FanFic.nl

Juna

003

Thuis kon ik maar niet stoppen met nadenken.
Was ik wel duidelijk geweest? Of juist te overdreven? Wat moest ik doen als ze me helemaal niet meer belde?
De volgende avond ging mijn mobieltje af. Ik wachtte drie seconden en nam toen op. Zou ze…?
‘Met Jacob,’ zei ik ademloos.
‘Eh, hoi Jacob. Met Juna,’ klonk haar stem onzeker aan de andere kant van de lijn.
‘Hé!’ zei ik. Ik deed mijn best om zo verbaasd mogelijk te klinken. ‘Leuk dat je belt. Alles goed?’
‘Ja, met jou?’
‘Prima.’ Heel even leek het erop dat dit zo’n ongemakkelijk gesprek zou gaan worden, maar toen ik de eerste melige opmerkingen in de strijd gooide, begon ze te lachen en daarna konden we gewoon heel ongedwongen kletsen.
‘Zullen we een keer iets leuks gaan doen?’ vroeg ik luchtig na haar zoveelste lachuitbarsting.
‘Leuk!’ zei ze enthousiast. Mijn hart miste een slag.
‘Volgende week vrijdag naar de film? Ik haal je wel op,’ bood ik aan.
‘Gezellig, doen we!’
Nadat ik nog even met haar had gepraat, kon ik zielsgelukkig ophangen. Ze wilde me zien!
Volgende week vrijdag! En ze lachte zo leuk… Een aanstekelijke, lieve lach, waar je moeilijk niet van kon houden. Ze was gewoon geweldig, punt.
De hele week was ik één bonk zenuwen. Ik probeerde haar een paar keer te bereiken, maar kreeg steeds de voicemail. Uiteindelijk werd ik gek van mijn eigen gedachten en ik was dan ook helemaal opgelucht toen het vrijdag avond was en ik voor de bakkerij stond en haar naar buiten zag komen, met die lieve glimlach van haar.
‘Hoi,’ zei Juna vrolijk. ‘Sorry dat ik niet op kon nemen, maar het was elke keer weer megadruk en ik was steeds zó moe!’
‘Geeft niet, geeft niet,’ wuifde ik het weg en omhelsde haar even. ‘Goed je te zien.’

En,’ vroeg ik bij de bioscoop, ‘wil je naar ‘Sunset Stories’?’
‘Géén kleffe zoenfilms,’ zei ze met een vies gezicht.
Ik grinnikte. ‘Wil je dan naar Death Note?’
‘Oké,’ grijnsde ze. ‘Doen we.’
‘Jij durft.’ Ik kocht kaartjes en niet veel later zaten we in een zaal vol bange mensen. Naast me zat Juna bedachtzaam naar het scherm te kijken.
‘Dat is raar,’ zei ze. ‘Net zat het haar van die vrouw toch echt anders!’
Ik moest lachen. ‘Iedereen zit hier te gillen en jij let alleen maar op de dingen die niet goed zijn.’
‘Anders ga ik ook gillen,’ legde ze uit. ‘Kijk, ik kan best tegen horror en dat moet ook wel met twee broertjes die alles wat bloederig is leuk vinden, maar dit was geloof ik iets te hoog gegrepen voor mij.’
‘Oeps,’ zei ik. ‘Mijn schuld, sorry.’ Misschien hadden we maar beter iets anders kunnen kiezen.
Na de pauze werd het alleen maar erger. Drie mensen renden de zaal uit, twee anderen vluchtten met hun hand voor hun mond weg en Juna was ook heel, héél stil.
Ik sloeg een arm om haar smalle schouders heen en begon in haar oor te fluisteren wat er allemaal niet klopte aan deze bloederige rotzooi.
Zelf vond ik dit echt heel saai. Dat was ook niet zo gek, aangezien ik een gedaantewisselaar was en al wat vampiers had afgeslacht, maar Juna was écht bang. Ik vroeg me af hoe ik haar moest vertellen wat ik was en hoe ze daarop zou reageren. Als ze dit al eng vond…
Aan het eind van de film was de zaal halfleeg en iedereen zag krijtwit.
‘Getver,’ zei Juna in de auto. ‘Dat je zoiets kan verzinnen! Dan ben je zelf toch ook wel aardig geschift, of suïcidaal!’
Ik grinnikte. ‘Gelukkig was ik er om je te beschermen.’
Juna lachte, en huiverde. ‘Bah, ik heb steeds maar het gevoel dat er opeens zo’n engerd met een kettingzaag van de achterbank boven op me springt!’
‘Ik jaag hem wel weg,’ beloofde ik.
‘Weet ik.’
De weken daarna belden we vaak en spraken nog een keer af. Juna was zo langzamerhand wel van haar man-met-kettingzaag-angst afgekomen.
Ik was erachter gekomen dat ze in februari zeventien was geworden en dat ze voluit Juna Malice Brennan heette. Ze hield van koken, zingen en pianospelen en haar hond Flip.
Ze was dit jaar voor haar eindexamen geslaagd en dat hield dus in dat ze wat slimmer was dan de meeste mensen, aangezien ze normaal gesproken nu pas aan haar laatste jaar zou beginnen. Ze kon alleen niet studeren, want daar was het geld niet voor. Nu hielp ze in de banketbakkerij mee en zou hem later overnemen. Tenminste, dat zéí­ ze.
Ze had twee broertjes, twee zusjes en haar ouders waren gescheiden, want ‘er was iets met haar vader wat niet zo goed ging’, dus ze had hem sinds de geboorte van haar jongste zusje niet meer gezien. En dat was zeven jaar geleden.

Reacties:

Soraya zei op 2 feb 2012 - 17:13:
HAD IK NOG NIET GEREAGEERD?
WÉÉR NIET?!
OMG! IK BEN ZO SLECHT!
DIT IS GODDELIJK GEWELDIG GOED!
- Waarom caps? -
HOWEVER; JIJ MÓÉT VERDERRR! :3

justAgirl zei op 30 jan 2012 - 12:45:
En jij durfde te beweren dat je geen inspiratie had?? Dit is geweldig goed geschreven !!
En ik vind juna echt een vette naaam!! (:
xxxxxx

Hermelien zei op 29 jan 2012 - 14:35:
OH.HOLY.SHIT
Je moet écht wel gauw verder!
Dit is zo awesumm & everything
Go go go go :3
Kus