FanFic.nl

What the hell happend to me (afgerond)

Hoofdstuk 13: Christmas is here, the most wonderful time of the year!

In het holst van de nacht werd ik wakker met het gevoel dat het kerstmis was. Ik had geen diensten meer voor de Orde en dat vond ik ontzettend fijn, daar werd ik toch altijd erg moe van en zeker nu door mijn hormonen. Sirius zou het leuk vinden als ons kindje een lentekindje wordt, maar volgens mij werd het later in september of begin december. 9 maanden zijn lang. Tenzij het kindje eerder geboren zou worden. Mijn buik was nog niet erg dik, het was dan ook pas de 1e maand en dat nog niet eens. 2 weken in totaal. Dus hoogstwaarschijnlijk zou ons kindje een kerstkindje worden. Iets wat ik weer heel erg leuk wordt naar mijn idee. Ik vond het geweldig om me zo goed te voelen en het overgeven werd ook minder. Nog wel wat, maar niet veel. Ik sloop naar de leerlingenkamer waar Harry en Ron nog steeds half zaten te slapen. Ik schudde ze wakker. 'Heej guys, gelukkig kerstfeest', zei ik. 'Hmmm', zei Ron slaapdronken en hij klom overeind en Harry sprong overeind blij dat iemand hem had wakker gemaakt en hij sleurde Ron mee de slaapzaal in. 'Thanks Melina, gelukkig kerstmis', zei Harry die Ron letterlijk naar bed sleepte en uit de stoel sleepte. 'Jij ook', zei ik glimlachend en ik ging aan een tafel zitten en schreef een verhaal. Mijn verhaal om precies te zijn. Ik noemde het "The girl". Ik lag er wakker van dat ik het moest schrijven en dat ik het niet uit mijn hoofd kon zetten was een ding, maar ik kon het niet verkroppen om mijn verhaal voor mezelf te houden. Iedereen van de tovenaarswereld mocht weten hoe het was gegaan, hoe ik hierin terecht ben gekomen. Ik bleef schrijven tot in de ochtend en toen het 6 uur was wilde ik nog even wat slaap inhalen en ik kroop naast Sirius. Perkamentus had speciaal een kamer voor ons ingericht, iets wat in ontzettend aardig vond. Sirius die draaide zich niet om of gaf een krimp. Het was redelijk rustig in mijn buik en ik sliep meteen in gezellig dicht tegen Sirius aan. De volgende ochtend werden we pas wakker om 10 uur.

'Goedemorgen zeester', zei Sirius. Hij noemde me vaak zeester, iets wat ik een heel leuke koosnaam vond. 'Hier lees dit is?' zei ik. Sirius die pakte mijn schrift aan waar inmiddels al 20 pagina's instonden. Hij las aandachtig en snel kennelijk. Hij vond het reuzeleuk dat hij als onschuldig personage beschreven was en knappe persoon. Sirius die vond het een heel leuk verhaal en dat zeker op de markt moest komen. Ik was er trots op en Sirius die slingerde mij door de kamer, hij had een heel goed kerstgevoel vond ik. Iets wat in geen lange tijd was. Vorig jaar al helemaal niet. Jeetje, vorig jaar alweer. 'Was het vorig jaar alweer dat we elkaar leerden kennen', zei ik. 'Inderdaad, vorig jaar, vorig jaar kerst was ik niet in zo'n vrolijke bui als nu hoor', zei Sirius. 'Ik ook niet hoor, vrolijker dan anders, maar niet zoals nu', zei ik eerlijk. 'Ik was al verbaasd dat je me uberhoubt wilde leren kennen op het begin, ik dacht dat iedereen me nog een beruchte moordenaar vond toenertijd', zei Sirius. Ik grinnikte. 'Niet wetende dat ik jou toekomst al kon voorspellen', zei ik lachend. 'Nee inderdaad', zei Sirius glimlachend. 'Komen jullie ook naar de grote zaal?' vroeg Harry die zijn hoofd om de deur stak. We knikte. 'Natuurlijk', zeiden we lachend. 'Wat zaten jullie te bespreken?' vroeg Ron nieuwsgierig die ook zijn hoofd om de deur stak. 'Over de 1e ontmoeting, Sirius die dacht dat ik hem al vooroordeelde tot de beruchte moordenaar/ verrader van Harry's ouders niet wetende dat ik zijn toekomst al kon voorspellen', zei ik. 'Oh ja, daar stond je wel van te kijken zeker', zei Harry lachend. 'Kom we gaan ons aankleden', zei Sirius die me 2 centimeter van de vloer optilde. Ik giechelde. 'Grapjas', zei ik. 'Zie jullie zo dan', zei Harry.

De grote zaal was prachtig versierd en ik kon me geen beter kerstkaartje voorstellen. Het plafon was prachtig versierd met echte sneeuwvlokken die nooit de grond raakte. We zaten dit keer aan de leerlingetafel omdat ik het gezellig vond om samen met Hermelien en Ginny te brunchen. 'Knalbonbons', mompelde Ron met volle mond. 'Hou jij ooit op met eten', zei Hermelien vol walging. 'Nee', mompelde Ron en tegelijkertijd sproeide hij chocola in het rond. 'Dat is de 2e keer', zei Ginny vol walging en ze deed hetzelfde als wat ze in de trein deed en ik deed het ook. 'Heej, je hebt het door', zei Ginny blij en trots tegelijk. Ik knikte. 'Goed he', zei ik trots. 'Ja supergoed, het heeft mij weken gekost om dat onder de knie te krijgen', zei Ginny. 'En ik ben nu officieel een heks', zei ik lachend. Ginny en Hermelien lachte ook. Sirius zat sirieus met Fred en George te praten over hun Tovertweelingstopfopshop. Fred en George die waren al lang vertrokken, maar ze vonden het heerlijk om kerst door te brengen op Zweinstein en zeker nu zonder "die ouwe pad". Het was een grote gezellige boel. Sommige zaten vol walging naar Ron te kijken om de manier hoe hij at, maar dat negeerde Ron duidelijk en al snel negeerde ik Ron. Ik was blij dat Perkamentus ook nog even aan onze tafel kwam. 'Hai Melina, leuk dat je er bent, Sirius ook leuk dat jij er bent', zei Perkamentus. 'Wij vinden het ook leuk dat we de keuze hadden om ook een tijdje naar Zweinstein te kunnen met de kerst', zei ik. 'Super, ik heb jullie huis "Zeester" gecheckt en de spreuken zijn versterkt en je had gelijk er waren gaten in de spreuken. Daardoor kon die faunaat eh hoe heette die ook alweer?' vroeg Perkamentus. 'Alberto Danzich', antwoordde ik. 'Die kon doorbreken door de spreuken en daardoor zag jij de zwarte wolf/ faunaat wel door de magische beveiliging heen', zei Perkamentus. 'Zie je wel dat ik gelijk had, de spreuken werkte niet goed meer', zei ik tegen Sirius. Sirius die keek oprecht verbaasd. 'Maar we hebben ze elke dag gecontroleerd', zei Sirius verontwaardigd. 'Dat kan wel zo zijn, maar toch zat er een gat in de spreuken en dat is nu weer geheeld en jullie kunnen veilig naar huis terug keren via het haardvuur', zei Perkamentus. 'Het haardvuur, is er niet een andere manier waardoor ik niet mijn baarmoeder eruit kots', zei ik. Perkamentus lachte. 'Viavia is hetzelfde effect, ik kan kijken of ik een trein voor jullie kan regelen, met de bezem is het te ver, je moet dan wel heel lang reizen', zei Perkamentus. 'Dat is niet erg, zo lang de kleine maar niks overkomt', zei ik. 'Helemaal mee eens', zei Sirius, 'Niet zo maar over een ander onderwerp beginnen, jij geloofde me niet remember, je bent me nog wel wat schuldig geloof ik', zei ik en ik keek Sirius aan en doorgronde zijn blauwe ogen die vriendelijk en verleidelijk waren. 'Ja ik ben je een wilde nacht schuldig', zei Sirius lachend. Ik kon nu mijn lachen ook niet inhouden en Perkamentus die moest ook lachen. Sirius en ik zoende elkaar. 'Dit is de beste kerst ooit', zei ik. 'Gelijk heb je', zei Sirius tevreden. Perkamentus zuchtte en hij ging weer naar zijn lerarentafel en op zijn stoel zitten. Ik vond hem er altijd machtig uitzien als hij op zijn stoel zat. Hij had een mooi overzichtje. Perkamentus knikte naar me toen hij me zag kijken. 'Ik vind het trouwens een hele eer om hier weer te zijn hoor', zei ik tegen Sirius. 'Ik ook, maar ik ben wel blij dat we ook na de vakantie weer gewoon naar huis gaan, iets waar ik me ook weer op verheug. Ik kom nog een keer kijken naar je Wicked voorstelling hoor', zei Sirius. 'Ja en wij ook, ook al hebben wij school, dus dat mag gewoon van Perkamentus hoor, zei Harry die er nu al zin in had om nog een keer naar de musical te gaan. Ginny is die liedjes uit haar hoofd aan het leren', zei Ron lachend. 'Het zijn ook gewoon mooie liedjes', zei ik trots en ik vond het gewoon leuk dat Ginny die liedjes zo leuk vond dat ze ze uit haar hoofd aan het leren was. Iets waar ik dan weer heel trots op was. 'Mogen we al naar Zweinsveld?' vroeg ik. 'Jullie hebben geen toestemming nodig, jullie zijn volwassen', zei Harry. Harry die keek vrolijk op bij het idee alleen al om weer een bezoekje te brengen aan Zweinsveld. 'Zweinsveld is een kerstkaart op dit moment', zei Fred blij en hij vond dat het ook weer tijd werd dat ze weer eens naar Zweinsveld gingen. Ik was blij dat iedereen er zo over dacht en we zouden over een half uur afspreken bij de poort. Wonder boven wonder kwamen we Malfidus tegen en Korzel en Kwast, niet mijn favoriete personen en we liepen gewoon door. 'Ik heb gehoord dat je zwanger bent', zei Malfidus plotseling. 'Waar heb je dat gehoord?' vroeg ik verbaasd. 'Oh is het niet waar dan?' vroeg Malfidus lijzig en hij lied zijn aardige stem varen en zette zijn lijzige Malfidus stem weer op. 'Het is waar, maar dat hoeft niet de hele school te weten, niet dat het erg is, maar we houden het liever nog even voor onszelf', zei ik. Malfidus die keek venijnig. 'Oh remember, ik ken jou toekomst dus ik zou maar oppassen als ik jou was', zei ik. 'Was dat een bedreiging?' vroeg Malfidus nog lijziger. 'Het is maar hoe je het zelf wil bekijken Malfidus', zei ik en ik liep weer weg ten teken dat ons gesprek was afgehandeld. 'Heej ik kan ook met mijn vader praten', zei Malfidus. 'Was dat iets waar ik bang van moest worden, ook je vaders toekomst ken ik en die kan ik ook niet goed laten aflopen, ik heb van alle plotten al dingen veranderd dus waarom zou ik dan niet hetzelfde met jou kunnen doen', zei ik en nu liep ik weg en ik liet een verdwaasde Malfidus achter die woedend en verbaasd was...

We gingen meteen naar Zweinsveld. Lachend en pratend. Sirius en ik waren opgewonden omdat wij nog nooit in Zweinsveld waren geweest. Iets wat ons nog steeds verbaasde, want we waren wel gewoon al 2x naar Zweinstein geweest. Het enige idee waar ik nog niet echt achter stond was dat het zonder bescherming was. Het was een grote magische bevolking en dus kon iedereen er komen. Behalve Dreuzels gelukkig, dat was iets waar ik juist weer heel bij mee was. Zweinsveld was besneeuwd en het leek wel alsof de daken elk moment konden bezwijken onder de sneeuw. Bij normale Dreuzelhuizen was dat soms wel het geval, maar in tovenaarshuizen is dat echt niet het geval. Wij gaan echt niet onze daken repareren door zoiets onzinnigs als sneeuw. Sneeuw is iets voor Dreuzels om daar bang voor te zijn. Wij zijn niet bang voor een beetje sneeuw. Maar het enige probleem was vandaag dat ik vandaag alleen niet verwacht had dat Katja Bell vervloekt werd. Tenslotte bevond ik me niet meer langer in deel 5, maar in deel 6 van Harry Potter. Ik kon me niet voorstellen hoe het zou zijn als het helemaal afgelopen was en Harry kinderen had en Ginny. Waren wij dan oud en grijs, is ons plot dan versneld gebeurd of duurt het nu juist langer. Kregen onze kinderen ook kinderen weer. Zo ging de hele levencyclus. En tegelijkertijd had ik geen weet wat er in mijn parallel universum gebeurde waar ik eigenlijk al lang terug had moeten zijn, maar aangezien ik had besloten hier te blijven had ik echt geen idee meer wat nu was en wat vroeger was en ik kon het nog steeds niet geloven dat ik in de Harry Potter verhalen was blijven hangen en dus moest ik opletten wat er gebeurde, als Voldemort vroegtijdig sterft, zou het dan sneller gaan of zou het tij gewoon zijn werk doen. Nee zeker weten wist ik niets meer, eerst wel, maar nu niet meer omdat ik alles had veranderd wat er gebeurd of nog gaat gebeuren. Iets waar ik nu echt helemaal geen zin in had. Dit was een vreselijk moment van onzekerheid en ik moest er nu maar eens van gaan genieten. Ik huppelde vrolijk naast Sirius die een arm om me heen sloeg. 'Koud?' vroeg Sirius. 'IJskoud, natuurlijk is het ijskoud, ik wilde maar dat we al in Australie waren', zei ik. 'Ja me to, even een break voor zo lang het nog kan met z'n tweetjes', zei Sirius. 'Heeft Perkamentus toestemming gegeven?' vroeg ik. 'Ja hij heeft toestemming gegeven', zei Sirius. 'Waarom zeg je dat nu pas', zei ik. 'Ik wilde je verrassen', zei Sirius. 'Dat is je dan gelukt', zei ik blij. 'Wanneer gaan we?' vroeg ik. 'We gaan over 1 week, als de kerstvakantie over is, dan is het het beste weer in Australie', zei Sirius. Ik omhelsde Sirius vrolijk.

'Die laten er geen gras over groeien', zei Ron. 'Ze zijn gelukkig Ron', zei Hermelien. 'Laat ze'. Ron mompelde iets dat verdacht veel leek van hetkanmenietschelen. 'Ron wat is je probleem met Melina, ze is ontzettend aardig', zei Hermelien. 'Dat is het nou juist, ze is TE aardig', zei Ron. 'Hoezo nou weer', zei Hermelien sarcastisch. 'Snap je het niet, ze staat aan de kant van Voldemort, als ze de toekomst zou weten kan ze dan hem niet ook meteen de pijp uit jagen', zei Ron. 'Ron!' zei Hermelien geschokt. 'Misschien heeft ze dat wel geprobeerd, maar is het mislukt', zei Ginny die schaamde zich voor haar broer die niet in Melina geloofde. Zijzelf geloofde heilig dat Melina te vertrouwen was. Hermelien ook. 'Ik weet het niet, ze is me iets te vaag', zei Ron. 'Te vaag, ze heeft het leven van Sirius gered, zegt dat niet iets', zei Hermlien. 'Dat ze gek op hem is', zei Ron alleen maar. 'Inderdaad en waarom zou ze ons aan Voldemort verraden', zei Fred. 'Inderdaad, ze had het al lang gedaan als ze het had willen doen, Voldemort is al een keertje in beeld geweest weet je', zei George. 'Hoe weten jullie dat?' vroeg Ron. 'Dat was bij de primiere van Wicked', zei Fred. 'Jaja, hij komt zo maar eventjes in het openbaar bij een primiere van een van de bekendste musicals', zei Ron sarcastisch. 'Kennelijk, Melina was anders behoorlijk angstig, Ron houd je mond en ga shoppen', zei Hermlien. 'Maar... 'begon Ron. 'Houd je kop', zei iedereen in koor.

'Australie dus he', zei ik vrolijk. Ik had heus wel gehoord waar de rest het over had gehad en ik vond het jammer dat Ron me nog steeds niet vertrouwde en ik voelde me gevleid dat de rest het zo voor me opnam en ik vond dat ik echte vrienden hier had gemaakt. Nu alleen nog maar Ron overtuigen dat ik echt niet aan de kant van Voldemort stond. Dus dat betekende dat ik Voldemort moest verslaan. Ik had geen idee hoe, maar ik zou het doen, dan maar niet Harry, of moest Harry Voldemort vermoorden vanwege de toverstok die met elkaar verbonden was. Ik had op dit moment even geen idee. Anyway, hij moest verslagen worden, dat moest duidelijk zijn, door Harry of door mij, ik wist niet of dat wat uitmaakte voor het volgende plot in het verhaal. Harry droeg Het Merk niet meer tenslotte dus dat was weg. Moest zijn vloek ook weg? Dat laatste had ik nog niet helemaal begrepen. Het werd tijd dat ik het laatste deel nog eens even ging lezen als dat nog steeds hetzelfde was. Ik ging kijken of ik weer met een ViaVia kon reizen en via het haardvuur, dat zou het reizen allemaal een stuk makkelijker maken en dan zou ik ook nog een keertje terug kunnen naar mijn ouderlijk huis in mijn universum kunnen. Niet dat dat zo leuk was, maar ik was gewoon benieuwd hoe het daar was. Of het nog steeds hetzelfde was en of ze gewoon door gingen met leven alsof er niks aan de hand was geweest, alsof ze nooit nog een dochter hadden gehad die verdwenen was naar een parallel universum. Ik was echt heel benieuwd. We zaten met z'n alleen een boterbiertje te drinken en ik vroeg me af of hier alcohol in zat, maar de man die achter de bar stond verzekerde me ervan dat hier geen alcohol inzat. Maar toen ik echter wel alcohol proefde gaf ik mijn boterbier aan Sirius. Ik dronk tijdelijk geen alcohol. 9 maanden op precies te zijn...

Het enige probleem van Zweinsveld was dat het helemaal besneeuwd was en ik kon niet bepaald goed in de sneeuw lopen, zacht uitgedrukt. Sirius die moest me steeds opvangen zodra ik weer uitgleed. Iets wat hij totaal niet erg vond, aangezien we in Australie alleen maar zon hadden en dit soort dingen dus nooit meer gebeurde. Ik vond het geweldig dat we al volgende week gingen. Ik had me er al helemaal op voorbereid. Ik ging bij de dolfijnen zwemmen. Je mocht bij de dolfijnen zwemmen als je nog geen 3 maanden zwanger was. Ik kwam er ernistig dicht bij in de buurt, maar Sirius zou voor extra bewaking zorgen en tenslotte waren wij tovenaars/ heksen en dus konden wij dolfijnen makkelijk afschrikken zonder ze pijn te doen natuurlijk. Ik was helemaal opgewonden aan het praten over wat we gingen doen tegen Hermelien toen ik echt viel. Op mijn rug gelukkig. Sirius die snelde naar me toe. 'Oke, party over, we gaan nu terug naar Zweinstein, jullie kunnen gewoon verder gaan shoppen, maar wij gaan terug , zei Sirius. 'Ik heb niks Sirius', zei ik. 'Ja, maar je moet echt oppassen wat je doet en je hebt rust nodig. Over een week gaan we al reizen en dat is al druk genoeg voor je. Australie is een groot land/ eiland. Als we gaan vliegen dan heb je de luchtdruk. Dus wij gaan nu naar Zweinstein en gaan dobberen in een warm bad', zei Sirius. 'Oh dat laatste is wel heel aanlokkelijk', zei ik met een knipoog naar Hermelien en Ginny. Ginny en Hermelien giechelde. Sirius tilde mij op zijn rug. 'Ho 's ff, dat hoeft helemaal niet', zei ik. 'Geen discussie mogelijk', zei Sirius lachend. Ik lachte en we zwierde het pad af in de richting van Zweinstein...

We wilde in bad van de klassenoudste, want die had een heel groot bad kon ik me herinneren toen ik Harry Potter en de Vuurbeker las. Dus ik wilde al die shampoo's wel eens uitproberen en die bellen. Ik schrok me een ongeluk toen Sirius de kranen aan zette. 'Jezus, kan je me niet even waarschuwen als je dat gaat doen', zei ik. 'Ik ben ook klassenoudste geweest you know', zei Sirius, 'sorry honey', zei Sirius lachend bij mijn verschrikte gezicht. 'Jaja', zei ik glimlachend en ik stapte in het heerlijk warme bad en het schuim bedekte mijn hele lichaam. 'Ik hoop alleen niet dat Jammerende Jennie zit te turen, Jennie!' riep Sirius. 'Oh nee, help', dacht ik. 'Nee, kust is veilig', zei Sirius toen we niks in de pijpleidingen hoorde. 'Mooi kust veilig', herhaalde Sirius. Ik haalde diep adem en dook onder water. Iets wat makkelijk kon en tot mijn grote schrik zag ik niemand minder dan Jammerende Jennie. 'Daarom hoorde wij haar niet natuurlijk', zei ik alsof dat zo logisch was. 'Gaat het, je ziet er nog al verschrikt uit, was het water te koud?' vroeg Sirius. 'Het water is perfect', zei ik en ik wees onder water en Sirius dook en hij zag het ook. 'Hai Jennie', murmelde hij onder water. Jennie die zweefde uit het water en haar doorzichtige lichaam zag waziger dan ooit had ik het idee. 'De geestenbusiness', zei Jammerende Jennie. 'Heel grappig Jennie', zei ik. 'Zeg kan je ons niet een keer met rust laten', zei Sirius. 'Nee', zei Jennie met haar zangerige stem. 'Waarom dan niet als ik vragen mag', zei ik een beetje verbaasd en boos tegelijk. 'Omdat er hier iemand zit met een goddelijk lichaam', zei Jennie en ze wees naar Sirius. Ik giechelde, het was waar dat Sirius een goddelijk lichaam had. 'En het is niet jou lichaam dus back off', zei Sirius. 'Weet je, daar kan je me al lang niet meer mee beledigen, een jaar geleden was ik in tranen uitgebarsten, maar nu niet meer', zei Jammerende Jennie. 'Great', zei Sirius sarcastisch. 'Ik denk dat rustig badderen er niet in zit', zei ik smeekend. 'Jawel hoor, ik heb het alweer gehad hier, by', zei Jammerende Jennie. 'Goed dan laat je ons nu alleen als het ff kan', zei ik. 'Relex ze', zei Jennie zangerig. 'Pfff', zei ik toen Jennie weg was. 'Hehe', zei Sirius. 'Die zou ik niet missen', zei Sirius. Ik lachte. Eigenlijk vond ik het een beetje gemeen wat we nu zeiden, maar ja, Jennie had het er zelf een beetje naar gemaakt zo in de loop der jaren. 'Rustig badderen', zei Sirius en hij zwom een slag en was al bij de overkant. 'Sterke spieren', zei ik lachend...

Reacties: