FanFic.nl

I will grow strong! ~naruto~

I will grow strong! ~2~

Sasuke herhaalt zijn vragen: "Wat was er? Waarom lig je op de grond? Waarom huil je?"
"Net was Itachi hier, maar nu is hij weg," zeg ik zacht en ik vertel alles wat er was gebeurd.
"Ga maar weer slapen, je moet beter worden," zegt Sasuke rustig.
"Ik meen het, het was hem. Mag ik alsjeblief bij jou in de kamer komen liggen, hij zei dat hij terug zou komen! Ik slaap wel op de grond!" Smekend kijk ik hem aan. Hij knikt rustig.
"Is goed, kom maar mee," zegt hij en ik pak mijn kussen en deken. "Laat je deken maar hier, je mag wel in mijn bed komen slapen. Ik ga je niet op de grond laten slapen." Sommige mensen zouden dit raar vinden, ik totaal niet. We wonen nu al bijna ons halve leven samen, ik zie er geen bezwaren in om met hem in een bed te liggen. Ik snap ook niet wat al die meisje zo bijzonder aan hem vinden, ik heb hem vaak genoeg half naakt gezien. Bijvoorbeeld dat ik ontbijt stond te maken en hij ineens in zijn onderbroek de woonkamer in komt lopen en mijn kom met cornflakes voor mijn neus weg pakt.
Ik moet wel toegeven dat hij knap is, maar zijn gedrag, als ze de echte Sasuke zouden kennen, zouden er veel minder voor hem vallen. Hij is zo'n nerd figuur. De hele dag zit hij te studeren, de enige manier waarom ik iets met hem kan doen, is samen trainen.
Samen gaan Sasuke en ik in het bed liggen, nog steeds huil ik lichtjes.
"Waarom neem je het zo zwaar op?" vraagt Sasuke rustig.
"Hij betekende de wereld voor me, Sasuke. Jij zou dat toch snappen. Hij heeft mijn leven gered en gezorgd dat ik hier kon verblijven. Zonder hem, was ik dood." De woorden lijken hard, dat zijn ze ook.
"Hij betekende ook veel voor mij," zegt Sasuke zacht.
"Ja, ik weet het. Ik kan gewoon niet begrijpen waarom hij het slechte pad op ging."
"Hij is een gevoelloze idioot, ik haat hem," zegt Sasuke emotieloos. "Ik zal hem vermoorden!"
"Nee, hij is niet gevoelloos, totaal niet. Dat weet jij, dat weet ik. Hij was totaal niet een persoon om het verkeerde pad op te gaan, zo goed kenden we hem wel. Jij haat hem ook niet, dat kan je niet, Sasuke, hij is jouw broer. Jullie hebben het zelfde bloed." Sasuke maakt een afkeurend geluidje. Hij zal het nooit toegeven, maar diep van binnen heeft hij ook pijn. Ik omhels hem en trek hem dicht tegen me aan. Ik snik tegen zijn shirt. Zacht wrijft Sasuke over mijn rug en hij houdt me zorgzaam vast.
"Probeer maar te slapen, hoe meer je slaapt, hoe sneller je weer beter bent." Ik knik en doe mijn ogen dicht. Steeds zie ik weer het gezicht van Itachi voor me. Hoe hij grijnsde toen hij vroeg of ik bang was, hoe zijn hand daarvoor nog liefdevol over mijn wang streek.
Alle gedachtes aan Itachi laten me denken dat ik nooit in slaap val, maar al huilend val ik toch in slaap.

Reacties: