FanFic.nl

One Shots ~ It's all about love.

De Brug

Ze had al vaker nagedacht over haar eigen einde. Veel vaker dan een ‘normaal’ iemand zou doen. Altijd als ze aan haar einde dacht was het een snel einde. Ze was er alleen nog niet helemaal over uit. Zou ze voor een trein springen? Van een brug misschien? Ze wou geen mensen pijn doen bij haar einde. Het moest pijnloos zijn en haar lichaam moest niet in het zicht liggen.
De brug waarop ze stond was rond de zeven meter en haar armen klemden om de reling heen. Nu stond ze nog aan de goede kant maar zo… Ze glimlachte gelukzalig bij de gedachte dat alles voorbij zou zijn. Nog een keer dacht ze over alle momenten die ze had meegemaakt en maakte zichzelf wijs dat haar ouders dit haar niet kwalijk zouden nemen. Ze was inmiddels toch altijd alleen thuis.
Ze slingerde haar been over de reling en bleef hangen. Het gevoel dat een brullend monster in haar buik zat, overviel haar. Al die keren dat er tegen haar gezegd werd dat ze niets waard was kwamen weer voorbij. Al die keren dat ze moedig naar haar kweller had gekeken en niets anders had gedaan dan geknikt. Elke keer dat haar huiswerk was verscheurd met de woorden dat ze het niet goed genoeg had gemaakt. Elke keer dat haar cijfer niet genoeg was. Haar gevoelens waren intens. De pijn was echt. Ze moest het doen! Ze kon nu niet meer stoppen.
Tranen stroomden langs haar wangen toen ze over de reling klom. Ze ging het echt doen. Een blik naar beneden was genoeg, dit was haar plek. Dit was de plek die al de plaaggeesten zich voor altijd zouden herinneren. En wat zouden die mensen een spijt hebben! De pijn die ze haar hadden aangedaan was op sommige momenten ondragelijk geweest maar de laatste tijd had die pijn haar voldoening geschonken. Niemand had geweten dat ze dit van plan was. Niemand wist dat ze toch snel uit haar lijden verlost zou worden. Alleen zij wist het en dat was precies goed.
Na enkele dagen van haar plotselinge ommezwaai, waren er meiden naar haar toe gegaan en hadden gevraagd of alles goed ging. Ze had geglimlacht en gezegd dat alles prima was. Alles was ook prima want er was een einde in zicht.
Ze haalde diep adem, rook nog een keer de zilte lucht die van de haven kwam en voelde haar handen grip verliezen. Ze raakte haar evenwicht kwijt en plotseling leek dit het domste idee ooit. Ze klauwde razendsnel naar de reling maar die glipte onder haar vingers vandaan. Van schrik voelde ze haar broek nat worden maar voordat ze zich daar bewust van werd, voelde ze een klap. Was dit dan toch haar einde?
Haar hoofd tolde. Haar longen vulde zich met water. Haar benen waren verbrijzeld. Pijnscheuten schoten door haar hele lijf. Een arm greep haar beet, trok haar naar het licht. Maar haar ogen zouden het licht nooit meer zien.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.