FanFic.nl

My Immortal~Hidan

Chapter O10.

Het was twee uur later. Tijdens het zoeken naar sporen in het kasteel, hadden Hidan en ik opgesplitst. Het leek heel erg veel op het huis dat we eerder hadden doorzocht. Ook alweer alles kapot, bloedspetters en udus geen dak. Zuchtend liep ik de zoveelste kamer van dit stomme kasteel in. Opnieuw niks. Mopperend liep ik er weer uit. 'Yuuki! Ik heb het gevonden!' hoorde ik de stem van Hidan in de verte. Fijn. Moest ik helemaal daar naartoe gaan lopen. 'Ik kom!' riep ik, en begon te rennen. Door de zeis op mijn rug ging ik niet heel snel, maar uiteindelijk vond ik dan toch de kamer waar Hidan was. 'Eindelijk. Waarom duurde het zo fucking lang?' mopperde hij meteen. 'Tsk. Dit kasteel is gewoon fucking groot.' antwoordde ik, en ik keek naar de kamer. Meteen fronsten mijn wenkbrauwen. Het zag er precies hetzelfde uit als de andere keer. Opnieuw de tekens met in het midden de veer. En alweer geen dak. Nadenkend pakte ik mijn fototoestel, en maakte foto's. Toen pakte ik handschoenen en nam de veer en een beetje bloed. Daarna draaide ik me om naar Hidan. 'Kom, we gaan. Ik wil naar huis.' Hij knikte, en we gingen weg. 

