FanFic.nl

Song of the Wolf ~ Chanteloup

New Member.

Toen we terug in ons huis aan waren gekomen renden ik en Ruelle naar boven om onze nieuwe jurkjes aan te doen, we zouden immers niet meer naar buiten gaan, en morgenmiddag zouden we de hele middag in het bos doorbrengen, de perfecte gelegenheid dus.

Eenmaal terug beneden aangekomen merkten we dat mijn moeder weer thuis was, met de boodschappen voor vanavond, en dat ze the pack al aan het begroeten was, op dat moment begroette ze een jongen die ik ook nog niet eerder had gezien, ze stelde zich netjes voor. ‘Accalia Hemene Lupe, maar zeg maar Hemene hoor, ik ben de moeder van Blaez en Maiyun’ de jongen keek even verward ‘Blaze en Mai’ maakte ik wat duidelijker, niet alleen om de jongen een beter idee te geven, maar ook om even de aandacht te trekken voor onze nieuwe outfits. Ik zag elf paar ogen onze kant op flitsen en er kwam gefluit van verschillende kanten, ik en Ruelle draaiden nog een extra rondje op onze hakken en liepen toen verder naar de bank, waar de rest zat. ‘Juist’ zei de jongen, toen hij zijn blik afwendde van ons ‘Ik ben Benjamin, maar zeg maar Ben.’ Mijn moeder en de jongen schudden elkaar de hand, waarna ze de rest van the pack begroette. ‘Het is alweer een tijdje geleden dat ik voor zo’n grote groep wolven gekookt heb, dus vergeef me als het te weinig is.’ Verontschuldigde mijn moeder zich, en ze wees naar de vier boodschappentassen die bij de keukendeur stonden. ‘Dat maakt niet uit, mam’ zei Blaze, ‘we willen je niet te veel tot last zijn, en we weten dat je lekker kookt, toch jongens?’ de rest van the pack knikte instemmend. Toen mijn moeder dat hoorde verscheen er een lach op haar gezicht en verdween ze met alle vier de boodschappen de keuken in, ze had vast weer iets groots op het menu staan, zoals die vier hele kippen van de vorige keer. Net zoals normale wolven houden Loup Garou heel veel van vlees, en word er dus bij dit soort gelegenheden extra van gekocht, ik ging bij de nieuwe jongen zitten. ‘Benjamin dus hè?’ vroeg ik ‘Ja, maar zeg maar Ben’ antwoordde hij terug. ‘Dus, Ben, wat brengt jou hier?’ vroeg ik nieuwsgierig. ‘Ik heb geen idee’ zei Ben, en hij keek omhoog, ‘Maar ik ben wel de zevende zoon van mijn vader, en mijn overgrootopa is vroeger op een mysterieuze wijze verdwenen, vandaar dat de jongens uit the pack denken aan “het zevende zoon syndroom”�’ en hij lachte even. ‘Spannend’ zei ik, ‘Ik ben Maiyun, alfa’s dochter, maar zeg maar mai’ en ik glimlachte ‘vind je het erg als ik je een paar vragen stel?’ vroeg ik nonchalant, ik wilde wel wat meer van de jongen weten. ‘Nee hoor’ zei hij terwijl hij zijn hoofd schudde, ‘mooi’ zei ik alleen maar ‘daar gaan we dan, ehmm.. kleur vacht?’ ‘Bruin’ antwoordde hij, kort maar krachtig. ‘Sterkste punt?’ ‘Springen’ zei hij vastbesloten, ik mocht zijn korte antwoorden wel eigenlijk. Deze ondervraging zou nog wel even duren..

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.