FanFic.nl

What the hell happend to me (afgerond)

Hoofdstuk 15: Poisen

'Ik ben moe mam', zei Ginny klagend toen ze de afwas moest doen. 'Ginny liefje hoe komt dat toch, ik maak me een beetje zorgen', zei Molly. Toen ze dat zij draaide Ginny's ogen naar boven, vielen een paar borden stuk en viel ze weg. 'Ginny!' riep Molly in paniek. 'Molly wat is er', zei ik terwijl ik eraan kwam rennen met Sirius op mijn hielen. 'Het is Ginny ze is in eens weggevallen, ik weet niet hoe dat komt', zei Molly. 'Ginny!' riep Molly in paniek. 'Molly niet in paniek raken, ik weet iets', zei ik. Ik had wel iets geleerd van mijn genezende krachten dus dat kwam hierbij goed van pas omdat het tegen de natuur was of met de natuurwet ingeschreven was, of zoiets. 'Stil Molly', zei ik dwingend. Ik boog me voorover Ginny. Iedereen die stond te kijken. Iets wat ik redelijk irritant vond. 'Iedereen geef ons wat ruimte!' riep ik. Iedereen die ging naar achteren. Molly met wat dwang. Ik hield mijn handen boven Ginny's lichaam. Molly die slaakte een zucht. Sirius die sloeg een arm om haar heen. 'Ze is echt goed in genezen, ze heeft mij ook een keer genezen weet je', zei Sirius. Ik glimlachte naar Sirius. Hij glimlachte weer terug. Ik boog me opnieuw over Ginny heen en mijn handen raakte haar lichaam niet en ik streelde haar als het waren non verbaal. Ik voelde de slechte dingen in haar zitten. Het was vergif. Onbekend vergif en het zou niet door een ziekenhuis voor magische ziektes en zwaktes geneesbaar zijn. Maar ik vond het zelf ook niet zo makkelijk om de plekken precies te vinden waar ze was vergiftigd. Ik zou uitvinden wie dit Ginny had aangedaan, al zou dat het laatste zijn wat ik zou doen. Ik voelde de magie door mijn lichaam stromen en het was kennelijk ook te zien, want bijna iedereen die keek verbazingwekkend op naar de krachten die ik uit mijzelf haalde in plaats van mijn toverstaf. Ik voelde extra magie toen ik bij de plekken kwam waar het gif zich al versprijd had. Ik voelde mezelf uitputten. Genezende krachten die waren niet zonder prijs natuurlijk. Mijn hart begon razendsnel te kloppen. En toen voelde ik het. Het was een soort 'pang' in magische begrippen en ik kan het eigenlijk niet beschrijven, maar ik wist dat het gif uit haar lichaam was en Ginny kwam langzaam weer bij. Ik werd op de bank geholpen door Sirius en Lupos. 'Je hebt het geweldig gedaan', zei Sirius trots. Ik leunde tegen zijn schouder. Ik keek op de klok. Er was wel een uur voorbij gegaan. Ik keek hoe Ginny langzaam weer beter werd en ik wist dat mijn magie snellere bewerkingen hadden dan dat iemand anders het met zijn of haar toverstaf deed. 'Melina je hebt haar gered, ik ben je eeuwig dankbaar', zei Molly. 'Ik doe wat ieder ander gedaan zou hebben', zei ik eerlijk. 'Maar het was jij Melina, jij hebt mijn dochter gered en ik sta voor eeuwig bij je in het krijt', zei Molly. 'Oh kijk uit met wat je zegt', waarschuwde Sirius. Ik lachte en tegelijkertijd begon ik al een beetje op te knappen. Ik voelde me een stuk beter dan net. Ik dronk een glaasje water en Ginny deed hetzelfde en ze voelde zich al een stuk beter. Maar ze mocht nog niet naar Zweinstein terug. Daar waren we het met z'n allen over eens. Ze mocht niet naar Zweinstein terug voor we zeker weten wie de dader was en dat die gepakt werd. Plotseling schoot ik recht overeind. 'Gaat het?' vroeg Sirius. 'Ik denk dat het Alberto Danzich was die het vergif in Ginny haar drankje heeft gedaan', zei ik. 'Hoe kan dat nou, het huis is magisch beveiligd tegen alles wat duister is, hoe kan iemand als Alberto Danzich nou Ginny willen vergiftigen', zei Sirius. 'Ga je me nou weer in twijfel nemen, de voorgaande keren had ik ook al gelijk, remember', zei ik. 'Het spijt me liefje, ik wilde niet... je zou echt wel eens gelijk kunnen hebben, als het zo is dan is het niet meer dan logisch dat Alastor en Tops eens flink op onderzoek uitgaan om diegene te zoeken', zei Sirius. 'Je hebt me gered', zei Ginny zwakjes terwijl ze naast me op de bank kwam zitten. 'Kan je je nog herinneren wat je hebt gedronken de laatset tijd', zei ik. Ginny schudde haar hoofd en ik zag dat het pijn deed. 'Hoofdpijn', zei ik. Ginny knikte weer. 'Ga naar bed, we maken je wel wakker als het eten is', zei ik. 'Deal', zei Ginny en even leek ze weer op haar normale zelf. 'Jij gaat ook naar bed en ik ga met je mee', zei Sirius. Ik glimlachte. 'Ik wilde net zeggen, als ik naar bed ga, ga jij met me mee en niet stiekem het bed uitsneaken, want geloof me dat merk ik', zei ik. 'Ik sneak nergens heen', zei Sirius glimlachend. Hij drukte zijn lippen op die van mij en streelde even over mijn buik die al wat dikker was geworden. Je kon nu echt zien dat ik zwanger was. Niet te dik, maar zwanger. Molly omhelsde me. 'Ik ben je voor eeuwig dankbaar', verzuchtte ze. 'Het is goed Molly, als je het niet erg vind dan ga ik lekker naar bed', zei ik zuchtend. 'Dat is helemaal niet erg, ik wil je wel naar boven dragen', zei Molly. 'Eh nee Molly dat hoeft echt niet', zei ik. Molly keek een beetje teleurgesteld. 'Als er iets is wat Arthur en ik kunnen doen dan zeg je het maar', zei Molly. Arthur Wemel die omhelsde mij ook. 'Je hebt onze dochter gered en daar zijn we je heel erg dankbaar voor, wie weet wat er was gebeurd als jij er niet was geweest', zei Arthur Wemel. 'Dan was dit waarschijnlijk niet gebeurd, ik ben bang dat degene die dit op zijn geweten heeft het op mij gemunt heeft', zei ik eerlijk. 'Dan nog', zei Arthur Wemel. 'Nou bedankt voor de lovende complimenten, maar ik ga nu echt naar bed, met Sirius', zei ik. 'We wensen niet gestoort te worden voor een tijdje', zei Sirius. 'You're wish is our order', zei Molly. Ik lachte. 'Dat hoeft nou ook al weer niet, Molly ik zou het zo weer doen, geloof me', zei ik. 'I know', zei Molly. Sirius en ik gingen ten lange leste eindelijk naar boven en ik plofte op bed. 'Als je maar niet denkt dat'... begon ik. 'Nee dat denk ik niet, we gaan gewoon lekker rustig liggen en als we in slaap vallen is dat mooi meegenomen, jij hebt je rust nodig voor ons kindje', zei Sirius. Dit keer was het mijn beurt om mijn lippen op die van hem te drukken. 'Slaap lekker', zei Sirius. 'Slaap lekker', zei ik.

De daarop volgende dagen die gingen snel voorbij en er gebeurde eigenlijk weinig. Ik nam veel rust, om een vreemde reden was ik altijd kapot bij het minst of geringste. Lupos en Tops die bleken een relatie te hebben, iets wat ik ontzettend leuk vond voor Lupos en ik wist meteen wat er ging gebeuren en ik wist ook al meteen wat ik zou gaan zeggen als hij weg ging zonder te zeggen waarheen. Sirius die was niet vaak de deur uit, maar bleef bijna altijd bij mij, iets wat ik erg lief vond. 'Heej Harry, als ik de boel bij elkaar ga krijsen op een gegeven moment, dan weet je wat er komen gaat', zei ik lachend. Harry lachte. 'Heej ik ben je nogmaals erg dankbaar dat je Sirius hebt gered', zei Harry. Harry had me al honderd keer bedankt, maar hij was me nog steeds dankbaar voor alles en nog wat. 'Tuurlijk, logisch, ik deed het niet alleen voor jou hoor', zei ik lachend. 'Dat weet ik wel, ik ben je alleen toch heel erg dankbaar, hij is de enige familie die ik heb', zei Harry. 'Ellendig he', zei Sirius lachend terwijl hij naar binnen liep. Sirius die deed zijn dikke winterjas uit en ging naast me op de bank zitten. 'Liefje, ik zat te denken', zei Sirius. 'Zo heej', zei ik lachend. 'Waarom gaan we niet terug naar huize Zeester', zei Sirius. 'Omdat het hier veiliger is', zuchtte ik diep. Ik wilde onderhand ook wel naar huis, gewoon gezellig met z'n tweeen en genieten van het moederschap en vaderschap. 'Ik wil zo graag bij jou zijn de hele dag, met z'n tweeen', zei Sirius. 'Ik snap het', zei ik. 'Ik wil ook niets anders', zei ik. 'Geloof me', voegde ik eraan toe. 'Waarom kunnen we gewoon niet om extra bewaking vragen en dan kunnen we toch naar huis', zei Sirius. 'We kunnen aan Lupos en Tops vragen of zij ons huis extra willen bewaken, en aan Perkamentus', zei ik bedachtzaam. 'Het zou heerlijk zijn om gewoon met z'n tweetjes te kunnen zijn', zei Sirius. 'Ik ben wel heel erg geloof ik he', zei Sirius. 'Nee, ik wil ook bij jou zijn gewoon met z'n tweetjes, niet dat ik het hier niet gezellig vind, maar het is onmogelijk om niet de drang te hebben met z'n tweetjes te zijn', zei ik. Sirius omhelsde me. 'Het is nooit saai met jou', zei hij liefdevol. Ik sloot hem op in mijn armen. Sirius die drukte zijn oor tegen mijn buik. 'Volgens mij hoor ik hem, of haar', zei Sirius. 'Wat zou je het liefst willen, een zoon of dochter', zei ik. 'Ik wil allebei, zo lang het maar met jou is', zei Sirius. Ik kreeg het er helemaal warm van. 'En Zwarts Jr. die schopt', zei ik lachend. 'Ja dat voelde ik', zei Sirius lachend. 'Oh heej onze tortelduifjes weer en eentje daarvan heeft mijn leven gered', zei Ginny die naar beneden kwam strompelen. 'Ginny!', zei ik. We omhelsde elkaar. 'Ik ben zo blij dat het goed met je gaat, ik weet nooit wat voor een dingen er worden uitgehaald als het tegen de natuurwet is, mijn krachten bijvoorbeeld', zei ik. 'Nou ik ben blij dat je ze hebt, ik ben veel te jong om te sterven', zei Ginny dramatisch. 'Veel plezier met uit gaan, je leven moet weer opgestart worden als het waren', zei ik lachend. 'Inderdaad', zei Ginny lachend. 'Haha, je leven', lachte ik. 'Mijn leven', lachte Ginny. 'Wanneer ga jij weer mee uit?' vroeg Ginny. 'Niet denk ik, voorlopig niet in elk geval, ik ben klaar met het uitgaan. Uitgaan is om op mannenjacht te gaan, en ik heb er al eentje', zei ik lachend. 'Daar heb jij weer een punt mee', zei Ginny lachend en ze showde haar uitgaanskleding. 'Nice', zei ik lachend. 'Ga maar gauw! Anders ben je niet voor het eten thuis', zei Molly. 'Ik was niet van plan om met Hermelien voor het eten thuis te zijn hoor', zei Ginny. 'Jawel, we hebben gasten', zei Molly wijzend naar mij en Sirius. 'Die gasten vinden het anders helemaal niet erg als Hermelien en ik samen uitgaan', zei Ginny naar mij kijkend bijna smeekend. Het zou me niks verbazen als ze op haar knieeen was gegaan. 'Very funny, nee wij vinden dat totaal niet erg', zei ik lachend. 'Echt niet, ik kan me voorstellen dat je ook wel weer eens een avondje uit zou willen met je vriendinnen', zei Molly. 'Nee hoor, op dit moment niet', loog ik. Ik weest op mijn dikke buik. 'Ik snap het', zei Molly. Die avond toen Sirius en ik in bed lagen lag ik plat op mijn rug. Ik was moe. 'Denk maar niet dat ik net in je leugen trapte hoor', zei Sirius. 'Leugen?' vroeg ik verbaasd. 'Dat je geen zin hebt om te shoppen met Hermelien en Ginny', zei Sirius. 'Ja ik mis het shoppen', zei ik eerlijk. 'Ga dan weer eens shoppen, ik vind het niet erg', zei Sirius. 'Jij bent veel te lief, ik wil tegelijkertijd alleen maar bij jou zijn', zei ik eerlijk. 'Ik houd ook van jou', zei Sirius en hij gaf me een zoen. 'Maar je moet wel bij de mensen blijven', zei hij. 'Onder de mensen bedoel je zeker', zei ik lachend. 'Onder de mensen bedoel ik', zei Sirius ook lachend. Ik geeuwde. 'Welterusten honey', zei Sirius. 'welterusten', zei ik en we gaven elkaar nog een laatste kus en vielen al snel in slaap.

Het was een rustige middag om zo lekker niks te doen. Mijn buik was nu al 9 maanden verder. Het kon nu elk moment gebeuren. Ik voelde de spanning tussen mij en Sirius en ik was steeds humeuriger en zenuwachtiger naarmate het dichterbij kwam. De grote dag brak aan en ik had al meerdere weeen gehad. Iets wat ik je niet kan aanbevelen trouwens. Ik schreeuwde de hele boel bij elkaar en Molly die al heel veel kinderen heeft gehad die begreep mij volkomen. Ik was helemaal bezweet en klam tegelijk. Verschrikkelijk was het. Maar het zou het waard zijn. Volgens Molly was het bij elk van haar kinderen waard, zelfs voor Fred en George. Sirius die hield mijn handen de hele tijd vast, hij en Molly waren er altijd bij. 'Heel lollig dit', zei ik kreunend. Molly keek meelevend. 'Arm kind, je bent nog maar een kind, echt hoor, je bent heel jong om kinderen te krijgen', zei Molly. 'Bedankt dit helpt echt', zei ik neidig. Ik zag Molly lachen. 'Wat is er nou zo grappig aan', zei ik woest. 'Auw', kreunde ik tegelijkertijd. 'Ja hoor, je moet puffen', zei Molly. Ik pufte me een ongeluk en schreeuwde het uit van de pijn. Ik dacht bij mezelf, ik hoop maar dat je de pijn inderdaad niet meer kan herinneren, want anders neem ik nooit meer kinderen. Dat was vast niet waar wat ik dacht, omdat Sirius de vader was was het allemaal perfect. 'Anyway ik schreeuwde het hele huis bij elkaar en Fred en George die wilden kijken, maar ik zei dat ze konden opdonderen waarnaar ze afgedropen terug naar de huiskamer liepen. Ron die vond het geweldig hoe ik ze uitscheldde voor verrotte vis, maar ik vond het heel wat minder en begon Ron ook uit te schelden voor hetzelfde als wat ik Fred en George had uitgescholden. Tegen Sirius brulde ik "YOU SUCK, YOU SUCK, YOU SUCK, YOU SUCK". Iets wat hij gelukkig en hopelijk niet persoonlijk nam. Ik hoopte althans dat hij het niet persoonlijk nam. En na veel geschreeuw kwam er een babygirl! Ik hijgde als een paard en alsof ik de New Yorkse marathon gerend had. 'Het is een meisje', zei Molly enthousiast. 'Enig idee hoe jullie haar zouden noemen?' vroeg Molly. Ik knikte. 'Ik zat te denken aan Marisol, Marisol Zwarts', zei ik. 'Marisol, mooie naam, hoe lang heb je die al in je hoofd', grijnsde Sirius die Marisol ook in z'n handen kreeg nadat ik haar bewonderd had van top tot teen. 'Marisol Zwarts', herhaalde Sirius blij. Molly had de eer om haar te wassen in haar eerste badje. Ik kon nog niet overeind komen in elk geval en Sirius die wilde graag kijken en leren. Hij was tenslotte ook pas voor het eerst vader geworden. Ik zoende Sirius. 'Het eerste wat ik wil is Marisol een flesje geven', zei ik liefdevol kijkend naar mijn brandnew babygirl. Ze was zo schattig om te zien, maar ja wat wil je ook met zulke knappe ouders. Sirius en ik keken elkaar aan en knikte. 'Wij hebben besloten dat jullie', zei ik terwijl ik wees naar Molly en Arthur Wemel. Molly keek vrolijk naar kleine Marisol die de boel bij elkaar krijste, zo mogelijk nog harder dan ik eerst een paar seconde geleden nog deed. Iets wat ik heel knap vond. 'Wij hebben besloten dat jullie de opa en oma zijn van Marisol', zei ik. 'Echt', zei Arthur enthousiast. Molly was ook ontzettend enthousiast. 'Jullie zijn natuurlijk niet de biologische opa en oma, maar aangezien we beide geen familie hebben die het waard zijn om de opa en oma te zijn van Marisol vonden we jullie de geschikte opa en oma, dat maakt dat jullie eigenlijk gewoon familie, ook biologisch gezien dit keer', zei Sirius die hen vrolijk aankeek. Molly die vond het alleen maar leuk. Dat was echt een traktatie voor ons. Ik daarintegen kon niet wachten tot ik mijn echte ouders kon confronteren met mijn geluk. Klinkt misschien gemeen, maar als je weet wat mijn ouders mij hebben aangedaan is dit helemaal niks. Ik hield Marisol in mijn armen. Marisol die was lekker in bad geweest en nu helemaal lekker schoon. Ik dronk even wat water en gaf daarna aan Marisol de fles. Sirius die bleef de hele tijd naast me in bed zitten. Dat vond ik zo lief. Al met al hij was tenslotte mijn man. Dat klinkt trouwens nog steeds een beetje vreemd in de oren, niet negatief, maar positief hoor. Ik gaf Marisol de fles en het was geweldig om moeder te zijn. Sirius die vond het geweldig om vader te zijn. 'Je hebt het heel erg goed gedaan', zei Sirius trots en hij nam Marisol even van me over. Hij was ook een trotse vader geworden vandaag. En dat alles goed was gegaan bij de bevalling was een wereldwonder dat we hadden verdient na alle ellende die we achter de rug hadden. Fred en George die kwamen kijken naar Marisol en die wilde haar zelfs even vasthouden. Iets waar ik toestemming voor gaf. Tenslotte waren zij vanaf vandaag biologische familie. Perkamentus die kwam ook kijken, iets waardoor ik me vereerd voelde. Hij vond het een schattig kindje en Marisol een mooie naam en dat het goed klonk Marisol Zwarts. Gisteren hadden we een wiegje gemaakt, nou ja Sirius die probeerde zonder toverkracht een wiegje te maken, maar hij begreep niks van de gebruiksaanwijzingen en hij toverde maar het wiegje in elkaar. Ik had lachend toegekeken. Sirius die was de liefste vader die je je maar voor kon stellen. Marisol die huilde veel, maar zodra ze in onze armen lag was ze stil en zoog ze op haar speen die we 2 dagen geleden hadden gekocht voor haar dat nu al een succes was. Ik bood Fred en George mijn excuses aan, maar zij begrepen het wel dat ik geen pottenkijkers wilde terwijl ik hier pijn zat te leiden. Perkamentus had die dag nog geregeld dat we naar huize Zeester konden (ons huis dus). Iets waar ik heel blij mee was. Niet dat ik het hier niet gezellig vond, integendeel, ik vond het wel heel gezellig, maar ik wilde graag samen met Sirius genieten op dit momemt en iedereen had daar begrip voor. Al vond Molly het wel moeilijk om ons niet meer elke dag hier te zien zitten, maar ze accepteerde het uiteindelijk toch en nam afscheid van Marisol. 