ik eet je op, dan verlos ik je uit je lijden!”�
Ik haalde het koekje uit het pak en stak het in één keer in mijn mond, wat eigenlijk niet zo’n goed idee was maar het er weer uithalen was vies dus kauwde ik zo goed en kwaad ik kon om het koekje toch binnen te krijgen. Toen mijn mond leeg was zette ik het tv’tje aan om te zien welke film er werd gespeeld. Het was een of andere stomme film die ik niet kende en ik zuchtte. Heel de tijd in een vliegtuigstoeltje zitten zonder een film was echt niets voor mij. Ik stond recht en zei tegen Eline dat ik eventjes naar het toilet ging. Daar aangekomen stonden er al drie mensen te wachten. Het meisje voor mij draaide zich om toen ze me hoorde aankomen en een glimlach krulde zich om haar lippen.
“Hé maar, jij bent Niall Horan! Van One Direction!”�
“The one and only miss,”� antwoordde ik met een glimlach.
“Ik sta hier nu al vijf minuten en die wc is nog altijd bezet.”�
“Dan zit er ofwel een opaatje op ofwel zijn daarbinnen twee mensjes stoute dingen aan het doen,”� antwoordde ik bloedserieus. Het meisje barstte in lachen uit en ik keek haar met een gekwetst gezicht aan.
“Sorry Niall maar dat was gewoon te grappig.”�
“Dankje, denk ik.”�
“Hoe is het eigenlijk met je vriendin?”�
“Hoe weet je dat ik een vriendin heb?”�
“Twitter.”�
“Harry?”�
“Jep.”�
“Ik ga hem vermoorden!”�
“Alsjeblieft niet, hij ziet er zo leuk uit!”�
“Goed dan, hij mag blijven leven anders zou mijn zus misschien ook depressief worden en dat wil ik niet.”�
“Wat heeft je zus hier nu weer mee te maken?”�
“Ze is samen met Harry.”�
“Oh, wie is er eigenlijk nog single van jullie vijf dan?”�
“Enkel Zayn al denk ik dat, dat niet meer lang zal duren.”�
“Dus… Jullie hebben bijna alle vijf een vriendin en ik wist het maar van twee mensen?”�
“Uhm ja, enkel Liam heeft het tot nog toe openbaar bekend willen maken. En ja, stomme Harry heeft de onthulling van mijn relatie ook de wereld in geholpen, great!”�
“En waarom stel jij je vriendin niet voor aan je fanbasis?”�
“Omdat ze haar dan gaan bespringen? En haten en de papparazzi enzo weet je wel.”�
“Hmm, dat begrijp ik maar het staat nu toch al op twitter.”�
“Ik moet dringend mijn twitter nog eens nakijken.”�
“Wees blij dat je vriendin geen twitter heeft.”�
“Dat ben ik ook, maar het is aan jou!”�
Ze draaide zich om en zag dat de deur openging. Ze ging naar binnen en toen was ik weer alleen. Ik leunde tegen het muurtje naar het toilet en tikte ongeduldig met mijn voet op de grond. Toen het meisje weer buitenkwam glimlachte ze naar me.
“Zo, nu mag jij en voor als je het nog niet wist, ik zit maar twee rijen voor jullie.”�
“Tof!”�
“Ik zie je nog wel zeker?”�
“Ja misschien wel,”� antwoordde ik en wandelde toen de wc binnen. Mijn blaas stond op springen en was heel blij dat hij eindelijk kon geledigd worden.

Ik plofte me weer neer naast Eline en ze keek me vragend aan. “Dat heeft lang geduurd.”�
“File.”�
“Er kwam net een meisje langs die zei dat ik de wel de vriendin van Niall moest zijn, hoe weet ze dat?”�
“Harry.”�
“Ken je haar?”�
“Ze stond mee in de file aan de wc.”�
“Aha.”�
“Hé, niet zo jaloers, er is maar één meisje die belangrijk is voor mij en dat ben jij,”� zei ik en drukte een kus op haar lippen. Ze sloeg haar handen rond mijn nek en even later waren we in een innige zoen verwikkeld. Ik verbrak de kus met tegenzin toen ik gekuch achter me hoorde.
“Wat is er?”� snauwde ik toen ik me omdraaide. Het was het meisje van de wc.
“Oh sorry, wist niet dat jij het was, wat is er?”�
“Wel euhm, mijn vriendinnen vermoorden me zowat omdat ik tegen jou heb gepraat en nu willen ze jullie ontmoeten, zou dat kunnen?”�
“Van mij wel.”� “Hé jongens!”� riep ik doen. Ze draaiden zich om en keken me aan.
“Voedselcrisis Niall?”� vroeg Louis.
“Nee Lou, er zijn meisjes die ons willen ontmoeten.”�
“Moet dat nu? We gaan net op vakantie,”� zeurde Zayn.
“Weet je wat? Jij kunt lekker associaal doen maar ik ga naar die meisjes toe.”�
Uiteindelijk wou iedereen toch die meisjes ontmoeten en omdat wij met zen elven waren en zei maar met zen drieën was het handiger als zij naar ons kwamen dus ging het meisje, die blijkbaar Lise heette haar vriendinnen halen en zocht ik naar een bik in mijn rugzak om handtekeningen te kunnen geven. Toen ze terugkwam kwam liet ik mijn blik even over de twee andere meisjes glijden, de ene had kort bruin haar, een grotere zwarte bril en bruine, donkere ogen en de tweede had stijl blond haar met blauwe ogen. Ze hadden allebei een grote grijns op hun gezicht. Het meisje met het bruine haar kwam naar me toe en stak haar hand uit;
“Hoi, ik ben Laura,”� zei ze. “Niall,”� antwoordde ik ook al wist ik dat ze dat al wist. Ze lachte eventjes en wees toen naar het blonde meisje “Dat is Kayla.”� “Dag Kayla,”� zei ik Kayla keek me vreemd aan en knikte toen. Ik haalde een papier uit mijn rugzak en scheurde het in drie stukken. Op de eerste schreef ik Voor Lise en dan mijn handtekening, bij de andere twee stukken deed ik hetzelfde alleen dan met de namen Kayla en Laura. Ik gaf de papiertjes door aan de jongens en praatte ondertussen wat met de meisjes. Zij gingen ook naar Sardinië maar moesten ergens anders zijn dan wij. Ze bleven gedurende de rest van de vlucht bij ons op de grond zitten wat wel voor grappige momenten zorgde. Toen we uit het vliegtuig stapten namen we afscheid van de drie meisjes en gingen toen op zoek naar een bus die ons naar ons hotel zou kunnen brengen.

Reacties: