FanFic.nl

My Immortal~Hidan

Chapter O13.

Ik hield mijn tweebladige, zwarte zeis voor me ter bescherming. De kleding van het jongetje veranderde ook. De gescheurde, vieze kleding veranderde in mooie, witte kleren. Daar stond hij dan, nog steeds grijnzend. 'Nou? Wil je het weten? Weten waarom je mede-Jashinisten afgemaakt zijn?' Ik gromde. 'Little piece of shit! Vertel het me!' Ik sprong een stuk achteruit. Zo dichtbij dat kind staan leek me geen goed idee. Hideo hield zijn hoofd schuin. 'Nee? Niet? Oke dan... Dan weet je maar niet wat je te wachten staat.' Hij verdween. Opeens voelde ik hem weer achter me. Ik draaide me in een ruk om, en trapte naar hem. Hij zag dit alleen al aankomen, en pakte mijn been vast. Meteen sprong ik omhoog, en trapte hem met mijn andere been tegen zijn hand. Hij liet los, en zacht kwam ik neer op de grond. Nog steeds grijnsde hij. 'Meid, je kan toch niet winnen, wat je ook probeert. Jouw soort kan niet op tegen het onze... Ook al ben ik nog niet eens een volgroeide, nog steeds kan ik je verslaan.' Hij verdween opnieuw, en verscheen weer op het dak. Hideo keek vanaf daar naar mij, en ging op de dakrand zitten. Zijn beentjes bewogen rustig heen en weer. 'En wie zegt er dat ik je nu ga vermoorden? Eigenlijk wilde ik je wat hints geven... Voor ons is het saai, al die Jashinisten die zo snel doodgaan... Wij willen ook wat uitdaging... Maar ja, als je het niet wil.' Hij sprong overeind. 'Dan ga ik maar weer. Tot zie-'
'Wacht!' schreeuwde ik, en ik sprong heel snel naast hem op het dak. Ik hield hem in een houdgreep, en duwde hem op de grond. 'Geef me de fucking info.' gromde ik. Het moest er best eng uitgezien hebben. In mijn haren zat bloed, en het zat wild. Mijn kleding en zeis zaten ook helemaal onder, en met mijn kwade, wilde ogen was het effect nog beter. Ik zag een klein beetje angst in zijn ogen, maar toen keek hij weer spottend. 'Tssk, meid. Waarom wil je die info zo graa-' Ik gaf hem een enorme klap in zijn gezicht. Met mijn vuist. 'Ik vroeg niet om jouw fucked up stoerdoenerij! Vertel het me! Nu!' schreeuwde ik. Hij keek nu weer geschrokken. Zelfs zonder pupillen kon ik dat aan hem zien. Ik pakte mijn zeis erbij. Er verscheen een krankzinnige grijns op mijn gezicht. Ik hield van mensen angst aanjagen. 'Nou? Ga je het me vertellen?' vroeg ik opeens poeslief terwijl ik zachtjes met mijn zeis over zijn wang ging. Hideo zei niks. Toen grijnsde hij opeens. 'Eindelijk een sterke... Hier gaat iedereen blij mee worden. Ik verheug me erop jou terug te zien, Yuuki Akako.' Ik verstrakte. 'Hoe de fuck bedoel je? En hoe weet je mijn fucking naam?' Hij grijnsde alleen maar, en verdween bijna. Op het laatste moment kon ik nog een diepe snee in zijn gezicht maken. Ik hoorde hem vloeken in de seconde dat hij verdween. Ook vloekend sprong ik overeind, en keek om me heen. Hij was echt weg. 'Kom terug, fucking watje! Son of a bitch! Ga je nu huilen bij je moeder?! Kom hier, piece of shit!' Schreeuwde ik krankzinnig. Mijn oog viel op mijn zeis. Meteen was ik stil. In plaats van het rode bloed dat ik verwachtte, zat er blauw bloed. Meteen stil bekeek ik het dichterbij. Blauw...? Net als op de veer... Fronsend haalde ik een flesje tevoorschijn en nam wat van het bloed. Voor later onderzoek. Ik draaide me om. Waar was die idioot van een Hidan? 'Hidan! Kom hier!' schreeuwde ik. Ondertussen liet ik me van het dak afvallen. Zacht kwam ik neer op de grond. Ik klopte mijn kleren een beetje af, en hoorde toen iets. Ik keek achterom. De groep overlevenden stond er nog. Ze keken nog banger dan eerst. Ik zuchtte. 'Chill. Ik doe jullie niks. Ik heb al genoeg geofferd voor vandaag. Maar toch, get the fuck out of here. Mijn teammate kan er anders over denken...' Meteen renden ze allemaal gillend weg. Ze gingen de hoek om, en ik hoorde al meteen dat het misging. 'He... Nog meer fucking mensen? Hoeveel had dit kutdorp er wel niet? Nou ja, dag bitches en fuckers.' Ik hoorde een hoop gespetter en steek geluiden. 'Hidan... Kom hier.' Zuchtte ik. 'Hell no, bitch! Heel even wachten!' Schreeuwde hij terug. Het moorden ging door. Sloffend liep ik de hoek om. Er lag een hoop bloed en lijken. Er waren nog twee mensen over. Verveeld pakte ik mijn zeis, en startte het ritueel. Meteen ramde ik de staak twee keer door mijn hart, waardoor ze dood waren. 'Hey, bitch! Die waren voor mij!' gilde Hidan meteen chagrijnig. Ik zuchtte opnieuw, pakte hem bij zijn kraag, en trok hem mee de stad uit. Hij vloekte, schold en spartelde. Niks hielp. Ik bleef hem gewoon meetrekken. Toen we buiten stonden liet ik hem los, en pakte een kunai. Rustig bond ik er explosieven aan, en gooide het het dorp in. Net zoals ik een tijd geleden met mijn eigen dorp had gedaan*. De grond trilde opniew, en alweer wapperden mijn haren om mijn hoofd. Bij Hidan ook, en hij begon weer te schelden aan zijn mond te zien, door de ontploffing kon ik hem niet horen. Het geluid trok weer weg. Ik keek naar het dorp. Mooi. Het was helemaal weggevaagd. Rustig draaide ik me om naar Hidan, die me raar zat aan te kijken. Ik glimlachte. 'Goed. Ik vertel je wel even wat er daarnet allemaal gebeurd is.'

Reacties: