FanFic.nl

What the hell happend to me (afgerond)

Hoofdstuk 12: Just like that...

Vanavond was de opening van Wicked en mijn eerste voorstelling dus. Iedereen kwam kijken en zat op de voorste rij. Zelfs de koningin kwam kijken. Ik voelde me vereerd dat ik de hoofdrol mocht spelen. Ik kon niet wachten tot het zover was. Het enige probleem nu van mijn nieuwe baan was dat ik wel meteen na een paar maanden al weer op zwangerschapsverlof moest. En Sirius en ik wilde eerst gaan reizen voor de baby kwam. We wilde naar Australie. Dus wonder boven wonder, ik deed maar 10 shows en dat was weinig. Dan denk je waarschijnlijk "jeetje, wat veel!", maar dat valt reuze mee. Ik doe voornamelijk de middagvoorstellingen zodat Sirius en ik de avonden voor onszelf hebben. Het is dan ook niet echt een verrassing voor de Wicked cast dat ik pas weer veel later terug kom, maar ze vonden het wonder boven wonder niet erg, ik ging bijna denken dat iemand een spreuk over ze had uitgesproken. Maar toen Perkamentus me verzekerde dat dat niet het geval was kon ik weer gewoon rustig slapen zonder me schuldig te voelen. Het was bijna niet te doen om zonder schuldgevoel te gaan slapen aangezien ik nu al 2x van baan ben veranderd en ik nu al weer met zwangerschapsverlof ging. Het was eindelijk zo ver. De primiere. Ik kon iet wachten. Ik stond te shaken achter de coullissen. Ik was de groene heks, geweldig en ik mocht meteen beginnen met zingen. Ik deed de openingssong. Geloof me dat is een ervaring die je ook echt zelf moet beleven. Ik kan niet anders zeggen dat het een geweldig leven is, musicalster zijn/ worden. Ik vond het jammer dat ik al zo snel moest stoppen, tijdelijk gelukkig, maar tohc moest ik stoppen. Maar ik kreeg daardoor wel heel veel voor terug. Namelijk, mijn 1e kindje. Het was een groot succes en het kon nog groter worden, volgens Grace die Glinda speelde. De koningin kwam me feliciteren met het resultaat wat we geboekt hadden voor de show en ze vond het helemaal geweldig. Ik vond het op mijn beurt weer geweldig dat zij het zo geweldig vond. Ik ging opzoek naar Sirius en die vond ik helemaal aan het begin van de zaal met een champagne glas in zijn hand. 'Fantastisch gedaan liefje', zei hij en hij gaf me een klein pakje. 'Ik zei toch dat je me niks hoefde te geven', zei ik verontwaardigd. 'Het is een tegoedbon', zei Sirius meteen. 'Een tegoedbon voor wat?' vroeg ik. 'Maak het maar open, dan weet je het', zei Sirius grijnzend. Ik maakte het pakje open. Er stond op een briefje "Een tegoedbon voor een hele leuke avond met je man die heel trots op je is". Ik glimlachte. 'Dankjewel liefje, ik zou het zeker onthouden', zei ik grijnzend. Hij drukte zijn lippen op die van mij. Ik sloot mijn ogen van genot. Ik voelde weer de ouderwetse/ nieuwe vlinders in mijn buik. 'Heej, geen geflikflooi in het openbaar', zei George lachend. 'Ik houd ook van jou George', zei ik lachend en ik gaf hem een schop. In plaats van mij een schop terug te geven gaf George Sirius een schop. Iets waar Sirius alleen maar over kon lachen en hem terug kon stompen. 'Kijk uit he, hier geen gevecht ook al is dat vriendschappelijk, wil ik niet hebben, mijn werkplek', zei ik streng. 'Ja baas', zei George en hij liep naar zijn tweelingbroer. Ik zuchtte. Ik wilde Fred en George hun toekomst graag veranderen, net zoals ik dat bij Sirius had gedaan, maar ik zou niet weten hoe, ik moest Harry Potter en de Relieken van de Dood nog maar eens een keertje goed lezen en misschien dat ik er dan achter kon komen wat er precies gebeurd is met Fred, George zou kapot gaan als hij Fred zou moeten missen, het waren tenslotte tweelingen, heel vervelende tweelingbroers, maar ze waren een tweeling. En bovendien kon ik het Molly niet aandoen. 'Waar zit je aan te denken liefje', zei Sirius. 'Aan de nacht die ik vanavond met jou ga doorbrengen', loog ik. 'Leugenaar, waar zit je echt aan te denken', zei Sirius. 'Aan de toekomst van Fred en George', zei ik. 'Wat gaat er met hun gebeuren dan?' vroeg Sirius nieuwsgierig. 'Met Fred, Fred gaat dood', zei ik eerlijk. 'Ik zit een plan te bedenken om hen te redden', zei ik. 'Is het wel mogelijk?' vroeg Sirius. 'Ik heb jou toch ook gered, nu heb ik het gevoel dat ik de hele wereld moet redden of misschien wel kan redden, in elk geval in dit parallel universum', zei ik. 'Gelijk heb je, ik ga je helpen', zei Sirius. 'Ik houd van je', zei ik. 'Ik ook van jou', zei Sirius en hij zoende me weer op mijn lippen. 'Heej, ik ga even naar Molly toe, die vind het vast ook leuk en daarna gaan we naar huis oke', zei ik. 'Oke', zei Sirius. Ik wilde naar mevrouw Wemel toelopen maar mijn zicht werd belemmerd.

Ik keek plotseling uit het raam, voor geen enkele reden die ik kon bedenken, ik had geen idee waarom ik uit het raam moest kijken, ik weet alleen dat ik ernaar toe getrokken werd. Ik zag een wit bleek slangengezicht uit het raam staren. Voldemort. Hij was terug, dat wist ik, maar zo publiekelijk terug, iedereen kon hem zien, signaleren. Had hij Alberto Danzich op me afgestuurd? vroeg ik me af. 'Liefje, wat is er', zei mevrouw Wemel die naar mij toe kwam in plaats van ik naar haar. Ik had kennelijk zo'n geschrokken gezicht getrokken dat mevrouw Wemel zich al snel zorgen maakte. 'Ik zag hém', zei ik. 'De heer van het Duister?' vroeg Molly. Ik knikte en ik bleef staren naar de plek waar ik hem zojuist had gezien. Natuurlijk was hij nu weer weg. 'Weet je zeker dat het geen verbeelding was?' vroeg Molly. 'Ik weet het niet, het leek zo echt', zei ik. 'Goed, we zullen vanavond Perkamentus waarschuwen', zei mevrouw Wemel. 'Dat zou fijn zijn', zei ik zwakjes. De directeur van het theater sprak ons nog voor een laatste keer toe en toen gingen we allemaal naar huis. Ik was alleen een beetje stil onderweg, maar omdat ik tegen Sirius zijn schouders aanleunde merkte hij het niet. Hij dacht gewoon alleen dat ik moe was. En terecht, ik was ook moe na zo'n eenorme primiere waarin ik de hoofdrol in speelde. Ik viel dan ook in slaap onderweg en kennelijk heeft Sirius mij naar boven gedragen en ook mijn nachtkleding aangedaan, ik kon me namelijk niet herinneren wanneer ik dat had gedaan. Ik voelde wel dat Sirius me een zachte kus gaf op mijn voorhoofd, maar ik was te moe om een kus terug te geven en ik was snel in dromeland. Midden in de nacht werd ik wakker en Sirius lag niet naast me. Ik hoorde beneden geroezemoes en ik ging zachtjes zelf ook naar beneden. Ik sloop de trap af en knalde bijna tegen Knikkebeen op (de kat van Hermelien) en smeekte Knijster bijna om niets te zeggen. Uiteindelijk had ik hem gewoon een draai om zijn oren moeten geven om hem de mond te snoeren, maar goed. Ik sloop dus weer verder naar beneden, in alle rust dit keer en hoorde ze vergaderen. Ik keek op de klok die in de gang hing. Het was vijf uur 's nachts. Ik sloop op mijn tenen richting de huiskamer die natuurlijk dicht was. Ik probeerde te luisteren en ik ving een heleboel op. 'We weten dat Hij Die Niet Genoemd Mag Worden is teruggekeerd, waarom is het zo onlogisch dat Melina HEM heeft gezien', zei Molly. 'Omdat, het in een drukke stad was, hartje Londen notabene', sprak Sirius. 'Je moet haar gewoon geloven, Melina heeft iemand nodig die in haar geloofd', zei mevrouw Wemel. Ik vond het lief van mevrouw Wemel dat ze zo bezorgd over me was. Sirius die wilde me dus nog steeds niet geloven. Dat vond ik natuurlijk wat minder, maar ik kon het me wel voorstellen dat hij nog steeds zijn twijfels had over het feit dat Voldemort in hartje Londen was en zich in het openbaarl liet zien. Dat kon ik ook nog niet verkroppen. Ik ging er steeds meer vanuit dat het misschien de zwangerschapshormonen zijn, maar tegelijkertijd moest ik gewoon iedereen waarschuwen, ik was tenslotte degene die het plot veranderd had. Niet alleen het plot, maar ook het einde. Wie weet hoe het einde nu zou aflopen. Misschien wat zonniger dan anders. Het was sowieso zonnig, Voldemort ging dood anyway, maar dat ik Fred kon redden en George kon redden zonder dat hij zijn oor kwijtraakte. Iets wat je hard nodig hebt. Geweldig, mompelde ik in mezelf. Zo zachtjes dat het alleen te verstaan was voor mij. Ik sloop weer naar boven en had besloten dat ik niet wilde horen wat iedereen over mij te zeggen heeft. Sirius zou het me tenzijnertijd wel zeggen. Ik kon niet meer slapen en lag de hele tijd te draaien. Sirius die klom halvewegen ook in bed merkte ik en die viel als een blok in slaap. Ik was daar redelijk jaloers op (op dat hij zo snel in slaap viel, sneller dan ik) . Uiteindelijk viel ik met bijna pijn en moeite in een onrustige slaap...

Ik werd de volgende ochtend vroeg wakker. Het was nog stikdonker buiten, maar ik kleedde me vlug aan en ging naar beneden. Lupos en Tops die waren duidelijk de hele nacht opgebleven en die zaten nu op apengapen. Die hadden duidelijk nachtdiensd gehad. 'Heej guys, ga lekker naar bed, ik neem het wel van jullie over', zei ik. 'Het is oke Melina, ik (gaap) kan nog wel (gaap) even opblijven', zei Tops met nog een gigantische gaap tussendoor en ernaa. 'Kop op Tops, je hebt lang genoeg nachtdiensd gehad, de dag is eigenlijk alweer begonnen, Melina en ik nemen het over', zei Lupos. 'Remus doe niet zo mal en ga ook gewoon naar bed. Het is voor jou ook een lange dag geweest en ik kan het gewoon wel overnemen', zei ik. 'Wat lief van je, maar wil je niet bij Sirius zijn?' vroeg Lupos. 'Die redt het wel ook een dagje zonder mij, ik neem jullie shift wel over vanaf nu', zei ik. 'Weet je het zeker?' vroeg Lupos verbaasd. 'Is er iets gebeurd tussen jou en Sirius, ik dacht dat jullie helemaal happy waren, baby happy', zei Tops glimlachend. 'Dat laatste zijn we nog steeds, maar goed ik ga jullie niet lastig vallen met mijn problemen'. 'Heej, daar zijn we vrienden voor', zei Lupos glimlachend. 'I know, maar nog niet', zei ik. 'We moeten dingen van elkaar weten, anders gaan we eronderdoor', zei Lupos ernstig. Ik knikte. 'Geloof me, jullie horen het bijtijds', zei ik. Dat beloofde ik plechtig ook aan mezelf. Tenslotte zijn zij mijn vrienden ook. Niet alleen maar Hermelien en Ginny. Dus dat vond ik wel fijn. Ik ging zitten op een stoel die gewoon in het midden in de kamer stond. 'Bovendien, je hoeft toch niet de hele tijd binnen te zitten, je kan ook even naar buiten gaan, dus ik zit helemaal niet opgesloten', zei ik. 'Oke, nou als je het echt zeker weet', zei Lupos. 'Ik weet het echt zeker', zei ik. 'Dan gaan wij even een dutje doen en Tops geen discussie mogelijk. Je bent te omhandig als je niet nu gaat slapen', zei Lupos. 'Oke', mopperde Tops en ze ging schoorvoetend naar bed. 'Grapjas', zei ik lachend. 'Want Tops moet naar bed', zei Lupos toen Tops was verdwijnseld. 'I know, ik weet alles remember', zei ik. 'Dat weet ik, ik wist van jou dat jij het zou begrijpen', zei Lupos glimlachend. Hij ging weer zitten. 'Vertertel me nou eens over jou problemen', zei Lupos. Ik zuchtte en gooide er alles uit wat ik zo lang had vastgehouden voor mezelf. Dat Sirius me eerst niet wilde geloven over de zwarte wolf, en nu alweer niet dat ik Voldemort heb gezien. Lupos was verbaasd dat ik dat wist aangezien hij dacht dat ik gewoon op bed lag en te slapen, maar ik zei weer dat dat niet het geval was en hij begreep het precies hoe ik me voelde en beloofde om een keertje met zijn beste vriend te spreken dat hij eens een beetje zijn. Zo zaten we de hele nacht. Ik kon het heel goed vinden met Lupos. Dat was duidelijk hieruit geloof ik. En bovendien, ik voelde me op mijn gemak bij hem en dat terwijl hij een weerwolf is. Ik ben banger voor een faunaat die me de hele tijd blijkt te achtervolgen dan een wilde weerwolf. Maar Lupos die kon er wel om lachen. De grapjas. Iedereen die was op en Sirius die zei dat hij even naar de stad ging. Ik vond het al lang best. Ik was nu toch even een sirieus gesprek aan het voeren met Lupos en dat wilde ik graag zo houden. Ik kan ook zonder getortel hoor!

De rest van de wacht dat ik deed verliep gewoon in stilte. Ik had mijn muziek op en ik praatte wat met Sneep die heel normaal deed sinds ik getrouwd ben met Sirius en ik kon het eigenlijk goed met hem vinden. Iets waar Sirius het niet zo mee eens was, maar dat maakte me niet uit, ik moest toch zeker zelf wel weten waar ik contact opnam! Ik negeerde Sirius daarom ook altijd als ik met hem zat te praten. Synische opmerkingen maakte mijn hormonen erg boos. En dat wist Sirius dus bleef hij dan uit onze buurt en hij verheugde zich er weer op dat we weer gewoon naar huis gingen. Ik verheugde me daar ook op hoor, maar ik vond het op Het Nest ook gezellig. Gezellig om weer bij de mensen te zijn, maar Hermelien en Ginny hadden beloofd om ook bij ons te komen als ze even kunnen en mochten van Perkamentus. Dat was wel heel erg leuk. Ik miste ze best wel als mijn beste vriendinnen. Van Perkamentus mochten Sirius en ik ook een tijdje op Zweinstein komen als we wilde en dat wilde we wel. Zeker met de kerst, want dan was Zweinstein altijd een plaatje. Maar aan de andere kant zou ik ook wel heel graag thuis willen blijven met de kerst en gewoon kerst met z'n tweeen vieren, Sirius en ik, maar we waren het er beide mee eens dat we nog heel vaak met z'n drieen kerst konden vieren en dan niet naar Zweinstein kunnen gaan. Dus gingen we mee met de Zweinsteinexpres. Iets wat ik altijd al had willen doen. De vakantie was nog niet afgelopen, integendeel het was net begonnen, alleen de Orde wilde hun vergaderingen houden en iedereen wilde naar de primiere van mijn musical Wicked dus gingen we eerder vakantie houden, maar we zorgde wel dat we optijd naar de Zweinsteinexpres konden gaan. Ik leunde tegen Sirius zijn borst aan en ondertussen praatte ik met mijn vrienden. Marcel was er ook bij en hij was weer opgewonden om me te zien. Het meisje van de voorspelling was toch iets anders dan gewone meisjes en daarbij kwam dat ik met Sirius getrouwd was die de beruchte massamoordenaar zou zijn geweest. Haha niet dus. Malfidus die kwam langs en dat was een minder bezoekje. 'Zwarts', zei Malfidus lijzig. Ik ging rechtovereind zitten en keek Malfidus dreigend aan. 'Opnieuw uit Azkaban en dit keer "terecht", zei Malfidus met een sarcastische nadruk op terecht. 'Rot op Malfidus', zei ik en het was nu mijn beurt om lijzig te spreken. Malfidus zijn haren gingen rechtovereind staan en het was duidelijk dat hij me niet had opgemerkt in de duisternis van de coupé. 'Aha, het meisje van de voorspelling', zei hij knikkend. Die weet hoe het met jou afloopt en als je niet heel gauw weggaat dan kan ik dat plot ook nog wel veranderen en dan doe ik het met plezier, zei ik. Hoe is mijn plot dan, zei Malfidus nieuwsgierig, niet lijzig. 'Dat ga ik jou niet aan je neus hangen', zei ik. Ik keek naar Marcel die keek alsof Malfidus een oorwurm of Flubberwurm was of zoiets. Misschien kon hij ook nog wel door als Aragog, je weet wel, die spin van Hagrid die Harry en Ron probeerde te vermoorden toen ze hem wat vragen probeerde te stellen. Iets wat Aragog nog zeer zou bezuren, hij kwam namelijk aan zijn einde in deel 6 van Harry Potter. Malfidus kreeg zijn lijzige blik weer terug en mompelde iets tegen Korzel en Kwast en gingen er toen vandoor. 'Fijn, mijn dag is ook weer verpest', mopperde ik. 'Hoezo, laat je dag niet verpesten door die Flubberwurm van een Malfidus, dat is hij niet waard', zei Ron met zijn mond vol chocokikker. Ik keek Ron ietwat met walging aan op de manier waarop hij die kikker at, maar was het wel eens met wat hij zei. 'Ron hou jij ooit eens op met eten', zei Hermelien letterlijk vol pure walging. 'Wat, ik heb honger', zei Ron en tegelijkertijd sproeide hij met chocola in het rond. 'Gatver Ron', zei Ginny en ze veegde snel met haar toverstok haar broek weer schoon. 'Hoe doe je dat?' vroeg ik vol bewondering en ik pakte mijn toverstok. 'Dat doe je zo, je denkt alleen maar aan het woordje schoon en je veegt als het ware met je toverstok alsof je met een bezem veegt en dan woesh, is het weg', zei Ginny. 'Hoe heb je dat ontdekt?' vroeg ik vol belangstelling. 'Ik weet niet, gewoon een keertje Standaard spreukenboek niveau 3 bekijken en lezen', zei Ginny met nadruk op het woordje "lezen" en ze keek naar Ron. 'Geweldig echt geweldig hoor', zei Ron boos. 'Waarom moet je altijd mij hebben', zei hij. 'Duh', zei Fred die zich ermee ging bemoeien. 'Jongens, jongens gezellig houden please', zei ik smeekend. 'Oh ja is niet goed voor de baby', sneerde Ron. 'Ron!' zei Hermelien geschokt. Ik sprak niet meer met Ron en Sirius ook niet, hij was woedend op Ron en ik kon het nog net weerhouden van een gevecht.

De rest van de reis zei niemand meer iets tegen elkaar behalve Sirius en ik die halvewegen de reis een rustige en lege coupé vonden omdat we geen zin meer hadden in ijzige stiltes en we hadden zin in heel iets anders. Sirius die deed de deur van de coupé dicht en het rolgordijn. 'Zo', zei hij liefdevol over mijn haar strelend. 'Nu kunnen wij eens samen zijn, rustig samen zijn', zei hij. Hij streelde over mijn buik dat niet veel dikker was geworden, maar ik merkte dat ik toch wel een paar kilo was aangekomen (door de baby of course). Hij gaf een kus op mijn buik en ging verder met me kussen. Hij drukte zijn lippen op die van mij en die lippen gingen verder en verder en uiteindelijk hadden we geen kleding meer nodig om ons warm te houden om het maar even zo te zeggen en werd de treinreis toch nog een succes. 'Dit is de allerleukste treinreis die ik heb meegemaakt', zei ik glimlachend tegen Sirius. Sirius lachte. 'Dat zou best', zei hij. 'Is mijn tegoedbon nu ook al op?' vroeg ik met een zielig gezicht. 'Jou tegoedbon is voor de rest van je leven', zei Sirius. 'Oh gelukkig', zei ik lachend. Sirius lachte mee. Toen we bijna bij Zweinstein waren kleedde wij ons pas aan. We liepen samen hand in hand met de rest mee naar Zweinsteins koetsen die in mijn geval getrokken werden door paarden, Terzielers om precies te zijn. Ik vond het prachtige beesten en niet omdat ze anders waren, of misschien juist omdat ze anders waren. Ik wilde liever niet met Ron in een koets zitten, daar had ik even geen zin in en aangezien we niet allemaal in een koets paste gingen Sirius en ik samen met Hermelien en Ginny en de rest ging in een andere koets. 'Ron deed echt lullig net, ik kan me voorstellen dat jullie naar een andere coupé zijn gegaan', zei Hermelien die blij was dat we er weer waren. 'Wat hebben jullie eigenlijk gedaan waardoor jullie zo bezweet zijn?' vroeg Ginny nieuwsgierig. 'Is dat niet ontzettend duidelijk', zei Hermelien lachend. 'Oooooh', zei Ginny ook lachend en het was duidelijk dat ze het begreep. 'Nou de schoonmaker van de trein heeft zometeen'... begon ze, maar ze hikte zo erg van het lachen dat ze haar laatse woorden alleen maar met horten en stoten uitsprak. 'Ik houd ook van jou hoor Ginny', zei ik lachend. Sirius die moest ook wel lachen. 'Het is wel een hele lange treinreis gebleven bij ons, we hadden mazzel dat de kar langs kwam anders waren we waarschijnlijk dood gegaan van de honger', hoorde ik Ron tegen Simon Filister zeggen. Ik schudde mijn hoofd en ging aan de lerarentafel zitten waar ik een gesprek aanknoopte met Perkamentus en Sirius die zat naast me en luisterde mee. Perkamentus die was verrukt dat we toch kwamen en vond het heel leuk dat we nu ook aan de lerarentafel zaten. Ik had een lerarengewaad aan, zwart en Sirius ook. Sneep die aan de andere kant van de tafel zat knikte even naar me en ik knikte terug. Het was duidelijk dat we onze middenweg hadden gevonden en besloten gewoon vrienden te zijn en niet aartsvijanden, daar was ik heel blij mee. Minderva Anderling die zat aan de andere kant van Perkamentus en die leek ook erg in haar sas te zijn en wilde zo snel mogelijk dat de maaltijd begon zodat ze ook even kon bijpraten. Ik vond het leuk dat er zoveel mensen waren die blij waren om ons te zien, Malfidus niet meerekenend natuurlijk, die keek nors voor zich uit toen hij merkte dat we aan de lerarentafel waren gaan zitten en niet aan de leerlinge tafel. Over de leerlingen tafel had hij nog gezag, maar over de lerarentafel absoluut niet, daar zorgde Perkamentus wel voor. Er waren niet zo heel veel leerlingen omdat vele naar huis gingen met de kerst, iets wat ik niet zo erg vond, dan hoefde ik tenminste niet elke keer te horen "Oh kijk, daar heb je het meisje van de voorspelling weer", nou ik ben ondertussen echt al wel een vrouw, getrouwd en wel". Er hing in de zaal een groot aantal meretak, waarschijnlijk om de stelletjes stelletjes te laten. Perkamentus stond op en iedereen werd stil.

'Tijd voor een toespraak lijkt me, geen zorgen ik houd hem niet te lang zodat iedereen zijn of haar maag kan vullen met de heerlijkheid die de keuken weer heeft gemaakt dit jaar. Dit keer met kerst wil ik van harte welkomheten Melina Zwarts en Sirius Zwarts en van harte gefeliciteerd, er is een baby onderweg, moge het gezond en gelukkig zijn, over het laatste maak ik me weinig zorgen trouwens'. Ik zag Malfidus zo mogelijk nog norser kijken. 'Iedereen eetsmakelijk', zei Perkamentus en terwijl hij zijn handen ophief verscheen er allemaal heerlijk eten. Ik genoot echt van het eten. Ik vond het fijn dat ik naast Sirius en Perkamentus zat, vooral natuurlijk Sirius. 'Weet je nog een paar maanden geleden toen wij nog niet bij elkaar waren hoe lang we wel niet om elkaar heen hebben gedraaid', zei ik lachend. 'Ja, ik wilde maar niet toegeven dat ik voor je viel als een blok', zei Sirius. Ik streelde Sirius zijn wang en door zijn haar. Hij deed precies hetzelfde bij mij. 'Geen geflirt hier he', zei Perkamentus lachend. Ik keek verbaasd naar Perkamentus, ik wist niet eens dat hij dat woord kende. 'Ik wist niet eens dat u dat woord kende', zei ik stomverbaasd en toch een beetje brutaal. 'Wat hou ik toch van je als je dat doet', zei Sirius lachend. Ik lachte mee en Perkamentus ook. Ik zag Sneep verbaasd kijken en Minerva Anderling ook. Toen de maaltijd afgelopen was gingen we naar bed en Sirius en ik kregen een tweepersoonshemelbed en dit keer gingen we gewoon slapen al kwamen we wel in de verleiding trouwens (jeweetwel DE verleiding). Het was zo'n lekker zacht bed dat we er meteen in slaap vielen, hand in hand dit keer...

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.