FanFic.nl

Zwaar jaar op Zweinstein

4-Briefje

De weken verstreken en Rosalin werd steeds beter in Toverdranken. Severus had het idee dat het rare gevoel wat hij bij haar kreeg te maken had met een griepje. Want hij merkte er niks meer van. De Toverdranklessen verliepen normaal en ook de bijlessen verliepen rustig. Ook had hij geen last meer van momenten dat hij niets meer wist te zeggen. En zo maar een beetje in de wilde weg bralde. Tot zijn grote blijdschap toe. Want één keer was gíªnant genoeg. Het was ook niks voor hem om niet te weten wat te zeggen. Hij was een man van weinig woorden maar kling klare onzin uit kramen dat paste niet in zijn straatje. Nee het was beter zo. En het idee dat hij dacht verliefd te zijn. Belachelijk gewoon. Hij zou nog eerder een dag als cupido rondlopen met dat vreselijke Valentijn van Gladianus Smalhart dan dat hij verliefd zou worden.

Severus veranderde weer in zijn oude zelf. Trok punten af van niet zwadderaars, was bars en kortaf en genoot er van mensen strafwerk te geven. Rosalin moest erkennen dat Chloe gelijk had wat betreft hun professor Toverdranken. Al had Rosalin gelukkig nog niets van zijn kuren aan den lijve ondervonden. Wel was hij afstandelijker dan de eerste paar keer dat zij hem zag. Maar daar zou hij wel zijn redenen voor hebben. Ze vond het jammer want de donkere man intrigeerde haar. Hij trok haar aan als een magneet. Tijdens de lessen kon ze nog steeds haar ogen niet van hem afhouden, en tijdens de bijlessen werd ze nog steeds wat onzeker en giechelig als hij dichtbij kwam staan. Alleen wist ze dat tot op heden nog goed t verbergen omdat ze het stiekem ook helemaal niet erg vond dat hij weleens dicht bij haar kwam staan.

Kerst nadert en dat betekende ook dat het kerstgala dicht in de buurt komt. Net toen ze zich af ging vragen of ze alleen zou moeten gaan, omdat ze een stuk ouder was dan de andere leerlingen. Kreeg ze een briefje bij Toverdranken. Helaas was zij niet de enige die het gezien had. Maar had professor Snape het ook gezien. “Geef hier”� zei hij. Aarzelend gaf ze het briefje. Hij vouwde het open en lachte smalend. “wat romantisch”� zei hij snerend. “De jongeheer Rinkles vraagt of u met hem mee wilt naar het kerstgala mevrouw Willowbottem”� Ze keek de kant op van Sem Rinkels die inderdaad met een hoog rood aangelopen gezicht de neuzen van zijn schoenen aan het bestuderen was. Ze kreeg spontaan medelijden met de jongen en besloot deze nare man niet te laten winnen. “Natuurlijk wil ik met hem naar het kerstgala, dat lijkt me hartstikke leuk”� Geschrokken keen Sem op. Blijkbaar had hij genoeg van de neuzen van zijn schoenen en keek haar verrast aan. Severus kookte nu van woede. Een woede die hij niet kende. Hoe durfde die jongen zijn Rosalin mee uit te vragen voor het kerstgala. Een stemmetje in zijn hoofd tarde hem en zei “Ze is niet van jou severus, je hebt geen gevoellens voor haar weet je nog”� Daardoor werd hij alleen maar bozer en riep “Les is voorbij, het huiswerk staat op het bord (daarbij een zwiep met zijn toverstok gevend)”� Hij stampte het lokaal uit. En liet de leerlingen in zijn klas verbijstert achter. Waaronder een Rosalin die niet zeker wist of ze vanavond nog wel naar bijles durfde.

Reacties: