FanFic.nl

Better.

2 = Julia Stark

"uh sorry, wat zei je?" zeg ik. Mijn boeken waren uit mijn handen gevallen. Ik kniel neer en raap ze weer op.
"ik zei dat je uit moet kijken waar je loopt!" zegt de jongen. Hij verheft zijn stem. Waarom doet hij zo boos tegen me?
"Justin, wat is hier het probleem?" zegt een stevige vrouw met een dubbele kin en donkerbruine ogen. Ze ziet er belangrijk uit in haar donkerblauwe suède pak.
"niks. Die nieuwe botste net tegen me aan." zegt hij. Ik kijk hem aan en laat mijn ogen over zijn gezicht glijden. Hey, hij was die jongen die ik op de straat zag skateboarden. Alleen zag hij er vanuit het raam niet zo goed uit. Nu hij hier voor me staat, smelt ik gewoon. Zou hij model zijn?
"oh jij moet vast Julia zijn!" zegt de directrice. Door haar donkere en strenge 'ik-krijg-je-wel-als-je-iets-verkeerds-doet-blik' weet ik dat nu wel zeker. 
"ja ik ben hier net nieuw?" zeg ik onzeker van mijn zaak.
"ja ja dat weet ik! Ik ben mevrouw Tuite. Kom met me mee Justin, jij ook Julia." zegt ze. Ik vraag me nog steeds af wie die ontzettend knappe jongen hier voor me is en wat hij heeft gedaan.
"oh god" gromt hij.
We volgen mevrouw Tuite naar haar kamer, dat naast de balie zit. De muren zijn wit en de spullen die er staan zijn bijna alleen maar grijs en zwart. Als het niet aan de witte muren had gelegen, zou het somber en depressief geweest zijn. Er is maar één stoel om op te zitten dus neem ik plaats en leunt Justin, waarschijnlijk dan wel die Justin Bieber, tegen de muur aan.
"ik was eigenlijk op je aan het wachten Julia. Ik zie dat je je boeken hebt. Heb je je rooster ook?" vraagt ze. Ik haal het uit mijn zak en laat het haar zien.
"oke jij bent er klaar voor. Ik zal je naam toevoegen aan het school systeem. Wil je even wachten terwijl ik met Justin praat? Sorry hoor." Ik luister naar hun gesprek. Als mevrouw Tuite praat, kijk ik haar aan en als Justin praat, kijk ik naar hem. Hij trekt mijn aandacht op één of andere gekke manier.
Mevrouw Tuite staart Justin doordringend aan. 
"Justin waarom blijf je maar vechten met mensen?" vraagt ze. Vechten, wow. Zelfs dat vind ik al erg. Ik heb iemand nog nooit met een vinger aangeraakt.
"waarom blijven mensen erom vragen?" kaatst hij terug met ook een vraag. Mevrouw Tuite negeert de vraag.
"je weet dat je geschorst kan worden toch?" vraagt ze.
"als je dat zou hebben gewild, had je dat jaren geleden al gedaan. Ik ben gewoon te slim." zegt hij en hij haalt een hand door zijn haar. 
Hij vind zichzelf een beetje te geweldig.
Maar als hij dat met zijn haar doet..
Ik schud mijn hoofd zachtjes en kijk op. Beiden staren ze naar me.
"gaat het Julia?" zegt de directrice.
"uh ja." ik glimlach zwak. Heb ik zo lang naar Justin lopen staren ofzo? Niet dat ik het kan helpen, dan moet hij stoppen met zo aantrekkelijk te zijn.
"ik zie dat ik een nieuwe heb," grinnikt Justin. Wat bedoelt hij daar nou weer mee?
"Julia het is tijd voor je om te vertrekken. Ik hoop dat je alles zult vinden." zegt ze. Ik dacht in het begin dat ze heel onaardig zou zijn maar nu hoop ik dat elke docent zo aardig als haar zal zijn.
"dankuwel, dag mevrouw Tuite" zeg ik. Er ontsnapt een kleine lach tussen Justin's lippen door. 
"is er iets grappig meneer Bieber?" ik open de deur en loop weg. Ik hoor nog net een klein stukje van wat hij zegt. "nou gewoon da-" maar verder hoor ik niks meer. Ik loop door de grijze gangen heen. Normaal gesproken zouden er toch echt mensen lopen maar nu is alles helemaal afgestorven. De lessen zijn waarschijnlijk al begonnen. Ik loop naar mijn kluis toe en glijd met mijn vingers langs de verschillende deurtjes. Op sommigen is er met viltstift iets op geschreven. Hanenpoten zijn moeilijk te ontcijferen dus laat ik die maar zitten. Het slot is al open. Ik open het deurtje en een vlaag van viezigheid komt me tegemoet. Ugh, goor.
Ik kijk naar de grond in mijn kluis en er ligt een oud pakje yoghurt.
Eww

Ik ben geen meisje dat bang is om een nagel te breken als ze iets aanraakt maar de geur en hoe het eruit ziet vraagt er gewoon uitnodigend uit.
Ik rits een vakje van mijn tas open en haal er een pen uit. Met het einde daarvan pak ik het oude pakje yoghurt op en ik gooi het mijn kluis uit. Ik haal opgelucht adem want de geur verdwijnt langzaam. Als ik weer opsta, bots ik tegen iemand aan.
"het spijt me.." ik kijk omhoog en kijk recht in Justin's prachtige bruine ogen. Ik houd mijn adem in.
"oh hey Justin" zeg ik. In een snelle beweging duwt hij me tegen de kluisjes aan en legt hij streng zijn handen op mijn schouders. 
"zeg geen gedag tegen me." gromt hij. Hij maakt me serieus bang.
"sor.."
"bied je excuses ook niet aan. Ik ben Justin Bieber, praat niet tegen me, niks. Begrepen?" zegt hij en hij kijkt me donker aan. Ik slik de brok in mijn keel weg. Waarschijnlijk wilt hij geen antwoord, maar toch probeer ik het.
"ok.."
"niet praten." hij pakt mijn kin vast en beweegt mijn hoofd heen en weer als een voorbeeld van wat ik wel moet doen. 
"begrepen?" vraagt hij opnieuw alsof hij me wilt testen. Ik knik. Hij laat me los en pakt een skateboard die ik hier eerder niet gezien heb. Hij springt erop en rolt door de gangen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.