'Heej Marisol, je oma hier', zei Molly en ze tilde Marisol op. Perkamentus had vervoer geregeld. Hij wilde niet met een kleine gaan verschijnselen, dat risico wilde hij niet nemen. Ik was al sterk genoeg om gewoon weer op mijn benen te staan. 'Dankjewel push-ups', zei ik lachend. Ginny en Hermelien lachte mee. 'We gaan je missen hier hoor, wij moeten weer gewoon terug naar Zweinstein, niet dat niet leuk is, maar hier is het veel leuker en vooral op dit moment', zei Ginny opgelaten. 'Ik snap het, is het niet raar om weer de lessen te volgen dan', zei ik. 'Geloof me het is raar', zei Ginny lachend en ze omhelsde me. 'Ik ga jullie missen', zei Hermelien die Marisol een knuffel gaf en mij en Sirius ook. 'Het is niet forever', zei ik troostend. 'Ik ga in de zomervakantie weer naar de Wemels komen jullie dan ook?' vroeg Harry hoopvol. 'Weet ik niet, ligt er een beetje aan', zei ik eerlijk. 'Anders komen wij gewoon hoor', zei Hermelien. 'Deal', zei ik. 'Fred en George, veel geluk met de Tovertweelingstopfopshop, leuke naam trouwens, wij komen zeker langs met z'n drietjes', zei ik. Terwijl ik het zei "z'n drietjes", moest ik er erg aan wennen. Op een goede manier dan hoor. 'We hebben optimale beveiliging', zei ik tegen Sirius en ik knikte naar Tops en Lupos ten teken dat ze konden gaan. 'Heej het moederschap is geweldig, kijk naar mij ik kan Fred en George niet eens uit elkaar halen', zei Molly lachend toen ze mij zag kijken. 'Ik weet het, ik vind het nu al geweldig', zei ik. 'Kom dear, we gaan, we hebben nog een lange reis voor de boeg en ik wil Voldemort niet in de kaart spelen en ons gewoon daar aangeven', zei Sirius. 'Nee, je hebt gelijk, we moeten nu officieel gaan', zei ik. Ik omhelsde nog een keertje iedereen en we gingen er daarna vandoor.

De reis was langer dan verwacht en ik vond het helemaal niet erg om met de koets te reizen die van Madame Mallemour is. Het was wel een beetje zwabberig, maar minder dan je zou denken als je het ding in de lucht ziet met de gevleugelde paarden die alle kanten op gingen. Anyway, Sirius en ik waren een trotste vader en moeder geworden en Tops en Lupos die zaten tegenover ons en hielden de wacht rond de koets om te voorkomen dat we niet werden aangevallen door niemand minder dan Voldemort. Zo af en toe vlogen Tops en Lupos om de koets heen en controleerde de magische bezweringen. Dat vond ik heel dapper van ze, want ze konden dan zelf worden aangevallen, iets wat ik mezelf nooit zou vergeven als dat zou gebeuren dus ik was de hele reis een beetje angstig, maar ik was zo in beslag genomen door Marisol dat ik bijna niet op de gevaren lette. Iets wat me hopelijk niet fataal zou worden. Ten lange leste kwamen we aan bij huize Zeester. Het was nog geheel intact gelukkig en de spreuken voor de bescherming was onbeschadigd. Dat was fijn om te weten. Perkamentus die zou halverwegen de dag even langskomen om het voor 100% te controleren. In de tussentijd legde Sirius en ik Marisol lekker in de wieg en besloten dat we haar de volgende dag mee wandelen zouden nemen als dat zou kunnen qua temperatuur. Ik nam een douche, iets wat ik hard nodig had en Sirius die ging na mij. We waren bekaf en gingen die dag vroeg naar bed. 'We zijn ouders', zei ik toen we samen in bed lagen enthousiast. 'We zijn ouders', zei Sirius net zo enthousiast als ik. 'Moge we hele goede ouders worden', zei Sirius die deed alsof hij ons zegende. Ik giechelde. 'Morgen gaan we naar het strand om uit te waaien', zei Sirius. 'Deal', zei ik.

Reacties: