Hoofdcategorieėn
Home » Harry Potter » Murder in Malfoy Manor » Fear
Murder in Malfoy Manor
Fear
Met een geschrokken uitdrukking zakte Draco in de overdreven grote fauteuil voor het raam in zijn kamer. In een poging zijn gedachten op een rijtje te krijgen keek hij uit het raam, om vervolgens weer met een schreeuw op te springen. Hij schrok van zijn eigen reflectie in het raam.
Met een bonzend hart ging hij langzaam weer zitten. Het begon er onderhand op te lijken dat hij een slecht geweten had, dacht Draco bij zichzelf.
Zijn vader, een moordenaar.. vanavond..
Opnieuw probeerde hij zijn gedachten weer te ordenen, dit keer het raam vermijdend. Opeens klonk het getik van hakken in de gang, waarschijnlijk was het zijn moeder.
“Nu zullen we het krijgen,”¯ mompelde Draco zacht.
“Draco? Draco? Wat is er?”¯ klonk de stem van, inderdaad, Narcissa.
“Niets moeder, niets,”¯ deed hij een poging haar gerust te stellen, zodat ze meteen om zou draaien en ze zijn gezicht niet zou hoeven te zien. Maar nee helaas, zoals hij al verwacht had trok Narcissa de deur met een ruk open.
Met een intens bezorgde blik liet ze haar ogen door de kamer gaan, totdat ze Draco zag zitten.
Het enige wat van hem te zien was, was een stukje van zijn witblonde haar. De stoel stond namelijk met de rug naar de rest van de kamer toegedraaid.
Narcissa’s ogen stonden gestresst en zelfs een tikje angstig, ook al had ze Draco’s geruststellende woorden al wel gehoord. Vlug liep ze naar hem toe.
“Waarom hoorde ik je-" abrupt stopte Narcissa haar zin, bij het zien van haar zoons extreem bleke gezichtskleur en nog steeds geschrokken uitdrukking.
Ze hurkte zodat ze op Draco’s hoogte zat en legde een hand op zijn knie. “Wat is er jongen?”¯ vroeg ze zachtjes, met een bezorgde ondertoon in haar stem.
“Ik.. eh.. nee niets moeder,”¯ antwoordde hij, terwijl hij haar aankeek.
“Jawel, dat zie ik aan je,”¯ zei Narcissa op een dwingende toon. Met haar wijsvinger op Draco’s kin duwde ze lichtjes zijn gezicht omhoog, zodat hij haar recht aankeek.
“Ik schrok alleen maar van mijn eigen reflectie in het glas,”¯ antwoordde hij hees. Zijn gedachten fladderden telkens naar wat hij vanuit zijn luisterplekje voor de salondeur opgevangen had. De angst die hij daarna een tijdje had gevoeld, vocht zich een weg naar boven.
Narcissa voelde haar zoon van angst verstijven en het begon bij haar te dagen dat hij misschien wel iets van het privégesprek tussen Lucius en haarzelf had opgevangen.
Een deurbel die door het gigantische huis galmde verbrak de stilte die kort was gevallen. Narcissa snakte naar adem en ging meteen weer rechtop staan. “Nee.. het zal toch niet..,”¯ mompelde ze met opengesperde ogen. Daarna werd haar uitdrukking woedend. “Lucius..,”¯ zei ze, nog zachter. Vlak daarna mompelde ze, bijna onverstaanbaar, een aantal beledigende woorden.
Narcissa richtte zich weer tot Draco.
“Blijf hier, ik beveel het je,- zei ze op gebiedende toon “en wí¡í¡g het niet om naar beneden te gaan,”¯ voegde ze eraan toe. Na dit gezegd te hebben snelde ze naar de deur en hoorde Draco haar voetstappen de trap af gaan.
Reacties:
Met een geschrokken uitdrukking zakte Draco in de overdreven grote fauteuil voor het raam in zijn kamer. In een poging zijn gedachten op een rijtje te krijgen keek hij uit het raam, om vervolgens weer met een schreeuw op te springen. Hij schrok van zijn eigen reflectie in het raam.
Met een bonzend hart ging hij langzaam weer zitten. Het begon er onderhand op te lijken dat hij een slecht geweten had, dacht Draco bij zichzelf.
Zijn vader, een moordenaar.. vanavond..
Dat vind ik leuk, hoe je de fauteuil als overdreven groot beschrijft - want ik kan me inbeelden dat de Malfoys in ALLES overdrijven, om hun weelde te kunnen, want dat is wat je doet als je zo'n aristocratische, steenrijke, alomgerespecteerde puurbloedfamilie bent. Leuk detail!
Deze quote is zo lang omdat ik nog iets wilde zeggen over Draco's gedachten op het einde, maar eigenlijk vind ik niet dat daar een probleem mee is, dus laat maar. Hihi. :'D
“Ik schrok alleen maar van mijn eigen reflectie in het glas,”¯
Ik denk dat ik deze zin niet zo vind passen, omdat hij te formeel klinkt. Het klinkt niet als iets dat Draco echt zou zeggen - maar then again, in het fanfictionuniversum wordt wild gegoocheld met de Malfoys, dus als jij in dit verhaal vindt dat Draco zo netjes is opgevoed dat hij ook in spreektaal formeel taalgebruik hanteert, dan houd ik mijn mond! ^-^
Zijn gedachten fladderden telkens naar wat hij vanuit zijn luisterplekje voor de salondeur opgevangen had. De angst die hij daarna een tijdje had gevoeld, vocht zich een weg naar boven.
WAUW. Dit vond ik zo mooi, zo krachtig. Ik kan het niet echt omschrijven, maar - wauw!
Ik ben heel benieuwd. Wie belde er aan? Waarom zei Narcissa "Lucius"? Omdat ze besefte dat Draco het gehoord had, of vanwege degene die aanbelde?
Oh my god, ik wil echt graag weten wat er nu gebeurt! _o_ Ik ben beter in het lezen van verhalen met veel hoofdstukken zodat ik in 1 ruk kan lezen, hihi.
Snel meer? <3
By the way, wat de rest ook al zei: goed gebruik van interpunctie, goede grammatica, genoeg details,... I like!
Ook hoofdstuk 2 gelezen.
Ik hoop dat je snel verder gaat. Je bent duidelijk beter met interpunctie dan ik.
Laat je het even weten als er weer een deel online staat?
Wauw, allereerst, je schrijft echt ontzettend leuk! ^^ Ik ben echt benieuwd naar wat er verder gaat gebeuren met dit verhaal, I like it already.
Wat ik vooral zo goed vind aan dit stukje, is dat je alles heel beeldend beschrijft, met details, kleuren, dat soort dingen, zonder dat het saai wordt of dat de beschrijvingen te langdradig worden. De woorden of vergelijkingen die dit zo beeldig maken, noem je eigenlijk terloops, wat heel fijn leest en ook mooier is dan dat het verhaal stil valt om ruimte te laten voor de beschrijving van een omgeving, snap je? Dat past goed bij wat voor verhaal het is. (:
Und, ik kijk nu al uit naar de rest, het plot is natuurlijk ook superawesome. :'
Zou je me een melding kunnen geven als je weer een stukje schrijft? <3
geweldig, net als de vorige ^^
ik ga snel verder lezen!
Xxx