Al bijna waren we er. De hele weg waren we stil geweest. Dat was raar. Normaal waren we nooit stil. 'Tsk... We zijn echt fucking dood bezig.' zuchtte ik. 'Inderdaad. Maar ik heb ook niks om over te praten.' zei Hidan droog. Ik zuchtte opnieuw. Het bleef stil terwijl we liepen. 'Dus... Wat gaan we vanavond doen?' vroeg ik luchtig. Hidan kreeg een perv-grijns. 'Ik weet wel iets leuks...' Ik schudde mijn hoofd. 'We hebben nog niet eens een dag iets. Ik ben niet zo'n fucked up slet die met de eerste de beste het fucking bed in duikt! Je krijgt het nog wel een keer.' Dat laatste zei ik met een grijns. Hij knikte tevreden. 'Goed. Ik kan best wachten... Denk ik.' Hidan knipoogde, en we liepen verder. In stilte. Tot we bij de base waren. Hidan maakte de seal om de steen weg te halen, en we gingen naar binnen. 'Hallo, fuckers!' riep ik. Als antwoord kreeg ik gegrom uit de woonkamer. Altijd leuk. Toch wel nieuwsgierig liep ik meteen naar de onderzoekskamer. Ik wilde weten wat de resultaten nu zouden zijn. Ik pakte het bloed, de veer en de foto's uit mijn zak. De veer legde ik onder de microscoop, en de rest bij de spullen van het vorige huis. Ik keek door de microscoop, en verplaatste de lens naar de punt van de veer. Alweer. Er zat alweer blauw spul. En precies hetzelfde. Of nee... Bijna hetzelfde. Dit was iets anders. Ik bestuudeerde het van heel dichtbij. Ja. Het was anders. Fronsend dacht ik na. Wat was dit? Waar kon je dit mee vergelijken? Opnieuw keek ik door de lens. Toen zag ik het: het was precies hetzelfde als bloed. Maar dan kristalblauw. Dit was een andere bloedgroep dan de vorige veer. Waar hadden ze blauw bloed vandaan? Was het van hunzelf? Was het van een ander wezen? Geen idee. Ik pakte het monstertje met bloed van de tekens. De veer haalde ik weg, en ik legde het bloed eronder. Ik keek. Ja. Opnieuw jashinistenbloed. Van het slachtoffer. Ik haalde het weg, en bekeek de foto's. Nauwkeurig vergeleek ik ze met die van het vorige huis. Ja. Precies hetzelfde. Conclusie: om Jashinisten te vermoorden gebruikt Tenshi veren met vreemd blauw bloed erop, en maakt tekens met het bloed van de Jashinist. Ervoor of erna is niet duidelijk. Zo. Nu was het wel weer genoeg geweest. Ik verliet de onderzoekskamer. Mijn maag rommelde. Het was ook al tijd voor avondeten. Meteen ging ik naar de keuken. Een bord eten stond er al klaar. Er lag een briefje. Nieuwsgierig pakte ik het. Voor Yuuki. Elke andere fucker die het pakt, zal geofferd worden. stond er. Er kwam een kleine glimlach op mijn gezicht. Het was wel duidelijk wie dit geschreven had. Hij kon dus wel aan anderen denken. Wapperend met het briefje en met het bord in mijn hand kwam ik de woonkamer binnen. Zoals altijd zat Hidan er tv te kijken. Ik plofte naast hem neer op de bank. 'Zo, zo. Sinds wanneer doe jij sociaal?' vroeg ik grijnzend. 'Sinds ik mijn kleine bitch fatsoenlijk eten wil geven.' was zijn antwoord. 'Tssk. Fatsoenlijk eten. Ik schat jou nou niet echt in als een geweldige kok. En hoezo klein?' Vroeg ik. 'Eet het nou maar, dan weet je dat je mijn eten niet moet onderschatten. En je bent klein omdat ik vijf jaar ouder bent. Je bent nog niet eens meerderjarig.' Grijnsde hij. Ik had net een hap genomen. Rustig at ik mijn mond leeg, en dacht na. Hij had gelijk. Het was nog niet eens zo slecht. En trouwens... 'Zeg... Ben je dan niet een pedofiel? Jij bent tweeëntwintig, ik zeventien...' Hij had net een slok bier genomen, en sproeide het allemaal uit. Beledigd keek hij me aan. 'Nee, bitch!' Glimlachend keek ik hem aan. 'Oh?' Hij keek chagrijnig naar mij, en daarna naar het bier op de grond. Hidan snoof. 'Fuck. Nu mag ik dat zeker gaan opruimen?' Met een big-smile knikte ik. Hoofdschuddend ging hij naar de keuken voor een doekje. Meteen ging ik op de plek zitten waar hij net zat. Beter zicht op de tv. Tevreden at ik mijn eten op. Misschien was ik nu iets te gemeen tegen hem. Maar ja, moest hij me maar geen kleine bitch noemen. Hidan kwam terug met een doekje, en zag mij op zijn plek zitten. Onschuldig glimlachte ik naar hem. Grommend begon hij op zijn knieen het bier van de grond op te vegen. 'Tsk. Ik ga nog eens eten voor je maken. Probeer ik een keer aardig te doen...' mopperde hij. Ik had het eten op. Ik zette het bord op het bijzettafeltje naast de bank, en ging naast hem op de grond zitten. Zijn donkerpaarse ogen keken me aan. Ik drukte een zachte kus op zijn lippen, en stond toen weer op. 'Bedankt voor het eten.' Hij grijnsde. 'Geen dank.' Ik gaapte, en rekte me uit. 'Ik ga vanavond vroeg slapen denk ik...' Hidan stond ook op. 'Bij mij?' vroeg hij onschuldig. 'Is goed, als je beloofd me niet aan te randen in mijn slaap.'
'Ik beloof het...' Voor deze ene keer besloot ik hem maar te vertrouwen. 'Kom mee dan.' Samen liepen we naar zijn kamer. Daar gebruikte ik zijn douche (met de deur op slot natuurlijk), en mocht een boxer en shirt van hem lenen. Tuurlijk veel te groot. Hij ging douchen, en toen hij schoon was kwam hij weer terug de kamer in. Zoals altijd had hij alleen zijn grijze trainingsbroek aan. Zijn bed was een eenpersoonsbed. Dat zou nog wat worden... Hopelijk was hij een rustige slaper. Hidan was er al in gaan liggen. Op een arm leunend keek hij me aan. 'Kom je nog?' Ik knikte glimlachend, en kwam zijn bed in. Ik legde mijn hoofd op zijn borst, en kroop dicht tegen hem aan. Hij was zo warm... 'Welterusten, asshole.' mompelde ik. 'Welterusten, bitch.' antwoordde hij. Langzaam zakten mijn ogen dicht.

Reacties: