FanFic.nl

•A Shadow Out Of Darkness•

~ 42. 'A Moment To Remember' ~

“Ik wil weg hier! Maakt niet uit waar. Als ik maar uit de buurt van Sasuke ben..”� denk je bij jezelf terwijl je nog steeds door Konoha rent. “Ook wil ik Team 7 niet zien.. Ze mogen mij niet zo gebroken zien.. Niemand mag me zo zien..”� Je rent heel hard, zonder te weten waar je uitkomt. Tijdens het rennen wordt je door van alles en iedereen aangestaard. Snel ren je langs een bos, maar je rent er niet in omdat je zeker weet dat één van de Akatsuki leden zich daar kan verstoppen. Daardoor ren je maar naar jouw huis toe. Snel ga je naar binnen en pak je jouw katje Sasuke Junior op. Tot jouw verbazing is Sasuke Junior een kat die jou heel blij maakt.
Samen met hem in jouw handen loop je het huis weer uit. Je loopt gewoon naar het bos, omdat daar een meertje is waar je al sinds dat je klein bent heen ging. Je ging er altijd heen als jij je heel verdrietig voelde. Het boeit je niet meer of de Akatsuki leden je zullen vinden, omdat je gewoon op een plaats tot rust wilt komen. ‘Het is heel lang geleden dat ik langs deze bomen liep..’ zeg je zachtjes tegen jezelf. Je stopt even bij een boom. Zachtjes glijd je met jouw hand over iets wat in de boomschors geschreven is. ‘Geef nooit op zonder ervoor te vechten. Zelfs voor de dromen die op dit moment onbereikbaar voor je lijken.’ Lees je zachtjes voor. Je herinnert je dat jij het geschreven hebt toen je heel klein was. De tijd dat je niet vaak buiten was en bijna geen vrienden had. Het enige wat je vroeger deed was trainen. Heel soms buiten met maar één meisje. Toen je klein was had je maar één echte vriendin. Jammer genoeg is ze vermoord recht voor jouw neus.
Nu je er goed over nadenkt denk je: “Ze lijkt trouwens verdacht veel op die Yui.. Maar ze kan het niet zijn, want dat meisje is vermoord recht voor mijn neus.. Eigenlijk heb ik best een kut leven.. Sasuke haat me om iets wat ik niet gedaan heb. Mijn moeder die overleden is vlak na mijn geboorte en mijn vriendin die vermoord is voor mijn neus.. Alleen ik ben haar naam eventjes vergeten..”� Je slaakt een diepe zucht en loopt weer verder.
Na een aantal minuten lopen, zie je al allemaal vlindertjes vliegen. Je volgt ze en loopt voorzichtig door de struikjes die in de weg zitten. Je kijkt naar allemaal vlindertjes die vliegen. Na een aantal minuten zie je het meertje, die door het licht van de zon helemaal aan het glinsteren is. Op zulke momenten vind je dat het meertje dan nog mooier is. Je loopt er rustig heen, gaat aan de kant van het meertje zitten en legt Sasuke Junior naast je neer op de grond. Gefascineerd kijk je naar de bladeren die uit een boom vallen. Helemaal tot rust gekomen ga je op het gras liggen. “Dit is mijn enige veilige plek in heel Konoha. Een plek waar ik tot rust kan komen..”� Je voelt dat al het zonlicht verdwenen is, dat komt doordat je geen warmte meer op je voelt.
Niet ver bij jou vandaan hoor je een persoon zeggen: ‘Je bent een beetje te voorspelbaar, door naar een plek gaan waar je vroeger altijd veiligheid zocht..’ Je opent jouw ogen en ziet dat Yui voor je staat. ‘Hoe weet jij dat!?’ zeg je kwaad, maar je blijft liggen omdat je bijna geen fut meer hebt om op te staan. Yui lacht naar je op een manier, waarvan er allemaal rillingen door jouw hele lichaam komen. ‘Herken je me dan niet meer? Ik ben het lieve meisje dat vermoord is voor jouw neus, voordat jij ook maar wat te weten kon komen over wie ik eigenlijk ben. Jouw tweelingzusje.. Ik moest als klein meisje jou al bespioneren om te weten of jij echt de speciale dochter was. Om alles makkelijker te maken lieten ze het erop lijken alsof ik dood ging.’ Verstijft van schrik kijk je naar Yui, ze grijpt haar kans en slaat je heel hard in jouw gezicht. Jouw lichaam reageert niet meer. Je bent verlamt van schrik. Ze pakt jouw arm vast en gooit je tegen de boom. “Ik kan het niet geloven.. Mijn beste vriendin is niet dood.. Ik kan me niet bewegen..”�
Je voelt een harde klap tegen jouw hoofd aankomen. Jouw ogen gaan langzaam dicht, maar je probeert ze met alle macht open te houden. Met jouw laatste beetje kracht probeer je op te staan, maar Yui gaat met haar een van haar voeten voet op je staan zodat je weer valt. Je ziet een gedaante uit de bosjes komen. Nog maar net kan je horen wat de gedaante zegt: ‘Laat haar met rust! Of ik zet het je betaald!’
Jammer genoeg kan je niet zien wie het is, want jouw ogen zijn allang dichtgevallen. Het enige dat je voelt is dat je opgetild wordt en ergens naartoe gebracht wordt.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.