FanFic.nl

Na nog even genieten in de weide werden de groepen weer bijeen geroepen. Roku was blijkbaar ziek geworden omdat hij allergisch was van walnoten en er blijkbaar had gegeten. Lucy had nog geen tijd om hem te verzorgen met haar drankje want zij zelf had ook les en Roku zou vast en zeker niet les willen geven in zo'n bui. Dus moesten we in het groepje van Edmund zitten. We leerden nu paardrijden. Het waren of te wel paarden die niets konden zeggen, gegeven door de koning van Archenland of sprekende paarden die zich vrijwillig op geofferd hadden om mee te vechten in de oorlog. We kregen elk een paard toegewezen, waarmee we tot de oorlog gedaan was, en later op zouden rijden. Ik en Edmund hadden een sprekend paard maar Peter had een paard dat niet kon spreken. We besloten op het paard te klimmen en om de fun er in te houden zei Edmund 'Joehoe Paardje!' maar hij dacht niet dat zijn paard ook een sprekend paard was. 'Ik ben geen paardJE en mijn naam is Philippe' antwoordde hij. Edmund was geschrokken 'Hoe heet jij dan?' vroeg Edmund aan het paard van Peter. Maar het paard at gewoon gras en antwoordde niet. Mijn paard antwoordde in zijn plaats 'Dat is Kub, ik ben Winne. Kub is geen sprekend paard, het is vast opgevoed door zo'n stomme Calormeense boer. Tja, als je je dom gedraagt wordt je uiteindelijk ook dom'. 'Wat is Kalormeenz?' vroeg Peter. 'Ken je Calormen niet? Dat is een rijk dat in het verleden door Archenlandse bandieten werd opgericht.' zei Philippe. 'Waar ligt dat dan?' vroeg Edmund. 'Oh, dat ligt over de bergen van Archenland, Archenland voorbij, over de woestijn en als je bij de grafstenen bent, ben je er zo ongeveer' antwoordde Winne. 'Dat zullen jullie allemaal nog leren, kinderen' zei Aslan die er plots bij was komen staan. We keken allemaal in het rond, in de lucht kwam een paard met vleugels aangevlogen. Hij had een perkament vast maar meer konden we niet zien.