FanFic.nl

Zwaar jaar op Zweinstein

7- Kerstgala

Sem had Rosalin gevraagd of ze zin had mee te lopen naar de uilenvleugel. Toen ze daar geweest waren hadden ze allebei ook nog wel zin om eens tuk buiten te wandelen. Nieuwschierig vroeg Sem ‘Ben je nog geslaagd voor een galajurk?’ ‘Ja zeker! Maar dat zul je vanavond wel zien’ í�k ben erg benieuwd, waar zal ik op je wachten?’ ‘In de leerlingen kamer lijkt me een goed idee, dan lopen we samen naar de grote zaal’ ‘Ja’ Zei Sem, dat lijkt me een goed idee. ‘Kom dan gaan we naar binnen, kunnen we ons gaan omkleden en jij moet je vast nog optutten want dat doen al die vrouwen toch altijd ‘Hij lachte en Rosalin gaf hem een plagende tik tegen zijn schouder. ‘Kom joh, anders ben ik nooit op tijd klaar. Want ik moet natuurlijk nog wel uren tutten enzo’ Snel liepen ze naar binnen naar de warmte van de leerlingen kamer. ‘Goed dan zie ik je hier om half 6 oke’ vroeg Sem toen Rosalin naar de trap voor de meisjes slaapkamer wou gaan. ‘Dat is oke, dan zie ik je zo’
Rosalin besloot haar haar op te steken en haar make-up naturel te houden. Tijdens het opmaken dwaalde haar gedachten weer af naar professor Snape. Ze had het leuk gevonden met Sem net. Maar ze voelde bij hem niet dezelfde spanning in haar buik die ze voelde als bij Snape.

Om half 6 liep ze naar beneden waar Sem al op haar stond te wachten. Hij keek haar glimlachend aan. En ze liep lachend op hem af. ‘En vroeg ze, mag ik zo met je mee?’ ‘Oh ja zeker wel, je ziet er heel mooi uit. Ik heb nog wat voor je’ Hij pakte een doosje en er zat een mooie corsage eenzelfde als die hij op de revers van zijn pak had gespeld. Hij schoof de corsage voorzichtig om haar pols. ‘Dank je Sem dat is echt heel lief van je’ Ze keek naar de witte bloem. In de bloem zaten een soort regendruppels. Maar het waren geen echte regendruppels. Ze glansde mooi in het licht het was net kristal. Arm in arm liepen ze naar de grote zaal. Het begon te kriebelen in haar maag. Stiekem hoopte ze dat professor Snape haar ook mooi zou vinden.

Severus stond halverwege de zaal. En hij voelde het al aan zijn lijf voordat ze maar in het zicht komt. Zijn adem stokte in zijn keel, wat zag ze er mooi uit. Hij zag hoe ze naar Sem lachte en hij werd jaloers, heel erg jaloers. Hij wou dat hij daar liep met haar aan zijn zijde. Hij nam zich voor dat hij deze avond minstens één keer met haar wou dansen. Het gebeurde vaker dat docenten met hun leerlingen dansten, dus dat was niet zo gek. Behalve dan dat hij anders nooit danste behalve als hij weer eens gedwongen werd door Minerva. Maar anders keek hij liever toe en kon de avond niet snel genoeg voorbij zijn naar zijn zin. Deze keer was dat allemaal anders.

Rosalin stapte de zaal binnen, ze keek vlug rond maar zag geen Professor Snape. Maar het was dan ook heel erg druk. Chloe stond al naar haar te zwaaien en ze trok Sem met zich mee naar haar toe. ‘Hoi Chloe, is het een beetje gezellig hier?’ ‘Ja het is zeker gezellig, kom dan gaan we bij de dansvloer kijken, want ik heb zin om lekker te dansen.’ ‘Sem heb je zin om te dansen?’ vroeg Rosalin. ‘Ja dat lijkt me leuk’ hij pakte haar hand vast en begeleidde haar richting de dansvloer. Tijdens het dansen kwam Sem steeds dichter bij haar staan. En bij een schuifelnummer probeerde hij haar te kussen. Rosalin schrok er van en maakte zich snel los. “Ik ga even wat drinken halen”� Oh help dacht Rosalin, hier zit ik helemaal niet op te wachten. Ik vind Sem aardig maar meer ook niet. Ik hoop maar dat ik hem nu niet gekwetst heb.

Severus die alles had zien gebeuren kreeg een opgelucht gevoel door zijn lijf. Du ze vond hem toch niet zo leuk. Langzaam liep hij de richting op waar hij haar heen had zien gaan. Hij zag haar staan tegen een pilaar aanhangend met een lichtelijk balend gezicht. ‘vind je het een beetje leuk?’ vroeg severus. Rosalin had hem duidelijk niet zien aankomen schrok en kreeg een lichte blos op haar wangen. ‘Ja ik vind het wel leuk alleen nou ja.. laat maar.’ ‘Gaat het om jongeheer Rinkels?’ ‘Ja hij, agh ik weet het niet’ ‘Trek het je niet aan Rosalin, het is beter nu duidelijk te zijn dan pas als het te laat is. Je kunt hem beter zeggen wat je voor hem voelt, of niet voelt. Dan hem in onzekerheid laten zitten ’Daarbij dacht Severus ook aan zijn eigen onzekerheid. En de nare situatie waarin hij zich bevond met zijn gevoellens voor deze leerling. ‘Ja, professor u heeft ook helemaal gelijk, ik denk dat ik maar met hem ga praten’ ‘Ja doe dat, en krijg ik dan als dank voor mijn hulp straks nog een dans van je?’ Zijn hart bonsde in zijn keel op het moment dat hij het vroeg, en wachtte gespannen op haar antwoord. ‘Ja, natuurlijk krijgt u zo een dans. Zoekt u me zo op?’ Severus knikte bevestigend waarop Rosalin wegliep op zoek naar Sem voor een gesprek waar ze helemaal geen zin in had. Goed dacht Severus, laat ik nu eerst Minerva maar opzoeken voor een dans. Anders is ze straks nog beledigd dat ik haar niet eerst vraag.

Rosalin zocht Sem en zag hem staan aan de andere kant van de dansvloer. Toen ze zich door de dansende menigte had gewurmd liep ze naar hem toe en vroeg hem of hij misschien even met haar mee wou naar een rustigere plek. Sem knikte instemmend en volgde haar richting een leeg lokaal. Daar aangekomen begon ze twijfelend haar verhaal ‘Sorry van net, maar het zit zo. Ik vind je echt heel aardig en lief maar ik heb geen andere gevoellens voor jou dan vriendschap.’ Aan het gezicht van Sem kon ze zien dat het als een klap aankwam maar gelukkig nam hij het goed op. ‘Oke, ja ik heb wel meer gevoellens, maar ik hoop dat we dan in ieder geval vrienden kunnen blijven’ ‘Dat blijven we zeker Sem, wil je nog even hier blijven of wil je mee naar de grote zaal?’ ‘Ik heb wel zin om terug te gaan naar de grote zaal, kunnen we gaan kijken of er al docenten teveel gedronken hebben en zich voor gek zetten”� Gezamenlijk liepen ze terug naar de grote zaal. Onderweg kwam Sem een teamgenoot uit het Zwerkbal team tegen. ‘Ik loop verder Sem, ik ga op zoek naar Cloe oke?’ ‘ Dat is oke, dan zie ik je straks weer wel’ Hij zwaaide nog naar haar en draaide zich toen weer om naar zijn teamgenoot.

Severus die ondertussen Minerva gevonden had bevond zich op de dansvloer en probeerde aandacht te hebben voor het vrolijke gebabbel van zijn collega. Ieder jaar weer was Minerva in haar nopjes tijdens het kerstgala. Het leek wel alsof ze er na de kerstvakantie alweer naar uit begon te zien. En te horen aan het stem en te zien aan de rode blosjes op haar wangen had ze ook al aardig wat wijntjes op. ‘Het kerstgala is altijd zo heerlijk hé Severus’ tetterde ze er vrolijk op los. ‘het brengt zo’n gezellige sfeer in het kasteel’ En ze wees op de grote kerstbomen met onsmeltbare ijspegels erin, de duizenden lampjes en de guirlandes die aan het plafond hingen met glimmende elfjes die eromheen vlogen. ‘Ja Minerva het is zeker mooi’ Dit was het eerste jaar dat Severus het echt mooi vond. En hij wist zeker dat er maar één iemand was die daar de reden voor was en die zag hij aan de rand van de dansvloer een een of ander gek dansje doen met haar vriendin. Toen de derde dans afgelopen was tikte goddank professor banning Severus aan. ‘Zou ik deze dans mogen overnemen?’ Ja dat is prima’ ‘We zien elkaar vast nog wel Minverva’ Banning en Minerva danste weg.

Severus wist niet hoe snel hij naar de andere kant richting Rosalin moest lopen. ‘Vermaken we ons dames?’ Rosalin en Chloe die net een soort kippendans aan het doen waren schrokken op en gierde het uit van het lachen toen ze Severus zagen staan. Hij wist nog maar net een lach te onderdrukken. Want het dansje had er echt heel stom uitgezien. ‘Je date staat er zomaar een beetje verloren bij Chloe.”� ‘Oh ja, oops ik was hem eigenlijk vergeten’ en ze liep snel richting haar date. ‘Ik kom mijn dans opeisen voor mijn goede daad van vandaag’ Rosalin giechelde, ‘Oke’ zei ze. Net op dat moment werd er een wild dansnummer ingezet. ‘Laten we maar even wachten’ ‘Nee joh professor dit is juist zo leuk’ maar ze zag de twijfel op zijn gezicht en binde een beetje in. ‘Goed maar het volgende nummer gaan we echt dansen’ ‘Dat is oke’ En hij hoopte maar dat het volgende nummer een iets rustiger nummer was. Anders zou hij misschien ook nog de kippendans moeten gaan doen.

Gelukkig voor Severus was het volgende nummer inderdaad rustiger. Hij pakte haar hand en nam haar mee verder de dansvloer op. Diverse hoofden draaide hun kan top. En er klonk een uitdagende fluittoon. ‘Tja, sorry Rosalin maar hier hadden we op kunnen wachten’ ‘Het maakt niet uit professor Snape. Laat ze maar doen.”� Hieruit haalde hij weer op dat ze inderdaad een paar jaar ouder was dan de rest. Ze lachtte en zei “Komt er nog wat van of blijven we hier staan?”� Hij pakte haar hand opnieuw vast en legde zijn andere hand op haar rug. Wel enige afstand houdend. Want hij wist zeker dat het niet in goede aarde zou vallen bij zijn collega’s als hij haar dicht tegen zich aan zou trekken. Ondertussen stonden al zijn zintuigen op scherp. Hij rook de licht zoete parfum die ze op had en voelde haar huid door de dunne stof van haar jurk heen. Langzaam danste ze over de dansvloer heen. ‘Je kan goed dansen’ merkte hij op. ‘Waar heb je dat geleerd?’ ‘Op mijn oude school moesten we dat verplicht leren, “omdat het nog wel eens van pas zou kunnen komen “ En dat komt het nu inderdaad’ Ze lachte en hij voelde haar hand op zijn zij hem wat steviger vastpakken. De dans was veel te snel voorbij naar zijn zin. En hij begeleidde haar van de dansvloer af. Blijkbaar was de halve school komen kijken, maar ze reageerde er nuchter onder. ‘Krijg ik echt maar één dans professor?’ ‘Ik zou best langer met je willen dansen’ bekende hij eerlijk. Maar ik ben bang dat we rare praatjes krijgen als ik dat doe’ ‘Dat is waar. Ik denk dat ik even naar buiten ga. Gaat u mee.. of.. ‘ Ik kan ook wel wat frisse lucht gebruiken, loop jij maar eerst dan volg ik zo wel. Sla buiten maar meteen rechts af. Daar is het meestal rustig.’ Rosalin die begreep dat hij later kwam om praatjes te voorkomen liep eerst naar de bar om wat te drinken te halen en liep daarna rustig naar buiten. Ze zag dat Severus aangesproken werd door een andere professor die ze zo niet van naam kende en wist dat ze even wat langer moest wachten.

Severus werd aangesproken door Hildebrand Slakhoorn baalde. Hij wou eigenlijk snel achter haar aan. ‘Zo zei Hildebrand, jij weet wel hoe je mensen moet verbazen’ ‘Hoezo dan?’ Antwoordde Severus. ‘Nou eerwaarde collega je danst anders nooit. Zelfs je eigen collega’s krijgen je amper de dansvloer op. En nu danste je weg met die meid alsof je nooit iets anders doet’ ‘Dat ik nooit of zelden dans betekent niet dat ik het niet kan Hildebrand, en daarbij had ik die dans verdiend. En ik zou mij niet zijn als ik mijn prijs niet kwam vergelden. ‘Ja ja, je weet het mooi te brengen Severus’ Severus lachtte flauwtjes ‘Ik ga even naar buiten’ Zich daarbij omdraaiend en hij beende naar buiten. Hildebrand schudde met zijn hoofd. Aparte man toch die Severus.

Buiten aangekomen sloeg Severus zoals afgesproken rechtsaf. Verderop zag hij Rosalin al zitten. Hij liep naar haar toe ‘ga je mee een rondje lopen? Ik heb dringend wat behoefte aan rust’ ‘Zal ik dan ergens anders gaan zitten professor? Vroeg Rosalin. ‘Nee, loop maar mee, ik zou het fijn vinden als je meeloopt’ sprak hij er zacht achteraan. Samen liepen ze een eind weg van het kasteel de muziek en de herrie van pratende en lachende mensen nam af en in een beschut stukje met struiken bij het meet ging hij zitten. Hij deed zijn jasje uit. ‘Ga hier maar op zitten dan wordt je jurk niet vies’ ‘Dank u’ antwoorden Rosalin en ging zitten op zijn jasje. Een tijdje zaten ze stil zonder te praten naast elkaar. Maar het was geen slechtte stilte. Ze keken uit over het meer en luisterde naar het geruis van de takken aan de bomen. ‘Ik vond het erg leuk met u te dansen professor’ ‘Ik vond het ook erg leuk om met jou te dansen.’ Weer zeiden ze een tijd niks. ‘Denkt u dat er morgen geschaatst kan worden op het ijs?’ ‘Dat denk ik wel, hoezo wou je gaan schaatsen dan?’ ‘Ja dat lijkt mij ontzettend leuk. Het is al heel lang geleden dus ik zal wel weer even moeten oefenen. Maar als het ijs dik genoeg is denk ik dat ik het morgen weer ga proberen’ ‘;Het ijs is zeker dik genoeg. Het vriest al 3 weken. Maar ik denk wel dat je op moet schieten want het begint alweer een beetje te dooien. ‘Dan ga ik morgen schaatsen voor het te laat is’ Severus keek haar aan. Hij kon zien dat het haar echt leuk leek om te gaan schaatsen. Ze praatte geanimeerd door over het schaatsen wat ze weleens deed toen ze nog kleine was. Maar hij kon het niet volgen. Hij werd teveel afgeleid door haar lach, haar ogen die begonnen te stralen en haar handen die meebewogen in haar enthousiasme haar verhaal te vertellen. Hij zuchtte diep. ‘Misschien ga ik wel kijken als je gaat schaatsen. ‘dan hoop ik dat ik niet val’ ‘Als je val raap ik je op’ Ze keken elkaar een lange tijd aan. ‘Weet je dat je er vandaag prachtig uitziet’ zei hij met een dikke stem. Hij kon zelf ook niet geloven dat hij dat gezegd had. ‘U ziet er ook mooi uit professor, uw pak maakt u nog langer dan u al bent’ Zonder zijn blik van de hare los te maken liet hij zijn hand langst haar gezicht gaan. ‘Als we nou afspreken dat je me in dit gesprek gewoon je of jou noemt en Severus. Zal het dan niet wat minder ongemakkelijk zijn?’ Als u..jij dat wilt, dan kan dat best’ Hij had ondertussen een lok haar om zijn vinger heen gekruld. En liet die steeds afrollen om hem weer om zijn vinger te draaien. Langzaam verdween alles om hun geen. Het leek alsof het alleen even hun was de struiken en het meer. En dat het kasteel met de muziek en lachende mensen er niet meer waren. Zijn hand gleed achter haar hoofd en zijn andere hand achter haar rug en hij trok haar naar zich toe. En met enige twijfeling trok hij zich naar haar toe. Hij keek haar nog even aan in haar ogen. In haar ogen lag een soort toestemming. Hij liet zijn hoofd zakte en kuste haar op haar lippen. Lippen die naar meer smaakte. Het besef kwam nu pas hoe lang en vaak hij er over gefantaseerd had die lippen op zijn lippen te voelen. Hij pakte haar nog steviger vast. En Rosalin liet haar handen in zijn haar verdwijnen. Haar lippen opende zich en hij liet zijn tong in haar mond glijden. Haar zoete smaak proevend en de zachte strelingen van haar tong voelend. Zachtjes duwde hij haar naar achteren zodat ze op zijn jasje kwam te liggen. Hij hield zijn arm onder haar hoofd en kwam op zijn zij naast haar liggen. Hij streelde haar hals en gaf haar nog een kus. Zachte geluidjes kwamen uit haar keel. Hij had zich in geen tijden zo fijn gevoeld. De rest van de nacht lagen ze daar elkaar stevig vasthoudend niet willen denken aan morgen. Tegen de tijd dat de zon weer opkwam besefte Severus dat ze nu echt terug naar het kasteel moesten. Hij gaf haar nog een kus. ‘We moeten terug, willen we ons niet een hoop ellende op de hals halen.’ ‘Ja, je hebt gelijk.’ Ze durfde niet te vragen hoe nu verder. Maar gelukkig sprak Severus zelf al. ‘Laat me weten als je gaat schaatsen, ik wil het zien. Maar ik hoop dat je weet. Dat je, ‘ hij zuchtte diep ‘Dat je eerst je school klaar moet hebben. Dit kan niet uitlekken. Ik zal mijn baan verliezen en jij zal je opleiding niet af kunnen maken.’ ‘Ik weet het Severus. Maak je niet druk. Ik zal me gedragen zoals het hoort. Als je af en toe maar iets laat weten.’ ‘Dat zal ik zeker doen Rosalin’ Hij keek haar nog een keer aan en kuste haar voor een laatste keer. ’Kom snel de eerste mensen van het ontbijt komen zo alweer.’ Snel liepen ze naar het kasteel. Ik raad je aan je om te kleden en niet meer te gaan slapen. Dat kun je beter gaan slapen na het ontbijt. Maar niet te lang anders kun je niet meer gaan schaatsen.’ ‘Na het ontbijt kan ik niet meer gaan slapen, iedereen gaat dan inpakken om naar huis te gaan. En dan is er veel te veel herrie. ‘Kom dan na het ontbijt maar naar mij toe’ fluisterde hij zacht. ‘Tot straks’ Waarop hij snel doorliep want aan het eind van de gang kwam een andere zwadderaar die ook duidelijk nog niet naar bed was geweest aan.

Toen ze dichterbij kwam zag Rosalin dat het Chloe was. ‘Waar ben jij heel de nacht geweest?’vroeg Rosalin. Chloe giechelde en sprak: ‘Mijn date weet je nog, die is stiekem wel heel romantisch. ‘Kom snel naar binnen anders krijgen we geheid gezeur. Het ontbijt begint zometeen al. En dan noem je me alles vertellen.”�

Reacties: