FanFic.nl

My Immortal~Hidan

Chapter OO7.

Ik keek naar de ruïne voor me, en vergeleek het met het kaartje dat ik had. Onderweg hiernaartoe hadden Hidan en ik gevraagd aan Jashin waar de laatste moord gepleegd was. Dat was dus hier. 'Hidan, ik heb het fucking gevonden!' riep ik. Er klonk een hoop gevloek, en Hidan kwam de hoek om gelopen. Chagrijnig keek hij naar het half verwoeste huis. 'Eindelijk. Kom, dan gaan we fucking naar binnen.' Ik knikte, en trapte tegen de kapotte deur. Het ding viel uit zijn schanieren, en viel met een dreun op de grond. Het hele huis trilde mee. Ik trok een wenkbrauw op. Dit was niet echt stevig. Toch liep ik over de deur het huis in, en keek om me heen. Alles hier was verwoest. Er was duidelijk een gevecht geweest. Voorzichtig begon ik elke kamer te doorzoeken. Ik vond helaas niks verdachts. Alleen kapotte spullen en hier en daar bloedspetters. Ik hoorde Hidan ook rondlopen, tegen spullen schoppen en vloeken. 
Ik had de hele beneden verdieping al doorzocht, en niks gevonden. Zuchttend begon ik de half kapotte trap op te rennen, terwijl Hidan nog steeds beneden bezig was. Bovenaan de trap keek ik verbaasd om me heen. Het hele dak was weg. Er stonden nog wel muren, maar het dak was er afgebrand. Er zaten schroeiplekken op de plekken waar het dak vast had gezeten waardoor ik dat zag. Met een opgetrokken wenkbrauw begon ik te zoeken. Hoe heftig was dat gevecht geweest? Heel erg zo te zien. Ik had al een paar kamers doorzocht, toen ik iets bijzonders zag. In een kamer lag een enorme plas bloed. De grootste tot nu toe. En dat niet alleen. Er waren allerlei tekens omheen gemaakt, ook gemaakt van bloed. Precies in het midden van de plas lag een volmaakte, sneeuwwitte veer. Raar. 'Hidan? Kom eens?' riep ik rustig en beheerst. Er klonk gestommel op de trap ten teken dat hij eraan kwam. 'Waar ben je dan, bitch, ik zoch- holy fuck.' Hij stond in de deuropening en keek naar de plas bloed. Eerst keek hij geschrokken, maar daarna verscheen er een grote, sadistische grijns op zijn gezicht. Ik zuchtte. Psychopaat. 'Hidan, sta daar niet zo te lachen en kom liever even kijken.' Gromde ik. Hij kwam naar me toe. Meteen wees ik naar de veer en de tekens. 'Wat hebben die fucking dingen te betekenen?' Hij haalde zijn schouders op. 'Hoe moet ik dat fucking weten, bitch? Maak er foto's van en neem een beetje bloed en die veer mee, dan gaan we het fucking onderzoeken.' Ik knikte, en pakte ons fototoestel. Vanuit allerlei hoeken maakte ik foto's van de tekens en veer. Daarna deed ik handschoentjes aan, pakte de veer voorzichtig, en deed het in een zakje. Daarna pakte ik twee buisjes waar ik bloed uit de plas in de ene, en bloed van de tekens in de andere deed. Alles verdween in mijn zak, en ik stond op. 'Kom, Hidan. We gaan naar de base, dan gaan we dit bekijken.' 

Ik keek door een microscoop naar de veer. Het was raar. Er zat geen enkel spoortje bloed op, terwijl het middenin de plas had gelegen. En het was zo volmaakt... Elk pluisje stond in de perfecte richting, allemaal helderwit. Onnatuurlijk. Fronsend verplaatste ik de lens naar de punt van de veer. Er zat iets blauws. Het leek een soort vloeistof... Ik zoomde in op het blauwe.  Het glitterde. De kleur blauw was prachtig stralend. Ik had geen idee wat het was. Zuchtend legde ik de veer dan maar aan de kant. Dit had zo geen zin. Ik begon het bloed te onderzoeken. Al gauw merkte ik dat het bloed van de tekens van dezelfde persoon was als de plas bloed. Het bloed van de Jashinist. Wij, Jashinisten, hebben ander bloed dan gewone mensen. Dat is een van de redenen dat we onsterfelijk zijn. Daarom zag ik meteen dat het bloed van de Jashinist was. Ik zette de microscoop weg, en dacht na. Waren die tekens deel van de techniek die onze onsterfelijkheid kon weghalen? Ik dacht het wel. Na nog lang piekeren over het blauwe op de veer en de tekens besloot ik het voor vandaag maar op te geven. Ik stak een van de foto's in mijn zak, en liep de onderzoekskamer uit. Misschien wist een van de leden wel wat dit was. 
Ik liep rechtstreeks naar de woonkamer. Het grootste deel van de leden zat daar. Hidan ook. 'Yuuki, heb je al iets ontdekt?' vroeg hij meteen. 'Niet echt. Ik vertel het je later wel.' zuchtte ik, en ik plofte naast hem neer op de bank. Het was 's avonds, dus er werd weer drank geschonken. Hidan gaf me een flesje bier, maar ik duwde het weer terug in zijn handen. Hij keek me met een opgetrokken wenkbrauw aan. 'Wil je niet?' Ik schudde mijn hoofd. 'Vanavond even niet.' Hidan haalde zijn schouders op, en begon zelf dan maar dat flesje op te drinken. Ik zat de rest van de avond voor me uit te kijken, terwijl Hidan en ook Deidara steeds dronkerder werden. Stelletje idioten. Uiteindelijk stond Deidara op de eettafel  heel vals meisjesliedjes te zingen en erbij te dansen, en was Hidan Zetsu aan het uitschelden, terwijl hij dacht dat het Sasori was. Ik gaapte, en stond op van de bank. Even rekte ik me uit, en begon toen weg te lopen. 'Ik ga naar bed.' riep ik nog naar de leden. 'Oehw, fucking fucked up bitch, mag ik fucking mee?' Hikte Hidan. Hij stond ook op van de bank, en liep op me af. Helaas voor hem struikelde hij over zijn eigen voeten. Hij viel recht in de armen van Itachi die daar in een stoel zat. Hidan's hoofd kwam terecht op zijn borst. Meteen zakte Hidan daar in slaap. Hij snurkte zelfs. Itachi's ogen schoten vuur, hij schopte Hidan van zich af. Meteen daarna zette hij zijn Sharingan aan, en begon Hidan te martelen. Hidan schreeuwde het uit, en spartelde op de grond. Na een tijdje vond Itachi het wel genoeg. Hij verdween. Opnieuw. Waarom verdween hij altijd? Wat was er mis met gewoon weglopen? Net toen ik me dat stond af te vragen, flikkerde Deidara van de tafel af doordat hij een pirouette probeerde te doen en tegelijkertijd de hoge noten van het liedje. Baka. Ik ging dit gekkenhuis hier dus niet herstellen. Dat mocht Pein doen. Vlug rende ik de woonkamer uit naar mijn slaapkamer. Ik gooide de deur open, rende naar binnen en plofte neer op mijn bed. Meteen viel ik in een diepe slaap.

Reacties: