FanFic.nl

Zwaar jaar op Zweinstein

5-verward

’S avonds liep Rosalin twijfelend naar de kerkers. Zal ze wel gaan of zal ze niet gaan. Ze was enorm bang voor een woede uitbarsting van professor Snape. Uiteindelijk stond ze toch voor de deur. Zuchtend klopte ze aan. “Ja”� was het korte maar bondige antwoord van Snape. De toon van vanavond was in ieder geval gezet. Normaal deed hij altijd de deur voor haar open. Nu bleef hij stug achter zijn bureau zitten. “Goedenavond professor”� “Goedenavond Rosalin. Daar staat je ketel, er liggen aantekeningen bij ik wil dat je die Toverdrank brouwt”� Ze ging aan de slag en de tijd leek heel langzaam te gaan. Het enige wat er te horen viel was het geluid als zij met ingrediënten bezig was. Of het krassen van de veer over het perkament waar hij op aan het schrijven was.
Na wat wel uren leek te duren maar in het echt maar 50 minuutjes kwam hij achter zijn bureau vandaan en liep haar kant op. Hij keek in de ketel en zei “Ziet er goed uit, als ik naar je vorderingen van de laatste tijd kijk denk ik niet dat je de bijlessen nog nodig hebt”� Rosalin schrok er van. Ook al was hij de laatste tijd koel en een tiran in de klas, Toch bleef iets aan hem interessant, wat maakte dat ze nog graag wat langer bijles zou hebben. Iets waar ze haar vinger niet helemaal op kon leggen. Maar ze antwoordde “Oke, als u denkt dat ik de bijlessen niet meer nodig heb. Dan ben ik de laatste tijd in ieder geval goed vooruit gegaan”� “Ja”� Zei hij. Ik ruim je spullen wel op. Dan zie ik je weer bij je volgende les toverdranken. "Oke professor, tot dan en bedankt voor de bijlessen”� Hij keek haar alleen maar aan en knikte kort en draaide zich toen om terug naar zijn bureau. Toen ze de deur dicht trok was het laatste wat ze zag dat hij zijn handen in zijn hoofd nam en zichtbaar baalde.. maar waarvan?

In gedachten verzonken Liep ze terug naar de leerlingen kamer van Zwadderich. De meeste waren al naar bed en ze plofte neer op een comfortabele stoel bij het haardvuur. Ze liet de laatste tijd de revue passeren en kwam tot de conclusie dat ze best wel tevreden was met hoe het ging. Ze haalde goede cijfers. Kon best wel goed overweg met haar medestudenten en ze had zelfs een date voor het kerstgala. Maar toch knaagde er iets aan haar. Ze had dan wel een date maar niet met degene met wie ze een date zou willen. Ze dacht terug aan de eerste momenten dat ze Professor Snape zag. Toen was hij heel anders, veel hartelijker. De laatste tijd was er niks aan. Maar volgens Chloe moest ze er maar aan wennen want zo was hij altijd. Jammer want ze mocht hem wel. Nu haar gedachtes toch bij Chloe waren dacht ze aan haar afspraak voor morgen. Morgen gingen ze naar Zweinsveld om te kijken voor een galajurk. Want het kerstgala was dit weekend al. Daarna mochten alle kinderen voor twee weken naar huis. Alleen zij zou niet naar huis gaan. Gelukkig bleven er meer leerlingen op het kasteel anders zou het wel een hele eenzame kerst worden. En met die gedachten viel ze in slaap voor het haardvuur.

Ze hoorde een stem in haar droom, maar die stem hoorde niet in haar droom thuis. Ze voelde dat ze zachtjes geduwd werd in haar schouder. Langzaam werd ze wakker. Nog half slaperig deed ze haar ogen open en keek in het gezicht van professor Snape. Hij wachtte tot ze wakkerder was en sprak tegen haar “moet je niet gewoon in bed liggen, in plaats van hier in de leerlingenkamer?”� ”�Ja dat moet ook eigenlijk wel”� mompelde ze met een gaap tussendoor “Maar ik denk dat ik in slaap ben gevallen toen ik hier even was gaan zitten”� Hij ging naast haar zitten en streek een plukje haar uit haar gezicht en stopte het achter haar oor. Een gebaar wat heel intiem was. Maar bij haar heel natuurlijk aanvoelde. “Ga naar bed”� zei hij zacht, op een bijna fluistertoon."En u dan? Moet u niet naar bed?”� “Jawel, ik ga ook naar bed, maar ik controleer altijd eerst de leerlingenkamer voor ik ga slapen”� Ondertussen speelde hij met het plukje haar wat steeds ontsnapte. Toen hij zag dat ze bijna weer in slaap viel zei hij “Kom ik help je naar boven dan kun je lekker verder slapen”� Waarvoor hij een prachtige slaperige lach kreeg. Hij hielp haar naar boven tot de deur van de meisjes slaapkamer. “Loop je niet verder mee?”� “Nee, ik mag daar niet komen. Ga maar gauw”� Hij deed de deur open en gaf haar snel een kusje op haar kruin. Heel hard hopend dat zij het niet zou merken.

Helaas voor Severus merkte Rosalin het wel maar ze zei er niets van. Ze fluisterde “tot morgen aan het ontbijt professor Snape”� En sloot de deur achter zich. Waarna ze in bed ging liggen en al snel weer terug in dromenland was.

Hoe lang Severus nog voor de gesloten deur had gestaan wist hij niet. Maar uiteindelijk zette hij voorwaarts naar zijn vertrekken. Weer verward, schijnbaar waren die gevoellens toch niet zover weg als dat hij dacht. In zijn huiskamer aangenomen schonk hij een glas Whisky in. Die hij in een teug leegdronk. Hopend dat hij er beter van zal slapen. Maar diep in zijn hart wetend dat alle Whisky van de wereld hem nog niet zou helpen beter te slapen.

Reacties: