FanFic.nl

Song of the Wolf ~ Chanteloup

The Game.

Het duurde niet lang voordat we de rest van de wolven achter ons aan hadden komen, Blake had kennelijk niet honderd procent het gezag kunnen krijgen. Even stond mijn broer stil en liet een harde blaf horen, het duurde niet lang of we hoorden alle wolven weer terugkeren naar de open plek.
Na een minuut of tien hadden we eindelijk Zayn’s spoor gevonden. Ik was net iets flexibeler dan mijn broer, die op zijn beurt weer wat sneller was, en ik bewoog me dus behendig tussen alle bomen door en probeerde de kortste weggetjes te vinden om mijn broer bij te houden, dit lukte mij dan ook wel aardig, al zeg ik het zelf. Na nog eens drie minuten zoeken hield de geur op, wat betekende dat Zayn dichtbij moest zijn. Ik keerde om, terwijl mijn broer verder rende, het bos in. Maak je geen zorgen, ik wacht hier evendacht ik hardop, zodat Blaze het kon horen, en ik liep langzaam achteruit. Ik sprak met een zachte stem, ‘Zayn, ben je hier?’ ik hoorde niets ‘Zayn, ik doe niet meer mee, ik wil alleen bij jou liggen.’ Fluisterde ik nogmaals. Links achter me hoorde ik een zachte piep, en ik keek om, ik zag alleen een grote rots liggen en besloot op verkenning uit te gaan, het duurde niet lang voordat ik Zayn had gevonden, in de schaduw, achter het rotsblok. Ik ging naast hem liggen en kroop tegen hem aan, nu moest ik mijn gedachten onder controle houden, en dus dacht ik alleen nog aan zijn gezicht, alhoewel, zijn menselijke gezicht dan. Ik wreef zachtjes met mijn staart over zijn poot, die uitgetrekt naast mij lag, en hij drukte op zijn beurt zijn snuit in mijn nek. ‘Dit ligt best lekker zo.’ Merkte ik op. ‘Jazeker, nu kan ik mijn zus eigenlijk wel begrijpen.’ Zei hij, en ik merkte dat hij even een grijns op zette, ik ging weer staan. ‘Wat ga je doen?’ vroeg hij beteuterd, ‘dit is een spel, weet je nog?’ herinnerde ik hem, ‘en ik heb gewonnen!’ riep ik uit, vlak voordat ik mijn tanden in zijn staart zette.
‘Hij probeerde nog op tijd weg te komen, legde ik een aantal van de packleden uit, maar mijn charmes waren voor hem al genoeg om mij de overwinning te bezorgen.’ De goroep om mij heen lachde luidkeels en mijn broer gaf me een aai over mijn bol, ‘dit is de eerste keer dat je mij te slim af bent, zusje’ merkte hij op. En ik voelde een grijns opkomen, ‘Al doende leert men, mijn broer, al doende leert men.’ Lachte ik en ik besloot mijn uitdrukking uit te leggen. ‘Ik heb in de vorige spellen nooit gewonnen omdat ik nooit wist wat de goede strategieën waren, maar dankzij school en al die jongens die als een blok voor me vallen als ik maar met mijn ogen knipper, heb ik een goede strategie ontdekt, en een zwakke plek die er makkelijk voor zou vallen.’ En ik knikte even naar achteren.

Reacties: