FanFic.nl

Running Away

12.

Jess PoV

'Check dit dan!' Roept Reza enthousiast als ook Tom zijn sigaret ten ruste heeft gelegd op de grond en is weggelopen. Ze kijkt ons blij aan, met een iPhone in haar hand.
'Hoe kom je daaraan?' Sis ik. Ze lacht. Zachtjes, meer gniffelend.
'Niet gestolen, gekregen.'
'Van hem? Gekrégen?' Vraag ik ongelovig. Dat mag ze de kat wijs maken, waarom zou Tom haar zijn geliefde iPhone weggeven waar ongetwijfeld nog privé bestanden en wat niet op staan. Desalniettemin knikt Reza instemmend.
'Hoezo?' Neemt Nena de woorden uit mijn mond.
'Nou, hij vroeg mijn nummer, en ik zei dat ik er geen had. En blijkbaar ben ik écht heel lekker - eigenlijk wist ik dat al - want toen gaf hij me dit,' ze houdt nog eens het mobieltje de lucht in. Als ik een blik werp op de rest zie ik dat Nora helemaal wit is weggetrokken. Ze lijkt net Sneeuwwitje zo, met de bleke huid en haar lippen zo rood als bloed door de kou. Mooiste van het land is misschien overdreven, maar mooi is ze zeker. En op het moment is Reza de heks. En Tom de boswachter die haar hart moet stelen, maar het niet kan, en terugkomt met een ander.

Ik neem Reza apart van de rest om tegen haar tekeer te gaan. Ik zeg dat ze het niet kan maken en dat ik onmiddellijk Tom zijn telefoon terug ga geven. Ze twijfelt heel lang, maar ik blijk het vermogen te hebben haar over te halen zonder er nog meer woorden aan te verspillen. De iPhone glijdt in mijn broekzak, en zodra we mengen met de rest zeg ik dat ik op zoek ga naar Tom. Sneeuwwitje kijkt me heel kort aan, maar dan weer weg naar niets.
'En Sneeuwwitje daar gaat met me mee,' zeg ik glimlachend. Ik kijk haar aan zodat ze weet dat ik haar bedoel, ,maar ze lijkt niet eens door te hebben hoe ik haar genoemd heb. Niet dat iemand anders dezelfde gelijkenis ziet, denk ik tenminste. Ze knikt naar me en we laten Reza en Nena alleen achter. Hopelijk vinden we die nog terug.

We lopen stilletjes naar waar dan ook, tot ik me dat realiseer en "Destination Unknown" begin te neuriën. Zodra Nora het kan plaatsen neuriet ze zachtjes mee, ook al valt ze bij sommige stukjes weg. Omdat ze het niet weet, of omdat ze wegzakt in haar gedachtes.
'Weet je waar ik trek in heb?' Zegt ze totaal tegen mijn verwachtingen in. Ze leek me gewoon niet het type dat uit haarzelf gesprekken begon, laat staan over haarzelf.
'Nou?' Vraag ik oprecht benieuwd. Waar heeft dit onbekende meisje zo een zin in dat ze het écht kwijt moet?
'Chocolademelk. Warme, met slagroom,' zegt ze dromerig. Plotseling valt me een schim op. We hebben al een eind gelopen en zo laat zullen hier niet veel mensen zijn, dus zou het? Ik gebaar dat Nora stil moet zijn en verberg ons achter het dichtstbijzijnde object dat, tevergeefs, een prullenbak lijkt te zijn. Waarom we ons verstoppen weet ik niet precies, maar het leek me de beste optie. We zijn twee meisjes alleen in een wijde omtrek, zien er noch sterk noch angstaanjagend uit en hebben niet Reza's of Nena's mond. De schim is hevig aan het roken, maar ik zie alleen het brandende uiteinde van zijn sigaret. Ik bijt op mijn onderlip, en sta dan op. Nora wil me achterna, maar ik duw haar weer naar de grond. Ik schraap mijn keel binnensmonds, duw mijn schouders naar achter en borst naar voren, verander mijn enigszins angstige gezicht in iets wat er hopelijk relaxed uitziet, zet mijn capuchon op en loop naar de roker toe. Hij draait zich schichtig om zodra hij me hoort, en probeert mijn bedoelingen in te schatten.
'Ey,' zeg ik, behoorlijk onnatuurlijk. Hij knijpt zijn ogen verdacht toe, of misschien probeert hij mijn gezicht te zien. Ik kan hem duidelijk zien, weet echt wel wie dat is, maar dat mag ik niet laten blijken.
'Heb je een sigaret voor me?' Vraag ik. Hij kijkt me even aan en haalt dan een pakje uit zijn zak. Shit! Ik dacht dat hij veels te arrogant was om te delen. Hij geeft me een sigaret aan en ik pak hem met licht trillende handen aan. Ik vraag hem om een aansteker, en steek dan ervaren de sigaret in mijn mond. Het is allemaal Reza's schuld als ik weer begin met roken. Ik steek hem aan, en heb meteen spijt van dit plan. Ik blijf bij hem staan zonder dat een van ons een woord zegt, totdat hij wegloopt. Ik gooi meteen mijn nog halve sigaret op de grond. Dan ren ik terug naar Nora.
'Het is Bill, snel, bel jij hem, mijn stem herkent hij.' Nora knikt en zoekt Bill op in Tom’s contactenlijst. Ik heb echt geen idee waarom we zo omslachtig doen, maar dat is mijn stijl - volgens Reza. Nerveus wacht ik af tot Bill opneemt. Of hij opneemt.
'Hallo met Nora.'

Reacties: