FanFic.nl

The Headline tour.

The Morning After.

P.O.V. = Laurens

Toen ik de volgende ochtend wakker werd wist ik niet hoe laat het was, ik besloot mijn telefoon erbij te pakken en toen ik hem ontgrendelde zag ik pas dat het 29 januari 11:00 was, ik schrok toen ik besefte dat we vandaag een show moesten spelen en besloot iedereen wakker te gaan maken, ik merkte toen pas dat ik niet in mijn bed lag, maar in de keuken, op het aanrecht. Wat deed ik hier? Ik besloot de rest te gaan zoeken, en ik begon dus boven. Toen ik in bijna alle kamers had gekeken bleek dat er bijna niemand op zijn eigen kamer lag, ik zag alleen Hubrecht in zijn bed liggen, en dus besloot ik hem als eerste wakker te maken. ‘Hey Huub, wakker worden man, we zijn te laat!’ en het leek wel dat toen hij die laatste vier woorden horen hij wakker schoot, Hubrecht haatte het om te laat te zijn, en hij hield er niet van als er dingen mis gingen, dit was er dus een van. Hij zwaaide zijn benen uit zijn bed en rende naar zijn kast. ‘Maak je geen zorgen over je kleding, ik zoek wel wat.’ Zei ik, en Hubrecht rende de gang op, naar de badkamer. Ik pakte een zwarte skinny uit Hubrechts kast en een T-shirt van the Blackout, ik legde zijn favoriete riem ernaast en zette zijn Vans instappers aan de rand van zijn bed, toen ik dat had gedaan besefte ik me dat ik ook nog niet was aangekleed en toen ik naar beneden keek om te zien wat ik eigenlijk precies aan had zag ik dat ik alleen een lange boxer en een hemd droeg. Ik slikte en rende toen naar mijn kamer, waar ik een witte skinny uit mijn kast pakte en een shirt van onze oude band InTheShade aandeed, ik pakte mijn macbeth schoenen en strikte ze een voor een aan mijn voeten, toen keek ik in de spiegel en zag ik dat mijn haar slap langs mijn voorhoofd hing. ‘Ach, wat maakt het uit.’ Mompelde ik en ik liep weer naar beneden om de rest van de band te zoeken. Emily vond ik op de bank, die was dus blijkbaar blijven slapen. Toen ik haar had wakker gemaakt schoot ze naar boven, om schone kleren aan te trekken, niet dat ze die hier had, maar ze zou waarschijnlijk wel weer wat leuks kunnen vinden in een van onze kasten. Tom was buiten te vinden, op een ligstoel, terwijl de buitendeur op slot was, Robin Faas zat netjes op een stoel aan de eettafel en Vlins vond ik in de garage, in ons witte busje. Toen we allemaal opgefrist en aangekleed weer beneden stonden hoorden we gekreun uit het toilet komen. ‘Wie kan daar nou weer zitten?’ merkte T op, en met dat ik de deur open trok kwam Roger uit het veel te kleine kamertje rollen. Binnen de tijd dat Roger was opgestaan, alhoewel, dat probeerde hij, het lukte hem niet echt, lagen wij alweer allemaal op de grond van het lachen. Toen we allemaal weer bijgekomen waren stapten we in het witte busje, met dit keer Robin Faas achter het stuur, omdat hij de kleinste kater had, reden we weg. ‘Wacht’ zei wafel toen, ‘weet iemand überhaupt wel waar we heen moeten?’ aangezien ik deze tour had geregeld wist ik het precies. ‘Sittard’ zei ik, voordat we de snelweg opreden, op weg naar de tweede show.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.