FanFic.nl

Better.

1 = Julia Stark

"Julia! Ben je klaar voor school?" roept mijn moeder van onderaan de trap. Ik knoop het laatste knoopje van mijn blousje vast en schiet in mijn leren schoenen. Het resultaat mag er wezen.
Ik pak mijn tas van mijn bed af en werp voor ik naar beneden loop nog een laatste blik in de spiegel voor mijn haar. Het eten op de tafel trekt mijn aandacht.
Yum.
Ik eet het langzaam op. De zenuwen gieren door mijn lichaam heen. Ik moet helemaal alleen naar een nieuwe school in een buurt waarvan niemand weet dat het bestaat. De mensen zijn er niet erg aardig en ik kan zweren dat ik gisteravond een geweer af heb horen gaan.
"heb je er zin in lieverd?" zegt mijn moeder en ze stopt een biscuit in haar mond.
"ik ben meer nerveus," geef ik toe en ik scheur een stukje pannenkoek af en stop het in mijn mond.
"het duurt niet lang voor je nieuwe vrienden hebt, misschien zelfs wel een vriendje!" grapt mijn moeder. Ze beweegt wat met haar wenkbrauwen heen en weer en begint dan te lachen.
"mam!" roep ik uit. Ik haat het als ze dat doet. Het zijn mijn zaken en niet die van mijn moeder.
"kom op, eet op. Ik zal je brengen." zegt ze. Ik ben 16 en heb nog niet mijn rijbewijs. Ik heb er eerlijk gezegd ook niet zoveel zin in. En ik wil niet dat mijn moeder een auto voor me gaat betalen. Ze heeft het al moeilijk genoeg gehad zonder mijn vader. Ik wil haar niet nog een last op haar schouders bezorgen.
Ik sta op, schuif mijn stoel aan, pak mijn tas op en gooi het over mijn schouder. Ik sla een paar keer op mijn verlaten broekzakken maar ik voel mijn telefoon niet.
"mam, waar is mijn telefoon?" roep ik door het grote huis heen. Mijn moeder roept terug en ik volg haar aanwijzingen op. Ik vind hem uiteindelijk op de tafel naast de deur en laat het in mijn zak glijden. De zenuwen worden sterker en erger als ik naar de auto loop en in de zwart bekleedde passagiersstoel ga zitten. Mijn moeder klimt achter het stuur en start de auto.

Terwijl we rijden kijk ik uit het raam naar steeds dezelfde huizen. Ze zijn allemaal grijs en hebben allen onkruid voor de deur. Geen enkele is spectaculair, daarom heb ik geen idee waarom mijn moeder hier wilde komen wonen. 
Ik zie een jongen op een zwarte skateboard staan. De wielen draaien in een snel tempo over de stoep heen. Hij heeft hetzelfde witte blousje aan als ik, alleen dan voor een jongen. Misschien gaat hij naar dezelfde school. Ik vraag me af of ik hem zal zien.

"veel plezier vandaag schat." zegt mijn moeder voor ik de auto uitstap. Ik trek mijn tas strakker over mijn arm.
"dag mam, ik zal proberen plezier te hebben." ik geef haar een lichte glimlach en gooi de deur dicht. Ik maak mijn weg naar de school. Het is best groot. Verschillende blonde meiden staan buiten met jongens te zoenen, of te roken. Verder staan er geen groepen jongens maar als ik naar binnen loop zie ik ze al snel. Nerds, sporters, alle soorten.
Ik houd mijn hoofd laag en probeer daarmee geen aandacht te trekken. Maar het mislukt want ik krijg van verschillende klanten gefluit en geroep. Ik maak mijn weg door de lange, grauwe gangen en laat mijn blik over alle deuren die ik passeer glijden. Waar is de balie?
"hey lekkerding." hoor ik van alle kanten komen. Ik weet niet of ze het menen of dat het is omdat ik nieuw ben, maar het zal wel.
Na een tijdje zie ik een grijze deur met het bordje 'directie' erop. Ik open het en verderop in de kamer staat een balie. Erachter zit een klein vrouwtje met een ronde bril.
"kan ik je helpen?" vraagt ze en ze laat me opschrikken uit de lichte trance waar ik in zat. 
"uh, ik ben Julia Stark. Vandaag is mijn eerste dag." zeg ik zo zacht mogelijk. De vrouw wilt wat zeggen maar ze word onderbroken door een luide stem.
"JUSTIN BIEBER NAAR DE DIRECTRICE"
Ik kijk om me heen om te zien waar het geluid vandaan komt en zie al snel kleine speakers in elke hoek van de gangen hangen. De vrouw aan de balie rolt met haar ogen. Wie is die Justin Bieber?
"leuk je te ontmoeten Julia, ik ben mevrouw Parley. Ik zal je rooster en boeken pakken en vertel je dan waar je kluis is. Ik geloof dat je dan klaar bent om te gaan." zegt ze met een halfhartige glimlach.
"dankuwel." antwoord ik. Het vrouwtje strompelt door een deur naar achteren en verdwijnt. Ik vraag me af of iemand me rond zal lijden of dat ik alles zelf maar uit moet zoeken? Ik heb geen idee hoe het hier werkt.
De vrouw verschijnt weer met drie boeken en een stuk papier aan de balie. Dat is weinig.
"hier zijn je boeken," ze drukt ze in mijn handen. "en je kluisnummer is 10-35. Fijne dag verder Julia." zegt ze. Ik neem mijn rooster ook aan en werp er een snelle blik op. Eén voordeel; het is beter dan op mijn vorige school. Ik schuif het in mijn andere broekzak en klem mijn boeken tegen mijn borst aan. De vrouw knikt snel naar me en ik bedank haar voor wat ze tot nu toe voor me gedaan heeft. Ik loop terug naar de deur maar krijg hem door de boeken in mijn armen niet open. Heel fijn dit weer.
Ik voel een lichte windvlaag langs mijn armen glijden en iemand botst tegen mijn arm aan. Dat deed pijn.
"let op waar je loopt bitch." zegt een jongen.
Pardon?

Reacties: