FanFic.nl

•A Shadow Out Of Darkness•

~ 41. 'Even You Don’t Believe Me!' ~

“Hoe kan ik het veiligst in Konoha komen.. Zonder dat ze me doorhebben..”� Geluidloos ren je verder, hopend dat niemand achter je aan zit. Je hoort allemaal geritsel vanuit een struikje komen. Je verstopt je gauw in een boom.
Als je na een aantal minuten geen geluid meer hoort, spring je uit de boom. Maar je schrikt je rot, als er ineens nog meer geritsel uit de struikjes komt. “Kom maar op! Ik ben er klaar voor!”� denk je terwijl jij in de vechtpositie gaat staan. Je schrikt je dood als je iets voor je ziet springen. Je bent zo erg geschrokken dat je over jouw eigen voeten struikelt. Snel open je jouw ogen, omdat je voelde dat er iets op je loopt. ‘Eekhoorntje! Je liet me schrikken!’ zeg je tegen het eekhoorntje dat jou liet schrikken. Tot jouw verbazing rent hij weg. Eerst snap je niet waarom, maar als je omhoog kijkt snap je het wel. Je ziet iemand met blonde haren met een Akatsuki mantel aan. Eerst weet je niet echt of het een jongen of een meisje is. Maar als je goed naar de ogen kijkt en de uitdrukking op zijn gezicht, kan je zien dat het een jongen is. ‘Verwachtte je mij soms? In plaats van het lieve eekhoorntje?’ zegt de jongen tegen je, terwijl hij je onderzoekend aankijkt. Snel sta je op en ga je in de vechtpositie staan. ‘Nee, want ik ken je niet eens.. Ik ken alleen Itachi, Hidan en de door mij vermoorde Akira..’ zeg je droog.‘Nou bedankt.. Maar ja, dan is dit het moment om me voor te stellen. Mijn naam is Deidara en ik zal jou persoonlijk terugbrengen naar de Akatsuki!’ Als Deidara eventjes niet oplet, grijp jij je kans en ren je geluidloos weg.
Na een aantal uurtjes rennen, zie je eindelijk wat bekends. Hoewel het wel heel erg donker is, zie je een aantal lichtjes branden in een village. Je hoeft nog maar een paar meter te rennen. Dan zie je iemand voor de ingang staan. “Niet weer die Deidara hé! Ik ben er bijna en hij moet mijn weg weer blokkeren!”� terwijl je dat denkt, slaak je een hele diepe zucht en gooi je een kunai net langs Deidara’s hoofd. Hij denkt blijkbaar dat dat de enige aanval is die jij kan doen, want hij kijkt je nogal lachend en uitdagend uit. Je begint heel hard te rennen, maakt een hoge sprong en gooit snel een acupunctuurnaald in zijn nek. Met een knal valt hij op de grond en jij landt gewoon heel rustig weer op beide voeten. “Gelukkig heeft mijn zus of kloon ook acupunctuurnaalden, anders had ik dit niet kunnen doen.”� Je pakt Deidara bij zijn voeten en sleept hem de dichtstbijzijnde bosjes in.
Als je Deidara verstopt hebt in de bosjes, pak je de kunai weer rustig op en loop je de village in. Je kijkt even goed rond en je ziet dan dat je in de goeie village uitgekomen bent, namelijk Konoha. “Snel naar Sasuke toegaan!”� denk je terwijl je snel richting Sasuke’s huis rent. “Ik denk namelijk dat als Yui echt toe zal slaan.. Ze zal vast eerst naar Sasuke toegaan, omdat ik met heel mijn hart van hem hou..”�
Eenmaal bij Sasuke’s huis aangekomen, zie je dat de lichten uit zijn. Maar gelukkig zie jij een half openstaande raam. Je klimt naar binnen, doet het raampje dicht en laat jouw ogen rustig wennen aan het donker. Als jouw ogen eenmaal gewend zijn aan het donker, kijk je even rond voor het geval er nog een Akatsuki lid in de buurt is. Maar het enige wat je ziet is een slapende Sasuke. Zachtjes loop je naar zijn bed toe en gaat erop zitten. Slapen ga je vandaag in ieder geval niet meer doen. Het is namelijk over een aantal uurtjes weer licht en je bent klaarwakker.
Eindelijk schijnen de eerste zonnestralen in de kamer van Sasuke. Terwijl je bekijkt hoe Sasuke langzaam wakker wordt, denk je bij jezelf: “Eindelijk! Ochtend!”�
Sasuke heeft niet door dat je naast hem zit, gaat de douche in en komt na een aantal minuten er helemaal aangekleed uit. Nu merkt hij op dat je op z’n bed zit. Je had verwacht dat Sasuke je wel heel blij zal aankijken en knuffelen, maar wat hij juist doet is het tegenovergestelde.. Hij kijkt je nog bozer aan dan dat hij Naruto ooit aangekeken heeft, en snauwt boos naar jou: ‘Wat doe jij hier!? Ga maar lekker vreemd met die Akira van je! Ik heb jullie wel in het bos gezien samen. Toen ik jou wilde gaan redden. Daarna hoorde ik jou wel tegen hem zeggen dat je van hem houdt. Maar ook dat je mij in de steek wilt laten.’ Je probeert hem te onderbreken, maar hij gaat door met wat hij te zeggen heeft. ‘Als je niet van me houdt, neem dan ook niet met me! Het valt me wel op dat je nogal snel “ontsnapt”� bent! Moest het soms niet verdacht lijken?! Of..’ dit keer lukt het je wel om hem te onderbreken en zegt: ‘Sasuke! Ik was niet het meisje die je zag!’
Je kan aan zijn ogen zien dat hij jou niet gelooft. ‘Wie was het dan? Ik weet toch heus wel wie ik zag?! Ik zag jou! Duidelijk jou!’ schreeuwt hij kwaad naar je. Je voelt al hoe jouw ogen worden gevuld met tranen, maar ze rollen gelukkig niet over jouw wangen. ‘Sasuke, het was een tweelingzus of een kloon van mij! Ik heb Akira vermoord in de Akatsuki, dus ze heeft vast jou een illusie laten zien! Trouwens mijn tweelingzusje of kloon heeft een sterretje aan de rechterkant! Ik aan de linker!’
‘Leugenaar!’ schreeuwt hij boos tegen je en hij geeft je een klap in jouw gezicht. ‘Moet ik dat nou echt geloven! En ik weet niet of je het door hebt, maar jij hebt een sterretje op jouw rechterwang zitten!’ Je kan het niet geloven dat de liefde van jouw leven je niet gelooft en jou een klap gegeven heeft. De tranen die zich eerst niet doorzette, zetten zich nu door. Ze rollen nu zonder moeite over jouw wangen, dus ook over de foundation die je opgedaan hebt vanwege het sterretje. ‘Als zelfs jij me niet gelooft.. Ben ik er klaar mee! Ik haat mijn leven!’ schreeuw je tegen Sasuke. Snel ren je het huis uit.
Rennend in de ochtend door heel Konoha, met de foundation die langzaam weggevaagd wordt door al de tranen die er over jouw wangen rollen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.