FanFic.nl

Zwaar jaar op Zweinstein

6-Zweinsveld

De volgende dag was Rosalin weer op tijd wakker. Ze schudde Chloe wakker om te gaan ontbijten zodat ze daarna naar Zweinsveld konden gaan. Ze dacht aan de afgelopen nacht en de snelle kus op haar kruin. Nu toch niet helemaal zeker meer of ze het zich niet verbeeld had. Hij was immers haar leraar. Hij zou dat vast niet doen. Zeker niet als ze bekeek hoe hij de afgelopen tijd was. Om nog maar niet te spreken over de afgelopen avond bij haar laatste bijles. Haar verbeelding ging met haar op de loop. Moest ze toch mee uitkijken voor ze al te rare dingen ging denken.

Severus had een heel onrustige nacht gehad. Het had uren geduurd voor hij sliep en toen hij eenmaal sliep werd hij in zijn droom geteisterd door een droom waarin een stoel met Rosalin in een kamer stond. Maar steeds als hij naar de stoel wou lopen stond die ineens in een andere hoek van de kamer. Compleet uitgeput werd hij wakker en stond zuchtend op. Dit zal geen beste dag worden. Nadat hij gedoucht had liep hij naar de grote zaal om te ontbijten. Daar zag hij haar vanuit de verte al zitten, hij besloot net te doen of hij haar niet zag en liep snel door naar zijn plek aan de oppertafel. Daar begon Minerva meteen tegen hem aan te kletsen over het aankomende kerstgala, en de vakantie die daarop volgde. Hij luisterde maar half tot hij de naam van Rosalin hoorde vallen en keek verschrikt op. “Sorry wat zei je Minerva?”� “Ik zei Severus, dat er een aantal leerlingen deze kerstvakantie op school blijven. Waaronder 3 griffoendors, 2 Huffelpufs en 5 Ravenklauwers. Van jouw afdeling weet ik het alleen nog maar van Rosalin en Chloe. We hebben van jou nog niet gehoord hoeveel Zwadderaars er deze vakantie op school blijven”� “Sorry Minerva, ik heb het de laatste tijd erg druk gehad. Vanmiddag bij de lunch laat ik het je weten”� “Dat is prima Severus. Weet je zeker dat je niet teveel hooi op je vork neemt? Je ziet namelijk erg moe uit”� í�k voel me goed Minerva maar heb gewoon erg slecht geslapen vannacht. Ik ga mijn les voorbereiden. Ik laat je vanmiddag weten hoeveel en welke zwadderaars er deze kerst op school blijven”� Waarop hij opstond en de grote zaal verliet.

Rosalin had professor Snape goed in de gaten gehouden. Maar ondertussen moest ze ook proberen Chloe te volgen die maar door ratelde over welke kleur jurk ze zou willen. Chloe was best aardig stelde Rosalin vast. Ze was 17 jaar oud en kwam uit een volbloed tovernaars familie. Haar jongere broertje zat ook op Zweinstein. Hij was ingedeeld bij Griffoendor. Iets wat haast nooit voorkwam. “Heb je je eten op Chloe? Dan kunnen we gaan dan hebben we nog heel de dag om van onze vrije dag te genieten. En kunnen we ook nog wat anders doen in Zweinsveld. “Ja”�zei Chloe instemmend. “Laten we gaan”�
Gepakt in een dikke mantel, muts, handschoenen en sjaal liepen ze naar Zweinsveld toe. De tocht er naartoe was mooi door de heuvels heen en langst het meer die al een beetje aan het dichtvriezen was, dus binnenkort konden ze schaatsen.. Toen ze eindelijk in Zweinsveld aankwamen waren hun handen verkleumd en hun gezichten roze van de kou. Ze liepen meteen door daar een winkeltje voor speciale gewaden. Chloe zag meteen een mooie groene hangen. Die ze wilde passen. Rosalin had nog wat langer de tijd nodig. Na een tijd tussen de galajurken gesnuffeld te hebben viel haar oog op een donkerblauwe jurk. Hij was simpel maar toch elegant. En als extra afwerking liep er aan 1 kant van de jurk van topje naar onder aan de rok een borduursel van kraaltjes. Na wat verstelwerk van de eigenaresse van de winkel paste de jurk. Hij was een stuk te lang in eerste instantie voor haar omdat ze niet zo lang is. Binnen een half uur hadden Rosalin en Chloe allebei een jurk. Dus nu konden ze de rest van de dag relaxen en hoefde ze niks meer te doen. “Ik hoop wel dat Mark (zo heet Chloe’s date) niet een een of ander roze pak aan heeft ofzo. Want dan schaam ik me echt kapot hoor”� “Ik hoop het ook niet voor je anders matcht dat niet mooi bij je jurk “ lachend liepen ze naar de Zweinskop en ondertussen roddelde ze over hun medestudenten. En welke jongens ze leuk vonden. Tenminste voornamelijk Chloe had het over jongens die ze leuk vind. Rosalin dacht niet dat het een goed idee zou zijn om te vertellen dat ze zich aangetrokken voelde tot hun professor toverdranken. Want een ding was duidelijk. Professor Snape was de minst geliefde leraar van de hele school.

Nadat ze een hele dag door Zweinsveld hadden gelopen en aardig wat boterbiertjes ophadden bij de Zweinskop gingen ze terug naar Zweinstein voor het avondeten. Flink afgeladen met tassen vielen ze de leerlingenkamer van Zwadderich binnen. Waar op dat moment net Snape het briefje met de namen van de kinderen die op Zweinstein blijven tijdens de kerstvakantie van het prikbord haalde.

Severus stond net in de leerlingenkamer van Zweinstein om het briefje voor Minerva te pakken toen hij achter de deur twee vrolijke stemmen en gelach hoorde. Toen hij zich omdraaide zag hij Rosalin met Chloe binnenkomen. “Hoi professor, riep Chloe hard”� Waarna ze de trap op rende naar de meisjes slaapzaal van de zevendejaars. Rosalin stond nog in de leerlingenkamer “Hoi professor Snape”� “Goedenavond”� antwoorde Severus rustig. “Ik zie dat je flink je best hebt gedaan in Zweinsveld?”� “Ja professor, ik moest nog een galajurk hebben dus die hebben we vandaag gehaald”� “Ik ben erg benieuwd, Zaterdag”� zei Severus. “Als je me wilt excusseren, ik had Minerva beloofd dit briefje nog bij haar af te leveren. Ik zie dat jij deze kerstvakantie ook op Zweinstein blijft. Met een beetje geluk gaat het nog sneeuwen, dan is het buiten erg mooi”� Waarna hij wegliep en de deur van de leerlingenkamer sloot.

‘zucht’ Hij had het weer over het weer gehad. Waarom begon hij altijd over het weer te neuzelen als hij tegen haar sprak. Nou laat ik maar naar de grote zaal gaan dan kon hij meteen dit briefje aan Minerva afgeven.
De rest van de dagen zag hij Rosalin alleen in het voorbijgaan. Het was ook erg druk want alle voorbereidingen voor het kerstgala moesten worden gedaan. Dus erg veel tijd om met haar te spreken had hij niet. Hij was eigenlijk wel blij met de afleiding. Want hij was er de laatste tijd niet erg bij met zijn gedachten. En daar was maar een reden voor en dat was die kleine heks die hij door het raam buiten zag lopen samen met Sem. Hij slikte even en draaide zijn hoofd weg. Een snauw gevend aan een leerling van Huffelpuf die toevallig voorbij liep.

Reacties: