FanFic.nl

So close but still so far apart.. - A Hogwarts Story.

Chapter 6: Diagon Alley, part 2.

Toen we onze bezems hadden gekocht liepen we verder naar de volgende winkel, waar we allebei een veer, een aantal rollen perkament en een pot inkt kochten, zodat we vader konden schrijven. Hij zei dat er op zweinstein genoeg perkament verkocht werd in de bibliotheek en dat hij anders wel wat met zijn brieven mee zou sturen, waarbij ik me afvroeg of ze in de tovenaarswereld wel eens van computers of telefoons hadden gehoord. De volgende winkel heette Klieder en Vlek, waar we onze schoolboeken kochten, toen we ze alle tien hadden zagen we dat pap in gesprek was geraakt met een collega, wiens zoon ook voor het eerst naar zweinstein bleek te gaan. Toen we pap vroegen of hij wilde betalen gaf hij ons een zak met munten en zei dat we het zelf maar moesten proberen, toen zijn collega hem raar aankeek zei hij dat wij nieuw waren in dit gebeuren, wat hem niet heel erg leek te helpen. Bij de kassa betaalde Lucy, die het helemaal niet zo lastig meer vond nadat de cassiere haar had uitgelegd wat nou een galjoen was. Toen we onze boeken eenmaal hadden moesten we pap naar buiten slepen om weer verder te kunnen, maar toen we eenmaal buiten waren snapte hij ons wel, het was namelijk al half 3 en we hadden nog 4/5 winkelstraat te gaan. De volgende winkel, die Madame Mallekin heette, wat mij meer deed denken aan een of andere enge waarzegster, verkocht gewaden. Dit waren kennelijk die jurken waar ik al die mensen al de hele dag in had zien lopen. Het duurde wel even voordat we de goede gewaden en hoeden hadden, wij hadden namelijk niet echt de bouw voor een derdejaars, meer die van een zesdejaars, had Madame Mallekin ons verteld. Maar na genoeg getoverd en gepast te hebben, hadden we uiteindelijk toch de goede gewaden en konden we weer gaan. Het volgende gebouw wat we tegen kwamen was geen winkel te noemen, maar toen pap ons uitlegde dat we voor de bank stonden, werd het al wat duidelijker, hij vertelde ons ook dat het nu waarschijnlijk wel erg druk was en dat we later op de middag terug zouden komen om wat geld voor ons uit de kluis te halen. Waarbij ik nog meer ging twijfelen aan de kennis van computers in deze wereld, maar ik liet het gauw achter me, bang dat ik te snel achter de waarheid zou komen. Toen we langs een of andere topfopshop kwamen en mijn vader er naar binnen liep vroeg ik hem wat we hier gingen doen. ‘Hier, mijn zoon, ga ik de spullen halen waarmee jullie kunnen spijbelen’ ‘Spijbelen?’ vroeg Lucy meteen, en ik keek vader met een ongelovige blik aan. ‘Geloof me, ik heb ook op zweinstein gezeten, ik weet hoe vreselijk het kan zijn, ik koop voor ieder van jullie een spijbelsmuldoos, maar dan moeten jullie me wel beloven dat jullie hem alleen gebruiken als het echt nodig is.’ Ik en mijn zus keken elkaar aan en we wisten allebei wat we dachten ‘Is goed!’ riepen we in koor, ‘jullie mogen ook allebei iets leuks uitzoeken’ zei vader. En toen we dat hoorden stoven we allebei weg, om alles uit te proberen.

Reacties: